Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δαρδανού από το Γαύριο. Κάθισε μαζί μας- ήμασταν μεγάλη φοιτητοπαρέα-σε μια αιμασιά, όπου είχαμε απλώσει όλα τα μετά- πασχαλινά εδέσματα, λαμπριάτη, γέμιση, κουλούρες, κόκκινα αυγά και… κουκιοφουρτάλια. Μου την είχε φτιάξει η μάνα μου με κουκιά φρέσκα, παραγωγής μας. Ξέφευγε ευχάριστα από το συνηθισμένο μενού των ημερών και έγινε ανάρπαστη. Ο Μάνος έφαγε με την ψυχή του, ήπιε το ντόπιο κρασί και τσούγκρισε με ένα αυγό που έγραφε επάνω ΚΚΕ. Τι χαρά είχε πάρει με αυτό το αυγό! Σαν παιδί χαιρόταν. Μετά πήρε την κιθάρα. Μας τραγούδησε τον φαντάρο που θα κυκλοφορούσε σε λίγες μέρες με την Χαρούλα Αλεξίου.” Έλα στην παρέα μας, φαντάρε, κάτσε κι ένα ποτηράκι πάρε, ξέχνα στρατώνες και σκοπιές κι από το μπρούσκο της καρδιάς μας πιες”. Ήταν σαν να το έγραφε εκείνη τη στιγμή μόνο για να μας διασκεδάσει, εκεί και τότε:σε ένα χωράφι κοντά στου Φαράλη, τον Απρίλη του 1979.
Πολύ νέοι για να γνωρίζουμε πως γράφαμε μια αγέραστη στιγμή στη μνήμη μας και πολύ ανίδεοι για να κρατήσουμε έστω μια φωτογραφία από αυτήν.
No comments:
Post a Comment