Καλοκαιρινή βραδιά, με το τρελό μελτεμάκι συντροφιά της. Στην όμορφη αυλή της Φωφώς, ξαναβρέθηκε η τάξη του 1977 του Λυκείου Άνδρου, 40 χρόνια μετά. Όχι όλη, πολλές οι απουσίες, λίγες αλλά οδυνηρές οι απώλειες. Μας σκορπίζει το νησί μας. Χανόμαστε κι εμείς ακόμα οι μόνιμοι κάτοικοι. Περνάμε 40 χρόνια δίπλα δίπλα και δεν συναντιόμαστε. Λες και γινόμαστε νησιά πολλά, Γαύριο, Μπατσί, Χώρα, Κόρθι. Τα πιο μεγάλα. Και τα μικρά, Στενιές, Μεσσαριά, Παλιόπολη, Πιτροφός, Καππαριά, Συνετί. Ποιος ξέρει σε πόσα άλλα μικρότερα μοιρασμένες οι ζωές μας. Αρκεί μια συνάντηση για να μας δείξει τα σχοινιά που μας ενώνουν. Οι αναμνήσεις από τα πιο όμορφα χρόνια. Τα βλέμματα που κρατάνε απείραχτη από το χρόνο τη νιότη μας. Τα όνειρα που μοιραστήκαμε και γίνανε. Αυτά που δεν γίνανε και μας πονάνε το ίδιο. Η ζωή που μας έμαθε τα δύσκολα και μας ημέρεψε. Ο χρόνος που μας χαρίστηκε και τον αφήσαμε να μας σμιλέψει όμορφα. Ρε σεις, γίναμε ωραίοι τύποι. Ακόμα και στα 18 θα μας αρέσαμε. Δεν θα μας συγχωρούσαμε όμως που χαθήκαμε. Είμαστε ακόμα τάξη και έχουμε απουσιολόγο. Κανονίστε...
Αγαπημένος καθηγητής, Τάκης Τζιώτης.
Εδώ με την απουσιολόγο!
No comments:
Post a Comment