Thursday, October 2, 2008

Ποιος ευθύνεται για τις καταλύψις και τα ετήματα.


Ο συνάδελφός μου Θερσίτης απευθύνει στην εκπαιδευτική κοινότητα ένα απλό ερώτημα: Ποιος ευθύνεται για τους μαθητές που καταλαμβάνουν ένα σχολείο με τσαμπουκά, ακυρώνοντας κάθε διαδικασία δημοκρατικής λειτουργίας, την οποία άλλωστε έχουν από πριν υπονομεύσει με νοθεία των μαθητικών εκλογών, που θα τη ζήλευε και η αείμνηστος Ε.Ρ.Ε.
Ξέρω την απάντηση που ετοιμάζεστε να του δώσετε: Μα, πώς ζητάτε να έχουν τα παιδιά δημοκρατική συνείδηση σε μια κοινωνία που όζει διαφθοράς και σήψεως; Παιδιά μας είναι, μας μοιάζουν! Να σας θυμίσω ότι οι νέοι μπορούσαν πάντα να βρίσκονται πολλά βήματα μπροστά από τη γενιά των γονιών τους, από τότε που ειπώθηκε εκείνο το "άμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρονες", μέχρι τα νεανικά κινήματα του '60 και το δικό μας Πολυτεχνείο.
Τώρα γιατί σπεύδουν ορισμένοι να ταυτισθούν με τα χειρότερα πρότυπα που τους δίνουμε; Έχασαν την επαναστατικότητα, την καθαρότητα της ματιάς τους, τη φιλοδοξία να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο;
Όσες φορές το έχουμε πει αυτό στην ιστορία, έχουμε δαγκώσει τη γλώσσα μας. Θυμηθείτε τους "αλήτες" του '40 και τους "μαλλιάδες" του πολυτεχνείου, αλλά κι εκείνα τα "σοκολατόπαιδα" που όρθωσαν τα καλομαθημένα χεράκια τους και σταμάτησαν κάποτε τον ανεκδιήγητο εκείνο νόμο του Κοντογιαννόπουλου, με το πόιντ σύστεμ και την επιστροφή στο...'60.
Ας μην είμαστε προκατειλημμένοι και με αυτά τα παιδιά, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα μας διαψεύσουν και μακάρι να μην χρειαστεί να το κάνουν
Το φαινόμενο των καταλήψεων- το έχω ξαναφέρει εδώ- δεν μπορεί να θεωρηθεί πια επανάσταση ή εξέγερση, παρά μόνο μια καλώς ή κακώς εννοούμενη κοπάνα, με το πρόσχημα των αιτημάτων για την παιδεία.
Δεν ερμηνεύει όμως αυτή η απαξίωση του σχολείου αυτομάτως και την καταπάτηση των θεσμών που οι ίδιοι οι μαθητές χρησιμοποιούν, έστω στη χειρότερη περίπτωση, για να δικαιολογήσουν την ανάγκη τους για ξέδομα και κοπάνα. Εδώ υπάρχει και κάτι άλλο. Ο Θερσίτης το ξέρει, γι' αυτό μιλάει για ευθύνες δικές μας και έλλειψη αξιολόγησης.
Στο σχολείο, εκτός από ένα σωρό άχρηστες γνώσεις, που τους ταΐζουμε ολημερίς, εκτός από τις απαρχαιωμένες μεθόδους του δασκάλου παντογνώστη- αφηγητή και των μαθητών-χάνων, που δέχονται παθητικά την ευλογία της σοφίας μας, κάνουμε κι άλλη δουλειά. Διδάσκουμε πώς να μην γίνεσαι δημοκρατικός πολίτης, πώς να απεχθάνεσαι κάθε συλλογική δημοκρατική διαδικασία.
