Σε είδα πάλι να περπατάς βιαστικός στους δρόμους της πόλης που δεν αγαπάς, τυλιγμένος αεροστεγώς, μέσα έξω, ασυγκίνητος από την ομορφιά και την ασχήμια που περπατάνε δίπλα σου, αδιαπέραστος από τα κατά συνθήκην βλέμματα που πέφτουν πάνω σου. Πώς να σου πω ότι ζεις σε μια πόλη, την πιο πόλη από όλες τις πόλεις του κόσμου, που κάθε μέρα είναι μαζί πανάρχαιη και μοντέρνα, μπαμπόγρια και κοριτσόπουλο, ελευθέρια και αθώα. Πώς να σου πω ότι ένα μεγάλο εκκολαπτήριο είναι η πόλη σου, μια μήτρα που γεννάει ασταμάτητα όλα τα καλά και τα άσχημα του καιρού της. Πρέπει να αρχίσεις να κοιτάς γύρω σου. Από πού ξεφύτρωσαν τόσοι άστεγοι σε παγκάκια και γωνιές, τόσοι μικροπωλητές του τίποτα. Ποιος αγοράζει το τίποτα σήμερα; Θέλεις ένα φακουδάκι για την τσάντα σου; Δεν θα έχει πάντα φως. Ένα αναπτηράκι Αη Βασίλη; Δεν θα είναι πάντα Χριστούγεννα. Ένα μικρό σουγιά με πράσινη λαβή; Δεν θα έχουμε πάντα ειρήνη.
Μην θυμώνεις μ' αυτούς που έχουν καθίσει εκεί που ποτέ δεν πήγαινες εσύ. Ποτέ δεν βγήκες μια βόλτα με τα παιδιά σου στην Ομόνοια, να τους πάρεις σουβλάκι και κανένα κουλούρι, να τα αφήσεις να κάτσουν στις βρόμικες πλάκες να λιαστούν. Η Ομόνοια ανήκει τώρα σ' αυτούς που την καταδέχονται, είναι η πλατεία των άλλων, εσύ φεύγεις γρήγορα από κει, για να μη μοιάζεις όλο και περισσότερο μ' αυτούς τους άλλους.
Η πόλη σού γυρίζει την πλάτη και αγκαλιάζει αυτούς που τη ζούνε και τη χαίρονται. Εσύ βιάζεσαι να γυρίσεις σπίτι. Πού γυρνάς κάθε φορά με τόσο πάθος; Σε πόσες οθόνες μπροστά έχεις ραντεβού;
Ζεις εκεί και ονειρεύεσαι το χωριό σου, μια άλλη πόλη, μια άλλη χώρα. Πήγαινε εκεί που ονειρεύεσαι. Δεν έχεις αρκετές δικαιολογίες για αυτή την απιστία στη ζωή σου. Δώσε την πόλη σου σε όσους την ποθούν και τη γουστάρουν. Να 'χει ελπίδα να ομορφύνει, να αναγεννηθεί, να μην κακογεράσει σαν απότιστη από έρωτα γυναίκα.
Δεν το έχεις προσέξει, αλλά σιγά σιγά στις γειτονιές της πόλης σου και στο κέντρο της, αρχίζει να ανεβαίνει ένα καινούριο ρεύμα, υπόκωφο, απροσδιόριστο, αλλά επίμονο.
Ομάδες,κινήσεις, μικρές συλλογικότητες, μικρές αντιστάσεις, μικρές ανάσες. Πολίτες που ανακτούν μια πλατεία, άλλοι που κάνουν ρεφενέ πάρτι σε ακάλυπτους, άλλοι που αγωνίζονται για να μην παραδοθούν εστίες πρασίνου στο τσιμέντο, μαγαζάκια με ανταλλακτικό εμπόριο.
Καιρός να βρεις τους συμπολίτες σου, χρόνια ζεις έγκλειστος, απομονωμένος μέσα στο χρυσό κλουβί σου. Τώρα θα φτωχύνεις, δεν θα έχεις πια πολλά παιχνίδια και λιλιά να ξεγελάς τη μοναξιά σου.
