(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οι τρεις αιτίες που προκάλεσαν την κατάρρευση, σελ.9)
Τον τελευταίο καιρό από παντού φτάνουν πολεμικά ανακοινωθέντα για την οικονομική κρίση. Όλοι μιλάνε πια για κραχ, μετοχές πέφτουν, χρηματιστήρια κατρακυλάνε, επιχειρήσεις κλείνουν ή απολύουν, οι κυβερνήσεις ανησυχούν και παίρνουν μέτρα, τα μέσα ενημέρωσης συναγωνίζονται σε πλειοδοσίες κακών προβλέψεων, οι εργαζόμενοι αγωνιούν και περικόπτουν από τα περικομμένα.
Έχω διαβάσει πολλά, αλλά τις πραγματικές μου απορίες κανείς δεν μου τις έχει απαντήσει. Απευθύνομαι σε σας, καλοί μου αναγνώστες, με την ελπίδα να ξέρετε κάτι περισσότερο και να θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μου και με τους υπόλοιπους.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: Πώς γίνεται να περιμένουν να ανακάμψει η διεθνής οικονομία, όταν όλο και πιο πολλοί άνθρωποι γίνονται φτωχότεροι και περιορίζουν την αγοραστική τους δύναμη. Πώς γίνεται να έχεις αγορές χωρίς αγοραστές, κέρδη χωρίς πωλήσεις, επιχειρήσεις χωρίς πελάτες;
ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Οι κάθε λογής απολογητές του καπιταλισμού μας λένε χρόνια τώρα ότι το κράτος =κακός επιχειρηματίας, τροχοπέδη για την ανάπτυξη και η αγορά= ο απόλυτος ρυθμιστής και πανάκεια για την οικονομική ανάπτυξη. Πώς ήρθανε τούμπα αυτές οι εξισώσεις; Πώς και το κράτος έγινε ο σωτήρας της ανεξέλεγκτης και μπαταχτσίδικης αγοράς; Τελικά καλό ή κακό είναι το κράτος; Καλή ή κακή η αγορά;
ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ: Μέχρι τώρα, όλοι αριστεροί και δεξιοί πρότειναν ο καθένας με το δικό του πλάνο ένα όραμα ανάπτυξης, που θα περιλάμβανε πάνω κάτω το μοντέλο ζωής και κατανάλωσης του μέσου δυτικού πολίτη. Με βάση τα νέα δεδομένα, μήπως τελικά αυτό το μοντέλο θέλει μια μικρούλα αναθεώρηση, γιατί δεν το σηκώνει το σύστημά μας; Τι στ' αλήθεια πρέπει να αναθεωρηθεί, λοιπόν;
ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ: (Αυτό το είχα και πριν από το κραχ, αλλά τώρα που "βρήκα τον παπά" είπα να σας το φέρω για "θάψιμο") Τι θα έλεγε για τα παραπάνω ερωτήματα ένας πολίτης του τρίτου κόσμου, που δεν έχει άλλο οικονομικό μέλημα από ένα πιάτο φαΐ τη μέρα; Πόσο δικαιούμαστε να αγωνιούμε για το οικονομικό στάτους μας, ακόμα κι αν είμαστε οι λιγότερο προνομιούχοι, όταν δεν μπορούμε να το εγγυηθούμε για όλους τους ανθρώπους; Μήπως ότι είναι για μας οι τραπεζίτες και τα χρυσά αγόρια, είμαστε εμείς για τους πένητες της γης; Μήπως τους "τρώμε" αυτά που τους ανήκουν; Μήπως εκείνη η αναθεωρησούλα που λέγαμε πρέπει να συμπεριλάβει και τους νηστικούς στο μοίρασμα της πίτας;
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟ: Και φαρμακερό. Ακόμα κι αν βρούμε έναν τρόπο να μοιράσουμε πιο δίκαια τα αγαθά πάνω στη γη και να εξασφαλίσουμε οικονομική ανάπτυξη για όλους, ΤΗ ΓΗ ΤΗ ΡΩΤΗΣΑΜΕ; Σηκώνει ο πλανήτης μας το μοντέλο ζωής που οραματιζόμαστε και επαγγελλόμαστε; (Αριστερά, μ' ακούς;) Πολλαπλασιάσαμε επί τον αριθμό των κατοίκων της γης τα αγαθά που θεωρούμε βασικά για την ευημερία μας; Μήπως να κάτσουμε λίγο σε κανένα από εκείνα τα μίτινγκ οικονομικών εγκεφάλων και πολιτικών οραματιστών να ρίξουμε έτσι μερικές ιδέες για μια άλλη οικονομική ανάπτυξη, έναν άλλο τρόπο ζωής και σκέψης, έναν διαφορετικό πολιτισμό; Μήπως να αρχίσουμε να ρίχνουμε από τους ουρανοξύστες όχι τους χρεωκοπημένους μπάνκερς, αλλά όλα αυτά που μας χρεωκόπησαν ως οικονομικό και κοινωνικό σύστημα κι έριξαν έξω το χρηματιστήριο αξιών μας;
24 comments:
Οι Απαντησεις που ζητας ειναι για το τι πιστευουν κατα βαθος, οσοι διαχειριζονται σημερα τις τυχες μας ή τι θα προτειναμε εμεις (οχι βεβαια και τοσο καλοι επι των οικονομικων) ως δικαιοτερες και συμφεροτερες λυσεις;
Γιατι οι απαντησεις εξαρτωνται παντα απο ποια σκοπιά και σε ποια θεση ειναι ο καθενας.
