Ήρθε στο νησί μου σε εποχή που νόμιζα πως δεν περίμενα καμιά ευχάριστη έκπληξη από νεοφερμένο συνάδελφο, μόνο δυσάρεστες ή το πολύ πολύ άχρωμες κι αδιάφορες. Καλή συνεργασία, τυπικά φιλικές σχέσεις, μέχρι να τελειώσει η χρονιά κι όπου φύγει, φύγει.
Σίγουρα δεν θα πέρναγε αδιάφορη η παρουσία του, από την πρώτη στιγμή δεν μου χαρίστηκε, δεν θυμάμαι πια το λόγο, αλλά με αγρίεψε.
Αντί να κλειστώ στο καβούκι μου και να τον αφήσω απέξω, τον συμπάθησα αυτόν τον θεολόγο που έμοιαζε με "αγγλικών" με τα στρογγυλά γυαλάκια του και το στιλ διανοούμενου της μπελ επόκ.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και βρήκα ένα σωρό λόγους να θεμελιώσω αυτή την αρχική συμπάθεια.
Κοινή αντίληψη στα εκπαιδευτικά θέματα, αγάπη για τα παιδιά, ενδιαφέρον για τον τόπο, όρεξη να κάνει πράγματα εκτός σχολείου, πρώτος στα γλέντια και στους χορούς (ο καλύτερος καβαλιέρος που είχα στο μπάλο ποτέ!), χιούμορ αστείρευτο και ψυχούλα.
Μέσα σε όλα τα άλλα που κάναμε εκείνη την ευλογημένη χρονιά, ήταν και το ραδιόφωνο.
Είχαμε έναν ταλαίπωρο ραδιοφωνικό σταθμό (ο θεός να τον κάνει), μέσα στην ερημιά, μέσα στο κρύο, με υποτυπώδη μηχανήματα, που στελεχώνονταν από κάποιους πιτσιρικάδες που έκαναν πλάκα με την παρέα τους.
Από δω με είχε, από κει με είχε, έκαμψε τις αντιδράσεις μου και βρεθήκαμε μια κρύα νύχτα του χειμώνα να εκπέμπουμε στους 90.2, κάτι πρωτόγνωρες μουσικές από την πλούσια δισκοθήκη του, που την κουβαλούσε κάθε φορά ολόκληρη, και να διαβάζουμε ποιήματα που διάλεγα εγώ. Στην αρχή νομίζαμε ότι εμείς τα λέγαμε, εμείς τα ακούγαμε, αλλά σιγά σιγά όλο και πιο πολλοί μας έλεγαν ότι τους αρέσουμε και μας ακούνε.
Πιο πολύ όμως μας άρεσε εμάς. Παίζαμε, χαιρόμασταν την όλη διαδικασία. Θυμάμαι που έφερνα ένα μικρό πράσινο μπουκαλάκι ρακί και δυο ρακοπότηρα και μόλις τελείωνε η ποίηση και η Χατζιδακική μουσική, το ρίχναμε και στο χορό με θρακιώτικα και νησιώτικα.
Ευτυχώς ένας φανατικός ακροατής μας, μας ηχογράφησε και έτσι θα πάρετε μια ιδέα.
Θα καταλάβετε τι έπαθα εγώ και δάκρυσα ακούγοντάς τον στο Μονόγραμμα του Ελύτη.
Όλα αυτά του τα γράφω, για να συγκινηθεί και να γυρίσει από την ξενιτειά που βρίσκεται.
Γιατί μου έλειψε.
Σίγουρα δεν θα πέρναγε αδιάφορη η παρουσία του, από την πρώτη στιγμή δεν μου χαρίστηκε, δεν θυμάμαι πια το λόγο, αλλά με αγρίεψε.
Αντί να κλειστώ στο καβούκι μου και να τον αφήσω απέξω, τον συμπάθησα αυτόν τον θεολόγο που έμοιαζε με "αγγλικών" με τα στρογγυλά γυαλάκια του και το στιλ διανοούμενου της μπελ επόκ.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και βρήκα ένα σωρό λόγους να θεμελιώσω αυτή την αρχική συμπάθεια.
Κοινή αντίληψη στα εκπαιδευτικά θέματα, αγάπη για τα παιδιά, ενδιαφέρον για τον τόπο, όρεξη να κάνει πράγματα εκτός σχολείου, πρώτος στα γλέντια και στους χορούς (ο καλύτερος καβαλιέρος που είχα στο μπάλο ποτέ!), χιούμορ αστείρευτο και ψυχούλα.