Καιρός να βρεις την πόλη σου.
12 comments:
Αν και μη Αθηναίος τα λές πολύ καλά και πολύ σωστά Γυριστρούλα μας.
Γυριστρούλα γράφεις ωραία, το ξέρεις;Και βλέπεις διεισδυτικά.Πολύχρωμη κι ωραία η ανθοδέσμη σου.
Καλη χρονια γυριστρουλα...
ωραια βρε ..γυριστρουλα..ωραια ολα αυτα καταγραφεις..η συγχρονη πολη μας..οι συγχρονοι κατοικοι της..νωθροι αποστασιοποιημενοι..καναπεδατοι..αδιαφοροι..ακουν καθε βραδυ οτι βλακεια και ψεμμα του πασαρουν τα γυαλινα κουτια....εχουν ξεχασει τη γειτονια τους ..εχουν ξεχασει να ζουν...
ωραιες και οι προοπτικες που δινονται μεσα απο διαφορα blogs...να οργανωθουμε να κανουμε κατι...κατι βρε αδελφε ..κατι το απλο...για τη γειτονια μας...αφου δεν μπορουμε να κανουμε κατι για το μελλον των παιδιων μας...
νασαι καλα γυριστρουλα...αν και νησιωτισα εσυ πια...μας τα εσουρες καλα...
ΥΓ ΛΙΛΙΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ...
ΥΓ2 ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΙΛΛΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ;;ΕΙΜΟΥΝΑ ΝΙΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΑΣΑ ..ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΤΟ 1980χαχαχαχα
Γιώργο μου καλέ, σ' ευχαριστώ! Εσύ όποτε έρχεσαι με το βραχονησιδάκι, πολύ τη χαίρεσαι την Αθήνα και μαζί σας κι εμείς. Βάλε την στο πρόγραμμα και φέτος!
βραχονησιδάκι μου, μετράει πολύ η γνώμη σου για μένα, όχι μόνο γιατί είσαι φιλιόσα ή μάλλον...καθόλου γι' αυτό το χαρακτηριστικό σου:)
loyk, καλή χρονιά επίσης!
Βλέπεις τον τίτλο; Δεν έχει κόμμα στο Αθηναίο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν αναφέρεται η ανάρτηση σε όοολους τους Αθηναίους, αλλά μόνο σε όσους δεν ζουν (σ)την πόλη τους.
Εσύ, από όσο έχω καταλάβει, παρακολουθείς τα όσα γίνονται σ' αυτήν, δεν είσαι αμέτοχος και αποστασιοποιημένος. Μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου. Λιλιά λέμε τα στολίδια. Η βίλα Ζωγράφου ήταν πάντα δέλεαρ για τους κερδοσκόπους και μόνο με τις κινητοποιήσεις των πολιτών του Ζωγράφου, γλίτωσε την τσιμεντοποίηση και την "αξιοποίηση". Αν τη γλίτωσε...
Φιλαράκι, όμορφο χρονογραφημα, για να το χρησιμοποιήσω. Ξέρεις πού. Επιτρέπεις; Εννοείται πως θα βάλω και την πηγή.
Αν επιτρέπω,λέει! Τιμή μου!
ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΕΙΔΕΣ!
ΕΓΩ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΕΒΛΕΠΕΣ... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΠΑΛΛΑΔΟΣ :)
Καλημέρα, Ταξιδευτή!
Δεν έμεινα και πολύ στην Αθήνα, τι να πρωτοδώ και τι να πρωτογράψω. Δεν είμαι πάντως αντικειμενικός παρατηρητής. Την αγαπάω πολύ αυτή την πόλη.
Φιλενάδα μου καιρό τώρα σου λέω ότι "το έχεις". Στο ξαναλέω. Θαυμάσιο το κειμενάκι από κάθε άποψη. Γλυκύτατο, συγκινητικό, αληθινό και απόλυτα καίριο!
σε φιλώ με πολλή αγάπη
Α, λορελάη, μ' αγαπάς πολύ το ξέρω. Και με κακομαθαίνεις...
Φιλιά!
Post a Comment