Γιατι τελικως οι λυσεις, φιλη μου καλη, ειναι με την ευρεια εστω εννοια υποκειμενικες, ειτε δηλ αφορουν ενα ατομο ειτε μια ομαδα ατομων ειτε τελος τον μηχανισμο ενος συστηματος...
Αγαπητή Γυριστρούλα, μιά είναι η απάντηση και στα πέντε ερωτήματά σου: Ο τρόπος λειτουργίας του Κεφαλαίου:
Τι είναι μια 'κρίση'; Μια παροδική (υποτίθεται) δυσλειτουργία στην διαδικασία που επιτρέπει στο Κεφάλαιο να συγκεντρώνεται απρόσκοπτα (διαδικασία που δεν έχει αναλυθεί καλύτερα απ' την εποχή του Μαρξ).
Στο πλαίσιο αυτό βλέπουμε πως οι πρώτες-πρώτες ενέργειες είναι ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Εξασφαλίζουμε ρευστότητα με υπέρογκα κονδύλια, αφήνουμε να βάλουν λουκέτο οι 'χοντροί' παραβάτες (χεστήκαμε για τους υπαλλήλους), άντε μειώνουμε και τα επιτόκια ώστε να κάνουμε τα κεφάλαια κίνησης πιο φτηνά.
Ασφαλώς θα πάρουμε μέτρα κάποια στιγμή και για την 'ενίσχυση' των 'καταναλωτών' (βλέπε πραγματική οικονόμία) αλλά πάντα ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Δυστυχώς, το κεφάλαιο έχει και τα αποθεματικά και την δυνατότητα να περιμένει όσο θέλει. Όσο χρειάζεται για παράδειγμα για να μειωθούν τόσο οι τιμές των μετοχών ώστε όλοι εθελουσίως να τρέξουν πάλι στα χρηματιστήρια να το χρηματοδοτήσουν. Μην ξεχνάμε πως όλες αυτές τις μετοχές που κάθε μέρα πωλούνται σε όλο και χαμηλώτερες τιμές ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΙΣ ΑΓΟΡΑΖΕΙ. Ποιός άραγε ??..
Το κράτος, τώρα, δέν είναι παρά το δεξί χέρι, το άλλο πρόσωπο του Κεφαλαίου. Είναι εκεί, εξουσιοδοτημένο απο το ίδιο το κεφάλαιο. Ο ρόλος του να το αφήνει παντελώς ελεύθερο (φιλελευθερισμός) να συγκεντρώνεται, κι άμα γίνει καμιά στραβή (κρίση, ύφεση) να τρέξει να το σώσει (παρεμβατισμός)βάζοντας το χέρι στην τσέπη των φορολογούμενων. Δίλημμα κράτος-αγορά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Οι καταναλωτικές μας συνήθειες ξέρουμε πως δεν είναι πραγματικές. Τις 'καθορίζουν' η διαφήμιση και το μάρκετινγκ. Κι αυτό αφού το κεφάλαιο δεν νοιάζεται ασφαλώς για ανθρώπους πραγματικά ευημερούντες αλλά μόνο για καταναλωτικά θύματα. Υπό το πρίσμα αυτό, σκέφτομαι καμιά φορά πως ίσως δεν υπάρχει πιό επαναστατική πράξη απ' το να πετάξουμε την τηλεόρασή μας απ' το παράθυρο (κυριολεκτικά όμως).
