Ένα καρναβάλι που ήρθε απ' τα παλιά

Αρχές του 20ου αιώνα εδώ στο Κόρθι, μια γυναίκα πηγαίνει το φαΐ στον άντρα της στο χωράφι ξυπόλητη. Ο δρόμος είναι μακρύς και τα πόδια της έχουν πληγωθεί πάνω στις πέτρες και τα αγκάθια. Ένας συγχωριανός της,καβάλα στο μουλάρι του, τη συναντάει και μόλις τη βλέπει σ' αυτή την κατάσταση, βγάζει τα τσαρούχια του και της τα χαρίζει. Εκείνη τα πηγαίνει στον τσαγκάρη, που θα γίνει αργότερα και συμπέθερός της, και της φτιάχνει τα ωραιότερα πέδιλα που φόρεσε γυναίκα εκείνη την εποχή.
Ο ίδιος τσαγκάρης λίγα χρόνια μετά, θα φτιάξει τα πρώτα παπούτσια για ένα ξυπόλητο παλικαράκι από μια τσάντα της πεθαμένης μάνας του.
Αυτές οι μικρές ιστορίες που μοσχοβολάνε ακόμα στη μνήμη των ανθρώπων και αρνούνται να σβήσουν, όπως οι περισσότεροι ήρωές τους, βγαίνουν όλο και πιο συχνά στις κουβέντες των παλιότερων τον τελευταίο καιρό. Λες και είναι ο δικός τους ακούσιος τρόπος να μας συμβουλέψουν για τα ζόρια που περνάμε. Και να δεις που κάτι έχουμε καταλάβει. Κάτι αλλάζει στη ματιά μας, στη στάση μας.
Αυτές τις μέρες είχαμε ένα από τα πιο επιτυχημένα καρναβάλια στην ιστορία του Κορθίου. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε τόση ποικιλία και διάρκεια στις εκδηλώσεις. Από το Διόνυσο και την ακολουθία του, στους παραδοσιακούς μούσκαρους και τις λαϊκές παρωδίες, μέχρι τη σύγχρονη σάτιρα στην κλασική παρέλαση της Κυριακής. Κι όλα αυτά με οργάνωση, προβολή που ξεπέρασε και την πιο επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια, συμμετοχή και εθελοντική δουλειά πολλών ανθρώπων.
Για μένα, τέτοιες διοργανώσεις δεν είναι απλώς μια προσπάθεια τουριστικής ανάδειξης του τόπου μας ή λίγες ανάσες στην παραπαίουσα οικονομία και στην καταβαραθρωμένη διάθεσή μας.
Είναι αληθινές συλλογικότητες που εμπεριέχουν την έγνοια των ανθρώπων για τους συνανθρώπους τους, τη γενναιόδωρη προσφορά του χρόνου, του κόπου, τη γενναιόδωρη αντιπροσφορά του γέλιου, του κεφιού και την κοινή απόλαυση ενός Γιαλού, με γεμάτα μαγαζιά και δρόμους.
Ίσως είναι αυτά τα τσαρούχια μας, για να περπατάμε στα αγκάθια από δω και πέρα.
Ας είναι καλά οι άξιοι δωρητές και οι τσαγκάρηδες που μας τα έφτιαξαν.