Friday, April 9, 2010

Mε θέα στους ανθρώπους


Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους. Αναρωτιέμαι καμιά φορά γιατί είναι αγένεια να κοιτάμε τους συνεπιβάτες μας στο λεωφορείο, να ακούμε τις συζητήσεις του διπλανού τραπεζιού, να χαζεύουμε τους περαστικούς καθισμένοι στα έξω τραπεζάκια. Είναι και λίγο άδικο, γιατί όσοι έχουν χόμπι να παρατηρούν τα πουλιά ή να αγναντεύουν τη θάλασσα δεν θεωρούνται καθόλου αγενείς, όπως εμείς οι παρατηρητές ανθρώπων, που πρέπει να παριστάνουμε ότι ρεμβάζουμε στο ηλιοβασίλεμα, ενώ το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να ακούσουμε τι λένε αυτές οι γιαγιάδες που τρώνε την πάστα τους πασπαλισμένη με μπόλικη...κοινωνική κριτική. Απορώ πώς τα καταφέρνουν κάποιοι μελετηροί τύποι να συγκεντρώνονται στο βιβλίο ή στην εφημερίδα τους,όταν δίπλα τους εκτυλίσσονται σκηνές αληθινής ζωής, που μόνο ο απόηχός της φθάνει στις τυπωμένες σελίδες. Ήθελα να ήξερα γιατί δεν καταγγέλλονται ως ωτακουστές και κουτσομπόληδες οι καλοί συγγραφείς που καταφέρνουν να αποτυπώνουν με αυθεντικότητα στο λόγο τους λόγια, πρόσωπα, σκέψεις, ζωές. Από πού τα κατέβασαν όλα αυτά, από το μυαλό τους; Ή όλα έχουν την "άδεια" των ανθρώπων που έδωσαν την πρώτη ύλη για τη συγγραφή; Να, για παράδειγμα, διάβαζα έναν από τους μεγαλύτερους μεξικανούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, που έλεγε ότι στο έργο του έκλεισε αυτούσια τη λαλιά των ανθρώπων του τόπου του, τους άφησε να μιλάνε γι' αυτόν, με το δικό τους τρόπο. Σκέψου τι αυτί είχε στήσει αυτός ο άνθρωπος!
Βέβαια, θα μου πείτε, γιατί δεν ανοίγουμε απευθείας συζήτηση με τα άτομα που μας ενδιαφέρουν; Δυστυχώς έτσι δεν μπορούμε να τους πετύχουμε αμέριμνους και ανυποψίαστους. Κουμπώνονται, φοράνε τα καλά τους, γίνονται πολύ ευγενικοί ή τυπικά ευγενικοί και μας κρατάνε σε απόσταση.
Και λοιπόν, σε τι διαφέρετε κυρία γυριστρούλα και οι όμοιοί σας από την κοινή κουτσομπόλα του χωριού σας, που δεν άφηνε πέτρα να μην τη σηκώσει για να μάθει κάθε κρυμμένο μεγάλο ή μικρό μυστικό;
Α, όχι, εμείς δεν έχουμε κακό σκοπό. Δεν θα πάρουμε αυτές τις πληροφορίες να τις διαδώσουμε, να τις μεταφέρουμε, συνήθως αλλοιωμένες, στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα και να αναστατώσουμε τις ζωές των ανθρώπων. Όλα όσα ακούμε ή βλέπουμε γίνονται εικόνες, λόγος, ανθρωπογνωσία, πατριδογνωσία, αυτογνωσία. Να, όπως αυτοί που χαζεύουν τα πουλάκια και δεν τα σκοτώνουν ούτε καν τα τρομάζουν, απλώς...μαθαίνουν για τις συνήθειές τους, τα χούγια τους, τις παρέες τους και έτσι τους φαίνονται πιο οικεία τα πετεινά του ουρανού.
Σιγά σιγά κι εμείς εξασκούμε την όραση και την ακοή μας, μαθαίνουμε να αποκρυπτογραφούμε βήματα και χειρονομίες, χαμόγελα και σιωπές.
Λύνουμε ασκήσεις ανθρώπων: Κρύο βράδυ, αέρας. Άνδρας μόνος στο πέτρινο πεζούλι με την πλάτη στη θάλασσα και το βλέμμα στην οθόνη ενός τηλεφώνου. Γυναίκα μόνη σε τραπεζάκι καφετέριας ασυνόδευτη και ασυντρόφευτη απολαμβάνει έναν καφέ σαν να έχει μόλις αποδράσει από το κελί της. Ζευγάρι παραδίπλα, παράλληλα βλέμματα στο κενό,παράλληλες σιωπές, μαζί αναζητούν τη σωτηρία στο πρόσωπο περαστικού συνδαιτυμόνα. Κάποιος να μιλήσουν. Το κοριτσάκι με τη μαμά και τη γιαγιά, δέχεται τόσες παρατηρήσεις όσες οι προσπάθειές του να κάνει ή να πει κάτι ενδιαφέρον. Κράτα κοριτσάκι, μην κουραστείς.
Μεγάλο κοριτσάκι απέναντι, με μεγάλη μαμά, συνωμοτούν με χαμόγελα και ψιθύρους πάνω από μια δροσερή σαλάτα. Με παρατηρούν. Με είδαν. Είναι δικές μου. Παίρνω το σωστό ύφος, μπαίνω στο πλάνο τους, στωικά δέχομαι να γίνω κι εγώ για λίγο αντικείμενο παρατήρησης. Άσκηση ανθρώπου προς επίλυση. Κάθε απάντηση δεκτή, αρκεί να είναι επαρκώς... παρατηρημένη.

