Για καλή χρονιά από τον Ανεμόμυλο της Γυριστρούλας

Τον τελευταίο καιρό έχω χαθεί από την μπλογκόσφαιρα, για να μην πω ότι σχεδόν έχω χαθεί κι από το διαδίκτυο συνολικά. Στην πραγματικότητα, αν ανοίξεις τη σελίδα των αναρτήσεων με τον κωδικό μου, θα δεις ένα σωρό προσχέδια. Κείμενα που αρχίζω να γράφω και δεν ολοκληρώνω ή κείμενα που ολοκληρώνω και δεν δημοσιεύω. Γιατί τόση δυστοκία; Φταίνε πολλά και διάφορα. Η μελαγχολική διάθεση που κυριαρχεί παντού ενισχύθηκε στην περίπτωσή μου από το πένθος για τον πατέρα μου και έγινε βασικό συστατικό της γραφής μου. Το τελευταίο πράγμα που επιζητώ ως αναγνώστης είναι να διαβάζω κείμενα σαν κι αυτά που μου προκύπτουν και τα καταδικάζω να μείνουν στα ηλεκτρονικά συρτάρια του blogger. Kαι καλώς παραμένουν, μέχρι να γραφεί κάτι που θα έχει λόγο ανάγνωσης. Γιατί το έχω αποφασίσει εδώ και καιρό, το αναμάσημα μελαγχολικών σκέψεων, ο θυμός, η αγανάκτηση, το καταγγελτικό ύφος και ο βομβαρδισμός με δεοντολογίες και καθηκοντολογίες, μπορεί να εκτονώνουν τον γράφοντα και να δρουν ψυχοθεραπευτικά, αλλά τον αναγνώστη τον κουράζουν και τον διώχνουν. Θα ξαναγράψω μόνο αν βρω τρόπο να καλλιεργήσω χαμόγελα, φωτεινά, συνωμοτικά, συγκαταβατικά, περιγελαστικά, αγαπητικά. Θα ξαναγράψω αν έχω κάτι να σας φέρω εδώ να το χαρείτε, να το βάλετε στη μέρα σας, ένα λουλουδάκι στο βάζο, μια γουλιά μυρωδάτο καφέ, μια ζεστή κουβέντα. Να ξέρετε πάντως ότι αυτά δεν θα τα ψάξω εδώ μέσα. Θα πάω να τα μαζέψω από τις τάξεις και τις συντροφιές μου. Θα βρεθούν μέσα στις χάρτινες σελίδες που διαβάζω και στους μεγάλους περιπάτους μου εκεί έξω. Αν με δείτε να περνώ δίπλα σας με ένα καλαθάκι, τώρα ξέρετε...δεν θα πηγαίνω για χόρτα. Καλή χρονιά!