Saturday, March 19, 2011

Οι συγχωνεύσεις χωρίς πολεμικές ιαχές



Συγχωνεύσεις σχολείων. Για τους μεν, αναγκαία λύση για εξοικονόμηση χρημάτων και καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης, για τους δε, περικοπές αναγκαστικές λόγω ΔΝΤ, εις βάρος της παιδείας, των μαθητών, των καθηγητών.
Το γνωστό σκοινί που θα το τραβήξει, όπως πάντα, ο ισχυρότερος και ο άλλος θα βρεθεί σωρό-κουβάρι στο έδαφος. Μια αντιπαράθεση χωρίς καμιά διάθεση συνεννόησης, μεταξύ ορκισμένων αντιπάλων, του κράτους και των πολιτών, του Υπουργείου και των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Ναι, υπάρχουν σχολεία που θα μπορούσαν να συγχωνευθούν με άλλα μεγαλύτερα ή να καταργηθούν. Δεν είναι πάντα η αποκέντρωση όρος για σωστή εκπαίδευση. Δεν είναι σωστό να κατακερματίζεις τους πόρους που επενδύεις ως κράτος και να έχεις λειψές υποδομές, εκεί που θα μπορούσες να έχεις σχολεία εξοπλισμένα, φροντισμένα, ικανά να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες μιας, έτσι κι αλλιώς, πανάκριβης παιδείας. Και, ναι, ας το πούμε επιτέλους, είναι προτιμότερο ένα σχολείο με 300 μαθητές, παρά ένα με 45. Και ο πολύ μικρός αριθμός μαθητών δημιουργεί προβλήματα, όπως ο πολύ μεγάλος. Ένα ολιγάριθμο μαθητικό δυναμικό στερείται τη ζωντάνια, την αλληλεπίδραση, τα κίνητρα που σου δίνει μια δυναμική και ευάριθμη σχολική κοινότητα.
Από την άλλη όμως, δεν μπορείς στο όνομα της οικονομίας να φτιάχνεις σχολεία- τέρατα μέσα σε ασφυκτικές κτιριακές συνθήκες. Γρήγορα αυτά θα γίνουν εστίες κοινωνικής έντασης, μαθητικής παραβατικότητας και ανεξέλεγκτων εξεγέρσεων, καθώς η κοινωνία γύρω τους θα αγριεύει και οι νέοι θα δέχονται πρώτοι τις συνέπειές της.
Έτσι, θα διαπιστώσουν οι σημερινοί επιτελείς των αλλαγών αυτών ότι θα τους χρειαστούν πολύ περισσότεροι πόροι για να διοικήσουν σωστά τέτοια σχολεία-μεγαθήρια και κάποιοι πάλι στο άμεσο μέλλον θα προτείνουν την αντίστροφη πορεία, την αποκέντρωση, για να αρθούν οι δυσμενείς επιπτώσεις στην παιδεία και στην κοινωνία.
Δεν είναι ασφαλώς πανάκεια οι μικρότερες σχολικές μονάδες για τα προβλήματα βίας και παραβατικότητας, αλλά για όσους έχουν σχέση με την εκπαίδευση, είναι το καλύτερο αντίδοτο, αφού δίνουν τη δυνατότητα στους δασκάλους να γνωρίζουν τους μαθητές τους και τις οικογένειές τους και να μπορούν να ασκήσουν τον παιδαγωγικό τους ρόλο πολύ πιο αποτελεσματικά. Ειδικά όταν ένα σχολείο αντιστοιχεί σε μια γειτονιά, σε μια συνοικία, που λίγο πολύ όλοι γνωρίζονται, τα πράγματα γίνονται πολύ καλύτερα, αφού ο εκπαιδευτικός έχει σύμμαχό του ολόκληρη την κοινότητα και το παιδί νιώθει ότι δεν είναι αποξενωμένο και ανεξέλεγκτο.
