Sunday, August 4, 2013

Εις μνήμην




Ήταν μια μέρα του Ιουνίου πριν από 5-6 χρόνια περίπου. Δεν είχα επιστρέψει ακόμη μόνιμα στο Κόρθι, αλλά έδινα το παρών στις παραλίες του με κάθε ευκαιρία. Εκείνη τη μέρα, δεν βρήκα τη γνωστή ησυχία της αρχής του καλοκαιριού.Μια παρέα πιτσιρικάδων λίγα μέτρα πιο πέρα χάλαγε τον κόσμο. Φώναζαν, έκαναν βουτιές, έσπρωχναν ο ένας τον άλλον, έπεφταν στην άμμο και πάλευαν. Τους πιο πολλούς τους ήξερα, παιδιά της περιοχής μας, σε λίγα χρόνια θα τους είχα μαθητές. Ξεχώριζε ένας. Ψηλός, ξανθός, φατσούλα υπέροχη, το κέντρο της προσοχής όλων, ο καπετάν φασαρίας της παρέας. Με λίγη προσπάθεια, μέσα από τη σκιά του καπέλου μου τον γνώρισα: Ο Σταύρος, ο Παντερλής, της Φλώρας. Μεγάλωσε κι αυτός...Πότε κιόλας...Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν τον σκέπτομαι- και συμβαίνει συχνά- τον βλέπω σε κείνη την παραλία, χαρούμενο, να κάνει παλαβομάρες, να βουτάει στη θάλασσα... Δεν μπορώ να συνδέσω το Σταύρο με ό,τι ακολούθησε...δεν του πάνε όσα ακολούθησαν. Διάλεξε να μείνει δεμένος στη μνήμη μας με το καλοκαίρι, τη νιότη, τη χαρά της ζωής. Λες και ήξερε πως δεν θα μπορέσουμε να του χαλάσουμε το χατίρι...

1 comment:

Θερσίτης said...

Να τον θυμάστε και να τον τιμάτε.

Με τον Μάνο Λοΐζο, το 1979

  Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δ...