37 comments:

Λορελάη said...

Εγώ στο έχω πει ότι είσαι συγγραφέας... να τώρα που το λες και μόνη σου :) Ξέρω, ξέρω, εσύ δεν λες αυτό. εγώ ό΄μως αυτό κατάλαβα :):)

Θερσίτης said...

Λοιπόν, άσε τις αντιρρήσεις και στρώσου να συνθέσεις ένα αφήγημα, μια νουβέλα ή και κάτι ακόμη μεγαλύτερο. Αφού τα προσόντα τα έχεις. ΚΑι τη διάθεση. Γιατί δεν το προχωράς; Περιμένουμε.
Εγώ ωστόσο δεν το κάνω αυτό που αναφέρεις. Δεν έχω ίσως το χρόνο. Είναι και φτωχά τα ακουόμενα.

dimitris said...

Ανεστασια τι να σου κανω δεν κυκλοφορεις το πρωι στην αγορα, να δεις πως κοιταμε τους περαστικους αλλα και τους διπλανους, ντινος, μαστορης, βαρθο,ψηλος-οχι τωρα τελευταια-και με αναλυση υψηλου επιπεδου, βαθμολογουμε κιολας, μπανιστηρι ποιοτητας, ωτακουστες επαγγελματιες,οι ενωμενοι πουαρω του κορθιου παντα στην διαθεση σας, απο πολιτικη μεχρι χρωμα ε......στις συνεδριες αραια και που εχει παρει μερος και ο μουστακιας, οταν σου ξεφευγει κατι απογευματα το καλοκαιρι.

gyristroula2 said...

λορελάη, το υλικό του συγγραφέα μου αρέσει να μαζεύω, μετά αυτοί κάνουν κάτι μαγικά κάτι ξόρκια, ξέρεις εσύ...

gyristroula2 said...

θερσίτη μου καλέ, ακόμα οι ανέμοι των ανθρώπων με παίρνουνε και με σηκώνουνε. Δεν έχω και δεν ξέρω κι αν θα έχω ποτέ το κουράγιο να παλέψω με τις λέξεις.

gyristroula2 said...

Δημήτρη, δεν αμφιβάλλω καθόλου για σας όλους.Σας έχω δει εν δράσει άλλωστε. Αποκλείω όμως κατηγορηματικά την εμπλοκή του μουστάκια σε τέτοιες δραστηριότητες. Βόμβα κους κους να σκάσει δίπλα του είδηση δεν θα πάρει.

Θανασης Ξ. said...

Καλημέρα Γυριστρούλα, πολύ όμορφο κείμενο. 'Ασκήσεις ανθρώπων' !..
Δυστυχώς, νομίζω πως κανένα σχολείο δεν μας έχει μάθει να τις λύνουμε. Εδώ ξεχνάμε να 'παρατηρήσουμε' πολλές φορές τους δικούς μας ανθρώπους. Πόσο μάλλον τους 'ξένους'. Και δεν είναι από ντροπή, αλλά από εγωισμό..