Για το θέμα του τρίτου κόσμου, ξέρουμε εδώ και χρόνια πως κάποια στιγμή η ταξική κατανομή του πλούτου, μέσα από την αποικιοκρατία, την στρατιωτική ισχύ, κλπ μετατράπηκε και σε 'γεωγραφική'. Αμφιβάλω πάντως αν κι εμείς θα δεχόμαστε να γίνουν φτωχότερα τα παιδιά μας για να ζήσουν (κυριολεκτικά) τα παιδιά στην Αφρική. Με την έννοια αυτή, ασφαλώς κι εμείς είμαστε κεφαλαιοκράτες. Η κλίμακα αλλάζει.
Το οικολογικό ζήτημα είναι κι αυτό πρωτίστως οικονομικό. Ο καπιταλισμός (αλλά και ο υπαρκτός σοσιαλισμός όσο υπήρχε, βλέπε Τσέρνομπιλ) θεωρούσαν χωρίς ταβάνι την παραγωγή πλούτου. Αυτό πήγαζε όμως απ' την χωρίς ταβάνι απληστία του Κεφαλαίου, που όπως έλεγε κι ο Κάρολος δεν μπορεί να σταματήσει ούτε μια στιγμή να συγκεντρώνεται. Αυτή η θεοποίηση της όλο και αυξανόμενης παραγωγικότητας ασφαλώς δεν άφηνε κανένα περιθώριο να σεβαστούν οι οικονομίες τους φυσικούς πόρους, να τους διαχειριστούν οικολογικά κλπ. Ευτυχώς η φύση μας υπερβαίνει, κάνει μια τσάφ και θα περάσει ο επόμενος, σιγά τα λάχανα..
Ποιά είναι η λύση; Θα 'πεθάνει' κάποτε ο καπιταλισμός; Τι θα τον διαδεχθεί;
Δεν ξέρω. Κανείς δεν ξέρει μάλλον. Η ανθρώπινη συμπεριφορά (οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, οικολογική κλπ) είναι μη μετρήσιμη, μη προβλέψιμη.
Και για να μην τελειώσω μέσα στην μαύρη απελπισία, το καλύτερο ανέκδοτο που ξέρω για τους οικονομολόγους είναι πως 'έχουν προβλέψει και τις επτά απ' τις τελευταίες πέντε οικονομικές κρίσεις'...
Συγνώμη για την πολυλογία.
Ίσως, vagnes μου, να φαίνονται ρητορικά τα ερωτήματα. Κάπως σαν να ξέρω τις απαντήσεις ή να ειρωνεύομαι. Δεν ισχύει. Είναι πραγματικές απορίες. Δεν έχω απαντήσεις δηλαδή. Κι εννοείται ότι μιλάω από την σκοπιά των μη προνομιούχων, όπως και όλοι μας.
θανάση, να που έχουμε τον ειδικό στην παρέα! Όχι πως τα κατάλαβα κι όλα βέβαια...
Τα της λειτουργίας του κεφαλαίου μου δίνουν μια οικονομία που κινείται "στον αέρα", ερήμην των ανθρώπων, των επιχειρήσεων, της ίδιας της φύσης της. Κάπως σαν θέατρο σκιών.
Μα πάλι, τι ξέρω εγώ από αυτά;
Εκείνο που είπες όμως και με ταρακούνησε είναι αν θα δεχόμασταν να γίνουν φτωχότερα τα παιδιά μας, για να ζήσουν τα παιδιά της Αφρικής. Νομίζω ότι όταν θα έρθει η ώρα να πούμε ναι, δέχομαι το παιδί μου να ζήσει σε έναν καθαρό, δίκαιο κόσμο με λιγότερα υλικά αγαθά και πιο ευτυχισμένο, θα έχουμε περάσει στον πραγματικό πολιτισμό.
Ναι ναι και μετά ξύπνησα...ξέρω...
Ήταν πολύ καλή η ανάλυσή σου πάντως, σ' ευχαριστώ.
" Τώρα με τα κουρέλια που μου απόμειναν
προσπαθώ να φτιάξω ένα ομοίωμα ανθρώπου" ( Τ. Λειβαδίτης)
Τώρα, γιατί είναι σχετικό αυτό με τις απαντήσεις των καίριων ερωτημάτων σου, δεν ξέρω. Ίσως και να μην είναι και γι'αυτό να το γράφω.
