Tuesday, April 7, 2009

Ο γυρισμός της γυριστρούλας και οι αποσκευές της.


Βγήκαν οι μεταθέσεις. Το όνομά μου από τα ελάχιστα του καταλόγου που πηγαίνουν στις Κυκλάδες. Από τις Κυκλάδες άλλωστε όλοι φεύγουν, ως γνωστόν. Επιστρέφω στο νησί μου, κλείνοντας ένα μεγάλο κύκλο στη μεγάαααλη πόλη. Μια πόλη που μου έδωσε όσα δεν θα μου έδιναν πέντε πανεπιστήμια μαζί. Εμπειρίες, γνώσεις, ερεθίσματα, πολιτισμό, ψυχαγωγία, φιλίες, γνωριμίες, συντροφιές. Γεμάτες αποσκευές, γεμάτη ψυχή. Μα πάνω από όλα ένα σχολείο ξεχωριστό. Μια αγκαλιά από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου εκεί. Κυριολεκτώ, αφού ήταν Ιούνιος και αποχαιρετιόνταν οι συνάδελφοι για καλοκαίρι και με αγκάλιαζαν κι εμένα σαν να με ήξεραν από χρόνια. Αυτή η ζεστασιά δεν μου έλειψε ούτε μια μέρα μέχρι σήμερα. Ούτε μια μέρα δεν μπήκα στο γραφείο, χωρίς να νιώσω ότι μπαίνω στο σπίτι μου και συναντάω τους δικούς μου ανθρώπους. Κι αυτά τα παιδιά...Παιδιά της Αθήνας σου λέει... Παιδιά που σε χαιρετάνε στο δρόμο, ακόμα κι αν δεν σε έχουν καθηγήτρια, ακόμα κι αν έχουν αποφοιτήσει 5 χρόνια από το σχολείο. Κι όχι μόνο σε χαιρετάνε. Σου λένε τα νέα τους, ρωτάνε τα δικά σου. Πολύ τα έχω αγαπήσει τα σκασμένα. Ήταν πολύ καλά μαζί μου, ακόμα κι όταν τα παίδευα με τις απαιτήσεις μου και τις... καινοτομίες μου. Πρέπει να τους βρω επιβαρυντικά στοιχεία, για να μη μου λείψουν αφόρητα. Πχ που δεν με πιστεύουν πως τους λέω ότι δεν ακούω το κουδούνι ή που δεν πιστεύουν ότι τα αρχαία ελληνικά είναι ελληνικά!

Τίποτε δεν θα πάει χαμένο εκεί που θα πάω.
Χρειάζομαι εκεί όλες αυτές τις αποσκευές αγάπης και γνώσης για τους δύσκολους χειμώνες που με περιμένουν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις καιρικές συνθήκες. Άλλωστε, μαθημένη η γυριστρούλα στους ανέμους. Οι δύσκολοι χειμώνες στα νησιά μας οφείλονται στο ότι μένουμε λίγοι και παλεύουμε με πολλά. Στα σχολεία μας που κάθε χρόνο γκρεμίζονται και ξανακτίζονται από την αρχή, αφού, όπως είπαμε, κάθε χρόνο αδειάζουν, προσπαθούμε να δώσουμε στους μαθητές μας ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση, στην καλλιέργεια, στην κοινωνικοποίηση, αλλά και στην εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κι αυτό είναι πολύ δύσκολο, γιατί η παιδεία δεν ευδοκιμεί εύκολα σε τόπους στερημένους από πολιτιστικά και κοινωνικά ερεθίσματα και απορφανισμένους από το ανθρώπινο δυναμικό τους.
Είναι ωραία μάχη αυτή. Την έχω δώσει για 20 χρόνια και θα τη δώσω και για άλλα τόσα, αν χρειαστεί, όπως πάνε τα συνταξιοδοτικά μας. Ξέρω πως δεν θα είμαι μόνη. Έχω πάρει μυρουδιά ότι το νέο αίμα που έχει έρθει στο σχολείο όσο έλειπα είναι και καλό και δυνατό. Όχι άλλη αιμορραγία όμως παιδιά! (Καλλιόπη, λυπάμαι που φεύγεις)
Ξέρω ακόμη πως ένας αγαπημένος άνθρωπος ψηλός και ευρύχωρος, τώρα είναι πολύ χαρούμενος που άκουσα επιτέλους το "μάζευτα κι έλα!" που μου έλεγε με το γνωστό δημοκρατικό του τρόπο, κάθε φορά που με έβλεπε. Τώρα, είμαι έτοιμη, φίλε, τώρα ετοιμάσου πάλι να με...επιστρατεύσεις σε ό,τι μετερίζι σου βρίσκεται πρόχειρο, ξέρεις εσύ: "ίσα ζέφε!" κι άντε να φέρω αντίρρηση!
Είναι πολλοί οι λόγοι για να είμαι εκεί κάτω, για έναν ξέρω όμως πως θα με ζηλέψετε, τη θάλασσά μου. Πιο πολύ κι από άνθρωπος μου έλειψε. Της έλειψα κι εγώ, είμαι σίγουρη. Πού θα βρει πιο πιστό προσκυνητή από μένα, πιο βαπτισμένο πιστό; Ακόμα κι όταν πρέπει να κάνω διαθήκη πριν πέσω στην αγκαλιά της.
Τώρα πια λοιπόν, ο Ανεμόμυλος θα είναι στο φυσικό του περιβάλλον και θα σας στέλνει το αεράκι του το θαλασσινό, μαζί με τις ανταποκρίσεις του από τη ζωή στο νησί.
Από σας αναγνώστες μου καλοί, θέλω εκτός από την κυβερνοθάλασσα που σας φέρνει στον Ανεμόμυλό μου, να μπαίνετε καμιά φορά και στην άλλη και να μου έρχεστε. Μερικοί ξέρετε το δρόμο, μην τον ξεχάσετε παρακαλώ και να τον δείξετε και στους άλλους.
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά θα σας έχω κι εσάς στις αποσκευές μου πάνω πάνω...

