Στην αρχή είναι η θάλασσα. Σαν να μην είναι αυτή που αντικρίζεις κάθε μέρα, πότε ήρεμη, πότε φουρτουνιασμένη, μα πάντα οικεία, γνώριμη, δική σου. Αυτή είναι άλλη, ξένη, μια οντότητα με δική της βούληση, παραμονεύει τα ανθρώπινα πλάσματα, ζηλεύει την εφήμερη ζωή τους και τα κτυπάει στο φτερό ανελέητα, όταν βρει την ευκαιρία. Αυτή η θάλασσα του Παντελή Βούλγαρη θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου ως η καλύτερη εμψύχωση του φυσικού στοιχείου, που την ανέδειξε σε αληθινή πρωταγωνίστρια του έργου. Ο έρωτας αρχίζει μέσα της με ένα μακροβούτι, δίπλα της ανθίζει, για να μαραθεί βίαια, με τη δική της βοήθεια, κι όταν όλα τον καταδικάζουν, βρίσκει πάλι κοντά της λίγες στιγμές αιωνιότητας για να ξαναζήσει. Ο θάνατος, ο σπαραγμός, η κραυγή, δικά της δώρα κι αυτά, ξεσπάνε και γκρεμίζουν όλα τα τοιχαλάκια που χτίσαν οι άνθρωποι να προστατέψουν τις ζωές τους.
Βγαίνοντας έξω μετά την προβολή είναι σαν να πέρασες τον Καβοντόρο με 9 μποφόρ.
Μαζί σου ταξίδεψε εκείνο το τρίχρονο παιδάκι που ενώ έπαιζε στην αυλή, είδε για πρώτη φορά τον πατέρα του, μόλις ξεμπαρκάρησε, και κρύφτηκε από το φόβο του. Το κορίτσι που δεν έχει βαλίτσα στο σπίτι του, γιατί η βαλίτσα, όταν κατέβαινε από το βόλτο μια βδομάδα πριν από την αναχώρηση του πατέρα, σήμαινε την αρχή ενός πένθους που τελείωνε μόνο με τον ερχομό του. Η κοπέλα που πρόσεχε το κάθε της βήμα, μη δώσει καμιά αφορμή για σχόλια και το μάθει ο πατέρας στο βαπόρι και "πέσει να πνιγεί από τον καημό του". Η γυναίκα αυτή που μισούσε τον μπελά του έρωτα και έκοβε τα φτερά του όπου τα έβλεπε να φυτρώνουν. Ο άντρας, ο άπραγος από στεριά, αυτό το "ζώο της θάλασσας", που κάθε φορά ξεμπάρκαρε σε έναν άλλο τόπο, σε μια άλλη άγνωστη οικογένεια.
Αξιωθήκαμε να δούμε τον τόπο μας, την ιστορία του, τους ανθρώπους μας, τη ζωή μας, να γίνονται τέχνη στα χέρια δυο μεγάλων δημιουργών, του Παντελή Βούλγαρη και της Ιωάννας Καρυστιάνη.
Νιώθουμε βαθύτατη ευγνωμοσύνη, βαθύτατη συγκίνηση.
Κάποτε θα συνέλθουμε και θα μπορέσουμε κι εμείς να τη δούμε αντικειμενικά, όπως οι υπόλοιποι Έλληνες, σαν μια από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά, σύμφωνα με τις κριτικές.
7 comments:
Στα υπ' όψιν για να το δούμε άμεσα :)
Να το δείτε, να το δείτε!
Θάλασσα, ε;
Με πόση χαρά συνειδητοποιώ πως ζηλεύω, καθώς το νησί σας τώρα είναι στο κέντρο κι όχι η δικιά μας η αναμπουμπουλοπόλη ( όπου "εδώ συμβαίνουν όλα").
Τι καλά που συμβαίνουν εκεί,
πόσο καθαρτήρια αυτή η φαντασίωση μιας Ελλάδας που έχει τόπους που τους σέβεται και τους τιμά και τους αναδεικνύει και που έρχεται η Τέχνη να τους χαϊδέψει στοργικά και να φωτίσει το πρόσωπό τους.
Τι ωραία, επίσης, που ο Παντελής Βούλγαρης και η Ιωάννα Καρυστιάνη δέθηκαν, ζυμώθηκαν με τον τόπο σας και οδήγησαν τα σπουδαία έργα τους στη θάλασσά του..
Για την ταινία, για την ώρα ταΐζω την προσδοκία. Θα τα ξαναπούμε, φαντάζομαι, ε;
Πολλά φιλιά
Ναι, αποζημιωθήκαμε για την χρόνια στέρηση, φίλτατε Διονύση. Είδαμε αυτή τη φαντασίωση να γίνεται πραγματικότητα εδώ και πολύ καιρό, χάρις σ' αυτούς τους δυο ξεχωριστούς ανθρώπους. Και χαίρομαι πολύ που θα το μοιραστούμε μαζί σας (σου).
ΥΓ Να προσέξεις τον Περιστεριώνα, είναι στο χωριό μου, απέναντι από το σπίτι μου.
Προφανώς αναφέρεστε στην Ανδρο, αλλά η ανάρτηση αυτή ζωντανεύει μπροστά μου την εικόνα ΟΛΩΝ των Κυκλαδιτών που έχω κατά νου. Αυτή την αίσθηση της αρχοντιάς,την ευγένεια,την σεμνότητα, τον φορέα μιας αισθητικής λιτής και δουλεμένης από μελτέμια, αλμύρα, στέρηση, πολλή δουλειά και φως.
Νομίζω ότι όλα τα κυκλαδονήσια, αν και δεν έχουν πολλά πάρε δώσε μεταξύ τους, έχουν πολλά κοινά στοιχεία και καλά και ...λιγότερο καλά.
πολυ κλαη η παρουσιαση και αυτη η θαλασσα ππυ δεν ηταν παρα η μπουκαδουρα του Νειμποριου !!!!!!
Post a Comment