Hμερολόγιο Γυναικών Κορθίου 2011: Πανηγύρια

Κυκλοφόρησε το ημερολόγιο του συλλόγου μας για το 2011, αφιερωμένο στα πανηγύρια.
Έχω πολλούς λόγους να χαίρομαι ιδιαιτέρως γι' αυτό.
Ως γνήσιο παιδί των πανηγυριών από μικρή ηλικία, έχω υποστεί τα πάνδεινα από κουλτουριάρηδες και πολιτικοποιημένους φίλους στα νιάτα μου, όταν αντί να τρέχω στις παραλίες να τραγουδάω Θεοδωράκη και αντάρτικα με τις κιθάρες, το έσκαγα για να πάω να χορέψω στο πανηγύρι. Άσε πια τη μουσική παιδεία που απέκτησα από αυτά, που μερικοί κακόπιστοι τη θεωρούν χαμηλοτάτου επιπέδου και προσπάθησαν κατά καιρούς να με αναμορφώσουν, με συναυλίες και όπερες, επί ματαίω. Α, μην ξεχάσω τις απειλές των οικείων μου για δολιοφθορά των συλλογών μου με τραγούδια των πανηγυριών και απαγορεύσεις δικτατορικού τύπου, όταν θέλω να τις απολαύσω με παρέα.
Ε, όσο να 'ναι, δικαιώνομαι τώρα που θα βλέπουν όλες τις μέρες του χρόνου εικόνες από πανηγύρια να τους θυμίζουν ωραίες στιγμές. Να είχαν και ήχο μαζί, θα ήταν το τέλειο δώρο.
Ο δεύτερος λόγος που νιώθω υπερήφανη είναι που το ημερολόγιο περιλαμβάνει την εργασία μιας ομάδας μαθητών μου από την Γ' Γυμνασίου, που είχε θέμα της τα τοπικά πανηγύρια, χωρίς να έχουμε ιδέα για το ημερολόγιο, όταν την οργανώναμε. Ευτυχής σύμπτωση.
Ο κυριότερος όμως λόγος που χαίρομαι είναι γιατί αυτό το ημερολόγιο για δεύτερη συνεχή χρονιά αποτυπώνει την επιτυχημένη δράση του Συλλόγου Γυναικών Κορθίου και θα γίνει πάλι για τους συγχωριανούς μου αφορμή για ψάξιμο στις παλιές φωτογραφίες και ανταλλαγή αναμνήσεων.
Δεν ξέρω πώς τα έχει καταφέρει αυτός ο Σύλλογος να κάνει τόσο πολλά σε τόσο λίγο διάστημα και να συγκεντρώσει γύρω του τόσους ανθρώπους με αγάπη για τον τόπο και όρεξη για προσφορά σ'αυτόν. Ένας από αυτούς, ο εκδότης μας, Παναγιώτης Αναστασόπουλος, ο αγαπημένος των Γυναικών Κορθίου, που όχι μόνο μας πρόσφερε την έκδοση, μα έβαλε το μεράκι του σε κάθε τυπωμένη σελίδα αυτού του μικρού λευκώματος.
Αξίζει όμως να σας θυμίσω το όνομα του ανθρώπου που είναι η ψυχή αυτής της συλλογικής προσπάθειας. Είναι η Βάσω Μπενά,η πρόεδρός μας, επιτυχημένη "μεταγραφή" εξ Ηπείρου και πολιτογραφημένη Κορθιανή εξ αγχιστείας.
Τέλος, πριν σας πω τον τελευταίο λόγο που χαίρομαι με αυτό το ημερολόγιο, κοιτάξτε την τελευταία φωτογραφία προσεκτικά: Ο δεύτερος νεαρός από τα δεξιά, με την τραγιάσκα και το σκούρο σακάκι είναι ο πατέρας μου, πίσω από τον πρώτο νεαρό διακρίνεται ένα μαυράκι, που είναι η μάνα μου, ο βιολιτζής είναι ο αδερφός του παππού μου, μπαρμπα- Χρήστος Βουραζέρης, μεγάλη φυσιογνωμία (αυτοσυστήνοταν αγρότης,μουσικός και λίγα κουνέλια), δίπλα του ο παππούς μου,ο μέλλων πεθερός του νεαρού με το σακάκι δίπλα του.
Ε, πώς να ξεφύγεις από τα πανηγύρια με τέτοιες ρίζες;