Πότε το κάνουμε αυτό εμείς οι δάσκαλοι του λαού, που στη συντριπτική μας πλειοψηφία ανήκουμε σε αριστερά κόμματα;
Κάθε μέρα! Σε κάθε διδακτική ώρα!
Κάθε φορά που δεν ζητάμε το σεβασμό του μαθητή που προσπαθεί να σκεφθεί, χωρίς να τον διακόπτουν τα υψωμένα χέρια και τα "κύριε, κύριε!". Κάθε φορά που αγορεύουμε και δεν καλλιεργούμε το διάλογο. Κάθε φορά που ρωτάμε και περιμένουμε την απάντηση που έχουμε στο μυαλό μας ή έχει το λυσάριο. Κάθε φορά που πατάσσουμε αμείλικτα κάθε προσπάθεια των μαθητών μας να μιλήσουν μεταξύ τους, να αλληλοβοηθηθούν, να κοιτάξουν έστω ο ένας τον άλλον, έτσι καθώς είναι στραμμένοι στην πηγή σοφίας του Βούδα που κάθεται στην έδρα.
Κι όταν κάποιος τολμήσει να αντιμιλήσει, να μας πει τη γνώμη του, κι η γνώμη του δεν μας αρέσει, θα τον φιμώσουμε στην καλύτερη περίπτωση. "Καλοί" μαθητές αυτοί που δεν μας αντιμιλάνε, που παπαγαλίζουν, που κινούνται γύρω μας με σεβασμό και δεν φεύγουν ποτέ από τη βαριά σκιά μας. Ουαί κι αλίμονο στους αντιρρησίες, συνασπιζόμαστε όλοι εναντίον τους και με την πρώτη ευκαιρία τους περιμένει ο καταπέλτης. Εύκολο να είσαι δημοκρατικός και ανεκτικός με "καλά" παιδιά. Το δύσκολο είναι να αναγνωρίζεις το δικαίωμα του μαθητή σου να διαφωνεί. Ναι μεν με ευγένεια, ως οφείλει, αλλά χωρίς συμμόρφωση.
Πώς άραγε όμως εξασκούμε τους μαθητές μας στους δημοκρατικούς θεσμούς; Πώς γίνονται η συνέλευση τμήματος, σχολείου, οι εκλογές, στα γυμνάσια που έχουμε εμείς την εποπτεία και την ευθύνη;
Απλώς, δεν γίνονται στην ουσία.
Γράφουν σε χαρτάκια τα ονόματα, τα σταυρώνουν και τα μετράνε. Και κάποιες φορές συνεδριάζουν για εκδρομές ή εκτάκτως για καταλήψεις και προβλήματα του σχολείου, σπανιότερα.
Τους εξηγήσαμε ποτέ τι προηγείται των εκλογών;
Τι σημαίνει συνέλευση, ομιλίες, ερωτήσεις, αποφάσεις;
Πώς μιλάω μπροστά στους συμμαθητές μου;
Πώς διατυπώνω πρόταση;
Πώς διευθύνω τη διαδικασία της συζήτησης;
Πώς επιβάλλω το σεβασμό σε όλους τους ομιλητές και τις απόψεις;
Πώς διασφαλίζω την εγκυρότητα των αποφάσεων;
Όλα αυτά, αγαπητοί μου, θέλουν χρόνο. Η εκλογική διαδικασία κρατάει ελάχιστα κι όλοι πάμε σπίτια μας, στις δουλειές μας. Κάποτε τσακώθηκα με συνάδελφο που ήρθε με την κάλπη να πάρει τις ψήφους άρον άρον από το τμήμα μου, γιατί είχε, λέει, ραντεβού με το γιατρό του. Η μέρα των εκλογών ιδεώδης για ραντεβού.
Το μόνο ραντεβού που δεν θα προλάβουμε όμως είναι αυτό με τη δημοκρατία. Αυτή θα προσπεράσει.