Κάτι άλλο όμως που διαφεύγει από τους ιθύνοντες του Υπουργείου είναι ότι ένα σχολείο σε μια περιοχή δεν είναι μόνο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Είναι πάνω από όλα μια εστία πνευματική, ένας χώρος από τον οποίο εκπορεύονται ποικίλες δραστηριότητες, ζωτικές για μια κοινότητα, ιδίως απομακρυσμένη γεωγραφικά. Ακόμη, ένα σχολείο γίνεται πυρήνας κοινωνικής και οικονομικής ζωής, προϋπόθεση για την διάσωση μικρών κοινωνιών, που θα θυσιαστούν υπέρ των υδροκέφαλων αστικών κέντρων, τώρα που είναι όρος επιβίωσης η περιφερειακή ανάπτυξη.
Κατά την προσωπική μου άποψη, ο λιγότερο σημαντικός λόγος εναντίον των συγχωνεύσεων είναι ο γεωγραφικός. Όπου οι συγκοινωνιακές και οι καιρικές συνθήκες είναι ομαλές, όλοι οι γονείς θα προέκριναν το πιο μακρινό σε απόσταση σχολείο, αν ήταν καλύτερο για τα παιδιά τους. Αυτό γίνεται και τώρα με την επιλογή ιδιωτικών σχολείων, που απέχουν πολύ περισσότερο από τα δημόσια της γειτονιάς.
Μπορούν όμως να πεισθούν οι γονείς σήμερα ότι οι συγχωνεύσεις θα τους δώσουν καλύτερα σχολεία; Τι εχέγγυα έχουν για μια τέτοια προσδοκία;
Ας είναι, ας δεχθούμε ότι η Πολιτεία αδικείται από την γενική καχυποψία, ότι έχει τις καλύτερες προθέσεις και τα καλύτερα σχέδια στο μυαλό της για την παιδεία. Γιατί δεν προσφέρει δείγματα γραφής αυτών των προθέσεων; Γιατί δεν εξηγεί σε κάθε σχολική κοινότητα τι στο καλό σχεδιάζει, πώς θα το υλοποιήσει, τι προτείνει και να ακούσει τι θα είχαν να της αντιπροτείνουν οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι δημοτικές αρχές;
Είναι ανάγκη να κλείσει ένα γυμνάσιο σε μια περιοχή Α και τα παιδιά να πάνε στη γειτονική Β; Μήπως θα μπορούσε να γίνει το δημοτικό στην περιοχή Α ή το Τεχνικό Λύκειο;
Γνωρίζει πραγματικά τα αντικειμενικά δεδομένα, το κοινωνικό και οικονομικό κόστος του κλεισίματος ενός συγκεκριμένου σχολείου; Τι θα εξοικονομηθεί, αν εξακοντισθεί το κόστος μεταφοράς μαθητών ή αν συρρικνωθούν δημογραφικά τόποι με πρωτογενή παραγωγική δραστηριότητα;
Μήπως όμως και οι κατά τόπους εκπαιδευτικοί φορείς, αντί να ξεκινήσουν τον γνωστό ανταρτοπόλεμο, με καταλήψεις, διαδηλώσεις, κλείσιμο δρόμων, απεργίες, πρέπει να βρουν έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να εκφράσουν τις απόψεις τους, σε συνεργασία με τους δήμους και τους συλλόγους γονέων;
Δυστυχώς, έχει γίνει τόση κατάχρηση σ' αυτά τα "μέσα πάλης" που κατέληξαν να θυμίζουν όλο και περισσότερο το παραμύθι του ψεύτη βοσκού.
Και δεν είναι καιροί αυτοί να αφήσουμε την παιδεία στο στόμα του λύκου.

