Μερικές φορές οι συνειρμοί δεν κάνουν καλό μόνο στην ποίηση.
Κάνουν καλό και στους επιλήσμονες. Σ' αυτούς που έχουν την τάση να ξεχνάνε ακόμα και τα πιο όμορφα πράγματα που έχουν ζήσει.
Είδα την ανάρτηση της λορελάη για τον ζωγράφο Ρόρρη και τη μελέτη του γυμνού ανθρώπου, ακούγοντας συγχρόνως ένα τραγούδι του Στινγκ που δεν κατάφερα να σας το φέρω εδώ. Πώς μπορεί να συνδέονται αυτά; Γιατί κάτι μου ξύπνησαν πολύ όμορφο, πολύ μακρινό;
Μια ταινία μου θύμισαν, μια από τις ωραιότερες που έχω δει στη ζωή μου και που δεν την ανέφερα ούτε στο προφίλ μου. Το Il Postino. Η συνάντηση του ποιητή με τον απλό άνθρωπο και η υπέροχη μετάγγιση από τον έναν στον άλλον ποίησης και ομορφιάς. Ο Νερούντα στην εξορία και ο ταπεινός ταχυδρόμος του να μαθαίνει για πρώτη φορά στη ζωή του τι είναι μεταφορά.
Ο Στινγκ τραγούδησε ένα τραγούδι και απήγγειλε ένα από τα σονέτα του Νερούντα σε αγγλική μετάφραση.
Τη βρήκα και σας την προσφέρω μαζί με την αντίστοιχη ελληνική.
Στα δύο βιντεάκια ο Στινγκ και ο Ταχυδρόμος στο ίδιο ποίημα.
Αν μπορούσα να σας φέρω και το τραγούδι, θα ήταν μια τέλεια συνάντηση, δημιουργών, εποχών, ποίησης, μουσικής, κινηματογράφου.
Κι όλα αυτά από μια έκθεση ζωγραφικής.
http://www.youtube.com/watch?v=_kIsZRZUQ-8&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=xI4aMYanWPY
PABLO NERUDA
Love Sonnet XXVII – Morning
Naked you are simple as one of your hands,
smooth, earthly, small, transparent, round,
your moon-lines, apple-pathways,
naked you are slender as a naked grain of wheat.
Naked you are blue as a night in Cuba,
you have vines and stars in your hair,
naked you are spacious and yellow,
summer in a golden church.
Naked you are tiny as one of your nails,
curved, subtle, rosy, till the day is born,
and you withdraw to the underground world
as if down a long tunnel of clothing and of chores:
your clear light dims, gets dressed,
drops its leaves and becomes a naked hand again.
ΣΟΝΕΤΤΟ 27 [ΓΥΜΝΗ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΗ…]
Γυμνή είσαι τόσο απλή σαν τό ’να από τα χέρια σου –
λεία, χθόνια, κυκλική, ελάχιστη και διάφανη·
γραμμές σελήνης έχεις, μονοπάτια μήλινα:
γυμνή είσαι αδυνατούλα σαν το στάρι το γυμνό.
Γυμνή είσαι γαλανή, όμοια με τη νύχτα στην Κούβα –
περιπλοκάδες κι άστρα στεφανώνουν τα μαλλιά σου·
γυμνή είσαι απέραντη, θεόρατη και κίτρινη
σαν καλοκαίρι δίπλα σ’ εκκλησιά χρυσαφωμένη.
Γυμνή είσαι τοσηδά, σαν το μικρό νυχάκι σου·
καμπύλη, ρόδινη, απαλή σαν πώς γεννιέται η μέρα,
σαν πας και χώνεσαι στα καταχθόνια του ντουνιά
λες κι είναι σήραγγα μακριά, όλο δώματα αόμματα:
η διαύγειά σου ντύνεται, φυλλορροεί και σβήνει
και, πάλι, πιο μετά, δικό σου χέρι γίνεται.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Κάνουν καλό και στους επιλήσμονες. Σ' αυτούς που έχουν την τάση να ξεχνάνε ακόμα και τα πιο όμορφα πράγματα που έχουν ζήσει.
Είδα την ανάρτηση της λορελάη για τον ζωγράφο Ρόρρη και τη μελέτη του γυμνού ανθρώπου, ακούγοντας συγχρόνως ένα τραγούδι του Στινγκ που δεν κατάφερα να σας το φέρω εδώ. Πώς μπορεί να συνδέονται αυτά; Γιατί κάτι μου ξύπνησαν πολύ όμορφο, πολύ μακρινό;
Μια ταινία μου θύμισαν, μια από τις ωραιότερες που έχω δει στη ζωή μου και που δεν την ανέφερα ούτε στο προφίλ μου. Το Il Postino. Η συνάντηση του ποιητή με τον απλό άνθρωπο και η υπέροχη μετάγγιση από τον έναν στον άλλον ποίησης και ομορφιάς. Ο Νερούντα στην εξορία και ο ταπεινός ταχυδρόμος του να μαθαίνει για πρώτη φορά στη ζωή του τι είναι μεταφορά.
Ο Στινγκ τραγούδησε ένα τραγούδι και απήγγειλε ένα από τα σονέτα του Νερούντα σε αγγλική μετάφραση.
Τη βρήκα και σας την προσφέρω μαζί με την αντίστοιχη ελληνική.
Στα δύο βιντεάκια ο Στινγκ και ο Ταχυδρόμος στο ίδιο ποίημα.
Αν μπορούσα να σας φέρω και το τραγούδι, θα ήταν μια τέλεια συνάντηση, δημιουργών, εποχών, ποίησης, μουσικής, κινηματογράφου.