Μια άλλη διέξοδος είναι, αντί να απαντήσω, να προσθέσω κι άλλα 5-6 δικά μου.
Αλλά κι ο στίχος της Δημουλά - "Θεέ μου, τι δε μας περιμένει ακόμα" κι αυτός γιατί μου φαίνεται σχετικός;
Φιλιά.
Μια οικονομία του αέρα και ένας κόσμος που αεροβατεί, δεν θέλω να φανώ σκληρός αλλά αν υπήρχε ακόμη θανατική ποινή ίσως και να του άξιζε του Γκρίσμαν, θα μου πείτε στην αμερική υπάρχει ακόμα, ναι μα όχι για πρώην διοικητές της κεντρικής αμερικάνικηε τράπεζας.
Γριστρούλα μου, πολύ καλά ανέλυσε το θέμα ο φίλος Θανάσης, μόνο που δαιμονοποιώντας το Κεφάλαιο, ξεχνάμε ότι χωρίς εμάς, τους καταναλωτές των προϊόντων, ΔΕΝ μπορεί να κάνει τίποτα απ' όλ' αυτά τα... δαιμονικά. Τουτέστιν το Κεφάλαιο κανει τη δουλειά του. Εμείς τι κάνουμε;;; Μασάμε κανονικά. Η μαρξιστική ανάλυση για να ισχύσει παίρνει σαν δεδομένο ότι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, κουτοί και βολεψάκηδες. Και καλά κάνει γιατί έτσι είναι.
Πολύ σωστά λοιπόν καταλήγει ο φίλος ότι η πιο επαναστατική πράξη θα ήτνα να πετάξουμε την τηλεόραση, και όλη μας την καταναλωτική, ωχαδερφίστικη και βολεμένη νοοτροπία θα πρόσθετα. Χωρίς καθόλου αυτό να σημαίνει υποβίβαση της ποιότητας ζωής μας. Δεν κάνουν τα ντιζάιν μοντελάκια και τα σετ του μπάνιου την ποιότητα ζωής.
θα σας εξομολογηθώ ότι προσωπικά βλέπω κάτι καλό στην κρίση: το ότι θα μας επαναφέρει στο μέτρο. Που το έχουμε χάσει. Και όταν μια κοινωνία βρίσκει το μέτρο, βρίσκει και την αλήθεια της και τις αξίες της.
Ατό που λες για τον "πραγματικό πολιτισμό" με βρίσκει φανατικά σύμφωνη.
φιλιά και μπράβο σου για τον απολύτως ευθύβολο τρόπο που έθεσες τα ερωτηματα.
1)Την μόνη ανακαμψη που περιμενουν ειναι η ανακαμψη η δικη τους και αυτο μπορει να γινει εστω και για λιγα χρονια ακομη, με τα μέτρα που περνουν και αυτο φαινεται πως τους αρκει!!
2)Το κρατος ειναι αδηφαγο και ανεξελεγτο, οι ιδιωτικες επιχειρησεις απληστες και ασυδοτες. Το μέτρο ειναι κρατικες επιχειρησεις με ιδιωτικα αυστηρα και ελεγχομενα κριτηρια, ή ιδιωτικες επιχειρησεις με αυστηρο κρατικο ελεγχο (ελαχιστου ομως κρατους), προστιμα και εξοντωτικες κυρωσεις. Διαλεγουμε και περνουμε.
3)Ενα νεο συστημα ειναι η καταλληλοτερη εποχη να γεννηθει. Ελα ομως που η πνευματικη ηγεσια αρεσκεται και αρκειται σε αυτα που εχει πετυχει και δεν ειναι διατεθειμενη ακομη να γεννησει το νεο συστημα που θα διαδεχθει τον καπιταλισμο.
4)Οποιος αναλαμβανει εξουσια δυσκολο ειναι να μην την εκμεταλλευτει προς δικο του οφελος.
Εμεις που κατηγορουμε σημερα την εξουσια, κανουμε ακριβως τα ιδια στους λεγομενους υποαναπτυκτους.
Η δικαιοσυνη στη γη δεν ηταν θελημα θεου, αλλα ουτε και ανθρωπου!