16 comments:

giorgos_st said...

Το έχετε ρίξει στα δοκίμια τελευταία (το δικό σου μάλιστα αυτοκριτικό), έχεις σ'όλα δίκιο αλλά πιά αξιολόγηση βρε παιδιά των εκπαιδευτικών θα λάβει υπ'όψιν όλα αυτά, τα ποιοτικά στοιχεία φίλοι δεν αξιολογούνται,κι'αν αξιολογηθούν στραβά θ'αξιολογηθούν.Οφείλετε βέβαια να μεταδώσετε κυρίως με τη στάση σας όσα περισσοτερα μπορείτε αλλά από κει και πέρα υπάρχουν τόσες φωνές κι'αλλες τόσες είκόνες που σας ακυρώνουν κάθε μέρα...

Λορελάη said...

Γυριστρούλα μου θα συμφωνήσω φυσικά με όλα όσα λες, αλλά δεν γίνεται να μην συμφωνήσω και με τον Γιώργο. Οι ελάχιστοι, καθώς φαίνεται και από την δική σου και από του Θερσίτη ανάρτηση, δάσκαλοι, που έχετε το φιλότιμο και τη συγκρότηση που επιβάλλει ο ρόλος σας, είστε μόνο νησίδες σ' έναν ωκεανό. Η κατάσταση ζέχνει από παντού, όχι μόνο στην εκπαίδευση, στην κοινωνία ολόκληρη. Όπως έγραψα και στον Θερσίτη, το μόνο στο οποίο ίσως μπορούμε να ελπίζουμε είναι η υγιής αντίδραση των ίδιων των παιδιών, που όπως λες κι εσύ μπορούν να είναι πιο μπροστά από την κοινωνία που τα γαλουχεί. Ας το ευχηθούμε.

NdN said...

Καλημέρα, πολύ ενδιαφέρον το θέμα, δέχομαι τα επιχειρήματα που προβάλλεις και λέω εκ των προτέρω ότι το κείμενο του Θερσίτη δεν το έχω διαβάσει.

«Ποιος ευθύνεται για τους μαθητές που καταλαμβάνουν ένα σχολείο με τσαμπουκά, ακυρώνοντας κάθε διαδικασία δημοκρατικής λειτουργίας, την οποία άλλωστε έχουν από πριν υπονομεύσει με νοθεία των μαθητικών εκλογών, που θα τη ζήλευε και η αείμνηστος ΕΡΕ;» Και η απάντηση είναι ότι δεν φταίνε τα παιδιά, αλλά η «κοινωνία που οζει διαφθοράς και σήψεως και ότι τα παιδιά μας μας μοιάζουν». Οχι δεν νομίζω ότι φταίει η κοινωνία.

Εχω συμμετάσχει ουκ ολίγες φορές σε καταλήψεις στο πανεπιστήμιο κυρίως. Λοιπό μετά από πολλά χρόνια μέσα, αλλά και έξω θα πω ότι η κατάληψη δεν έχει (σχεδόν) καμία πίεση σε κανέναν. Και το λέω αυτό βασισμένος σε γεγονότα. Στα πόσα κερδίσαμε και πόσα χάσαμε.

Λοιπόν ας ξεκινήσουμε από τις καταλήψεις στα σχολεία. Τι κερδίσαμε από το 1993 ας πούμε (να μην πάμε πιο πίσω γιατί υπήρχαν και οι νεκροί αγωνιστές και θα τα μπλέξουμε τα πράγματα). Η «μεταρρύθμιση» Αρσένη έγινε και μια ολόκληρη χρονιά έδωσε Θρησκευτικά για να μπει Πολυτεχνείο. Χάσαμε χιλιάδες μαθητές προς τα ιδιωτικά σχολεία και κλονίστηκε η πίστη προς τους δημόσιους λειτουργούς της εκπαίδευσης. Νομίζω αυτό ήταν το κυριότερο σημείο αυτής της εποχής (1993-σήμερα)