Χαρ. Αλβερτος said...

ΕΞΟΧΟ!

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΡΕΛΑΗ!

ΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ;!
ΗΔΗ ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ!

ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΝΙΚΗΤΡΙΑ!

ΣΥΝΕΧΙΣΕ...
ΚΙ ΑΣ ΣΕ ΠΟΥΝ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΑ :)

gyristroula2 said...

θανάση καλημέρα,
Η όραση και η ακοή εξασκούνται όταν αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε πραγματικά για ό,τι δεν είναι "εγώ" άμεσα ή έμμεσα. Δίκιο έχεις.

meril said...

το χεις βέβαια!
(και στο χω ξαναπεί)

τώρα αν το αποφασίσεις άλλη υπόθεση
αλλά μάλλον καθώς οι ιστορίες ερήμην σου πλέκονται, όταν θα ρθει η ώρα τους θα γεννηθούν...

gyristroula2 said...

ταξιδευτή,σου αρέσουν τα κείμενά μου, το έχω καταλάβει, φίλε μου, αλλά όσο και να είναι απομυθοποίηση αυτό,γράφονται "στο πόδι",χωρίς την παραμικρή επεξεργασία που απαιτεί η αναγωγή από τη γραφή στη συγγραφή, στη δημιουργία. Και ειλικρινά, δεν είχα ποτέ μια εσωτερική παρόρμηση να το κάνω αυτό. Προτιμώ να επιδίδομαι στην...ανθρωποπαρατήρηση (τς τς...όχι και κουτσομπολιό)! :)

dreamteamk9 said...

Πολύ όμορφο κείμενο!
Και η ματιά σου για το μουσείο του έρωτα διεισδυτική και ευαίσθητη.

Χαρ. Αλβερτος said...

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!

Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠ' ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ;
ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ;

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙ ΚΑΤ' ΕΥΘΕΙΑΝ!

ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ, ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ Κ.ΛΠ. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ!

ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ!

ΝΑΙ! Μ' ΑΡΕΣΟΥΝ ΠΟΛΥ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ, ΑΠ' Ο,ΤΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ, ΑΡΕΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ, ΑΝ ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙ ΙΔΕΕΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.
ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΤΡΙΓΥΡΩ-ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ), ΤΗ ΦΥΣΗ (ΜΕΛΕΤΑΕΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ, ΑΚΟΥΕΙ ΤΟΥΣ ΘΟΡΥΒΟΥΣ ΤΗΣ ) ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΤΑ ΜΕΤΑΠΛΑΘΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ!

ΠΟΛΥ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΑ!
ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΙ ΑΠ' ΑΥΤΟΥΣ!

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΔΙΩΞΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ!
ΓΡΑΦΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, Ο,ΤΙ Σ' ΑΡΕΣΕΙ, ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΠΝΕΙ!

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ, ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ!

ΚΑΛΟ Σ/Κ!

gyristroula2 said...

μεριλού! Λες να κάνουν του κεφαλιού τους οι ιστορίες μου; Ναι, καμιά φορά αισθάνομαι ότι οι κακόμοιρες έχουν ατυχήσει που δόθηκαν σε μένα κι όχι σε κάποιον σαν εσένα. Εγώ μπορεί να τις καταδικάσω σε αιώνια σιωπή, χωρίς μία τύψη! Χαχαχα!

gyristroula2 said...

ταξιδευτή μου καλέ, ένας φιλόλογος που ξέρει καλά πόσο μόχθο και πόση ιστορία έχει πίσω της η λογοτεχνία, δεν μπορεί να γράφει σαν να γεννήθηκε χθες. Αυτό το προνόμιο μόνο οι αληθινοί λογοτέχνες το έχουν. Εμείς οι...εν πολλαίς αμαρτίαις δεν μπορούμε να δούμε με παρθενική ματιά τη γραφή. Αλλά στην περίπτωσή μου, πέρα από αυτό, δεν γράφω ποτέ από πραγματική ανάγκη έκφρασης. Η όρεξη μου έρχεται όταν πρόκειται κάποιος ή κάποιοι να το διαβάσουν ή να το ακούσουν. Πριν από το διαδίκτυο μόνο η αλληλογραφία με ενδιέφερε, κανένα άλλο είδος γραφής. Κι αυτή μόνο με συγκεκριμένα αγαπημένα πρόσωπα που δεν ήταν δίπλα μου. Φαίνεται το μπλογκ είναι υποκατάστατο εκείνης της ενασχόλησης.

gyristroula2 said...

