Σεφέρης Θεοδωράκης Φαραντούρη: Ένα Τραγούδι.

Πόσα χρόνια το ψάχνω αυτό στο διαδίκτυο ούτε θυμάμαι. Από τον καιρό που αναζήτησα τραγούδι ίσως; Γιατί είναι από τα τραγούδια που "τραγουδώ" όταν κανείς δεν ακούει.
Φοιτητικά χρόνια, συναυλίες, το Μυθιστόρημα του Σεφέρη, το Νεοελληνικό της Φιλοσοφικής. Το δέντρο που μεγάλωσα στον ίσκιο του και μου το έκοψαν. Το δέντρο που με σήκωνε ψηλά τα καλοκαίρια και τώρα χαμήλωσε. Ο ύπνος ενός μωρού με τα πράσινα φύλλα του να χαράζει τα όνειρά μου. Η αγρύπνια του έρωτα που δεν ζηλεύει τον ύπνο. Η έγνοια που αναπαύεται μόνο στον ήσυχο ίσκιο του.
(Αφιερωμένο σε αγαπημένο συνάδελφο, σεφερικό και ομογάλακτο της ποίησης.)