Sunday, April 10, 2011

Τεστ αφωνίας


Το τελευταίο διάστημα, μια σοβαρή λαρυγγίτιδα με κατέστησε πιο άφωνη κι από ψάρι. Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι η φωνή είναι πολύ πιο σημαντική από όσο πιστεύει ο πολύς κόσμος. Έμπαινα στην τάξη και προσευχόμουν να μη χρειαστεί να βάλω τις φωνές. Έτσι, φρόντιζα να είμαι πολύ διαλλακτική και φιλική, να μην ελέγξω αν έχουν κάνει εργασίες κι αν έχουν διαβάσει, ώστε να μην μπω στον πειρασμό να γκαρίξω και ακουστεί αυτός ο πνιγμένος βρυχηθμός που ήταν πια η φωνή μου. Σαν λιοντάρι που πάει να κατατροπώσει τη ζούγκλα και ξαφνικά ακούγεται σαν βραχνιασμένο γατί. Μια χαψιά θα το κάνουν τα θηρία.
Πώς κάνεις μάθημα χωρίς φωνή; Εξαρτάται. Από την τάξη, το μάθημα και τις ικανότητές σου στην παντομίμα. Εγώ το τρίτο δεν το έχω εξασκήσει. Να σκεφθείτε ότι προσπαθούσα να κάνω μια άσεμνη χειρονομία στους συναδέλφους που δήλωναν ευτυχείς από την αφωνία μου, και δεν ήξερα να την κάνω σωστά! Πήρα μερικά μαθήματα από μερικούς πρόθυμους, αλλά πάλι η χειρονομία μου ήταν πιο ασυνάρτητη κι από τα ελληνικά εκείνου του αξέχαστου Γκμοχ. Κάτι σαν: "Να πάτε όλους πηδήσετε"
Επομένως, αφού δεν τα κατάφερνα στη στοιχειώδη μιμόγλωσσα που την ξέρει κι ο τελευταίος καμένος χούλιγκαν, τι ελπίδες είχα να ανταποκριθώ στο υψηλό γλωσσικό επίπεδο ενός Σοφοκλή, ενός Ευριπίδη; Πώς να δείξεις με χειρονομίες το "έρως ανίκατε μάχαν" ή το "εγώ είμαι η Ελένη, μια καλή και τίμια γυναίκα, με παρεξηγήσατε...";
Κατέφυγα λοιπόν στη βοήθεια των μαθητών μου. Ό,τι και να πεις για τους μαθητές είναι οι μόνοι που δεν πανηγύρισαν με την αφωνία μου. Αν και στην τάξη επικρατούσε άκρα του τάφου σιωπή-γιατί και οι ίδιοι "παρασύρονταν" και ψιθύριζαν σαν κι εμένα- στην πραγματικότητα δούλευε σαν κυψέλη. Ανέπτυξα μια πολύ εποικοδομητική αλληλογραφία με τον καθένα χωριστά, περνώντας από θρανίο σε θρανίο. Ένα ιδιότυπο chat με τα δικά τους δεδομένα. Έτσι ο καθένας είχε την ευκαιρία να μου απαντήσει σε ερωτήσεις φτιαγμένες στα μέτρα του και να ανεβάσει το σκορ του, ανάλογα με τη γρηγοράδα και την αποτελεσματικότητά του στο γραπτό λόγο. Ευτυχώς η αφωνία τελείωσε πριν να μεθοδευτούν επιβραδυντικές τακτικές.
Εντάξει με τους μεγάλους του λυκείου, αν εξαιρέσουμε κάτι χεράκια που πονούσαν από το γράψιμο, καλά τα πήγαμε. Με τα πρωτάκια στην ιστορία τι κάνουμε που, αν δεν μου κάνουν 20 ερωτήσεις τη μέρα, μαραζώνουν; Ε, μ' αυτά κατάλαβα πως δεν είναι και τόσο απαραίτητο τελικά το βασικό εργαλείο της φωνής για έναν δάσκαλο με πρόθυμους μαθητές. Ο πίνακας έγινε πεδίο ανταλλαγής πληροφοριών, αποριών, σπαζοκεφαλιών. Ένα γήπεδο έγινε που όλοι έπαιζαν μπάλα και εγώ παρακολουθούσα σαν λουφαδόρος προπονητής.
Η αφωνία μου, λοιπόν, ήταν μια δοκιμασία για τους καλούς μου συναδέλφους, τον άντρα μου-που ακόμα με προτρέπει να μη μιλάω, ανησυχώντας προφανώς μην ξανακυλήσω- αλλά κυρίως για μένα την ίδια. Μου έδειξε ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο στη σχολική τάξη και τίποτα αδοκίμαστο.
Αρκεί να ξέρεις από μπάλα.

12 comments:

Boul_boul said...

Γεια σου λεβεντο-Γυριστρούλα.
Μου έφτιαξες την ημέρα. Περαστικά, φιλιά.

gyristroula2 said...

Καλημέρα,αννούλα! Φιλιά κι αγάπες από το νησί σου που ετοιμάζεται να σας υποδεχτεί για το πάσχα (κτυπάει υπερωρίες στο άσπρισμα).

sgouro said...

Περαστικά και από μένα Γυριστρούλα και πιες καμιά ρακή με μέλι....
λοιπόν με την αφωνία σου μου θύμισες τους υποκριτές της αρχαίας τραγωδίας - χειρονομίες και παντομίμα , χα,χα....
Φιλιά καλή μου Ανδριώτισσα

meril said...

:)))
Περαστικά!
(μα αρρωσταίνουν οι νεράιδες;)

Θερσίτης said...

Written chat. Παλιά μέθοδος μεταξύ μαθητών, που την έκανες πανάξια και μεταξύ γενεών. Μπράβο σου και περαστικά σου! ΚΑλά, εσύ μια τεμπέλα, δεν μπορούσες να αράξεις στο κρεβάτι, να δεις Μενεγάκη; Γιαα να συνέλθουμε, λέω εγώ...

gyristroula2 said...

Σγουρό, ευχαριστώ. Εσύ ειδικά άξιζε να με δεις να παίρνω μαθήματα από τους έμπειρους στη γλώσσα των χειρονομιών. Μπορεί και να με υπερασπιζόσουνα σε κάποιους που με προτιμούν...μουγγή.

gyristroula2 said...

Αχ, θερσίτη μου, αφού ξέρεις, μια ώρα σε πρωινάδικο μπορεί να με τρελάνει πολύ πιο εύκολα από 10 ώρες μάθημα σε χούλιγκαν!

gyristroula2 said...

μεριλάκι μου όμορφο, σ' ευχαριστώ!

giorgos_st said...

Να τον ακούς τον άντρα σου! κάτι θα ξέρει αυτός...

Eva Neocleous said...

Μια χαρά τα κατάφερες,Γυριστρούλα.
Εύχομαιγρήγορη ανάρρωση και με την επιστροφή, να είσαι και πάλι λαλίστατη.
Καλές γιορτές και Καλό Πάσχα!

gyristroula2 said...

Γιώργο, να δούμε πόση σιωπή μπορείτε να αντέξετε, γκρινιάρηδες! (Είμαστε Αθήνα, επιστρέφουμε αύριο, Θα τα πούμε)

gyristroula2 said...

Εύα μου, σε ευχαριστώ πολύ, επίσης καλό Πάσχα! Εμένα πάντως θα με βρει πολύ κουρασμένη, γιατί είχα πολλές δουλειές τελευταία.

Με τον Μάνο Λοΐζο, το 1979

  Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δ...