Wednesday, April 30, 2008

Στην Αλαμανιά, το απόγευμα προχθές...


Της Ακριβής Pέμβης



Aπό μια θύμηση περάστηκε ο ύπνος
Aπό την άνοιξη βγήκαμε στο καλοκαίρι,
Ήρωες της ακριβής ρέμβης,
Kαι δεν απόρησε ο νους μας
Δε σπάσαμε κέφι και καρδιές
Όπως μυθέσκετο η ψυχή μας·
Tεντωμένοι καθ' όλη μας την ύπαρξη
Aκούσαμε να πέφτει η ανατριχίλα
Tου χρόνου,
Δεν είδαμε παρά την Πλάση μοναχή
Nα βόσκει την όμορφη γοητεία της
Στην άπλα που της δώρησε ο Θεός
Ξεφάντωμα εξαίσιο



Σαραντάρης Γιώργος


(από το Σαν Πνοή του Aέρα, Eρμής 1999

Monday, April 28, 2008

Χρόνια πολλά



Στον αγαπημένο φίλο που γιορτάζει σήμερα και που μου χάρισε μια από τις πιο όμορφες πασχαλιές μες στο χειμώνα.
http://www.youtube.com/watch?v=_wG6Cgmgn5U&feature=related

Saturday, April 26, 2008

Καλή Ανάσταση!


Όλα πάνε καλά μέχρι τώρα στα ήθη κι έθιμα του νησιού μας, καθώς οι επισκέπτες από το βορρά ακολουθούν κατά πόδας όλες τις τελετουργίες και τις ενισχύουν, φέρνοντάς μας εξαίσια πασχαλινά καλούδια, χανιώτικες τούρτες, σαλονικιώτικα γλυκά και...υπέροχα οικολογικά αυγά, τελευταία μόδα στη Θεσσαλονίκη, λέει.

Sunday, April 20, 2008

Η πρώτη συγκομιδή




Για να προϊδεάσω θετικά τους μέλλοντες επισκέπτες και να δελεάσω κάτι αναποφάσιστους.
Ή αλλιώς, για να μοιραστώ μαζί σας την πρώτη μου βόλτα. Ο κούκλος λέγεται Μπράντο. (Πώς αλλιώς;) Τα " παστουρωμένα" κατσικάκια ελπίζω να μη χαίρονται τις τελευταίες τους μέρες.

Friday, April 18, 2008

Ένα σκυλοτράγουδο μες στο χειμώνα.


Ο χειμώνας του 2003-4 ήταν από τους πιο δύσκολους που έχω ζήσει στο νησί. Λες και το ήξερε πως θα είναι ο τελευταίος και μου έκανε καψόνι. Ξεχάσαμε τι είναι το ρεύμα πολλές φορές και αρκετές πώς είναι να τρέχουν νερό οι βρύσες. Τα χιόνια θύμιζαν Άλπεις κι εγώ καθόλου δεν έμοιαζα με Χάιντι, γι' αυτό είχα πιάσει στασίδι στο τζάκι και δεν ξεκόλλαγα. Είχα ξεκοκαλίσει βιβλία και βιβλία υπό το φως των κεριών και ενός φακού, είχα μείνει στο έλεος ενός μικρού ραδιοφώνου, για να ακούω μουσική και υπήρξαν στιγμές που ακόμα κι εγώ, η συνηθισμένη, φοβήθηκα με την αγριότητα της χιονοθύελλας που σοβάντιζε κανονικά τους τοίχους και δεν έβλεπες ούτε στο μισό μέτρο.
Σε μία από αυτές τις βραδιές άκουσα από τον τοπικό μας σταθμό- μόνο αυτόν έπιανα και δεν ήταν κι ό,τι ποιοτικότερο- ένα σκυλάδικο. Τι σκυλάδικο δηλαδή, ωραίο τραγούδι ήτανε. Το έλεγε όμως ένας γνωστός "σκυλάς", από αυτούς που δεν άντεχα να ακούω ούτε για αστείο. Ποιος ήτανε όμως; Δεν πρόλαβα να ρωτήσω όσο τραγουδούσε. Μετά άρχισα να παρακαλάω την κόρη μου να μου πει ποιος είναι. Βρήκε ευκαιρία να χλευάσει για πολλοστή φορά τις μουσικές μου προτιμήσεις και με άφησε στην άγνοιά μου. Κανένας άλλος δεν είχε ιδέα για το ποιος είναι ο σκυλάς που τραγουδάει ροκ και το τραγούδι δεν το ξανάκουσα.
Πέρασαν λίγες μέρες, έφτιαξε λίγο ο καιρός και τότε ανοίγει ένα βράδυ η πόρτα, μπαίνει μέσα ο φίλος μου, ο Γιάννης από το νησί και μου λέει: "στον έφερα". Ήταν το πιο αγαπημένο μου φιλαράκι, ο Μήτσος, που είχε έρθει το καταχείμωνο στο νησί να μας δει. Τι χαρά είχα πάρει! Θυμάμαι που μου έλεγε μετά από καιρό πως μόνο τότε συνειδητοποίησε πόσο δύσκολα ήταν το χειμώνα εκεί, από την υποδοχή μου.
Περάσαμε μια όμορφη βραδιά με κουβεντούλα, κρασάκι, μεζεδάκια (μέχρι κουκιά σκορδαλιά έβγαλα από την κατάψυξη), κιθάρα και τραγούδι (έχει υπέροχη φωνή το φιλαράκι μου)
Σε κάποια στιγμή θυμήθηκα το τραγούδι και άρχισα: "Αχ, πού να στα λέω Δημήτρη, άκουσα ένα τραγούδι, από έναν σκυλά, δεν ξέρω ποιον, υπέροχο, με ξετρέλανε! Κάπως σε ροκ έφερνε, για δρόμους του πουθενά έλεγε..."
Δεν μου απάντησε. Πάω στο αυτοκίνητο μια στιγμή. Γύρισε με ένα δισκάκι. Ήταν αυτό! Το άκουγε κι εκείνος και μάλιστα λίγο πριν έρθει και του άρεσε πολύ.
Τώρα που λέγαμε για τα σκυλάδικα των εκδρομών με το Θερσίτη και τη Μαρία, είπα να φέρω ένα καλό στην παρέα να το ακούσουμε μαζί.
Είναι το αγαπημένο μου.
( Άλλωστε φεύγω αύριο, δεν προλαβαίνετε να μου πετάξετε...πιάτα)
http://www.youtube.com/watch?v=eWHWqnlFWPM