Αν ζητησουμε εναν μεσο ορο διαβιωσης να επεκταθει σε ολη τη γη θα πρεπει να ειμαστε αποφασισμενοι να στερηθουμε πολλα απο αυτα που σημερα τα θεωρουμε αναφαιρετα και κεκτημενα δικαιωματα μας. Ποσοι απο μας ειμαστε διατεθειμενοι;;
5)Αναθεωρηση προς ποιοτικες αξιες και οχι ποσοτικες ειναι ο δρομος που μπορει να οδηγησει στο μελλον με προοπτικη και ελπιδα.
Ομως ποιος ειναι αυτος που θα μας διδαξει αυτες τις αξιες αν οχι η παιδεια και οι καθηγητες που την υπηρετουν; Οι καθηγητες λοιπον και γενικοτερα η πνευματικη ηγεσια ειναι αυτη που φερει το μεγαλυτερο βαρος των αμαρτιων απο τα δεινα που σημερα υπομενουμε!!
Μια ανεξαρτητη και μη ιδιοτελης παιδεια ειναι το ζητουμενο νομιζω. Η πολιτεια, η εξουσια προς το παρον τουλαχιστον, αυτο δεν το προωθει ή δεν το επιθυμει, οι καθηγητες (η πνευμ. ηγεσια) θα πρεπει να το δεχονται αυτο;
Η ορθολογικη μελετη για την σωτηρια του πλανητη, απο ποιους πρεπει να γινει αν οχι απο αυτους;
Απαιτηση για ποιοτικη ΠΑΙΔΕΙΑ και ΓΝΩΣΗ ειναι η αρχη.
Το δευτερο βημα ερχεται αμεσως, αφου κανουμε το πρωτο...
διονύση, μπορεί να μην είναι απάντηση αυτό, αλλά ευτυχώς που υπάρχει γιατί είναι το μόνο που μας αποκρίνεται, όταν ρωτάμε.
Γιώργο, τι περισσότερο έκανε αυτός από το να παίξει με τους όρους του παιχνιδιού; Αν βρεις έναν παίκτη κορόιδο δεν τον εκμεταλλεύεσαι; Έτσι δε λέει η βαθύτερη φιλοσοφία του συστήματος; Σίγουρα έχεις διαβάσει κάποιες από τις άπειρες συνταγές που υπάρχουν στις οικονομικές επιστήμες, για να χειραγωγείς τα μυαλά των ανθρώπων:μάρκετιν, διαφήμιση, διαχείριση ανθρώπινων πόρων, όσο και έντιμα εργαλεία να εισηγούνται, σε τελική ανάλυση χειραγώγηση συνειδήσεων δεν κάνουν, σε ένα βαθμό;
Η δική σου η απάντηση, λορελάη, είναι η μόνη αληθινά αισιόδοξη, αν και δεν μπορώ να τη συμμεριστώ απόλυτα. Μακάρι να μην είμαστε ενεργούμενα, μακάρι να μην μας είχαν αλλοτριώσει τόσο που δεν μπορούμε να διανοηθούμε την ευτυχία μας, χωρίς τη δυστυχία που μας πουλάνε με χίλιους τρόπους. Μακάρι να μην ήμασταν δικοί τους και να τους πετάγαμε από το παράθυρο. Βλέπεις ότι αυτοί που τα καταφέρνουν είναι τόσο λίγοι και τόσο μεμονωμένοι, που είναι το αληθινό περιθώριο, που λέει ο Γιώργος.
Νομίζω, vagnes, ότι ο πιο πολιτικός της παρέας είσαι εσύ. Με την καλή έννοια, εννοείται. Ναι, το πιστεύω απόλυτα πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ κράτους και αγοράς, ποτέ δεν λειτούργησαν οι μονολιθικές πρακτικές, άλλωστε. Επίσης, πιστεύω ότι ό,τι κάνουν είναι άνευ σχεδίου, τυχοδιωκτικό και τυχάρπαστο κι όπου βγάλει, αρκεί να βρεθούν εκείνοι κερδισμένοι.
