Σήμερα είδαμε μια ταινία στο δίωρο της Ν. Γλώσσας Τρίτης Λυκείου. Μεγάλη θυσία, αιματηρή για τον πολύτιμο χρόνο της διδασκαλίας της έκθεσης. Αν δεν είναι το συνηθισμένο καλόπιασμα που επιδαψιλεύουμε (να τη βρείτε τη λέξη ε;) στους υποψήφιους, όταν τους βλέπουμε κουρασμένους, ίσως έχει να κάνει με την ίδια την ταινία και τα μηνύματά της, που συμπληρώνουν και ενισχύουν τη διδασκαλία. Εμείς είδαμε το
Gattaca, μια ταινία του 1997, που αναφέρεται στον γενετικό καθορισμό των ανθρώπων μιας μελλοντικής κοινωνίας, όχι και τόσο μακρινής, όπως άλλωστε λέει η ταινία. "Το παιδί του Θεού",που ήρθε στον κόσμο με τον φυσικό τρόπο, έρχεται αντιμέτωπο με τα προκαθορισμένα γενετικά "παιδιά του ανθρώπου", που έχουν το πολύτιμο DNA (απαλλαγμένο από ελαττώματα, αρρώστιες, αδυναμίες) που θα τους δώσει πρόσβαση στις ανώτερες βαθμίδες της κοινωνίας. Τι τύχη να έχει μπροστά σ'αυτή τη γενετική ελίτ ένα παιδί γεννημένο από μια νύχτα ερωτική στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου; Μια θέση καθαριστή στην εταιρεία των ονείρων του, που πραγματοποιεί διαστημικές πτήσεις, για να βλέπει, όσο σκουπίζει, τα διαστημόπλοια να χάνονται στον ουρανό!
Ναι, φαντάζεστε τι θα επακολουθήσει: Η επανάσταση του "ακατάλληλου" που ανατρέπει όλες τις αρνητικές προγνώσεις με όπλο του τη δύναμη της ψυχής του. Το παιδί του Θεού αποκαθιστά το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης που κολυμπά μέσα σ'έναν ωκεανό Τύχης και Ανάγκης για να βρει το δρόμο της, τη μοίρα της.
Στη θεματική περιοχή που βρισκόμαστε τώρα θα μας δώσει πολλή τροφή για συζήτηση: Οι εφαρμογές της επιστήμης και τα όριά τους. Η γενετική και τα ηθικά διλήμματα που δημιουργεί. Ο ετεροκαθορισμένος άνθρωπος , γενετικά, κοινωνικά, ηθικά.
Μα εγώ άλλα σκεπτόμουν: Όσο σας έβλεπα προσηλωμένους στην οθόνη, αναρωτιόμουν τι σας συνδέει με τον Βίνσεντ, τον "ακατάλληλο" ήρωα; Ποιοι είναι αυτοί που βλέπουν σε σας αδυναμίες, αδιέξοδα, εμπόδια. Ποιοι δεν πιστεύουν ότι μπορείτε να πάτε κόντρα στα προγνωστικά; Ποιοι θα πέσουν από τα σύννεφα, όταν σας δουν να κολυμπάτε στα αφρισμένα κύματα και να βγαίνετε νικητές;
Τελικά χάρηκα που την ξαναείδα την ταινία. Την είχα ξεχάσει τόσο πολύ που ήταν σαν να την είδα πρώτη φορά.
(Ευχαριστώ Ανθή Μανέτα)
4 comments:
εξαιρετικη επιλογη Αναστασία,
μια πολύ ενδιαφέρουσα αλλά μάλλον υποτιμημένη ταινία
τώρα εκτός από το τραπέζι θα αρχίσω να ζηλεύω και το σινεμαδάκι σας
Παναγιώτη, αν εξαιρέσουμε τα άβολα καθίσματα, έχουμε ένα κανονικό σινεμά με πανί, μεγάααλο πανί και γύρω γύρω σκοτάδι. Μη ζηλεύεις όμως, έλα να σε πάμε σινεμά, όποτε θέλεις.
Καλοί μας συμμαθητές,
Με γεια το πανί και καλή αρχή.
Μάλιστα ( ας ανάψουμε και καμιά φωτιά - κρύα έρχονται), γιατί κάποια απογέματα να μη συμπληρωνόταν το μάθημα της έκθεσης και ως προς άλλα θέματα; (Πρόχειρα θυμἀμαι την πολύ καλή για το θέμα της ευθανασίας ταινία "Η θάλασσα μέσα μου" ή κάποιες από το δεκάλογο του Κισλόφσκι..)
Ξέρω, ξέρω, διαβάσματα, κούραση, ρυθμοί προετοιμασίας. Κάποιοι, ωστόσο, καταφέρνουν κάπου κάπου και ξεκλέβουν χρόνο για πράγματα που αξίζουν.
Πολλά φιλιά
Διονύση φίλτατε, το πανί το έχουμε καιρό και το αξιοποιούμε για όλους εκτός από τους μαθητές της Τρίτης Λυκείου. Γι' αυτούς τσιγκουνευόμαστε και το δευτερόλεπτο. Τα ξέρεις... Καλή δύναμη και σε σας.
Post a Comment