Tuesday, April 15, 2008

Του '08 οι εκδρομείς





Στη φασαριόζικη κερκίδα του "Goudi city", στα παιδιά της Τρίτης του 5ου Ζωγράφου που έκαναν αισθητό το πέρασμά τους από τη Ζάκυνθο και έδειξαν ότι μπορούν να υπάρχουν ωραίοι εκδρομείς και στις κατασυκοφαντημένες μαθητικές εκδρομές του καιρού μας.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη σκηνή στο πούλμαν της επιστροφής:Τριγύρω στον κύριο Άρη,το δάσκαλό τους, που τους αφηγείται συναρπαστικά ιστορίες από μαθητικές εκδρομές στα χρόνια της επταετίας και κανένας, ούτε εγώ, δεν θέλει να φτάσει γρήγορα στο σπίτι...

Wednesday, April 9, 2008

Τα πολύχρωμα πρωτάκια μου

Είναι το πιο φασαριόζικο τμήμα της Πρώτης. Όλο αποβολές, τιμωρίες, επιπλήξεις. Τι κάνατε πάλι βρε σεις; Κυρία, δε φταίγαμε εμείς. Η μόνιμη επωδός. Ντρέπομαι πια να πω ότι σε μένα είναι ήσυχα και δεν δημιουργούν το παραμικρό πρόβλημα, ακόμα κι ένας που δεν μπορούσε να μείνει λεπτό ακίνητος, τώρα τελευταία ησύχασε, μόνο και μόνο για να μην του αλλάζω θέση. Τα μισά παιδιά είναι αλλοδαπά, από 4 διαφορετικές χώρες. Περισσότερα από τα μισά πολύ αδύνατοι μαθητές, χωρίς βάσεις από το δημοτικό, με μαθησιακές δυσκολίες αδιάγνωστες και παραμελημένες.
Εμείς περνάμε ωραία όμως, παίζουμε πολλά παιχνίδια στη Γλώσσα, έχω χορτάσει παιχνίδι με τα πρωτάκια μου.
Να σας πω μερικά: Μάθαμε την περιγραφή παίζοντας το μάντεψε ποιος: Έβαζες στο μυαλό σου ένα παιδί, το χαρακτήριζες με έναν προσδιορισμό κι όλο πρόσθετες γνωρίσματα που να μην τον φωτογραφίζουν, ώσπου κάποιος να τον βρει.
Αγαπήσαμε τους ποιητές υιοθετώντας ένα αδέσποτο ποιηματάκι, όπου το βρούμε, το αντιγράφουμε με ωραία γράμματα, το μαθαίνουμε να το διαβάζουμε ωραία και το φέρνουμε στην τάξη να γνωρίσει κι άλλα παιδιά.
Μετά βάλαμε τον πιο επαναστάτη της παρέας να μας αφηγηθεί τη συμμετοχή του στη μεγάλη πορεία των καταλήψεων και είδαμε πόσο ωραία αφηγείται κάποιος, όταν θέλει να μας πει κάτι ενδιαφέρον, ακόμα κι αν δεν γράφει ωραίες εκθέσεις συνήθως.
Ύστερα βάλαμε και τους γονείς να κάνουν καμιά δουλειά να μας ξεκουράσουν, μας είπανε τις ιστορίες τους οι μετανάστες γονείς, μας έμαθαν έθιμα των χριστουγέννων, μας περιέγραψαν παιχνίδια που έπαιζαν μικροί. Χρήσιμο πράγμα οι γονείς τελικά.
Ήρθε έπειτα η σειρά τους να μου μάθουν κάτι. Έμαθα 3 ξένες γλώσσες με τη μία! Αλβανικά, ρώσικα, πολωνέζικα, όπου να 'ναι θα μάθω μολδαβικά, ρουμάνικα και μερικά άλλα ψιλά. Α, συμφέρει δεν πλήρωσα τίποτε και τώρα ξέρω να πω καλημέρα και τι κάνεις και σ' αγαπώ πολύ. Ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις κάτι, ειδικά αν έχουν υπομονή οι δάσκαλοί σου και οι δικοί μου έχουν γαϊδουρινή.