Σ' ευχαριστώ, συναδέλφισσα, dreamteam, με το ωραίο μπλογκάκι που όλο ξεχνάω να βάλω στη λίστα μου.

Χαρ. Αλβερτος said...

ΜΕ... ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ :)

ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ... ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΗΧΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ;
Η ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΥΠ' ΟΨΗ ΤΟΥ ΤΟ ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Η ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΡΓΟ;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ, ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΡΙΣΤΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ!

ΚΑΤ' ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ(ΔΛΔ. ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ)!

ΣΤΟ ΚΑΤΩ-ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ... ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΥ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΣ!

ΑΚΟΥ ΤΗ merilou ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ!
ΚΑΘΩΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ!
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΛΟΡΕΛΑΗ!

giorgos_st said...

Έρευνα πεδίου λοιπόν...σε βλέπω διδάκτορα στην "κουτσομπολική"

gyristroula2 said...

Ταξιδευτή, αν δεν είχα πλήρη αυτογνωσία και δεν γνώριζα τι στρώσιμο απαιτεί η όποια σοβαρή ενασχόληση με τη γραφή,θα με είχατε εσείς κάνει να πιστέψω πως είμαι εκολλαπτόμενη συγγραφέας. Τελοσπάντων, άμα πάρω σύνταξη σε καμιά 15ριά χρόνια βλέπουμε...
(ωραίο τραγούδι ακούω τώρα από το μπλογκ σου. Καλημέρα!)

gyristroula2 said...

Ε, ναι, Γιώργο, αυτό το πεδίο προσπαθώ να το κατακτήσω, αλλά μην το λες έτσι,μωρέ, ανθρωποπαρατήρηση να το λες...

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 said...

Τι ωραία που αποδίδεις την ανθρωπογεωγραφία γύρω μας Αναστασία!Το αστείο είναι ότι σε αυτό το κείμενο αναγνωρίζω τον εαυτό μου (στο ρόλο της παρατηρήτριας!) την περίοδο που ζούσα στην Αθήνα.Τα καλύτερα μέρη ο ηλεκτρικός και το μετρό... Ευτυχώς, με το προσχημα ενός βιβλίου που δήθεν διαβάζεις ή με τα γυαλιά ηλίου φορεμένα, μπορείς να κάνεις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τους ανθρώπους γύρω σου.Και θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες ότι το τάλαντο του συγγραφέως το διαθέτεις. Άρα περιμένουμε το συγγραφικό προΐόν!

Eva Neocleous said...

Να (ανθρωπο-) παρατηρείς και να γράφεις!
Τι κι αν είσαι φιλόλογος;Δεν είμαστε άνθρωποι κι εμείς, πρέπει πάντα να περιπλέκουμε τα πράγματα;Σου θυμίζω τι λέει για μας ο Μόντης(κι έχει κάποια σχέση, νομίζω,γιατί εμείς δε θέλουμε να είμαστε αυτοί οι φιλόλογοι):
"Προς Φιλόλογο μελετητή ποίησης 1
Αν πραγματικά βρήκες είκοσι λάμδα στο ποίημα
με προβληματίζεις
αν πραγματικά βρήκες είκοσι δέλτα
με προβληματίζεις πολύ σοβαρά".
Συμφωνώ με τον Θερσίτη,έχεις όλα τα προσόντα,προχώρα.
Και μη βρίσκεις άλλοθι!
Την καλημέρα μου και Χρόνια Πολλά!

sgouro said...

Μόνο σαν άσκηση αυτογνωσίας θα μπορούσα να δεχτώ την ανθρωποπαρατήρηση...καλώς ή κακώς εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε σαν τα πετεινά του ουρανού τα ανέμυαλα , γυριστρούλα

gyristroula2 said...

Συναδέλφισσα από την Κω, κρίμα να μη σε ξέρω τότε.Θα σου έδειχνα το ιδανικότερο μέρος για παρατήρηση.Μοναστηράκι, πρωί Κυριακής, καφέ έξω και δίπλα να περνάει το πιο ετερόκλητο, το πιο πολύχρωμο πλήθος. Η καλύτερη θέα...
Καλό ξεκίνημα πάλι αύριο εύχομαι!

gyristroula2 said...

Εύα μου, επίσης χρόνια πολλά!
Δεν ξέρω αν πρέπει να γράφουμε οι φιλόλογοι, αλλά αχ παναγίτσα μου μην αρχίσουμε και ψάχνουμε λ και δ. Αυτό το φάντασμα του σχολαστικισμού και της τυπολατρίας ενδημεί στην επιστήμη μας. Απεταξάμεθα!

gyristroula2 said...

σγουρό, δυστυχώς δεν είμαστε. Και οι περισσότεροι προσπαθούμε να κρύψουμε πράγματα. Κι όσο πιο πολύ προσπαθούμε, τόσο τα εκθέτουμε σε κοινή θέα. Μόνο στα παιδιά μπορείς να βρεις ίσως αυτή την ταύτιση ανάμεσα στο είναι και στο φαίνεσθαι.

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 said...

Αναστασία έχεις δίκιο!Ξέχασα να αναφέρω το καλύτερο σημείο: Πλάκα, καφέ Διόσκουροι στα σκαλάκια και όντως ετερόκλητο πλήθος να ανεβοκατεβαίνει και να περνάει μέσα από τα τραπεζάκια! Τι καλύτερο για καφέ και ανθρωπο-παρατήρηση για Κυριακή μεσημέρι!Ωραίαι εποχαί...

Διονύσης Μάνεσης said...

Καλέ, Ανεστασία, ακόμα και το κουτσομπολιό το κάνετε ωραία εσείς!

Ε, βέβαια. Μυθιστορήματα ( άντε, διηγήματα) ζωντανά οι άνθρωποι μπροστά στα μάτια μας. Και μάλιστα χωρίς αφηγητή, για να μην κουράζουμε και τους μελετητές της λογοτεχνίας...

Λέω ψέματα. Αφηγητής ο παρατηρών και τα πάντα συμπληρών-ων..
(Τι βλέπει, αλήθεια, ο καθένας από τους γύρω του;)

Κι έρχεται μετά η κατασκευή της εικόνας μας ( "αυτό που θέλω εγώ θα σου δείξω, ανάλγητε αφηγητή" ) και αρχίζουν οι παρεξηγήσεις και κουβάρι η ζωή κι οι σχέσεις! :-)

Καλή σας άνοιξη, στο νησί σας και στο νησί-σχολείο σας.

gyristroula2 said...

Νομίζω ότι εκεί στην Κω υποβόσκει μια μικρή νοσταλγία για την Αθήνα. Κι εδώ, κι εδώ...

gyristroula2 said...

Διονύση φίλτατε επιτέλους! Αισθητή η απουσία σας πάντα.
Μα...τι θα ήμασταν άραγε χωρίς "αφηγητές",πες μου.
Άντε καλό ξεκίνημα από αύριο της τελικής ευθείας.

Χαρ. Αλβερτος said...

... ΘΑΥΜΑΣΙΑ!

ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ... ΧΩΡΙΣ... ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ!

ΟΠΟΤΕ ΜΕΣ' ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 15 ΕΤΗ... "ΠΕΣ-ΠΕΣ ΤΟ ΚΟΠΕΛΙ, ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΓΡΗΑ ΝΑ ΘΕΛΕΙ" :))
ΕΤΣΙ... ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΕΣΑΙ:)
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΓΩ... ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΩ!

Κα ΦΙΛΟΛΟΓΕ, ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑΣ ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑ... ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ... ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΕΒΑΖΕΣ!
ΟΜΩΣ...

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ...ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ, ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ ΚΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΠΟΛΗ ΠΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΕΙΣ, ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ, ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΣΤΑ ΠΙΟ ΠΙΟ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΣΥΧΝΑΣΤΑ ΜΕΡΗ. ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ, ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ... ΓΥΜΝΟΙ!
ΒΓΑΖΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΣΩΨΥΧΑ!

ΚΙ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ, ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ... ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ:)

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

Χαρ. Αλβερτος said...

Α, ΝΑΙ! ΚΑΤΙ ΞΕΧΑΣΑ!

ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΟΕΝ!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

10 ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ, ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΟΥΝ... ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΟΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ!

ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ!

gyristroula2 said...

Tαξιδευτή,ωραία συμβουλή,αλλά η δική μου σχέση με τη νύχτα δεν είναι και τόσο φιλική. Δεν νιώθω άνετα να γυρνάω τις νύχτες και να παρατηρώ τους ανθρώπους, αυτά τα προνόμια μόνο εσείς οι άνδρες τα έχετε.
Αλήθεια, λες για μένα, εσύ κι αν ΠΡΕΠΕΙ να γράψεις,που έχεις πια και χρόνο και ΚΥΡΙΩΣ τόσα να πεις.

Χαρ. Αλβερτος said...

... ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΠΑΡΕΑ ΜΕ 2-3 ΦΙΛΕΣ ΣΟΥ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΟΛΤΑ, ΟΜΩΣ ΑΣ ΤΟ ΔΕΧΤΩ!

ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΑΠ' ΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ!
ΕΚΕΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΟΓΙΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΙ Θ' ΑΚΟΥΣΕΙΣ...

ΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΗ ΣΟΥ ΤΗ ΛΟΡΕΛΑΗ!

ΚΙ ΑΜΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ ΘΑ ΣΟΥ ΔΙΗΓΗΘΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΟΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΤΟΝ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΕΒΓΑΛΕ ΚΑΡΟΥΜΠΑΛΟ ΣΤΗ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥ ΑΠ΄ΤΟ ΠΟΛΥ ΓΡΑΨΙΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΓΡΑΦΕ ΠΙΑ! ΞΕΝΥΧΤΟΥΣΕ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ!
ΕΤΣΙ, ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 16 ΧΡΟΝΩΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ, ΜΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ!

ΚΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΙΘΑΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!
Σ' ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ-ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ "ΕΚΠΙΠΤΟΥΝ" ΑΠ' ΤΟ ΒΑΘΡΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙ! ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΑΝ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ! ΚΙ ΕΓΩ Ο ΘΕΑΤΗΣ!

ΑΥΤΟ, ΕΝ ΜΕΡΕΙ, ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ!
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. ΤΩΡΑ ΔΕ Θ' ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ... ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ :)
ΕΣΥ, ΑΚΟΥ ΚΑΙ ΧΩΝΕΨΕ ΚΑΛΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΝ - ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ... ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ - ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ!

NdN said...

Γυριστρούλα καλησπέρα,

Δεν ξέρω αν θα κάνεις την απόπειρα να γράψεις όπως βλέπω να σε προτρέπουν πολλοί, αλλά αν θέλεις μπορώ να βοηθήσω με το να σου εξιστορήσω δικές μου παρατηρησεις. Πρόσωπα ανθρώπωn σε αεροδρομια, άλλοι που φεύγουν άλλοι που πηγαίνουν σπίτι τους...αίθουσες αναμονής γεμάτες, κόσμος να περιμένει από έξω και κάπου κάπου κάποιοι που ξεγλιστράνε μόνοι τους, σαν τα φαντασματα.

Κι εγώ Γυριστρούλα το λατρεύω να παρατηρώ. Ενα από τα καλύτερα μέρη είναι το City του Λονδίνου, ο κόσμος των αντιθέσεων. Να έρθεις κάποια στιγμή να σου τον δείξω...

gyristroula2 said...

Ταξιδευτή καλημέρα,
ο μικρόκοσμός μου έχει καλή θέα, άλλωστε παντού τα πάντα που λέγανε κι οι γιαγιάδες μας.

gyristroula2 said...

Ndn, καλώς το μου το ταξιδεμένο!
Γέμισαν επιτέλους αυτές οι αποσκευές;
Μας έλειψες,είχαμε θέματα προς ανάλυση,περιμένω να σε διαβάσω μπας και βγάλω μια άκρη, που έχω καταμπερδευτεί.
Όταν βρεθώ εγώ στο μετρό μιας μεγάλης πόλης, έχω τόσο την έγνοια μη χαθώ, εδώ χάνομαι στην Αθήνα, οπότε δεν θα βλέπω τίποτε άλλο.
Πρέπει κάποτε να διηγηθώ τις περιπέτειές μου να γελάσει κάθε πικραμένος.
Ndn, μας έλειψες, στο είπα;

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...