Συνταξιοδοτείται η Αγάθη Γεωργιάδου;

Συνταξιοδοτείται η Αγάθη; 

Ασφαλώς δικαιούται να ξεκουραστεί, να απολαύσει χαρές που στερήθηκε σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό μετερίζι της εκπαίδευσης, που το έκανε ακόμα πιο απαιτητικό με την ακάματη δράση της, συμβουλευτική, συγγραφική, διαδικτυακή, σεμιναριακή. Ασφαλώς δικαιούται να ασχοληθεί με τα ενδιαφέροντά της, την οικογένειά της, τους φίλους της. Να διαβάσει τους ποιητές της, χωρίς να αγωνιά για την τύχη τους στις σχολικές τάξεις. Όχι τόσο πολύ, τουλάχιστον. Μόνο που εμάς θα μας λείψει. Και αλήθεια, δεν θέλω να την βαρύνω με ενοχές που φεύγει ή με περιττή συγκίνηση, αλλά ο ρόλος της στους δύσκολους καιρούς που περνάει η εκπαίδευση ήταν …σωσίβιος. 

Όταν καταπονημένοι και απογοητευμένοι εμείς οι φιλόλογοι, από όσα ζούμε στο χώρο μας, μπαίναμε στο γουίκι της,  βρίσκαμε πληροφορίες, προτάσεις, υλικό, ενδιαφέρουσες συζητήσεις και βγαίναμε όχι απλώς ενημερωμένοι, αλλά με ανανεωμένη εμπιστοσύνη στην παιδεία, στο ρόλο μας, στο αντικείμενό μας. Μας έδωσε και κάποια «κρυφά» μαθήματα εκεί μέσα: πώς γίνεται να μην δεσπόζεις στο χώρο σου, να αφήνεις τους ανθρώπους να ξεδιπλώνουν τα χαρίσματά τους, να μην επιβάλλεις τις απόψεις σου ως θέσφατα, να διαχειρίζεσαι αριστοτεχνικά διαφωνίες και να τις μετατρέπεις σε γόνιμες συνθέσεις. 

Νομίζω ότι είχε πολλά ακόμη να προσφέρει. Είναι νωρίς για αποχώρηση. Η εκπαίδευση στερείται τους ηγέτες της, τους έμπειρους δασκάλους, που είναι πηγή έμπνευσης για τους νεότερους, πρόωρα, μέσα σ’ αυτή τη λαίλαπα των ανατροπών. Αντί να τους δώσει κίνητρα να μείνουν στις επάλξεις, όσοι ακόμη τουλάχιστον είναι ακμαίοι, τους εξωθεί στην έξοδο με απερισκεψία. 

Και έτσι εμείς οι εναπομείναντες «στην πέτρα της υπομονής» προσμένουμε ένα θάμα : 

Να μη χαθούμε. 

Να μη σε χάσουμε. 

Είμαι σίγουρη ότι σκέπτεσαι ήδη τους τρόπους. 

Θα περιμένουμε.

 

Αναστασία Σκόρδου

 επιμορφούμενη του wiki:  agathi.pbworks.com