42 comments:

meril said...

Έρχομαι βρε
όρτσα τα πανιά και φύγαμε!
Όλοι μαζί σου θα μαστε
Και σου το λέω πως έχω κιέγώ πολλή αγωνία πως και τι θα γίνει
και θα χαιρόμαστε μαζί όλα τα μικρά που θα γίνονται
κι άμα μας επιτρέπεις θα βλέπουμε και τη θάλασσα σου λιγάκι σα δική μας
Όπου και να πας μαζί σου θα μαστε

Benikos place said...

Καλησπέρα, Γυριστρούλα! Την επιστροφή περιμένουμε κι εμείς... Αφήνοντας τα σχολεία στη Ρόδο, Λέσβο και Σάμο δουλεύω τώρα στο Βερολίνο. Σε 3 χρόνια θα βλέπουμε απ το μπαλκόνι μας κι εμείς τη θάλασσα...

Λορελάη said...

Γυριστρούλα μου είναι ίσως η μόνη φορά που δεν μπορώ να χαρώ με τη χαρά σου. Κερδίζει η λύπη... δεν γίνεται να σου πω ψέματα... Θέλω όμως να είσαι καλά. για το πόσο τυχεροί είναι αυτοί που θα σε έχουν κοντά τους, δεν λέω τίποτα, το ξέρουν... Και ΒΕΒΑΙΑ θα τα λέμε.
(προτείνω κάθε Πρωτοχρονιά να μας στέλνεις από ένα κομμάτι από την υπέροχη πίτα σου που ακομα δεν έχω δοκιμάσει :((( και... ένα μπουκαλάκι θάλασσα... έτσι νάχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε κοντά... ε; τι λες; :):):):):):):):):)
(πρέπει να εφευρεθεί μια φατσούλα για τη συγκίνηση...)

Θερσίτης said...

Καλώς να εγκατασταθείς στα πάτρια, γυριστρούλα. Κι αν με το καλό πάω κι εγώ εκεί που θέλω από φέτος, σου προτείνω τώρα την αδελφοποίηση των σχολείων μας, για να είμαστε και τυπικά συν-αδελφοί. Θα είμαστε μαζί σου, μαζί σας.

vagnes said...

...όταν η αγκαλιά είναι τόσο μεγάλη σαν και τη δική σου,
η απόσταση γίνεται μικρή πολύ μικρή
μικραίνει αντί να μεγαλώνει...

gyristroula2 said...

Μεριλού μου, το καλό που σας θέλω, γιατί πλέον δεν είναι προαιρετικό, σας χρειάζομαι εκεί κάτω.
Και η θάλασσα σαν το Τζο, μόλις σας μυρίσει θα σας κάνει χαρές (ρώτα λορελάη, γιώργο, βραχονησιδάκι)

gyristroula2 said...