Πάμε στο πανεπιστήμιο. Η ανωτατοποίηση του 2001 έγινε. Εμείς κλείσαμε τα πάντα, χάσαμε εξεταστικές και (ειλικρινά) διαμαρτυρόμασταν για το λάθος πράγμα. Οσο για τα αιτήματα και την αγορά εργασίας; Οσο τα βλέπω ξανά δουλεύοντας, λυπάμαι να παραδεχτώ ότι στα περισσότερα λαικίζαμε και ήταν ανεφάρμοστα. Πάμε στις περυσινές και προπέρσινες καταλήψεις. Δεν ήμουν, αλλά μπορώ να εκφράσω άποψη και όχι μόνο από όσα διάβαζα. Η τελική μάχη χάθηκε. Η μη εκλογή της Γιαννάκου δεν μπορεί να θεωρηθεί νίκη γιατί αφενός μεν θα επιστρέψει στις επόμενες εκλογές και αφετέρου δεν ηττήθηκε η πολιτική της. Χάσαμε αξιοπιστία. Οι φοιτητές ταυτίστηκαν με τους μπαχαλάκηδες σε μία σεβαστή μερίδα του κόσμου. Ολοι σχεδόν έχουν συμφωνήσει ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι σάπιο. Θα φανώ σκληρός εδώ και θα πω ότι αυτοί που το λένε δεν θα μπορέσουν ποτέ να μπουν στην εταιρία που δουλεύω εγώ ένας «σάπιος απόφοιτος» γιατί εδώ δεν μετράει ποιον ξέρεις.

Μπορώ να αναφέρω πάρα πολλά πάνω στο θέμα, αλλά κοιτάζοντας πίσω λέω ότι δεν φταίει η κοινωνία, αλλά εμείς που δεν καθίσαμε να σκεφτούμε ποτέ πως θα είμαστε οι τελικοί νικητές. Και στρέφοντας τον κόσμο εναντίον μας δεν θα μπορούσαμε ποτέ να το πετύχουμε αυτό.

Επειδή φεύγω για Βρυξέλλες σε 5 ώρες δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω την συζήτηση μέχρι τη Δευτερα. Αλλά θα επιστρέψω για να συζητήσουμε με όποιον έχει άλλη άποψη.

Καλό Σαββατούριακο gyristroula και σε όλη την παρέα.

meril said...

Ποιος ευθύνεται....
Αυτή η ερώτηση σε γενικό πλαίσιο εξεταζόμενη δεν παίρνει εύκολη απάντηση
Συμμφωνώ με τον ndn πως πίσω από τις καταλήψεις δεν κρύβονται συνομωσίες και σκοτεινά ή φανερά συμφέροντα
Και φυσικά με τη gyristroula2 πως η διάθεση για χαβαλέ είναι που θρέφει ή εκτρέφει το φαινόμενο
Ωστόσο να αντειπώ
το όλον πλέγμα της αντίληψης για το σχολείο για το κράτος κλπ. οδηγούν σ' αυτή τη νοοτροπία
Πέστε μου ποιος εκτιμά τη δημόσια εκπαίδευση;
Τα παιδιά απαξιώνουν το σχολείο το μετατρέπουν από χώρο μόρφωσης σε χώρο διασκέδασης
Καλό θα ήταν η επανάσταση στην παιδεία να ξεκινήσει απ' αυτά. Όχι, απέχοντας αλλά πιέζοντας μαζί με τους γονείς, όλους να κάνουν τη δουλειά τους
Αλλά τι λέω...
Η λούφα είναι το υπ' αρίθμ. 1 μάθημα που παίρνουμε όλοι
Φυσικά και οι καταλήψεις είναι έργο των μαθητών
μα όλοι εμείς τους έχουμε μάθει το χαβαλέ και την ανευθυνότητα
Προς τι η έκπληξη;

gyristroula2 said...