Α, και μετά τα Χριστούγεννα είχαμε μια μεγάλη σειρά επεισοδίων ενός ωραίου σήριαλ. Κάθε φορά κι άλλο βιβλίο λέγονταν και πριν από το μάθημα, ένας παρουσίαζε με λίγα λόγια ένα βιβλίο που είχε διαβάσει στις γιορτές. Εμείς δεν τον αφήναμε να λέει έτσι, του κάναμε ερωτήσεις, γιατί έκανε που έκανε τον κόπο, ας μη μας αφήσει απορίες.
Κάποια στιγμή το ρίξαμε στις συνεντεύξεις. Γίναμε ζευγάρια, ρωτάγαμε το διπλανό μας για τη ζωή του, τα ενδιαφέροντά του, τον "σκανάραμε" και του γράφαμε ένα ωραίο βιογραφικό στα μέτρα του. ΔΕΝ τσακωθήκαμε, νιώσαμε διάσημοι και ακατανίκητοι, ειδικά στην παρουσίαση ενώπιον όλων.
Τώρα τελευταία, σκεπτόμουν τι καινούριο παιχνίδι να βρω, για να γράφουν πιο ορεξάτα, αφού και στο γράψιμο, γράφοντας έρχεται η όρεξη, άσε που μαθαίνεις να γράφεις μόνο γράφοντας, κάτι σαν το ποδόσφαιρο, που αν δεν κλοτσήσεις μπάλα, θα είσαι άσχετος σαν καθηγήτρια φιλόλογος, οπαδός του ΠΑΟ, που μόνο από αποτέλεσμα σκαμπάζει.
Είπα λοιπόν, δεν κάνουμε ένα μπλογκάκι;
Αυτά τα παιδιά ξέρουν από τσατ, ιμέιλ, sms, πλέι στέισον, και άλλα πολλά αγγλικά ονόματα, αλλά μπλογκ δεν ξέρανε τι είναι.
Το έμαθαν όμως και αν και η τεχνολογία στο σχολείο μας είναι απρόσιτη, καταφέραμε να το στήσουμε και να το προχωρήσουμε. Το πρώτο πληθυντικό ταιριάζει μόνο για το ξεκίνημα, το στήσιμο. Κι εκεί, το όνομα, το προφίλ κι όλα τα μπλογκικά παραφερνάλια είναι δικά τους. Τώρα πια τους ανήκει όλο. Αυτοί γράφουν, αυτοί ανεβάζουν τα κείμενα, εγώ απλώς διαλέγω τι θα ήθελα να διαβάσω. Α, πολύ με βολεύει αυτό το σύστημα της παραγγελιάς. Σκεφθείτε θέματα να τους ζητήσω. Δεν κοστίζει τίποτε μόνο μερικές μοναδούλες, τσάμπα είναι...
http://fasariaa4.blogspot.com/

Saturday, April 5, 2008

Ο Μικρός Πρίγκιπας κι εμείς εδώ κάτω.


- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά, παρά μονάχα με την καρδιά. Ό,τι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.
- Ό,τι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό.
- Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου ... έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου ...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει.

http://www.youtube.com/watch?v=UppX6vP3c4g

Μια μικρή αφιέρωση στον αγαπημένο Μικρό Πρίγκιπα που ήρθε από ένα μακρινό πλανήτη, για να γνωρίσει και ν' αγαπήσει, για να μάθουμε μαζί του κι εμείς τι σημαίνει το χρυσό χρώμα που έχουν τα στάχυα, μα προπαντός ότι την αλήθεια δεν τη βλέπουν τα μάτια.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...