16 comments:

dimitris said...

Aνεστασια καλησπερα, μονο μια ερωτηση, σε αυτα που εγραψες, ΕΧΕΙΣ ΠΙΕΙ? ΑΠΟΠΛΥΔΙΑ?
Οταν θα κοψουν διευθυντες και καθηγητες.....................ελα να μας τα ξαναπεις, σταματω εδω..................ασε τις υποδειξεις και ξεκουνα απο την νιρβανα σου.
Τα λεγαμε προεκλογικα και εκανες την.........................παπια, τωρα εγινες διαμαντοπουλικοτερη της διαμαντοπουλου, εχει και αλλο προς τα κατω, μονο να εισαι προετοιμασμενη, η προσκρουση, θα ειναι ''οδυνηρα'' καταστροφικη.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΑΝΕΣΤΑΣΙΑ...

sgouro said...

Λείπει η ψυχραιμία και η καλή διάθεση από όλους. Η πολιτεία και το υπουργείο δίκαια θεωρούνται αναξιόπιστοι συνομιλητές. Η κυρία Χριστοφιλοπούλου-που την βρήκανε αλήθεια την αντιπαθέστατη;;;-μιλάει για διευθυντάδες που θα χάσουνε τα οφίτσιά τους , γι' αυτό φωνάζουν!!!έλεος....

loyk said...

καλησπερα γυριστρουλα...
σαν γονιος 2 μαθητων Γυμνασιου και Λυκειου,θα ηθελα να πω δυο πραγματα...
ξερεις που μενω,το γυμνασιο που παει η κορη μου,θα συγχωνευτει με το διπλανο γυμνασιο,επισης και το λυκειο του γιου μου θα συγχωνευτει με το διπλανο Λυκειο...
τωρα, τα σχολεια το καθενα εχει απο 200 μαθητες,αρα θα φτιαξουμε 2 τερατα απο 400 μαθητες..ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;
ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΕΙΑΡΧΗΣ,να φερνει βολτα αυτα τα σχολικα τερατα,ασε τα 30 τμηματα που θα γινουν κ.τ.λ
Παραβρεθηκα σαν γονιος,στο καλεσμα τησ ΕΛΜΕ της περιοχης,ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΙΑΧΕΣ,ακουσα καθηγητες και γονεις με σωστες και τεκμιριωμενες θεσεις,ακουσα δασκαλους,ακουσα το Δημαρχο,ολοι ηταν κατα αυτου του εγχειρηματος..
Ακουσα οτι η αποφαση των συγχωνευσεων ΗΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΡΙΣΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ,Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΕΙΠΕ ΣΕ ΕΜΒΡΟΝΤΗΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ,ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ 3 ΜΕΡΕΣ[φοβερη η δημοκρατικη ευαισθησια τους για διαλογο]ΓΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙ..
ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ,ΔΕΝ ΒΓΑΛΑΜΕ ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,ΟΠΩΣ ΥΠΟΝΟΕΙΣ,ΚΑΝΑΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ,ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;;
Το συμπερασμα ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ,ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ,ΨΑΧΝΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΛΕΦΤΑ,ΟΠΩΣ ΚΟΒΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ..
αυτο ειναι το θεμα γυριστρουλα μου ,ολα τα αλλα..αναβαθμιση και μπλα-μπλα-μπλα παραμυθια,για μικρα παιδια
ΛΕΦΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ...
οσο για εκεινο ..το μην αφησουμε την παιδεια στο στομα του λυκου...
ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΛΥΚΟ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ;;
καλο βραδυ

Θερσίτης said...

Προσυπογράφω τον προβληματισμό σου και για την ανάγκη συγχωνεύεων και για την ανάγκη σεβασμού των σχολείων σε ευαίσθητες περιοχές. Όμως τα κριτήρια δεν υπήρξαν παιδαγωγικά. Γιατί στην Ανατολική Αττική συγχωνεύεται μόνο ένα γυμνάσιο; Επειδή στην περιφέρεια αυτήν η αρμόδια υφυπουργός Παιδείας.

gyristroula2 said...

Δημήτρη, καλημέρα,
Θα πρόσεξες στο κείμενό μου πουθενά δεν αναφέρω για θέσεις καθηγητών και διευθυντών. Ακόμα κι αν θα είμαι στο μέλλον άμεσα θιγόμενη, πιστεύω απόλυτα ότι τα σχολεία δεν είναι για να βρίσκουν θέσεις οι καθηγητές και οι διευθυντές. Αν για παράδειγμα υπάρχει ένα σχολείο που πρέπει να κλείσει ή να συγχωνευτεί για τους λόγους που αναφέρω, δεν γίνεται να συντηρείται, για να έχουν δουλειά οι διδάσκοντες, εις βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Κατά τα άλλα, η σύγκρουση κατά μέτωπο είναι η τακτική που μέχρι τώρα δεν έχει αποδώσει τίποτα. Όλα περάσανε, όλα καταστρατηγούνται και ημείς άδωμεν αντάρτικα άσματα. Άσε που δεν φαίνεται από τα γκάλοπ να κερδίζουμε ούτε καν πολιτικά ή κομματικά.
Κάποιος/οι πρέπει να αρχίσουν να σκέπτονται αλλιώς σ΄αυτό τον έρμο τόπο πριν να είναι πολύ αργά.
Όσο για τη Διαμαντοπούλου και το ΔΝΤ βαδίζουν εκεί που τους στρώσαμε με ροδοπέταλα όταν φωνάζαμε "μαζικοί διορισμοί" και φτάσαμε να έχουμε πιο πολλούς δασκάλους από μαθητές και παιδεία για κλάματα.

gyristroula2 said...