Κι όλα αυτά από μια έκθεση ζωγραφικής.
http://www.youtube.com/watch?v=_kIsZRZUQ-8&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=xI4aMYanWPY
PABLO NERUDA
Love Sonnet XXVII – Morning
Naked you are simple as one of your hands,
smooth, earthly, small, transparent, round,
your moon-lines, apple-pathways,
naked you are slender as a naked grain of wheat.
Naked you are blue as a night in Cuba,
you have vines and stars in your hair,
naked you are spacious and yellow,
summer in a golden church.
Naked you are tiny as one of your nails,
curved, subtle, rosy, till the day is born,
and you withdraw to the underground world
as if down a long tunnel of clothing and of chores:
your clear light dims, gets dressed,
drops its leaves and becomes a naked hand again.
ΣΟΝΕΤΤΟ 27 [ΓΥΜΝΗ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΗ…]
Γυμνή είσαι τόσο απλή σαν τό ’να από τα χέρια σου –
λεία, χθόνια, κυκλική, ελάχιστη και διάφανη·
γραμμές σελήνης έχεις, μονοπάτια μήλινα:
γυμνή είσαι αδυνατούλα σαν το στάρι το γυμνό.
Γυμνή είσαι γαλανή, όμοια με τη νύχτα στην Κούβα –
περιπλοκάδες κι άστρα στεφανώνουν τα μαλλιά σου·
γυμνή είσαι απέραντη, θεόρατη και κίτρινη
σαν καλοκαίρι δίπλα σ’ εκκλησιά χρυσαφωμένη.
Γυμνή είσαι τοσηδά, σαν το μικρό νυχάκι σου·
καμπύλη, ρόδινη, απαλή σαν πώς γεννιέται η μέρα,
σαν πας και χώνεσαι στα καταχθόνια του ντουνιά
λες κι είναι σήραγγα μακριά, όλο δώματα αόμματα:
η διαύγειά σου ντύνεται, φυλλορροεί και σβήνει
και, πάλι, πιο μετά, δικό σου χέρι γίνεται.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
6 comments:
τίποτα δεν είναι από μόνο του, και η μουσικές, και το il postino και οι συνειρμοί στην ίδια χορδή στέκουν, μια ευκαιρία ψάχνουν για να την κάνουν την φασαρία τους
Έτσι, όπως τα λέει ο Γιώργος... μια ευκαιρία ψάχνουν για να συντονιστουν...
Γυριστρούλα τι να πω; Μ' έχεις στείλει κανονικά! Κι εσύ και όλοι σας δηλαδή. Το il postino είναι αγαπημένη μου ταινία, ο Mertens που έβαλε ο Γιώργος επίσης -πώς τους ξέχασα στο προφίλ μου;-
Όλες αυτές τις μέρες με τις συζητήσεις περί ποίησης γυρνάει στο μυαλό μου μια ατάκα του "ταχυδρόμου", που την έχω ευαγγέλιο. Την λέει ο ταχυδρόμος στον ποιητή που του γράφει στίχους για την αγαπημένη του: "η ποίηση δεν ανήκει στους ποιητές, αλλά σ' αυτούς που την χρειάζονται".
Την αφιερώνω στην παρέα, γιατί πριν κάι μετά τους ποιητές, υπάρχουν οι "ποιητικοί άνθρωποι"...
Bρε αγαπημένοι συνταξιδιώτες τι ομορφιές και τρυφεράδες.....
Καλημέρα γυριστρούλα. γιώργο λορελάη
Να χετε ζεστασιά στη μέρα σας...
η λορελάη το μεταφέρει ακριβώς όπως χρειάζεται:"η ποίηση δεν ανήκει στους ποιητές, αλλά σ' αυτούς που την χρειάζονται"
Κι έτσι μας ξαναδίνει σ΄ εμάς τους δασκάλους, γυριστρούλα, λόγο ύπαρξης. Γιατί γινόμαστε οι αγωγοί μέσα από τους οποίους συντελείται η πρώτη μέθεξη των νεαρών μας μαθητών με την ποίηση.
Κι όταν βλέπω ένα μαθητή να μου ζητά βιβία της Δημουλά ή του Ελύτη, τότε καταλαβαίνω ότι πέτυχα το σκοπό μου.
Αφιερώνω τις σκέψεις μας αυτές στους μαθητές μου και στις μαθήτριές μου, σημερινούς και χτεσινούς.
Βλεπετε γιατι αυτοι που "γεννησαν" τις λεξεις σκεφτηκαν το ποιητικοι και το ποιοτικοι να διαφερουν ελαχιστα
Τίποτε δεν είναι από μόνο του, giorgo, σωστά, πάντα οι "παρέες" έπαιζαν έναν ρόλο προωθητικό, ακόμα και στις πιο δύσκολες πνευματικά εποχές.
Σ' ευχαριστούμε, λορελάη, κι όχι μόνο για την αφιέρωση, είδες τα κατάφερες να θυμηθούμε αυτά που ακριβώς δεν πρέπει να ξεχνάμε με τίποτα.
Meril, βλέπω πρωινή ταξιδεύεις, να 'χεις κι εσύ ένα όμορφο βράδυ.
Θερσίτη, εσύ νωρίς για ύπνο, έχουμε πρωινό ξύπνημα αύριο.
Μην ξεχνάς ότι για να συγκινήσουμε πρέπει να συγκινηθούμε πρώτα ή μάλλον χαίρομαι πολύ που δεν το ξεχνάς.
vagnes, όχι μόνο, αυτοί οι άνθρωποι μέσα από την ομορφιά των λέξεων ονειρεύτηκαν έναν καινούριο κόσμο και μας τον έδειξαν. Δεν είναι τυχαίο το: "είθισται να δολοφονούν τους ποιητές"
Post a Comment