Η Άνδρος του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Στο Κόρθι, στη Σχολή της Αγίας Τριάδας, όπου στεγάζεται το Περιβαλλοντικό Κέντρο, έγινε χθες Κυριακή 30 Ιουνίου, η παρουσίαση του βιβλίου του εκδότη και Κορθιανού εξ αγχιστείας Παναγιώτη Αναστασόπουλου:  Η Άνδρος μου, πηγές και βρύσες στο Κόρθι. Ένα βιβλίο που αποτυπώνει σε δύσκολους εκδοτικά καιρούς κάτι που γνωρίζαμε κι από άλλα παρόμοια "διαβήματα" : την τρέλα ενός καλλιτέχνη του βιβλίου σε συνδυασμό με την πετριά ενός λάτρη του Κορθίου, ως τοπίου και ως τόπου ψυχής. Αυτός ο ωραίος τρελός γύριζε δυο χρόνια τώρα την περιοχή μας, φωτογράφίζε και μάζευε πληροφορίες για κάθε πηγή και βρυσούλα και εμπλουτίζοντας την έρευνά του με μυθολογικές, ιστορικές και λαογραφικές αναφορές, έφτιαξε ένα μοναδικό βιβλίο, χάρμα οφθαλμών και ψυχής. Όταν μου  έδειξε το προσχέδιο για πρώτη φορά πριν από μήνες μου είχε πει: "δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ωραία πέρασα φτιάχνοντάς το, γνώρισα ανθρώπους που δεν θα τους είχα ποτέ γνωρίσει αλλιώς, άκουσα τις  ιστορίες τους, μπήκα στα σπίτια τους" Χθες ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτικός: "Το βιβλίο το έγραψα για να βρεθώ κοντά στους ανθρώπους αυτού του τόπου".  Και οι άνθρωποι αυτού του τόπου, Παναγιώτη, θα βρεθούν με το βιβλίο σου σε μέρη γνώριμα και ξεχασμένα, θα θυμηθούν πώς ξεδίψαγαν κάποτε πάνω σε δροσερά ψινάρια και πώς κοινωνούσαν το νάμα μιας άλλης ζωής, όταν αρκούσε μια πλάκα σαπούνι κι ένα κοφίνι με ρούχα, για να βρεθείς με τους συχωριανούς σου, να μιλήσεις, να γελάσεις και να μοιραστείς την έγνοια σου.
Σου οφείλουμε ακόμα μια αντάξια του βιβλίου σου παρουσίαση. Ήταν απόλαυση να ακούς το Γιάννη Βόγλη, το μεγάλο μας ηθοποιό να διαβάζει αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του για τις παιδικές του αναμνήσεις στην Άνδρο, στα χρόνια της Κατοχής. Η Άνδρος του Βόγλη και η δική σου, Παναγιώτη, είναι ο ίδιος τόπος κι ας τις χωρίζουν καμιά εβδομηνταριά χρόνια. Ή μάλλον είναι αυτό που προκύπτει όταν ένας τόπος συναντηθεί με ψυχές που του δίνουν την ψυχή του.
Ο καθηγητής βυζαντινολογίας Φώτης Δημητρακόπουλος στη συνέχεια της εκδήλωσης  μας έδειξε πώς ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος μπορεί να συνδυάζει την επιστημονική αρτιότητα με το χιούμορ και την απλότητα. Μεγάλο μάθημα για κάθε εκπαιδευτικό που θέλει να λέγεται δάσκαλος. Ο  Γιάννης Πολέμης, ο δικός μας καθηγητής βυζαντινολογίας, επίσης, αφιέρωσε τη δική του παρουσίαση στον ιστορικό Δημήτρη Πασχάλη, γιατί η νεότερη ιστορία του τόπου μας του οφείλει κυριολεκτικά την ύπαρξή της. Πικρή διαπίστωση το έλλειμμα ιστορικής γνώσης τοπικής και γενικής στην εκπαίδευση σήμερα και πρόκληση για όσους την υπηρετούμε να εντείνουμε την προσπάθειά μας προς αυτή την κατεύθυνση.Τέλος ο πανεπιστημιακός γιατρός Παναγιώτης Δημόπουλος, άγνωστος στους περισσότερους, ενώ υποθέσαμε ότι ήταν εκεί λόγω φιλίας με τον συγγραφέα, ήταν μια ακόμα αποκάλυψη, έκλεισε την παρουσίαση με ένα λόγο αριστοτεχνικό, έμπλεο νοήματος και ουσίας.
Όπως όμως είπε κι ο Δήμαρχος Γιάννης Γλυνός τίποτε δεν τελειώνει εδώ. Ο Παναγιώτης Αναστασόπουλος πιάστηκε μόνος του στο δίχτυ που ύφανε ο ίδιος, γιατί όλοι περιμένουμε τη συνέχεια και ξέρουμε πως μας αγαπάει πολύ για να μας χαλάσει το χατήρι.
Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια!