Με λένε Μπράντο και είμαι κυνηγόσκυλο. Το μόνο όμως αξιόλογο να κυνηγήσεις εκεί που μένω είναι κάτι γάτες, που μόλις πας να τις μυρίσεις, τα αφεντικά σού βάζουν κάτι φωνές, λες και τους πήρες το φαΐ από το στόμα. Έχουν και κάτι κότες κλεισμένες με σύρματα, μόνο να τις μυρίζεις μπορείς και να σου τρέχουν τα σάλια. Ούτε την ωραία σκύλα του γείτονα δεν με αφήνουν να μυρίσω, τι φοβούνται, αφού δεν σκοπεύω να τη φάω αυτή. Ευτυχώς, λύνεται κάθε τρεις και λίγο και, μέχρι να την πάρουν είδηση και να αρχίσουν τα: "Ήρα, Ήρα, πού στο διάολο πήγες πάλι;", έχουμε προλάβει να χαρούμε τον έρωτά μας.
Εκτός από την Ήρα τη δική μου, έχει κι ο αφεντικός μου μια θηλυκιά, που, όταν έρχεται, είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί μου δίνει πολύ και νόστιμο φαΐ, που μάλλον δεν το τρώει το αφεντικό μου. Αυτή έχει το χούι να παίρνει τους δρόμους και μαζί θέλει και το αφεντικό μου και μένα. Καλό θα ήταν όμως να της πει να μη ξεφωνίζει κάθε φορά που κάτι νόστιμο βρίσκεται στο δρόμο μου, μια προβατίνα, ένα ρίφι, μια αγριόπαπια στη λιμνούλα. Μα, τι τις θέλουμε τις θηλυκές στο κυνήγι, αφεντικό;
Αυτή τη φορά είχε άλλη ιδέα, τρομάρα της. Να με πάνε βόλτα με το αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο είναι ένα σκυλόσπιτο με ρόδες και αντί να τρέχεις εσύ γύρω από αυτό, τρέχει αυτό με σένα μέσα και σου κόβει τη χολή. Είπα κι εγώ, ας κάνω υπομονή, αυτή τη φορά μπορεί να με πάνε για κυνήγι.
Φτάσαμε σε ένα μέρος που δεν είχε σπίτια και ανθρώπους, αλλά εγώ είδα αμέσως το κυνήγι! Ήταν ένα κελί με πολλά παχιά πρόβατα και άρχισα να κλαίω από τη χαρά μου, μόλις τα είδα. Δε βαριέσαι όμως, αυτοί ασυγκίνητοι, όχι μόνο δεν με πήγαν προς τα κει, αλλά άρχισαν να κατηφορίζουν ένα γκρεμό, για να φτάσουν σε ένα μέρος με πολύ νερό και καθόλου πρόβατα, ούτε καν πάπιες!
Μόλις κατέβηκα σ' αυτό το χώμα που βούλιαζε, στην αρχή φοβήθηκα και κούρνιασα δίπλα στην αφεντικίνα μου, που κοίταζε το νερό, λες και περίμενε να βγει το κυνήγι από κει. Μετά είπα να ψάξω γύρω γύρω, μπας και βρω κάτι καλό. Τίποτα, πέτρες, χώμα που βουλιάζει, νερό και πάλι νερό. Δίψασα και είπα να δροσιστώ ο μαύρος. Χου φτού! Λύσσα νερό, θα με δηλητηριάσουν αυτοί, αν δεν με ψοφήσουν απ' την πείνα. Σε κάποια στιγμή, λίγο πιο ψηλά, μύρισα έναν άνθρωπο και είπα να πάω εκεί μπας και έχει κάτι για φάγωμα, αλλά πάλι δεν με άφησαν.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο αφεντικός μου πήγε στην άκρη του νερού και με φώναζε να πάω κοντά του. Μα, δεν έχει τίποτα εκεί, τι θέλει να μου δείξει; Μόλις πλησίασα, κατάλαβα ότι είχε τρελαθεί. Ήθελε να με ρίξει μέσα στο νερό! Σίγουρα ιδέα αυτηνής θα ήταν, που έχει μανία με τα νερά και τα πλυσίματα! Αντιστάθηκα, αλλά με άρπαξε και....πλατς, βρέθηκα από κυνηγόσκυλο να κάνω την πάπια! Τι κατάντια! Βγήκα, τινάχθηκα επίτηδες πάνω τους και τότε άκουσα αυτή την τρελή να λέει: "Αχ, ζηλεύω τώρα. Να είχα το μαγιό μου, θα έπεφτα!" Δεν τη ρίχνεις, αφεντικό, να δει τη γλύκα;
Γυρνώντας στο σπίτι, για να εξιλεωθεί, μου έδωσε ένα παράξενο αυγό που δεν είχα ξαναδεί, κατακόκκινο και πολύ νόστιμο.
Τι λέτε, μετά από τόση ταλαιπωρία, αρκεί ένας μεζές, για να τη συγχωρέσω; Μόνο αν μου φέρει το ένα από τα τρία παχιά γατιά της, θα το σκεφτώ!
22 comments:
Τι όμορφα που τα λέει ο Μπράντο! Τι σκύλα η αφεντικίνα του! Τι άκαρδα τα αφεντικά του! Πάρ' τους, Μπράντο, σαν μεζέ. Ευχαριστούμε τη λογοτεχνική φλεβίτσα σας, κυρία.
Κανονικά έπρεπε να στείλει τα αφεντικά του με τα αφεντικά της Ηρας εκδρομή στη θάλασσα και να μείνει με την κούκλα του για να χαρούν τον έρωτα τους χωρίς φωνές!
Πολύ όμορφο post!Τι γλυκούλι σκυλάκι!
Κι η παραλία αυτή είναι τέλεια,όπως κι όλο το νησί.
Αγαπητέ Μπράντο λυπάμαι για τα παθήματα σου αν και γνωρίζω πως το λάθος έγινε πρίν από μερικές χιλιετίες, τότε που κάποιος μακρινός σου πρόγονος αποφάσισε να εξημερωθεί από έναν άλλο πρόγονο των αφεντικών σου και από λύκος να γίνει σκύλος, αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα ήσασταν όλοι σας "τροφοσυλλέκτες κυνηγοί" και δεν θα έκαναν παιχνίδια σε βάρος σου, άσε που θα ικανοποιούσες όλα σου τα ένστικτα με το φυσικότερο τρόπο (Ηρα κλπ), αυτό βέβαια θα ίσχυε και γι' αυτούς οπότε δεν θα είχαν απωθημένα να τα ξεσπούν επάνω σου π.χ να σου κάνουν ψυχρολουσία μόνο και μόνο για μιά φωτογραφία που θα την αναρτήσουν στο blog, Μπράντο αν σου έχει μείνει αρχέγονο κύταρο μέσα σου και δεν έχεις αλλοτριωθεί εντελώς (όπως εκείνοι) νομίζω πως ξέρεις ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.
ΥΓ. τρία παχιά γατιά είπες?
θερσίτη, όπως τα λες, ο Μπράντο τα λέει, εγώ απλώς τα μετέφερα. Θα του πω πως τον βρίσκεις ταλαντούχο, αν και...θα εκτιμήσει περισσότερο ένα μπριζολάκι από τα χεράκια σου.
ndn, τι να περιμένει κανείς από έναν φέρελπι νέο; Αλληλεγγύη στους ερωτευμένους! Θα σου στείλω τα προϊόντα του έρωτα με δέμα στο Λονδίνο!
musicgarden, Σου αρέσει το νησί μας, άρα έχεις έρθει, μη μου πεις πως έχεις υπηρετήσει και σε σχολείο μας!
Γιώργο, σκέπτεσαι το ίδιο καχύποπτα με τον Μπράντο! ΔΕΝ ήταν δική μου ιδέα το...βάπτισμα, του αφεντικού του ήτανε. Για να προλάβει τα τσιμπούρια!
Και...μη βάζεις λόγια στον Μπράντο, γιατί δεν θα ξεχωρίσει γατιά από επισκέπτες ως...τροφοσυλλέκτης, την επόμενη φορά!
Γι αυτό είπα για αφεντικά (2) όσο για τα τσιμπούρια, δε μου λες τα σκυλιά που ζουν στη Μογγολία, στην Ουκρανία κ.α. τι τα κάνουν? ταξίδι 2000 χιλιόμετρα μέχρι τη θάλασσα?
Ε, βάζουν τσιμπουρολαίμι και τσιμπουρόσκονη, τι κάνουν!
Κι εμείς βάζουμε, αλλά οι συνθήκες τα ευνοούν τόσο που κάποτε παραλίγο να ψοφήσει ο Τζο, δεν τον έπιανε τίποτε, είχε γεμίσει και τον ψεκάσαμε με μπαϊγκόν!
Μόνο έτσι συνήλθε.
Μπράντο, αρφ!
Προτείνω να κάνεις δικό σου μπλογκ. Το τάλαντό σου εκθειάστηκε ήδη. Αυτονομήσου το ταχύτερο δυνατόν, αγωνίσου ενάντια στην καταπίεση των απανταχού αφεντικών. ( τσιμπούρια μας γίνανε..) Οι χειμερινοί κολυμβητές μαζί σου!
Επ! Χρόνια πολλά στο giorgos_st, μέλος του club φίλων Μπράντο(υ).
( Γυριστρούλα, γυρίσαμε, χρόνια πολλά.)
Χααααχαα
Εκτός απο το πήδημα της γριάς,είχαμε και το πήδημα του Μπράντο.
Καλώς το Διονύση μας απ' τα βουνά!
Ο Μπράντο μου είπε να σου πω ότι εκείνος έχει αφεντικά που τον ταΐζουνε, αν είχε αφεντικά σαν τα δικά σας να του τρώνε το φαΐ, θα τα έτρωγε.
Όσο για το ταλέντο του, και πού να τον έβλεπες χθες που ανέβασε τη γάτα στο δέντρο!
Χρόνια μας πολλά καλέ μου συνάδελφε και ευχαριστούμε για τις ευχές στο φίλο μας.
loyk, υποπτεύομαι ότι κι εσύ είσαι οπαδός και υποστηρικτής του Μπράντο κατά των κακών αφεντικών, θα χαρεί πολύ να το μάθει. Τι έχεις εσύ για φάγωμα; Κανένα γατί, κανένα κοτοπουλάκι;
Γυριστρουλα, σ’ αγαπάω, σε εκτιμάω, ααα… αλλά να πω ότι δεν έχει δίκιο το ζωντανό, φωτιά θα πέσει να με κάψει.
Κακό πράμα παιδί μου οι θηλυκές…κι ας είναι και του αφεντικού…
Πάντως πολύ καλοβολο τον κοβω τον Μπράντο, αφου τελικά το ανεχθηκε το βουτηγμα. Ο δικός μου («έφυγε τον Δεκεμβριο») στεκοταν στην παραλία και καυγαδιζε αγρια με το κυμα που έσκαγε.
Τον έπαιρνα μαζί μου στο βραδυνό μπάνιο, που πια δεν ειχε κόσμο η θάλασσα, και μόλις βουτουσα, η απορία του και η αγωνία του, ήταν τόσο έντονη, τι κάνει αυτή η τρελή σε αυτό το τεραστιο γαλαζιο πράγμα. Όταν εβγαινα, με αντιμετωπιζε σαν να ειχε να με δει, μερες.
Όσο για τις γάτες… ποτέ δεν καταλαβε γιατί τον φοβοντουσαν, γιατί σκαρφαλωναν στα δεντρα μολις τον έβλεπαν, ο καημένος ο τεραστιος μπουνταλάς μου (Αγίου Βερναρδου) ήθελε απλα να παιξει μαζί τους.
Όσο για το χριστουγεννιατικο δέντρο… κοψαμε τα πραγματικά έλατα …γιατί μας ευγνωμονουσε όταν φερναμε επιτέλους …ένα δεντρο μεσα στο σπιτι όπου θα μπορουσε να το κατουράει, όποια ώρα ήθελε, χωρίς να ξεβολευεται με βόλτες χειμωνιατικα.
...γνήσιο υποκριτικό ταλέντο, να υποθέσω απόγονος του γνωστού Μάρλον;
Κατερίνα, κι εσύ με το θηρίο λοιπόν!
Πώς να μην είσαι, εδώ που τα λέμε, μετά από τόση εκπαίδευση, που σου έκανε ο μπουνταλάς σου. Και η εκπαίδευση στον πόνο της απώλειάς του, μέσα στο πακέτο είναι, καλή μου.
Ο Μπράντο όμως δεν είναι φύλακας, ο δυστυχής, είναι κυνηγόσκυλο, όπως το διατυμπανίζει. Και οι γάτες δικαιολογημένα δεν τον εμπιστεύονται καθόλου. Τώρα το πάσχα με την πολεμική ατμόσφαιρα από τα σμπάρα, ο Τζο, ο άλλος μας σκύλος, έτρεμε και κρυβόταν, ενώ ο Μπράντο αλαφιάζοταν χαρούμενος και ετοιμάζοταν να τρέξει για το...λαγό.
vagnes! Μόνο εσύ επισήμανες αυτή την ουσιαστική λεπτομέρεια! Μπράντο, κατευθείαν απόγονος του Μάρλον...αν όχι στην υποκριτική, στην ομορφιά σίγουρα! (καμμιά αντίρρηση, Γιώργο μου;)
Με επαγγελματία νονά-αφεντικίνα θα μπορούσε να λέγεται και Τσεημς Ντην,στην πραγματικότητα όμως με τόσες τυρανίες που ανέχεται να τον πούμε Γιάννη Αγιάννη? Έτσι θα έχει και ονομαστική εορτή!
Ήταν τόσο όμορφος ο Γιάννης Αγιάννης;
Εγώ, πάλι, αγαπάω τς γάτες... και είμαι αλλεργικός στα σκυλιά... παντός είδους...
Ο Μπράντο να δεις πόσο τις αγαπάει τις γάτες, Σχολιαστή!
(Μεταξύ μας κι εγώ πιο πολύ αυτές αγαπάω, αλλά κρύβε λόγια!)
Post a Comment