Γιώργο, να σου πω μια πικρή αλήθεια; Δεν μιλάω καν για μια δίκαιη κι αντικειμενική αξιολόγηση. Λεω...να...να μην είναι τόοοσο εύκολο να κάνεις αυτή τη δουλειά. Να μην μπορείς να τα κάνεις όλα αραλίκι. Να υποχρεούσαι να εφαρμόσεις το θεσμό της μαθητικής αυτοδιοίκησης με σωστή διαδικασία. Κάποιος τρόπος θα βρεθεί να γίνει αυτό, είμαι σίγουρη.

gyristroula2 said...

Έχεις απόλυτο δίκιο, ndn, από το 93 και μετά, άρχισε να γίνεται έθιμο η κατάληψη. Κάτι σαν τις διακοπές και τις εκδρομές. Γι' αυτό και καμιά κυβέρνηση δεν αντιδρά πραγματικά στο φαινόμενο. Για παράδειγμα, ποτέ δεν υποχρεώθηκε ένα σχολείο να κάνει κανονική, ώρα προς ώρα αναπλήρωση, εις βάρος εκδρομών, αργιών και διακοπών. Σου λένε τι μας νοιάζει εμάς αν το κλείνουν; Αυτά κάνουν την "επανάστασή" τους, εκτονώνονται, γιατί να τα δυσαρεστήσουμε;
Εννοείται πως δεν είναι και δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό μέσο διεκδίκησης, με αυτά τα δεδομένα.
Όσο για τα πανεπιστήμια, συμφωνώ απολύτως, πρόπερσι τσακωνόμουν με την κόρη μου που με έλεγε συντηρητική, πέρυσι οι ίδιοι οι "επαναστάτες" γύρισαν την πλάτη στο φοιτητικό κίνημα και στην προοπτική του. Αυτό πέτυχαν, να στείλουν τα παιδιά "σπίτι" τους από τα 20! Γιατί κατάλαβαν νωρίς αυτό που εσύ βλέπεις τώρα. Δυστυχώς, έτσι στομώνουν τη μεγαλύτερη δύναμη αλλαγών σε μια κοινωνία, το νεανικό κίνημα.

Γιάννης said...

Συμφωνώ απολύτως με την ανάρτηση για το ρόλο των εκπαιδευτικών.

gyristroula2 said...

Μέριλ, αρκεί να σου πω ένα πράγμα. Σήμερα ήρθαν οι παλιοί μας μαθητές του διπλανού λυκείου που είχαν κατάληψη να μας δούνε. Σχεδόν όλοι κατά της κατάληψης. Καμιά 10ριά παιδιά την κρατάνε και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε! Άβουλοι, μοιραίοι αντάμα.

gyristroula2 said...

γιάννη, μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό έτσι;

giorgos_st said...

Να ρωτήσω, πως θα γίνει να έχουμε την παιδεία έτσι που θα θέλαμε (με δασκάλους άψογους και συνειδητούς λειτουργούς,με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία της φωτισμένη που να έχει την ικανότητα να σχεδιάσει και να οραματιστεί, με τα στελέχη της όχι απλούς ανεύθυνους γραφειοκράτες,και ένα σωρό άλλα) όταν όλοι όσοι εμπλέκονται σ'αυτό το ανύπαρκτο όραμα,ο κάθε ένας από τη μεριά του αποδέχεται την αναξιοκρατία,καλλιεργεί το στόχο του χρήματος στα παιδιά του,απόδέχεται πως "κοινωνική καταξίωση" είναι μεζονέτα και τζίπ 5000 κυβικά,υπονομεύει τους συναδέλφους του ή στην καλύτερη περίπτωση δεν ασχολείται παρά με το τομάρι του, δεν γνωρίζει τι είναι κοινωνική αδικία, δεν θέλει να ξέρει πως ο τζίρος που γίνεται γύρω από το ζήτημα των ναρκωτικών πλουτίζει είτε τους ισχυρούς είτε του "ειδικούς". Δεν είναι προνόμια μόνο της εκπαίδευσης αυτά και πολλά ακόμα, από τη στιγμή που η μόρφωση (όχι η γνώση) δεν οδηγεί στον πλουτισμό αυτή η άρρωστη κοινωνία θα την απαξιώνει.