Benikos place, καλώς μας ήρθες, από ό,τι είδα γεμίζετε ωραίες αποσκευές κι εσείς εκεί στο Βερολίνο, συνάδελφε. Συνεχίστε την καλή δουλειά και με το καλό η επιστροφή σας.

gyristroula2 said...

Κι όμως, λορελάη, να δεις που τώρα θα βρισκόμαστε συχνότερα. Η Αθήνα μας σκορπίζει, χανόμαστε. Να δούμε πότε θα κόψουμε βασιλόπιτα εμείς, το Πάσχα, το Δεκαπενταύγουστο; Ε, Γιώργο;
Είπαμε νεράιδα (πανέμορφη ξεπανέμορφη), αλλά τη θάλασσα δεν μπορώ να τη βάλω σε μπουκάλι, δεν κάθεται. Είναι πάντα εκεί που την άφησες μου είπε.

gyristroula2 said...

Αχ, θερσίτη μου, στο εύχομαι ολόψυχα. Και από τώρα δέχομαι την αδελφοποίηση. Κι εσύ να προγραμματίσεις επίσκεψη στο Περιβαλλοντικό κέντρο μας φέτος, το μοναδικό των Κυκλάδων.
Θα μου λείψουν όμως πολύ οι συναντήσεις μας σε σεμινάρια και εκδηλώσεις.

gyristroula2 said...

vagnes, φίλε Ηπειρώτη, καλό είναι μερικές φορές να μηδενίζουμε την απόσταση και γεωγραφικά. Η κάθοδος των Δωριέων είναι ένα καλό ιστορικό παράδειγμα. Φέτος πάντως λέμε να ανηφορίσουμε κι εμείς.

Βραχονησίδα said...

Μαθημένος ο τόπος σου και οι άνθρωποί του από επιστροφές και οι αγκαλιές σε περιμένουν. Οι αποσκευές σου γεμάτες δώρα για όλους μα τα πολύτιμα είναι αυτά που κουβαλάς για σένα -και μαζί με σένα- και θα τους τα μοιράζεις σιγά σιγά πολλαπλασιασμένα μέσα στο χρόνο.
Αχ αυτή η θάλασσα....
και το ΚΠΕ καλό μου ακούγεται
ποιά πρωτοχρονιάτικη πίτα παιδιά?
έχετε δει τα πασχαλινά αυγά της γυριστρούλας????? (βλ.αναρτήσεις Απριλίου '09)ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

@thanasi@ said...

Σε αυτό πρέπει να πω πως συμφωνώ με τη Λορελάη... Η λύπη μου κυριαρχεί αυτή τη στιγμή... Όμως σίγουρα στο νησί είναι πολύ πιο ωραία (από το Πήδημα της Γριάς θέλω καλοκαιρινή φώτο) και σας χρειάζονται περισσότερο απ'ότι εμείς εδώ...
Θα περάσω και μια μέρα από το σχολείο να σας χαιρετίσω μην τα λέμε μόνο από εδώ... Άντε καλό ταξίδι και καλά να περάσετε!!!

NdN said...

Γεια σου Γυροστρούλα,

Επιστροφη στα πάτρια εδάφη, λοιπόν. Ευχομαι καλή μετεγκατάσταση και να τα βρεις ολα όπως τα φαντάζεσαι. Δεν ξέρω πως είναι να ζεις σε μικρό μέρος. Από τη Θεσσαλονίκη που δεν είναι μεγάλη, αλλά δεν θεωρείται και μικρή, στο Λονδίνο που αν δεν θέλεις δεν συναντάς ούτε...τον συγκάτοικο. Θα έχει τα καλά του και τα άσχημα. Από πλευράς δουλειάς ομως θα είναι σίγουρα καλύτερα. Ο καθηγητής στις μικρές πόλεις και στα χωριά συμμετέχει στην διαμόρφωση των παιδιών αντίθετα με τις πόλεις που είναι αναγκασμένος πολλές φορές να κάνει το μάθημα του και να φεύγει.

vagnes said...

...αφού τα βουνά δεν πάνε θάλασσα
πάει η θάλασσα στα βουνά...
κι όταν αυτό θα γίνει φαντάζομαι να πέσουν και τα κατάλληλα σημάδια

gyristroula2 said...