Μέσα σε όλα τα άλλα που κάναμε εκείνη την ευλογημένη χρονιά, ήταν και το ραδιόφωνο.
Είχαμε έναν ταλαίπωρο ραδιοφωνικό σταθμό (ο θεός να τον κάνει), μέσα στην ερημιά, μέσα στο κρύο, με υποτυπώδη μηχανήματα, που στελεχώνονταν από κάποιους πιτσιρικάδες που έκαναν πλάκα με την παρέα τους.
Από δω με είχε, από κει με είχε, έκαμψε τις αντιδράσεις μου και βρεθήκαμε μια κρύα νύχτα του χειμώνα να εκπέμπουμε στους 90.2, κάτι πρωτόγνωρες μουσικές από την πλούσια δισκοθήκη του, που την κουβαλούσε κάθε φορά ολόκληρη, και να διαβάζουμε ποιήματα που διάλεγα εγώ. Στην αρχή νομίζαμε ότι εμείς τα λέγαμε, εμείς τα ακούγαμε, αλλά σιγά σιγά όλο και πιο πολλοί μας έλεγαν ότι τους αρέσουμε και μας ακούνε.
Πιο πολύ όμως μας άρεσε εμάς. Παίζαμε, χαιρόμασταν την όλη διαδικασία. Θυμάμαι που έφερνα ένα μικρό πράσινο μπουκαλάκι ρακί και δυο ρακοπότηρα και μόλις τελείωνε η ποίηση και η Χατζιδακική μουσική, το ρίχναμε και στο χορό με θρακιώτικα και νησιώτικα.
Ευτυχώς ένας φανατικός ακροατής μας, μας ηχογράφησε και έτσι θα πάρετε μια ιδέα.
Θα καταλάβετε τι έπαθα εγώ και δάκρυσα ακούγοντάς τον στο Μονόγραμμα του Ελύτη.
Όλα αυτά του τα γράφω, για να συγκινηθεί και να γυρίσει από την ξενιτειά που βρίσκεται.
Γιατί μου έλειψε.
| 11 Κομμάτι 11.wma |
| 13 Κομμάτι 13.wma |
14 comments:
Όταν άκουσα το φίλο από την ξενιτιά, συγκινήθηκα πολύ και φοβήθηκα πως δε θα σταθείς ισάξιά του. Όμως με διέψευσες, καλή μου φίλη. Ευτυχώς. Να είναι ευλογημένος, όπου είναι. Η φωνή του βγάζει την ευγένεια της ψυχής του καθάρια και αυθεντική.
Θέλω τα δύο αρχεία. Εξάπαντος.
Η νοσταλγία μοιράζεται? και όταν μοιράζεται τι γίνετε? λιγοστεύει?παυει να πονάει? εγώ δεν ξέρω...να είναι καλά ο ανθρωπός σου.
Έι Γυριστρούλα.... Με συγκίνησες...
Να σαι καλά κι ο φίλος σου επίσης
Καλή μέρα
To άγγιγμα αυτό θα βρίσκεται παντού γυριστρούλα …, στα πρωινά του κόσμου, στ’ απογεύματα της προσμονής, στων απολογισμών τα βράδια, στην γλυκύτητα του άλλου προσώπου, στην θλίψη του πραγματικού, στην οδύνη του απραγματοποίητου και ξέρεις γιατί;
Επειδή κυκλοφορεί μέσα στις αισθήσεις σου η ομορφιά.
Παρ’ ότι χάθηκε, όπως η άμμος η θαλασσινή μέσα από τα δάχτυλά σου, όπως βλέπεις, αυτό το αφανές σου κρούει τον εσωτερικό σου κόσμο ανυποψίαστα και σε κάνει να ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές με έναν διαφορετικό τρόπο.
Με τους συμποσιαστές σου στο διαδύκτιο.
Αχ, Θερσίτη, με φοβάσαι μωρέ, γιατί λόγω του μπάλου; Καλά, καλά μη με χορέψεις, άμα δεν μπορείς...
Τα αρχεία στη διάθεσή σου. Ο φίλος μου θα ενθαρρυνθεί πολύ από τα σχόλιά σου, όταν του πω για σένα, να 'σαι καλά.
giorgo, όλα μοιράζονται, αλλά εδώ δεν είναι η νοσταλγία που μιλάει, ούτε καν το άλγος, είναι η ανάγκη να μοιραστείς μια όμορφη στιγμή, που υπάρχει στο συρτάρι σου και κάποτε είχε αγγίξει κι άλλους.
meril, κι εσύ να 'σαι καλά που πιάνεις τέτοια "σήματα" στον αέρα.