Είναι αναξιόπιστοι, συμφωνώ, Σγουρό μου. Τα κάνουν όλα γιατί θέλουν να τους βγουν τα νούμερα, να μειώσουν το έλλειμμα κι ας πάει και το παλιάμπελο. Δεν μπορούν όμως να τα βάλουν σε όλη την ελληνική επικράτεια με συγκροτημένες και ενωμένες σχολικές κοινότητες και κοινωνιες, που έχουν επιχειρήματα, προτάσεις, διάθεση να βρεθούν λύσεις στο υπαρκτό πρόβλημα χρηματοδότησης των σχολείων. Ας αναφέρω για παράδειγμα τη δυνατότητα αξιοποίησης των κληροδοτημάτων κάθε τόπου για να εξοπλισθούν τα σχολεία του.
Δεν ξέρω τι πρέπει να επιλέξουν κάθε φορά, αλλά σίγουρα όχι τις καταλήψεις. Ακόμα κι αν κάποτε (αρχές του ΄90) είχαν αποτελεσματικότητα, από τότε και για 20 χρόνια έχει γίνει τόση κατάχρηση και έχουν τόσο απαξιωθεί, που φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα και κλείνουν με το χειρότερο τρόπο μια ώρα αρχύτερα τα σχολεία που υπερασπίζονται.

gyristroula2 said...

Λουκά, αν υπάρχει ένας τρόπος να τους σταματήσετε, είναι αυτός που αναφέρεις: η ένωση και ο συντονισμός όλων των φορέων υπό την αιγίδα της δημοτικής αρχής, η αντιπαράθεση επιχειρημάτων και οι προτάσεις. Κυρίως όμως οι τρόποι δράσης και αντίδρασης πρέπει να είναι προϊόν ευρύτατης κοινωνικής συναίνεσης και να περιλαμβάνουν ΟΛΟΥΣ τους ενδιαφερόμενους, αλλιώς είναι αδιέξοδος ακτιβισμός.

gyristroula2 said...

θερσίτη μου, δεν αμφιβάλλω καθόλου,δυστυχώς, ότι μόνο παιδαγωγικά δεν είναι τα κριτήρια. Σημασία όμως έχει ότι το επικαλούνται. Δεν τολμούν να πουν τα κλείνουμε για λόγους οικονομίας. Από εκεί μπορεί να πιαστεί η συγκροτημένη αντίδραση. Ξέρεις πολύ καλά πως πρώτα ευτελίζουν κάτι ηθικά, αξιακά και μετά στο παίρνουν, όταν πια κανείς δεν θα βρεθεί να το υπερασπιστεί. Έτσι την πατήσαμε ως κίνημα και ως άνθρωποι. Αντικαταστήσαμε την ουσιαστική υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου με κραυγές, επαναστατική γυμναστική, καταχρηστικά δικαιώματα, κατασπατάληση ανορθολογική πολύτιμων πόρων και τώρα αυτοί πάνω σ' αυτά πατάνε για να αλώσουν ό,τι απέμεινε.
(Ξέρω...εμείς δεν θα αποστάσουμε ποτέ...)

Anonymous said...

Αίσχος! Ποια νομίζει επιτέλους ότι είναι αυτή η κυρία Διαμαντοπούλου για να κλείνει σχολεία; Η κυρία Κούρτοβικ, η κυρία Αγγελική Φατούρου, ο Θανάσης Τσιριγιώτης ή μήπως ο κύριος Καλομοίρης και ο κύριος Πεππές; Έλεος...

meril said...

Διάβασα πολύ προσεκτικά την ανάρτηση της φίλης και εκείνο που βρήκα ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια να μη χαθεί η αίσθηση του σωστού ή μάλλον το μέτρο μέσα στη γενική δυσθυμία στη γενική απαξίωση της κυβερνητικής γραμμής
κι ακόμα μια προσπάθεια αντίστασης στη λογική που θέλει όποιον δεν είναι μαζί μας να είναι εναντίον μας
Η παιδεία ο καημός της κυρίως είναι πόνος βαθύς πέρα και πάνω απ' τις κομματικές επιταγές
κι εγώ αυτόν είδα στο κείμενο.
Αυτόν και καμιά υπερασπιστική γραμμή καμιάς υπουργού

δήμητρα♥♥♥q said...