Ποια αυγά, φιλιοσάκι; Αυτά που μου φέρατε από τη Σαλονίκη λες, τα πρωτοποριακά; Μα, πώς να τα έφτιαχνα εγώ το κακόμοιρο τέτοια αριστουργήματα;
Κοίτα, μικρό μου, ωραία τα λόγια και οι ευχές, αλλά από κει πάνω έχουν εκπορευθεί και κάτι υποσχέσεις, κάτι συμβόλαια με το λαό. Όχι μόλις πάει η γυριστρούλα στο νησί, είπαμε ξείπαμε!

gyristroula2 said...

Αθανασία μου, εμείς για σας είμαστε, πρέπει να είμαστε αναλώσιμοι, να μας αφήνετε πίσω και να προχωράτε. Κι όχι μόνο ως παρουσίες και ως σκέψη και ως πράξη. Πέρα από αυτό, θα χαίρομαι πάντα να σε βλέπω, να μιλάμε και μέσω διαδικτύου και δια ζώσης και ακόμα πιο πολύ θα χαρώ να σου δείξω την κοσμοξάκουστη παραλία μας από κοντά.

gyristroula2 said...

Όπως τα λες, ndn μου, έχει αρκετά θετικά και μπόλικα αρνητικά, μα πιο πολύ είναι τι σου ταιριάζει κι εμένα μεταξύ μας μου πάει πολύ η πόλη, αλλά αυτός είναι ο τόπος μου, οι άνθρωποί μου και ήταν καιρός να επιστρέψω για πολλούς και ουσιαστικούς λόγους.
Ναι, η δουλειά μας σε τέτοια μέρη έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία, γιατί σε μας στηρίζονται πολύ περισσότερα πράγματα από ό,τι στην πόλη, όμως...
Αυτό που κλήθηκα να αντιμετωπίσω σε ένα μεγάλο σχολείο μιας μεγάλης πόλης, είναι απείρως δυσκολότερο, όχι εκπαιδευτικά, ούτε παιδαγωγικά. Κυρίως κοινωνικά, αφού στα σχολεία πια συσσωρεύονται και διογκώνονται τα ποικίλα κοινωνικά προβλήματα, που στις πλάτες μικρών παιδιών φαντάζουν τεράστια. Πίστεψέ με, το παραμικρό, ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, ένα νοιάξιμο, είναι τόσο πολύτιμα εδώ, όσο κάτω στο νησί 100 φροντιστηριακές ώρες.
Αλλά είναι τόσο δύσκολο...
Και θα γίνεται όλο περισσότερο, νομίζω.

gyristroula2 said...

Έτσι, vagnes, όπως τα λες. Εννοείται ότι θα σου στείλω μήνυμα. Πάντως να ξέρεις ότι το νησί ασκεί μεγάλη ελκτική δύναμη στους Ηπειρώτες, αν έρθεις μια φορά, θα ξανάρθεις.

giorgos_st said...

Αντε και γω τελευταίος και καταϊδρωμένος (ας όψεται η π... η μάθηση) τι να ευχηθώ? δεν ξέρω! καλώς να σε δεχτούν όλα τα ζωντανά σου.Υπομονή τους εύχομαι.Όσο για τα συμβόλαια με το λαό, ελπίζω να μην έχουν την ίδια τύχη...

@thanasi@ said...

Α μα έχω έρθει στην παραλία σας και μου έχει μείνει αξέχαστη!!!

gyristroula2 said...

Kαλώς τονε κι ας άργησε! Ε, βέβαια, Γιώργο, τώρα κάνεις σαν πολιτικός που εκλέχτηκε: "Ναι, θα δούμε...εμείς βεβαίως θα τηρήσουμε το συμβόλαιο...να δούμε και τα ταμεία...τη γη μπας και είναι λίγο καμμένη! ΔΕΝ ΣΕ ΣΩΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΘΑ ΣΕ ΞΕΦΩΝΗΣΩ Σ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΑ ΥΠΕΣΧΗΜΕΝΑ!

gyristroula2 said...

Αθανασία, δεν το ήξερα αυτό. Τώρα λοιπόν τον ξέρεις το δρόμο...:))

giorgos_st said...

Αυτό με τα ταμεία πολύ επώδυνα επίκαιρο το βρίσκω.

meril said...

Κάντο ν' αγιάσει το στόμα σου!
(και μην πει κανείς για μένα... τον έφαγα! διοργανώστε σεις τη γου και γω έφτακα)

Boul_boul said...