δανδή, καλώς όρισες στην παρέα μας. Τα είπες όλα. Τίποτε δεν κρατάει για πάντα, αλλά κάτι που αξίζει ποτέ δεν χάνεται ουσιαστικά. Διυλίζεται μέσα στις ψυχές με τέτοιο τρόπο που δεν ξέρεις πότε και που θα βρεις έναν κόκκο του.
Γιατι καποιες λεξεις ,καποια λογια ,τα ακους μονο,μονο τα ακους
και δεν μπορεις να ορθωσεις λεξη.
Σ΄΄ ευχαριστω καλη μου φιλη.
Γοητευτικες φωνες απο διαυγη εσωψυχα.
Η απολαυση της ζωης και της στιγμης, ο μη σεβασμος στο χρημα, η αγαπη και το μερακι δεν γεννουν απωθημενα. Απωθημενα που διαλυουν καθε διαδρομη προς την ποιοτητα.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ποσοτητα ειναι η ποιοτητα...
γεια σου loyk, χαίρομαι που σου άρεσε η εκπομπή μας.
vagnes, ξενιτεμένε στη μακρινή Ινδία, καλώς όρισες. Εγώ εκπομπές, εσύ dvd, έτσι;
Έρχομαι τώρα στο μπλογκ σου, ποπκορν, πορτοκαλάδα, βάλε την ταινία!
Σοβαρά τώρα, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Πολύ λυπάμαι που δεν ακούω... φιλιά
Θα σας στειλω το DVD για το τι εκανα στην Αθηνα οταν πληρωσω τα κομιστρα στον κομιστη...και μου ζηταει πολλα ο αθεοφοβος...ακου 5.000.000, μα τι εκανα τελος παντων, ουτε μεγαλοεκδοτης να ημουν, ενας απλος blogοεκδοτακος ειμαι
ΥΓ: Λετε να ειναι απο συμπτωση οι ομοιοτητες;
DVD DαVαDζης
Ωραίο το γλυκό. Μου θύμισε το ηχητικό από το ραδιόφωνο του νησιού. Αχ, γυριστρούλα. Σήμερα, μετά το γλυκό, το πρόγραμμα είχε πατάτα, σαν το δικό σας της πρώτης μέρας.
λορελάη! Καλώς την! Πού είσαι εσύ άσωτη κόρη; Δεν κατεβαίνουν τα αρχεία ε; Τρελά είναι να κατέβουν εκεί στα όρη στ' άγρια βουνά;
vagnes, εσύ θα αθωωθείς λόγω χιούμορ, δεν χρειάζεται ν' αυτοκτονήσεις.
Θερσίτη, μου τα είπε η Ιωάννα, έλα, πταίσμα ήταν αυτό. Εγώ να δεις τι είχα τελευταία ώρα, όχι με επιμορφωτή. Αχ, πού είσαι όταν σε χρειάζομαι!
Καλησπέρα Γυριστρούλα! Από που να πρωτοξεκινήσω; Στο εξωτερικό ο φίλος και συμπαρουσιαστής, ε; Είμαι σίγουρος ότι θα έχει τους λόγους του. Από αυτά που γνωρίζω ωστόσο η διάρκεια παραμονής του εκεί δεν μπορεί να ξεπερνάει τα 5 χρόνια (μιας και είναι καθηγητής). Από εκεί και πέρα μου θύμισς πολλά...Στο ραδιόφωνο και εγώ, στην Θεσσαλονίκη. Παρέα με μια κοπελιά, να παίζουμε τη μουσική που θέλουμε χωρίς υποδείξεις. Και τα βράδια στον πειρατικό στα μεσσαία. Μεγάλες επιτυχίες. Είχε καθιερώσει και η εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ τα βραβεία της πόλης και την πείραζα ότι θα βραβευτούμε οι καλύτεροι ραδιοφωνικοί παραγωγοί της πόλης.
Να είναι καλά ο φίλος σου και να γυρίσει για να συνεχίσετε τις εκπομπές σας.
Καλώς τον τον άλλο ξενιτεμένο μας!
Ο δικός μου είναι στη Γερμανία, αλλά όλο και κάπου γυρνάει, τι φίλος της γυριστρούλας θα ήτανε;
Ο σταθμός μας ήταν δημοτικός και η εκπομπή ήταν ιδέα και του δημάρχου που είναι πολύ καλός μου φίλος. Ήταν και ο πιο φανατικός μας ακροατής.
Εγώ δε, είχα αρχίσει να το παίζω ραδιο ντίβα και ήθελα και φαν κλαμπ, αλλά δεν μου έκαναν...
Post a Comment