Sunday, January 27, 2008

Μανώλης Γλέζος, ένας διδάκτωρ του υψηλού


Πρόσφατα παρευρέθηκα στην αναγόρευση του Μανώλη Γλέζου σε επίτιμο διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέσα σε ακαδημαϊκή επισημότητα, με τήβενους και αρχαιοπρεπείς εκφράσεις, με την αφρόκρεμα του πολιτικού, καλλιτεχνικού και επιστημονικού κόσμου, έλαμπε το "πολύτιμο ορυκτό" του, ανεπηρέαστο από όλο αυτό το θάμβος. Ο λόγος του απλός και ουσιαστικός, η έγνοια του οι παλιοί του σύντροφοι νεκροί και ζωντανοί, πάντα το ίδιο ζωντανοί γι' αυτόν, η ματιά του αδάμαστη από το χρόνο και τον κάματο της σύγχρονης παρακμής. Πόσα δεν ξέρουμε για το παλικάρι που κάποτε κατέβασε τη σβάστικα από τον Ιερό Βράχο! Αγώνες, εξορίες, φυλακές, αλλά και έργο συγγραφικό θαυμαστό σε εύρος και ποιότητα (γλωσσολογία, ιστορία, γεωλογία, περιβάλλον). Δημοσιογραφία, ακόμη και βιβλιοπωλείο (ή μάλλον βιβλιο...χαριστήριο), κοινοβουλευτική θητεία, αλλά με την ωραία "τρέλα" που τον διακρίνει, τα άφησε όλα κάπου εκεί στα μέσα του '80 για μια θέση κοινοτάρχη στο χωριό του τ' Απεράθου, στο οποίο οι καινοτομίες του, πολιτικές και περιβαλλοντικές παραμένουν αξεπέραστες. Με τα χρόνια κλονίστηκε η υγεία του, αλλά βγήκε "φρεσκοεγχειρισμένος" και πήγε στο forum της Γένοβας, όπου αν δεν στέκονταν εμπροσθοφυλακή με τη βουλευτική του ιδιότητα, θα είχαν συλλάβει οι καραμπινιέροι όλους τους μετέχοντες Έλληνες διαδηλωτές.
Δεν σταματάει να γυρνά την Ελλάδα, να μιλάει στους νέους, στα σχολεία, να συναντάει παλιούς του συναγωνιστές. (Πρόσφατα στο νησί μου, συνάντησε τις κοπέλες που του είχαν πάει ανθοδέσμη, όταν περιόδευε ως υποψήφιος της ΕΔΑ το '60 και δεν του επέτρεπαν οι χωροφύλακες ούτε συγκέντρωση να κάνει. Οι κοπέλες αυτές, γιαγιάδες πια, του έδειξαν και σχετική φωτογραφία. Στη φωτ. παραλαμβάνει αυτή τη φωτογραφία από το Δήμαρχό μας)
Θα τολμήσω να πω σ' αυτή την προσωπική κατάθεση: Μανώλη Γλέζο, σου οφείλουμε πολλά, πάρα πολλά, εμείς οι νεότεροι, μα η πιο μεγάλη μας οφειλή είναι που μας κρατάς όρθιους με τη δύναμη της ψυχής σου μέσα σ' αυτούς τους ζοφερούς καιρούς που ζούμε.

14 comments:

giorgos_st said...
This comment has been removed by the author.
Δανδής said...

Είναι η μεγάλη δίψα για ένα ανοιχτό παράθυρο απ’ όπου εισχωρεί το οξυγόνο της ελευθερίας.
Που να βρεθούν όμως παρόμοιες «βουνοκορφές οξυγόνου», στην σημερινή κοινωνία της σήψης και ασφυξίας;

giorgos_st said...

Το καθαρό πρόσωπο την Ελληνικής αριστεράς,δυστυχώς δεν έχει πολλούς μιμητές, όλο και περισσότερο κρύβονται τα μάτια,τα χαμόγελα τα πρόσωπα τελικά...