Στην Αντρο... με ενα laptop τέλεια!
Πολυ όμορφα. Θα βγάζει φωτογραφίες τα Λειβάδια μου; Φιλιά ευχές φίλη μου

katerina said...

Τυχερά τα παιδιά σου, γυριστρουλα.
Και αυτά που μεγάλωσαν με την ζεστασιά, την στοργή και την έννοια σου, και αυτά που τους μέλλει να τους ανοιξεις δρόμους.

Κάθε καλό ευχομαι απο καρδιάς, και άφηνε και σε μας λίγες σπίθες απο την ζεστασιά σου.

Διονύσης Μάνεσης said...

Ευχές, ευχές, ευχές.
Και, αν μου επιτρέπεις, μερίδιο απ' τη χαρά!

Γεννημένος και μεγαλωμένος κι εγώ στην Αθήνα, ζήτησα να διοριστώ σε νησιά - όπερ και εγένετο. Δώδεκα συναπτά έτη το απόλαυσα και μόνο σε στιγμή αδυναμίας και θολούρας επέστρεψα. Ακόμα με το ένα πόδι εκεί είμαι...

Όπως κι αν είναι για σένα τα πράγματα, μπορείς, φαντάζομαι, να το δεις σα μια αρχή ( σε τρέλανα στην πρωτοτυπία, ε;) και να κάνεις θαύματα.

Ε! Σύνδεση θα έχεις, ε;!

gyristroula2 said...

μεριλού, μην τον αγριέψουμε και μας τιμωρήσει, από αυτόν εξαρτάται και η γου και η... ξου, εμείς οι υπόλοιποι...άσ' τα να πάνε!

gyristroula2 said...

Ναι, ναι boul boulάκι, θα στηθώ με μια μηχανή στα Λειβάδια να σου στέλνω φωτογραφίες, δίκην web κάμερας! Καλέ τι μας λες! Για ζέφε και συ να δούμε τι θα γίνει! Θα ανοίξω απουσιολόγιο σαν κι αυτό που είχαμε στο σχολείο!

gyristroula2 said...

Κατερίνα, καλώς ήρθες και επισήμως. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σ' αυτή τη δουλειά, το ισοζύγιο είναι ισοσκελισμένο, δίνεις και παίρνεις. Αν και...πολλές φορές νομίζω ότι ανατρέπεται υπέρ μου η ισορροπία. Δεν είναι σεμνότης και ταπεινότης, είναι αυτοκριτική.
Θα τα λέμε...

gyristroula2 said...

διονύση μου, δεν είναι τυχαίο το γυριστρούλα, αυτή η καινούρια αρχή είναι μια από τις πολλές που έχω κάνει σε πολλούς τομείς. Νομίζω ότι είναι καλό στη δουλειά μας να μη ρουτινιάζουμε με οποιοδήποτε τρόπο, να αλλάζουμε και τόπο και σχολείο και μάθημα και μέθοδο, όταν καταλάβουμε ότι πέφτουμε σε...επαναλήψεις. Και οι μεγαλύτεροι έρωτες θέλουν ανανέωση και φαντασία, αλλιώς γινόμαστε "παντρεμένοι" και κάνουμε μπαμ από μακριά ότι βαριόμαστε. Πώς να μη μας βαριούνται και τα παιδιά;
(Εσύ πότε θα φέρεις το σχολείο σου στο Περιβαλλοντικό Κέντρο μας; Πώς θέλω να σας γνωρίσω από κοντά όλους εσάς!)

Θανασης Ξ. said...

Μια μη αναστρέψιμη ανάρτηση..
Μια σελίδα που γυρίζει..
Γυριστρούλα άλλωστε..
Ευχές, αλλά γιατί μια μικρούλα θλίψη σαν να νικά;..
Ανεπαρκής η οθόνη..
Αναγκαίες αποσιωπήσεις..

Παρακαλώ να συμπεριληφθώ στους πανικοβληθέντες..

gyristroula2 said...

Θανάση, αν και μου αρέσει ο πανικός σου, μη φοβάσαι δεν θα χαθώ. Στο νησί, έχω και καλύτερη σύνδεση και τεχνική βοήθεια- στέρεο, υψηλοτάτου επιπέδου. Επομένως, εδώ θα είμαστε.
Άλλωστε...το ξέρεις, όσο και να φεύγουμε, συνεχώς επιστρέφουμε στον ίδιο τόπο του "εγκλήματος", εκεί που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν.

loyk said...

