Thursday, August 14, 2008

Στιγμιότυπα από τις θερινές μου διακοπές.

Ήρθαν και οι δύο μαζί. Ο ένας πιο όμορφος από τον άλλον. Έμοιαζαν πολύ, αλλά όχι σαν δίδυμοι που ήταν. Γαλανό της ήρεμης θάλασσας στα μάτια ο ένας, πιο γκρίζο και σκοτεινό ο άλλος. Ο πιο λευκός με κοίταξε με περιέργεια και παραδόθηκε στα χάδια μου με απροκάλυπτη ευχαρίστηση. Ο άλλος έτρεμε σαν το φύλλο στα χέρια μου και δεν άγγιξε το φαΐ που καταβρόχθισε με όρεξη ο άλλος. Ο θαρραλέος μου είπε αμέσως το όνομά του: Λεωνίδας. Φυσικά, τι άλλο. Ο άλλος ψέλλισε ένα Αλκι...βιάδης, αλλά δεν είχε δύναμη και του έμεινε μόνο το Αλκης. Για την ώρα. Εντάξει, με χάδια πολλά και καλό φαΐ θεριεύουν κι αντριεύουν, αλλά οι ανάγκες της επιβίωσης δεν περιμένουν. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τον Κυρίαρχο και νόμιμο διεκδικητή της εύνοιάς μου, ο οποίος μόλις τους είδε σκύλιασε και πήγε να τους κόψει φέτες. Και τότε ο Λεωνίδας δικαίωσε 3000 χρόνια ιστορίας και όνομα και καταγωγή και παράστημα. Βγήκε μπροστά να ανδροκαλέσει το θεριό. Ύψωσε το ανάστημά του, έβγαλε πολεμικές ιαχές, πάλεψε με νύχια και με δόντια, που λέει ο λόγος, και το θεριό υποχώρησε. Ο Άλκης κούρνιασε στην αγκαλιά μου κι από κει έκανε τον καμπόσο, έτσι για τα μάτια. Η μάχη κερδήθηκε, αλλά ο πόλεμος δεν τέλειωσε. Ο Κυρίαρχος δεν παραιτείται από το θρόνο του και έρχεται ακόμη κι όταν τους έχω αγκαλιά να μπει ανάμεσά μας με άγριες φωνές και κλάματα. Είναι ένας πόλεμος μοιραίος και αναπόφευκτος. Τρία υπέροχα αρσενικά διεκδικούν τα χάδια μιας και μόνης...Γυριστρούλας. Πού να φτάσει κι αυτή; (Σε επόμενη δημοσίευση και φωτογραφικό ρεπορτάζ)

5 comments:

Θερσίτης said...

Καλως ήρθες. Καλή δύναμη.

Λορελάη said...

Πού να σου έφερνα και τον δικό μου... αντριωμένο, νάβλεπες τι θα γινόταν!!! αλλά λέω να μη σε βάλω σε τέτοια περιπέτεια...:))))))))
φιλιά φιλιά φιλιά

meril said...

Λοιπόν ούτε καλώς όρισες δεν μπορώ να πω...
Δεν μπορώ να αναρτήσω σχόλιο
Για να δούμε...

gyristroula2 said...

Καλώς σε βρήκα, θερσίτη μου, καλώς σας βρήκα όλους. Είναι νωρίς ακόμα βέβαια για μεγάλη συνέπεια, το καλοκαίρι δεν μ' αφήνει ν' αγιάσω βλέπετε.
Λορελάη μου, ήλπιζα να μπορούσες να διακρίνεις τη διαφορά ενός ανδρειωμένου του καναπέ από αυτόν που ζει στη φύση και με τα ένστικτά του ελεύθερα. Αλλά...όπως λέμε εδώ στο νησί: "ό,τ' έχ'ς καλό είναι γιόκα μ'"
Αχ, μεριλάκι μου, η αντίδρασή σου απόλυτα κατανοητή, συγνώμη ήμουν λίγο ρεαλιστική στις περιγραφές...συγνώμη, ξέχασα ότι είσαι μικρή.

Λορελάη said...

Γυριστρούλα μου δεν σε παρεξηγώ, ε, αν δεν παινέψεις το σπιτι σου... αλλά μη με προκαλείς... Τον έχω δει να τα βάζει με αγέλη που γυάλιζε το μάτι τους. Αν στον φέρω, θα έχουμε δράματα... γι' αυτό σου λέω, άστο καλύτερα...

Με τον Μάνο Λοΐζο, το 1979

  Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δ...