Θερσίτης said...

Θυμάσαι το Βέγα, το βιβλιοπωλείο που είχε στην Ιπποκράτους; Πραγματικά μοίραζε σχεδόν τα βιβλία. Κυρίως όμως η βιτρίνα του βιβλιοπωλείου του ήταν προθήκη με θέση για το βιβλίο και τον κόσμο. Δεν είχε μαζί λογοτεχνία με μαγειρικές, ταξιδιωτικά, τουριστικά κτλ.
Αργότερα είχα την τύχη να τον δω πολλές φορές στ' Απεράθου, στο χωριό με τα τρία μουσεία.
Ακμαίος έφηβος αειθαλής.

vagnes said...

αχ Μανωλη
αν σου μοιαζαν ολοι...

gyristroula2 said...

Γι' αυτό, φίλε δανδή, να προσηλωθούμε σε ό,τι μας χαρίζει αυτό το οξυγόνο, για να μην πεθάνουμε από ασφυξία, όπως πάμε.
Ναι, μωρέ giorgo, ειδικά τα πρόσωπα χωρίς μάτια έχεις προσέξει πόσο αφθονούν τελευταία;
Αν το θυμάμαι, λέει, θερσίτη μου; Μέσα στα μάτια μου τον έχω να ανεβοκατεβαίνει την Ιπποκράτους, να μας υποδέχεται με κείνο το αστραφτερό βλέμμα, να προσπαθούμε να πληρώσουμε τη σωστή τιμή, να μη μας το χαρίσει το βιβλίο.
Είναι τυχαίο άραγε που οι άνθρωποι σαν τον Μανώλη είναι υπεράνω χρημάτων; Δεν φτιάχνουν βιλάρες δεν κυκλοφορούν με αυτοκινητάρες δεν διάγουν πολυτελή βίο μέσα στην ανέξοδη αριστεροφροσύνη τους; Θυμάσαι την ευθυνοδοσία; Πόσοι πολιτικοί άνδρες θα άντεχαν να την περάσουν;
vagnes, εσύ ο πιο έμπειρος πολιτικά, τι λες, γιατί του μοιάζουν όλο και λιγότεροι;

loyk said...

Καλη μου φιλη,ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ
ειναι απο τους λιγους πολιτικους,που δεν εξαγορασε τις ιδεες που γι΄αυτες αγωνιστηκε.
Αν και διαφωνω σε πολλες πολιτικες του θεσεις ,τον θεωρω απο τους λιγους εναπομειναντες αγνους αγωνιστες της Αριστερας,ξερεις αυτοι οι ανθρωποι δεν εχουν αναγκη απο τιμες και επαινους,ο επαινος και η τιμη ειναι η ιδια η διαδρομη τους μεσα στα δαιδαλωδη μονοπατια της ελληνικης νεοτερης ιστοριας.
ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΟΥ

vagnes said...

του μοιαζουν ολο και λιγοτερο
...γιατι ολοι μετατραπηκαν σε ανασφαλεις απο την εντεχνη προπαγανδα του συστηματος των συμφεροντων και της επισημης αγαπημενης τους, της TV και των ΜΜΕ.
Το ειπες και συ αλλωστε 'ειναι τυχαιο άραγε που οι άνθρωποι σαν τον Μανώλη είναι υπεράνω χρημάτων;'
Η σκεψη που κυριαρχει στους αξεστους και απολιτιστους "πολιτικους" ειναι: "Μπορω εγω απο τη θεση που κατεχω σημερα, να εξασφαλισω οικονομικα και τα δισεγγονα μου και ας πανε να κουμπουριαστουν ολοι ακομη και τα δισεγγονα μου;"
Δεν γνωριζουν ομως οι ΔΥΣΤΥΧΟΙ οτι για να εξασφαλιστουν οικονομικα το πληρωνουν πολυ ακριβα, χανουν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους το σπουδαιοτερο ολων ιδανικο, χανουν τη ζωη τους, κερδιζοντας ΠΕΡΙΤΤΑ χαρτονομισματα που δεν αγοραζουν καννενα χαμενο ιδανικο και βρισκονται διαρκως παγιδευμενοι σ' ενα περιβαλλον ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ-ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ-ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ-ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ-ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΗΣ και ΔΥΣΟΣΜΗΣ ΣΗΨΗΣ.
Ζουν διαρκως σε ενα κοσμο ενοχής και αγωνιας, παρεα με τα υπολοιπα υποψηφια ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ ΘΥΜΑΤΑ και με την απουσια ανθρωπινης και σωτηριας αγαπης.
Δεν εμαθαν ποτε οι ΔΥΣΤΥΧΟΙ οτι τα πιο πολυτιμα πραγματα δεν ειναι ειναι τα χαρτονομισματα.