Δυστυχώς όμως ρίχνεις τη μπάλα σε λάθος γήπεδο. Τις αποφάσεις για σωστή παιδεία, για δημιουργία ανθρώπων ικανών να πουν όχι στο μοντέλο ζωής που σκοτώνει τη φύση και τον άνθρωπο, θα τις πάρουν οι πολιτικοί, όχι οι καθηγητές, όσο ψηλά στην πνευματική κλίμακα και να βρίσκονται. Ίσως αν ισχύσει αυτό που έλεγε ο Πλάτωνας, μερικοί από τους πιο φωτισμένους πνευματικούς ανθρώπους, πχ ο Τσόμσκυ, να είχαν πρόσβαση στη λήψη αποφάσεων, θα ήταν μια καλή προοπτική. Χθες βράδυ ήμασταν με το θερσίτη σε μια εξαιρετική εκδήλωση με θέμα το σχολείο μέσα από τον κινηματογραφικό φακό. (Γράψε, θερσίτη, εσύ να τα πεις) Ξέρεις τι νοσταλγήσαμε; Το πρόγραμμα Μελίνα προ 20ετίας. Τυχαίο είναι;
Τι να πω κι εγώ ο συφοριασμένος παρεκτός ότι η λύση για το πρόβλημα που θέτεις και διαβάζω και ξαναδιαβάζω είναι μία: Η καλλιέργεια, η μόρφωση, η παιδεία, ο πολιτισμός.
Ειναι αληθεια, οπως λες, οτι οι πολιτικοι εχουν τη δυναμη να προωθησουν...τις αποφάσεις για σωστή παιδεία, για δημιουργία ανθρώπων ικανών να πουν όχι στο μοντέλο ζωής που σκοτώνει τη φύση και τον άνθρωπο...
...οι πολιτικοι ομως, οπως αλλωστε το εχουν αποδειξει μεχρι σημερα, ειτε δεν ενδιαφερονται ειτε δεν επιθυμουν να αλλαξει κατι στην παιδεια!
Αυτοι που ενδιαφερονται, εμεις ολοι δηλ. με πρωτους απ ολους την πνευματικη ηγεσια (αλλωστε σε αυτην αναφερομαι οχι μονο στους καθηγητες φυσικα) θα πρεπει παθητικα να δεχομαστε τις αποφασεις των πολιτικών στο τεραστιο θεμα Παιδεια;
Αν δεν μπουν μπροσταρηδες οι πνευματικοι ηγετες, απο ποιους αλλους μπορουμε να εχουμε την ελπιδα για μια πιο ποιοτικη παιδεια;
Και πως μπορουμε να μιλαμε για μια πιοιοτικη παιδεια, αν ο καθε πνευματικος ηγετης ιδιωτευει, απολαμβανει και εκμεταλλευται τα κακως κειμενα στο συστημα παιδειας, και φροντιζει να "εξυπηρετειται" ο ιδιος, αδιαφορωντας για το κακο που κανει με αυτη του τη συμπεριφορα;
θερσίτη και vagnes, νομίζω ότι έχετε ακριβώς την ίδια άποψη. Η παιδεία θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην παρακμή του πολιτισμού μας, που εκδηλώνεται και ως οικονομική κρίση. Μόνο που για να γίνει πράξη, χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις, πολιτική βούληση ή κοινωνική πίεση.
Ειλικρινά, δεν είναι ρητορικό το ερώτημα. Βλέπετε κάτι να μπορεί να κινηθεί προς τα εκεί;
Γυριστρούλα μου, ομολογώ σε θαύμασα για το τρόπο που έθεσες το όλο θέμα αλλά κυρίως για το κουράγιο σου.....
Είναι το μόνο θέμα για το οποίο είμαι δυστυχώς πεπεισμένη πως εντελώς ερήμην μου γίνονται όλα και ίσως και ανεξάρτητα από τις όποιες κυβερνητικές διαθέσεις
Σαν να ναι μια διεθνής οργάνωση ή μια παγκόσμια δικτατορία που τα κανονίζει όλα
Πολύ φοβάμαι πως εδώ όσα απαντήματα και να δοθούν οι δικές μας απορίες -απορίες ενός μέσου πολίτη- και τα ερωτήματα εκεινών που πεινάνε επί της ουσίας δε θα λυθούν
Κοινωνικη πιεση απο ενεργους συνειδητοποιημενους πολιτες, που αντιλαμβανονται οτι τα πραγματα καθε μερα θα πηγαινουν και χειροτερα και δεν αλλαζουν πατωντας κουμπια ή περιμενοντας τους Κωστακηδες και τους Θοδωρους να ξυπνησουν αποτομα μια ωραια πρωια και να αποφασισουν πως πρεπει να σκυψουν και να λυσουν τα προβληματα της παιδειας.