Θερσίτης said...

Αχ, γυριστρούλα! Μόνοι μας τα λέμε και μόνοι μας τα ακούμε, όπως φαίνεται. Συμφωνώ με όσα γράφεις. Απλώς ένα πράγμα δεν έχουμε κάνει και θα έπρεπε: Να χαστουκίζουμε όσους ευτελίζουν το χώρο και ψωμίζονται από αυτόν και από τον ευτελισμό του. Μας έφαγαν οι ευγένειες.

gyristroula2 said...

Γιώργο, δεν έχεις καταλάβει, φοβάμαι, για ποια κατάσταση μιλάμε ο θερσίτης κι εγώ. Μακάρι το ζητούμενο να ήταν ο ηθικά άρτιος δάσκαλος, ο παιδαγωγός. Δύσκολος, αλλά ωραίος στόχος κι όσο κι αν απέχουμε και μόνο που υπάρχει μας κάνει λίγο καλύτερους.
Το ζητούμενο είναι ο στοιχειωδώς επαρκής δάσκαλος, που θα κάνει όσο γίνεται καλύτερα μια τίμια δουλειά μυρμηγκιού, πχ να μάθει στα παιδιά να ασκούν τα δικαιώματά τους στο μαθητικό συνδικαλισμό, να καλλιεργεί στην τάξη το διάλογο, το σεβασμό όλων των απόψεων, τη συνεργασία. Μην πάω σε άλλα πιο αυτονόητα και στενοχωρηθούμε όλοι.
θερσίτη, εσύ τουλάχιστον με τον τρόπο σου το κάνεις αυτό, φίλε. Κι ομολογώ πως με έχεις επηρεάσει κι εμένα, που είχα αρχίσει να ανέχομαι και να παραιτούμαι.

Φώτης Κ. said...

gyristroula2 Θα ήθελα να εκφράσω κι εγώ την άποψη μου σαν μαθητής του λύκειου που έχει κατάληψη.Καταρχήν είμαι κατά της κατάληψης,όπως και το 95% των μαθητών.Στην συνέλευση,που σημειοτέον έγινε αφού μπήκε λουκέτο στο σχολείο,κανένας από τους μαθητές δεν είχε σοβαρά και αξιόλογα αιτήματα και ούτε καν μπορούσε να τα υποστηρίξει.Η κατάληψη έχει γίνει πανάκειο και εύκολη λύση γι'αύτους που δεν θέλουν να πολεμίσουν για τα δικαιώματα τους,δεν έχουν την πυγμή και την παιδεία να εκφράσουν την γνώμη τους και να αντιστάθουν στην γνώμη κάποιων καμματικοποιημένων επειτήδιων που τους χειραγωγούν.Στην συνέλευση μας οι γνωμές που ακούστηκαν δεν ήταν των παιδιών αλλα μίας συγκεκριμένης κομματικής παράταξης-ονόματα δεν λέμε,οικογένειες δεν θίγουμε.Απο την άλλη πλευρά,στην συνέλευση των καθηγητών κ του συλλόγου γονέων οι γνώμες που ακούστηκαν έδειχναν τον τρόπο σκέψης της σημερινής κοινωνίας.οτι δηλαδή η τιμωρία και μονο θα μπορούσε να συνετίσει τα παιδιά.Αν και δεν θέλω να πιστέψω οτι έτσι σκέφτονται οι περισσότεροι.Είναι σωστό να υπάρχουν κυρώσεις αλλά εφόσον πρώτα έχουν χρησιμοποιηθεί άλλες μέθοδοι σωφρονισμού,όπως ο διάλογος.Τα παιδιά βρίσκονται σε σύγχυση και το κλίμα δυσαρέσκειας που ύπταται στην ατμόσφαιρα τα επηρεάζει αρνητικά.Βέβαια ας ήμαστε και ευγνώμονες που υπάρχει και η αντίδραση γιατι η απάθεια είναι,στην εποχή μας,μία απο τις μεγαλύτερες αρρώστιες!!

gyristroula2 said...