...μη με τσινας φιλη μου θα σε γεμισω σεντονια...

Θερσίτης said...

Vagnes, σχεδόν όλο το ποστ σου θα το υπέγραφα χωρίς αντίρρηση. Επομένως πώς ανυτέχεις και αγωνίζεσαι μέσα στην κομματική πολιτική πραγματικότητα, όταν είναι όπως την περιγράφεις; Όταν σε κατώτερο επίπεδο τα στελέχη των κομμάτων αγωνίζονται να γίνουν όπως τα υψηλόβαθμα στελέχη;

vagnes said...

Θερσιτη φιλε μου
αν η λυση ηταν να φυγουνε οσοι δεν αντεχουμε την δυσωδια και να λυθει το προβλημα, να εισαι σιγουρος θα το ειχανε κανει.
Ομως η ανεπαρκης ποσοτητα πολιτων που δεν σεβονται το χρημα και συγχρονως ασχολουνται με την πολιτικη, ειναι μια απο τις αιτιες που διαιωνιζουν και μεγενθυνουν το προβλημα που συζηταμε.

gyristroula2 said...

loyk, πράγματι, αυτές οι τιμές πιο πολύ τιμούν τους τιμώντες κι όχι τον τιμώμενο. Είναι όμως μια ευκαιρία να αναλογιστούμε όλοι μας πόσο μακριά ή κοντά βρισκόμαστε από τους ανθρώπους που είναι πρότυπα για μας. Και να μικρύνουμε όσο μπορούμε την απόσταση.
vagnes, γι' αυτό σε τσιγκλάω, γι'αυτά τα σεντόνια, που δεν έχουν τίποτε περιττό. Προσυπογράφω απολύτως και τις δύο απαντήσεις, τα είπες όλα.
θερσίτη, αυτή η δυσανεξία μας για τα κόμματα και την πολιτική τους έχει δώσει ελεύθερο πεδίο να αλωνίζουν οι ανεκδιήγητοι, αλλά κι εμείς στο σχολείο, κατά κάποιο τρόπο, πολιτικά πράττουμε, γι' αυτό δεν μας λείπει πολύ.

Λορελάη said...

Οι στέρεες αξίες που λέγαμε κι αλλου... Και οι οποίες φθίνουν διαρκώς...
Πολύ καλό ποστ. Νάσαι καλά.

meril said...

Nα σαι καλά Γυριστρούλα... Όλους κατόπιν εορτής τους μνημονεύουμε...
Να σαι καλά/....

gyristroula2 said...

meril, λορελάη, καλώς τες! Τώρα σας είδα ελπίζω να μην σας άφησα πολύ στην πόρτα! Ναι, ο Μανώλης ο Γλέζος είναι από τα στηρίγματά μας, που όμως ποτέ δεν μας άφησαν στο κενό όπως άλλοι (πχ Νιόνιος, που εμένα με έχει απογοητεύσει κάποιες φορές στα τελευταία χρόνια).

Με τον Μάνο Λοΐζο, το 1979

  Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δ...