Μερικές φορές στη ζωή μας μας στιγματίζουν αρνητικά όσα δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε. Στην παιδεία όμως μπορείς να δρέψεις καρπούς ακόμα κι από τις αποτυχημένες προσπάθειες ή μάλλον, στην προκειμένη περίπτωση, ακριβώς εξαιτίας μιας τέτοιας αποτυχημένης προσπάθειας.
Δεν είχαμε καταφέρει εκείνη τη χρονιά-1986-87;- στο Γυμνάσιο- Λύκειο Κορθίου να ανεβάσουμε το Φον Δημητράκη του Ψαθά. Είχαμε ξεκινήσει με πολύ καλές προοπτικές, ωραία διανομή ρόλων, καλές επιδόσεις στις πρόβες, αλλά στην πορεία άρχισαν οι διαρροές. Όλο και κάποιος αποχωρούσε-ίσως ήταν πολύ απαιτητικό έργο για μαθητές-και αρχίζαμε από την αρχή, ώσπου στο τέλος απογοητευθήκαμε και σταματήσαμε το ανέβασμα του έργου.
Αυτή η ματαίωση ήταν το εφαλτήριο μιας μεγάλης αγάπης. Ένα από τα παιδιά, ο Γιώργος Μαγκανιώτης, που είχε το ρόλο του Φον Δημητράκη, αγάπησε από τότε πολύ το θέατρο και όλα αυτά τα χρόνια, αφενός δεν έπαψε να μου θυμίζει με καημό το έργο που δεν ανεβάσαμε και αφετέρου να συμμετέχει σε ωραίες θεατρικές παραστάσεις, ευλογημένη δροσιά στο διψασμένο για καλό θέατρο νησί μας. Μια θεατρική πορεία που παράλληλα μεταμορφώνει έναν ενθουσιώδη ερασιτέχνη σε όλο και καλύτερο ηθοποιό. Φέτος ήρθε και η ώρα να εκπληρώσει εκείνο το παλιό όνειρο, αφού πρωταγωνιστεί στο Φον Δημητράκη, που ανεβαίνει από τη Λαϊκή Σκηνή Άνδρου, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσαπέκου (παραστάσεις 12, 14, 15, 17, 18, 19, 26 & 27 Απριλίου 2013 στο Δημοτικό Θέατρο της Χώρας).
Περιμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία να απολαύσουμε μια παράσταση που έρχεται από τόσο μακριά, έχοντας μεταμορφώσει μια αποτυχία σε αληθινή και διαρκή προσφορά στο θέατρο και στους ανθρώπους που το αγαπάνε.
Δεν είχαμε καταφέρει εκείνη τη χρονιά-1986-87;- στο Γυμνάσιο- Λύκειο Κορθίου να ανεβάσουμε το Φον Δημητράκη του Ψαθά. Είχαμε ξεκινήσει με πολύ καλές προοπτικές, ωραία διανομή ρόλων, καλές επιδόσεις στις πρόβες, αλλά στην πορεία άρχισαν οι διαρροές. Όλο και κάποιος αποχωρούσε-ίσως ήταν πολύ απαιτητικό έργο για μαθητές-και αρχίζαμε από την αρχή, ώσπου στο τέλος απογοητευθήκαμε και σταματήσαμε το ανέβασμα του έργου.
Αυτή η ματαίωση ήταν το εφαλτήριο μιας μεγάλης αγάπης. Ένα από τα παιδιά, ο Γιώργος Μαγκανιώτης, που είχε το ρόλο του Φον Δημητράκη, αγάπησε από τότε πολύ το θέατρο και όλα αυτά τα χρόνια, αφενός δεν έπαψε να μου θυμίζει με καημό το έργο που δεν ανεβάσαμε και αφετέρου να συμμετέχει σε ωραίες θεατρικές παραστάσεις, ευλογημένη δροσιά στο διψασμένο για καλό θέατρο νησί μας. Μια θεατρική πορεία που παράλληλα μεταμορφώνει έναν ενθουσιώδη ερασιτέχνη σε όλο και καλύτερο ηθοποιό. Φέτος ήρθε και η ώρα να εκπληρώσει εκείνο το παλιό όνειρο, αφού πρωταγωνιστεί στο Φον Δημητράκη, που ανεβαίνει από τη Λαϊκή Σκηνή Άνδρου, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσαπέκου (παραστάσεις 12, 14, 15, 17, 18, 19, 26 & 27 Απριλίου 2013 στο Δημοτικό Θέατρο της Χώρας).
Περιμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία να απολαύσουμε μια παράσταση που έρχεται από τόσο μακριά, έχοντας μεταμορφώσει μια αποτυχία σε αληθινή και διαρκή προσφορά στο θέατρο και στους ανθρώπους που το αγαπάνε.
2 comments:
Ένα σποράκι της δεκαετίας του 80 δίνει καρπό τώρα, ίσως;!
Να το χαρείτε, λοιπόν, και καλή επιτυχία στο Γιώργο Μαγκανιώτη, που πολύ το θέλησε:-)
Ήταν υπέροχος, Διονύση μου! Απολαυστικός. Μα τόσο δύσκολο έργο τελικά. Τι μυαλά κουβαλούσαμε εκεί στα νιάτα μας, ε;
Post a Comment