Η μορφωση και η παιδεια ειναι η μόνη που μπορει να πολεμησει και να νικησει τις κρισεις.
Υπαρχει κατι αλλο αληθεια;
Τη μορφωση ομως και την παιδεια δεν μας την δινουν, για να εκμεταλλευονται οσοι εκμεταλλευονται, τα αποτελεσματα της εκπαιδευτικης μας μυωπιας, της "στραβομαρας" μας θα ελεγα καλυτερα.
Αφου δεν μας την δινουν πρεπει να την παρουμε εμεις.
Πρωτα πρεπει να το συνειδητοποιησουμε αυτο και υστερα με τους πραγματικους πνευματικους ηγετες να το επιχειρησουμε.
...θα εχω μια δυσκολια αν με ρωτησεις που θα τους βρουμε κι αυτους, αλλα θα σου πω πως οι Θερσιτες ξερουν
μεριλού μου, δεν πρέπει να αφεθούμε ανυπεράσπιστοι στα νύχια τους. Πιστεύω κι εγώ, όπως η λορελάη ότι με τις επιλογές μας μπορούμε να τους δυσκολέψουμε τη ζωή. Τελοσπάντων, να μην είμαστε εύκολα θύματα, να μη βάζουμε ενέχυρο τη ζωή μας για να ικανοποιήσουμε τα "όνειρα" που μας σερβίρουν. Ξέρεις πόσοι συνομήλικοί μας έχουν μπει μέσα οικονομικά για το πανάκριβο τζιπ, το σκάφος, την πολυτελή διαβίωση, τη βίλα; Πιστεύω ότι με τέτοιες αλυσίδες έχουν δέσει τους περισσότερους, κι άντε να λυθούν.
Από το στόμα σου και στων όπου γης θερσιτών τα αυτιά, vagnes μου. Χρειαζόμαστε πολλούς τέτοιους και ακόμα και μια γυριστρούλα θα μπορούσε- δύσκολα βέβαια, γιατί δεν είναι κι ο,τι ωραιότερο υπάρχει στην Ιλιάδα αυτός- να γίνει θερσίτης, για να ξεκινήσουν επιτέλους τα καράβια από το τρωικό ακρογιάλι. Μόνο που θέλει οργάνωση, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και η ατομική προσπάθεια.
γεια σου γυριστρουλα μου πατριωτισα!
τελικα μηπως να δουμε θετικα την κριση και να κανουμε "ρισετ"σε ολα?τροπο ζωης,σχεσεις,σχεση με περιβαλλον,ΖΩΗ?????
μια αναθεωρηση επικοδομοιτικη????
τους χαιρετισμους μου και την νησιωτικη αγαπη μου σε ολους!
Ανυση-Κουερινη Μαρια
Aς ελπίσουμε, Μαρία μου, να έχουμε τα περιθώρια να τη δούμε έτσι θετικά την κρίση. Σίγουρα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά, και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Ξέρεις, μερικές φορές σκέπτομαι πόσα θα είχαμε να διδαχθούμε από τους δικούς μας παππούδες και γιαγιάδες κάτω στο νησί για το πώς είναι να ζεις σε αρμονία με τη φύση και να διαχειρίζεσαι με σύνεση τα αγαθά της.
Καλη μου φιλη,πολυ ωραιο το θεμα σου.
ξερεις το θεμα ξεκινησε απο το γεγονος οτι καποιοι πεταχθηκαν απο το τραινο του Καπιταλισμου,καποιοι που Αδηφαγο χρηματοπιστωτικο συστημα τους εκανε πενητες.
Μην εχουμε αυταπατες μια δυσλειτουργια ειναι του συστηματος.
Το τραινο θα εκτροχιαστει οταν μαθουμε ,καταλαβουμε και πηδηξουμε ολοι απο αυτο.
Ποτε θα γινει αυτο;;
Τη μαγικη λεξη την ειπες ΠΑΙΔΕΙΑ.
Οταν καποιοι μαθουν τα παιδια μας αλλες ηθικες αξιες.
Χαίρομαι, loyk, που κι εσύ προτάσσεις το θέμα της παιδείας ως απάντηση στην απανθρωπιά του κοινωνικοοικονομικού μας συστήματος. Μακάρι να ήταν αυτή η αχίλλειος πτέρνα του, αλλά για την ώρα είναι θύμα του κι αυτή.
Post a Comment