Thursday, February 19, 2009

Αγγέλα Αποστολοπούλου, μια βραδιά "στο κόκκινο"


Χθες βράδυ, ήμουν στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηλιούπολης, στην εκδήλωση- αφιέρωμα στην ποιήτρια Αγγέλα Αποστολοπούλου, τη δική μας λορελάη.
Ήταν πολύ όμορφη παρουσίαση. Ο ποιητικός λόγος, δεμένος με κίνηση και μουσική, ξεδίπλωσε όλη τη δύναμή του, απλώθηκε στη γεμάτη αίθουσα, χώρεσε στις ψυχές μας, μας ανέβασε λίγο πάνω από την γκρίζα μας πόλη, τη μίζερη εποχή.
"Την αλήθεια ανέβηκα
Μια λάμψη να πιάσω"

Ήταν ωραία τα σχόλια των ανθρώπων που αγάπησαν το έργο της ωραία και μετρημένα, χωρίς μεγαλοστομίες και λιβανωτούς. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Όμοιος ομοίω...
Μα...
Η αφήγηση, η φωνή, η μουσική του ίδιου του κειμένου, ήταν το καλύτερο μέρος αυτής της γιορτής:

"Από τη σάρκα ανεβαίνω στο θάνατο
Όρθια πεθαίνω με την αγάπη στον κρόταφο"


Πάει καιρός που θέλω να καταθέσω εδώ σ' αυτό το μπλογκάκι- που μόνο για αναψυχή μου το άνοιξα, έτσι να γυρνάει η φτερωτή μου και να αλέθει ό,τι βρει, ό, τι πέσει στη ρότα μου- τη συγκίνησή μου όταν διάβασα τους πρώτους στίχους της Αγγέλας στο μπλογκ της και μετά στο βιβλίο της που μου δάνεισε ο θερσίτης. Και μόνο γι' αυτή την ανακάλυψη, δικαιώνονται και "ανεμόμυλοι" και "ανάσες" και "κόσμοι φιλολογίας". Είχα βρει, είχαμε βρει με τους άλλους δυο, γιώργο και θερσίτη, μια αληθινή ποιήτρια στο διαδίκτυο! Ναι, θα το πω, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών του νόμου- είναι και δικηγόρος βλέπετε- τη σημαντικότερη ποιητική φωνή που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Πολύ ανώτερη από πολλούς νεότευκτους ποιητές που βραβεύονται, αναλύονται, εκδίδονται και ανθολογούνται στα σχολικά εγχειρίδια. Χθες βράδυ είδα πως και πολλοί άλλοι συμμερίζονται αυτή την άποψη. Όχι μόνο ο Παρασκευάς Καρασούλος και ο Νίκος Λεβογιάννης, αλλά κι όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι που παρακολούθησαν την εκδήλωση με συγκίνηση και σιωπή. (Δεν θυμάμαι να έχω δει πουθενά τόσους καλούς ακροατές ποίησης μαζεμένους.)

Βγήκα στη νύχτα καθησυχασμένη, ήμερη. Δεν είναι λίγο να έχεις φιλίες με την ποίηση, στις μέρες μας. Άκουγα κιόλας το ρυθμό της στο βήμα μου:

"Άνθρωποι της πληγής
Σαββατογεννημένοι στο κόκκινο
Ρίχνουν τα μάτια τους ζαριά
Να κυλιστούν στο χάος

Από παιχνίδια έγιναν οι μέρες
Πεσσούς και σβούρες
Πάρτα όλα- βάλτα όλα
Ποτέ κανείς δεν κέρδισε
κι εσύ
Μήτε παιδί μήτε αιώνας"


Εγώ κέρδισα...εμείς...

11 comments:

Διονύσης Μάνεσης said...

Δέσμευση: Παίρνω το βιβλίο, εντρυφώ και τα ξαναλέμε.
Καταλαβαίνω πολύ καλά, πάντως, την καθαρτήρια αίσθηση της βίωσης τέτοιων στιγμών.
Καλό βράδυ.

meril said...

Η Αγγέλα δεν είναι μόνο μια πολύ καλή ποιητική φωνή
Είναι μια ταγμένη στην υπηρεσία της Υψηλής τέχνης
Έχει απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης της ως θεραπαινίδας της Θεάς και πορεύεται αυστηρά άτεγκτη και απόλυτη στους νόμους της.
Θεωρώ κι εγώ τον εαυτό μου τυχερό που τη γνώρισε και λυπάμαι πάρα πολύ που έχασα τη βραδιά
Ευχαριστώ Γυριστρούλα μου, που μοιράστηκες μαζί μας όσα ένοιωσες

Θερσίτης said...

Είμαι περήφανος που είμαι φίλος της και ασυγχώρητος που (ξ)έχασα τις ημερομηνίες. Ωραίο βίντεο.

gyristroula2 said...

Διονύση, καλή ανάγνωση. Μόνο αυτό...
μεριλού μου, πράγματι έχασες, χάσατε όλοι και σας ήθελα εκεί είναι η αλήθεια...
Ήταν υπέροχα...τίποτε δεν κατάφερα να σας μεταφέρω, εσύ θα τα κατάφερνες καλύτερα...

gyristroula2 said...

Αχ, θερσίτη μου, είσαι κι εσύ ένας γέρο ξεκούτης, τι φταις; Θα θυμάμαι όμως πάντα τη χαρά σου όταν μου έδινες το βιβλιαράκι, σαν παιδί που μοιράζεται το κουλούρι του αν και πεινάει...

Λορελάη said...

Γυριστρούλα μου, αχ καλή μου, αγαπημένη μου Γυριστρούλα... το συγκινημένη είναι λίγο... δεν ξέρω τι να πω, όχι μόνο για την ανάρτηση, περισσότερο για την παρουσία.. σας έχω αγαπήσει τόσο μα τόσο, εσάς, αυτή την υπέροχη παρέα που έβλεπα στο πρόσωπό σου.. σου μιλάω ειλικρινά ένα μεγάλο μέρος της ζεστασιάς που εξέπεμπε η προχθεσινή βραδιά ερχόταν από εσάς...
σ' ευχαριστώ καλή μου. σ' ευχαριστώ πολύ!

gyristroula2 said...

Εμείς σε ευχαριστούμε, Αγγέλα.

NdN said...

Γεια Gyristroula,

Καλησπέρα και από εμένα. Δηλώνω άγνοια καθότι τη Λορελάη την ξερω ελάχιστα από το δικό σου ιστολόγιο, αλλά όπως ο Διονύσης, έτσι κι εγώ δεσμεύομαι να επανέλθω.

Καλή εβδομάδα σε όλους!

gyristroula2 said...

Καλή εβδομάδα και σε σένα, ξενιτεμένο μας. Χαίρομαι που σου γνώρισα τη λορελάη, τα καλά πρέπει να τα μοιραζόμαστε...

giorgos_st said...

Δεν ξέρω αν η ζήλια είναι αρνητικό συναισθημα,αλλά όταν σας δώ θα σας μαδήσω.

gyristroula2 said...

Για λάθος λόγους ζηλεύεις. Αφού ήσουν εκεί και το ξέρεις...

Με τον Μάνο Λοΐζο, το 1979

  Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δ...