Nαι, Φώτη μου, έτσι είναι, κάποιοι επωφελούνται από την ανάγκη των μαθητών για χαβαλέ και ξέδομα και ψαρεύουν πολιτικά και κομματικά οφέλη στα θολά νερά της διαλυμένης δημόσιας παιδείας. Σίγουρα οι εκβιασμοί, οι απειλές και οι τιμωρίες δεν είναι λύση. Τι πιστεύω; Μόνο εσείς οι πολλοί είστε η λύση. Μην τους αφήνετε να σας κλείνουν με τσαμπουκά το σχολείο, σταθείτε όλοι εκεί μπροστά στα κάγκελα οι διαφωνούντες και διαμαρτυρηθείτε ειρηνικά, αλλά και βρείτε τρόπους άλλους να δείξετε το ενδιαφέρον σας για το σχολείο και την παιδεία. Χάρηκα που ήρθες στο μπλογκ μου.

Θανασης Ξ. said...

Το 'όραμα' της Γυριστρούλας για μια 'άλλη' παιδεία -με ικανούς, πραγματικά δημοκράτες, εμπνευσμένους, προσεκτικά επιλεγμένους, επικουρούμενους απ΄ το υπουργείο τους κλπ κλπ δασκάλους- που θα γέμιζε τις τάξεις με ζωντανά, δημιουργικά, υγειώς αγενή, σκεπτόμενα, υποψιασμένα, απείθαρχα σε κομματικές γραμμές, κλπ κλπ παιδιά, μας προκαλεί μια θλίψη, καθώς απέχει έτη φωτός από κάθε Ελληνική πραγματικότητα.

Και στην βασική ανάρτηση αλλά και στα σχόλια αναφέρθηκαν ή αφέθηκαν να υπονόηθούν τόσες πολλές αιτίες, που νοιώθει κανείς σαν να υπάρχει ένα παντοδύναμο 'σαράκι' που έχει καταφάει όλο το ξύλο, απ' την επιφάνεια κι έχει φτάσει μέχρι το τελευταίο βάθος, μέχρι τα ίδια τα 'αθώα' τα παιδιά.

Κανείς δεν μπορεί -πρώτος εγώ- να πει ούτε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ, ούτε το ποιά είναι η ενδεδειγμένη λύση.

Το μόνο που μπορούμε σαν αναγκαία και βασική αρχή να κάνουμε είναι να ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πως στις καταλύψεις, στην κατάσταση της παιδείας μας, στα βατοπέδια, στα καμμένα μας δάση, στα κόμματά μας, στους ηγέτες μας, στους δασκάλους μας, στα ίδια τα παιδιά μας, σε ότι τέλος πάντων μας πονάει και το 'πληρώνουμε' εκείνο που πραγματικά βλέπουμε είναι ο ΙΔΙΟΣ ΜΑΣ Ο ΕΑΥΤΟΣ.

Αυτό τον 'εαυτό' που η Γυριστρούλα στην ανάρτησή της τόλμησε να μην τον 'χαϊδέψει'..

gyristroula2 said...

θανάση, αργείς, αλλά συνεισφέρεις πολύ ουσιαστικά στη συζήτηση. Ναι, μοιάζει να μη βγαίνει φως από πουθενά, να είναι όλα καταδικασμένα σε ένα τέλμα που τελματώνει κι ό,τι υγιές και ζωντανό είναι γύρω του. Κι όμως... Εμείς που ζούμε με τα παιδιά δεν το υπογράφουμε αυτό. Πολλά από αυτά εξελίσσονται τόσο καλά μέσα σ' αυτή την κατάσταση, αξιοποιώντας και το παραμικρό θετικό της στοιχείο κι αυτό είναι που μας κάνει να μην παραιτούμαστε ούτε από την προσπάθεια ούτε από την ελπίδα.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...