Καλο ταξιδι Γυριστρουλα,καλη επιστροφη στην Ιθακη σου.
Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ.
Υ.Γ Το mail ισχυει;

Διονύσης Μάνεσης said...

Τι;;; Περιβαλλοντικό κέντρο σας;

Τι θες και μιλάς, βρε παιδί μου!
Ναι, ναι, θα το προγραμματίσουμε. Όταν ( κάποτε) θελήσεις/μπορέσεις, ενημέρωσέ μας με καν'να μέιλ. Θα γίνει, γίνεται. Πρέπει, κιόλας, να γίνεται. Πέτρα που κυλάει δε χορταριάζει...

gyristroula2 said...

loyk, ευχαριστώ! Γιατί όμως τόσο μεγάλο ευχαριστώ από μέρους σου; Αμοιβαία η χαρά της επικοινωνίας. Καλή πρόοδο στα παιδιά σου και πολλή υπομονή σε σας.

gyristroula2 said...

Διονύση, από Σεπτέμβριο, τηλεφωνήστε εγκαίρως να κλείσετε, γιατί υπάρχει μεγάλη προσέλευση. Τηλέφωνο και σχετικά σου στέλνω με ιμέιλ.

Οπτασία... said...

Θαρρώ η Γυριστρούλα βρίσκει επιτέλους την πολυπόθητη, ονειρεμένη Ιθάκη της...
Έχοντας ζήσει και εγώ σε αυτή την Ιθάκη, αναπολώ τις στιγμές στο μικρό μας σχολείο...το μικρό σχολείο με την τόσο μεγάλη ψυχή!
Ο νους μου ταξιδεύει και γίνομαι πάλι μικρό παιδί...Σαν τότε που πρωτοπάτησα το πόδι μου στα σκαλιά σ'αυτό το...Γυμνάσιο!Ήταν όλα τόσο μεγάλα για μένα...Περιπλανιέμαι στις αίθουσες...Κάθομαι ξανά στο δεύτερο θρανίο και προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τα φθαρμένα, μα τόσο φρέσκα στιχάκια που ο χρόνος πήρε μαζί του...Στα αυτιά μου ηχεί το πολυπόθητο κουδούνι και την επόμενη στιγμή βρίσκομαι στο προαύλιο...Τα βήματά μου ο άνεμος οδηγεί (ναι, αυτός ο βοριάς που μας βασάνιζε κάθε πρωί!) και κατηφορίζω προς την παραλία...Σαν μια δύναμη μαγική να με ωθεί...Εκεί οι σκέψεις χάνονται...Χρώματα, αρώματα, εικόνες...στροβιλίζουν γύρω μου...χορεύνουν σ'έναν ξέφρενο ρυθμό!...Παίζουν με το κύμα που χαιδεύει απαλά τα βότσαλα...και συνθέτουν μαζί τη σονάτα που με μεγάλωσε...Ενώ το βλέμμα είναι ακόμη καρφωμένο με δέος στον ορίζοντα...στο χρυσοκέντητο γαλάζιο του Αιγαίου...
Καλή αρχή...!!!

gyristroula2 said...

Τι ωραία έκπληξη! Οπτασία μου, ήδη κάνω υποθέσεις ποια δική μου έγραφε τόσο καλά;
Δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα, πάω να σε βάλω στους συνδέσμους μου.

Οπτασία... said...

Μάλλον σωστές οι υποθέσεις σας...
Διάβασα αρκετά κείμενα σας -ή μάλλον λογοτεχνικά δημιουργήματα θα τα χαρακτήριζα- και πραγματικά είναι όλα τόσο καλά! Μακάρι να είχα χρόνο να τα διαβάσω όλα καθώς και να οργανώσω το δικό μου ιστολόγιο, αφού η ιδέα ενός χώρου όπου μπορείς να μοιραστείς ιδέες και σκέψεις με ενθουσίασε!
Ακόμη το ψάχνω βέβαια και δε βγάζω άκρη...
Φιλιά!

gyristroula2 said...

Οπτασία, κάτι συμβαίνει με το μπλογκ σου, δεν μπόρεσα να μπω ξανά!

Οπτασία... said...

Νομίζω το διόρθωσα.Κάντε μία προσπάθεια ακόμη.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...