Διαπιστώνω πως το σχόλιο που ήθελα να γράψω το έγραψε ήδη η meril. Συνεπώς το να το επαναλάβω θα είναι πλεονασμός. Και οι πλεονασμοί δε μου αρέσουν. Ούτε οι συνδικαλιστικές κοινοτοπίες, ούτε οι κραυγές κάποιων που προασπίζοτας ουσιαστικά τα προσωπικά και επαγγελματικά τους συμφέροντα, χρησιμοποιούν την "παιδαγωγική" τους ιδιότητα.

Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον απειληθώ άμεσα από κάποια συγχώνευση. Συνεπώς δεν έχω λόγους συμφέροντος να υπερασπιστώ την όποια κυβερνητική γραμμή. Δεν μπορώ όμως να κλείσω τα μάτια στην ποιότητα της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης. Ούτε να κατηγορήσω την Αναστασία για τους προβληματισμούς που εγείρει εδώ. Αν δεν αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας και δεν πάψουμε να βλέπουμε τα σχολεία ως κάδο ανακύκλωσης ανέργων διπλωματούχων, η πολύπαθη παιδεία μας δε θα βγει απ' τη βαλτώδη κατάστασή της, ακόμη κι αν σε κάθε μαθητή αντιστοιχεί ένας καλοπληρωμένος εκπαιδευτικός.

gyristroula2 said...

Ανώνυμε (υπόγραψε έστω με ένα ψευδώνυμο) δεν είπε κανένας πως η Υπουργός δεν έχει κανένα δικαίωμα να αποφασίζει, μα όταν λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις καθοριστικές για τη ζωή πολλών ανθρώπων και μάλιστα παιδιών, είθισται σε μια ευνομούμενη πολιτεία να προηγείται διάλογος και να επιδιώκεται στοιχειώδης συναίνεση.
Εδώ,τα μαγείρεψαν εν κρυπτώ και τα παρουσίασαν ως θέσφατα. Ακόμη κι αν αύριο δεν έχουμε να φάμε λόγω χρεοκοπίας, τη μόρφωση των παιδιών δεν πρέπει να τη θυσιάσουμε, γιατί ποτέ δεν θα δούμε καλύτερες μέρες.

gyristroula2 said...

μεριλού, σ' ευχαριστώ,
ναι είναι μεγάλος καημός και δικός σου όμως, το ξέρω:)

gyristroula2 said...

Δήμητρα, υποκλίνομαι σε μια νέα συνάδελφο που μπορεί να σκέπτεται έτσι. Και παίρνω πολύ κουράγιο.

nemo said...

H xώρα βουλιάζει,έχει βουλιάξει, έχει βυθιστεί σε μια άβυσσο από όπου είναι άγνωστο αν και πότε θα επιστρέψει, και κάποιοι που παριστάνουν τους εκπαιδευτικούς νοιάζονται μόνο για τις θεσούλες τους και μην περπατήσουν τα παιδάκια ένα χιλιόμετρο πιο πέρα...Kαι πώς να κάνουν φτηνή και ανεύθυνη αντιπολίτευση. Και εσείς θέλετε διάλογο.
Εγώ βρήκα πάλι μια αγωνιώδη προσπάθεια να κρατήσει κάποιος κάποιες ισορροπίες επειδή αρνείται να παραδεχθεί ότι το πλοίο έχει βουλιάξει και παριστάνει ότι βρίσκεται ασφαλής στο λιμάνι. θα υπογράφω nemo λοιπόν.

gyristroula2 said...

Καταλαβαίνω, nemo, πως η χώρα βουλιάζει, αν δεν έχει βουλιάξει ήδη,δεν ζω αλλού. Την προσπάθεια ανάδυσης προσπαθώ να ενισχύσω με τα φτωχά μου μέσα. Εσύ δεν καταλαβαίνεις πως δεν γίνεται να κόβεις το σκοινί που θα σε τραβήξει επάνω, την κοινωνική συνοχή, το διάλογο, την παιδεία.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...