Friday, September 10, 2010

Λίγο πριν τον αγιασμό


Αρχίσαμε τα σχέδια επί χάρτου στο γραφείο, ακόμα δεν μπήκαμε στις τάξεις. Πού θα πάμε, τι θα δούμε, πώς θα κάνουμε αυτό, πώς το άλλο. Χαράξαμε με γρήγορες μολυβιές την πορεία της χρονιάς, όπως το σκιτσάκι που μου είχε κάνει ο Κίμωνας σε 5 λεπτά και δεν μου το υπέγραφε, αλλά το πήρα με το έτσι θέλω και το κορνίζωσα. Έτσι και σήμερα. Τις έβαλα σε κορνίζα τις "αποφάσεις", ας μην έχουν υπογραφές. Ξαφνικά το ΔΝΤ, οι περικοπές, η κρίση, έγιναν ξένο παραμύθι για μας, αφού ζήσαμε πρόσφατα το δικό μας αληθινό παραμύθι με τον κακό δράκο. Μπορεί φέτος να μην έχουμε θέρμανση, λεφτά για φωτοτυπικό χαρτί, λεφτά για μεταφορές μαθητών, αλλά αυτά δεν μας τρομάζουν. Σκεπτόμαστε ευφάνταστες χορηγίες, επιστροφές στο '50 με γαϊδουράκια και μολυβοκόντυλα, επικές αναβάσεις σε βουνά και καταβάσεις σε πλατείες και δρόμους. Παράλληλα, οργανώνουμε τις επισκέψεις, τα ταξίδια, το εργαστήριο καλλιτεχνικών, τακτοποιούμε και συμμαζεύουμε με πάθος νοικοκυράς του '50, τους χώρους, τα βιβλία, τα χαρτιά και τις καρτέλες.
Μόνο μια καρτέλα που βάλαμε στην άκρη, δεν μπορούμε ν' αντέξουμε.
Είναι ο ελέφαντας στο γραφείο, που ακόμα κι αν κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε πέφτουμε συνέχεια απάνω του, γιατί βρίσκεται παντού. Μέσα έξω...

26 comments:

dimitris said...

Μπορει σε ''λιγο'' εκτος απο θερμανση και χαρτι για το φωτοτυπικο να μην εχετε ουτε σχολειο, οι ασκησεις επι χαρτου δεν προκειται να σας δωσουν καμμια λυση, εκτος ισως της στουρθοκαμηλου.


Καλη χρονια και να μην ερθουν ''εποχες'' του '50, γιατι εκτος απο φτωχεια και ανεργια, ειχε εξοριες, φυλακες και εκτελεσεις.

Η ζωη ειναι αγωνας και αυτο σε καποιους δεν αρεσει.

gyristroula2 said...

Η ζωή είναι αγώνας, σύντροφε παλιέ, αρκεί να υπάρχει. Τότε εκτός από αγώνας οφείλει να είναι και χαρά και όνειρα και...ζωή. Διαβάζεις βιαστικά και σου διέφυγε εντελώς το πνεύμα του κειμένου όμως:(

loyk said...

Καλη χρονια Αναστασια...
τα πραγματα δυστυχως δεν ειναι καλα και δεν προκειται να καλυτερευσουν...
αυτο που θελω και ευχομαι σαν γονιος μαθητων Γυμνασιου και Λυκειου..
εσεις οι Δασκαλοι να σταθητε στο υψος των περιστασεων..να δωσετε τη δικη σας ανιση μαχη..πανω στην εδρα του σχολειου,να μην επηρεαστητε απο ολα αυτα που συμβαινουν σε ολα τα επιπεδα της κοινωνιας μας..ΠΑΝΩ ΑΠ΄ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ...
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Εύη Κουσίδου said...

Αχ αυτές οι καρτέλες... Αυτές που μπαίνουν στην άκρη... Κι είναι οι ρημάδες ασήκωτες. Εμείς απ'το Δεκέμβριο τη σέρναμε, αρνιόμασταν να τη βγάλουμε απ'το κουτί του Γ2, την κοιτούσαμε και την προσπερνούσαμε βιαστικά. Νιώθαμε έτσι πως ήταν ακόμα κοντά μας. Μα σήμερα τη μαζέψαμε. Κι ο "νοικοκύρης" δήμαρχος που βιάζεται να ξοδέψει σε έργα βιτρίνας, έβαψε απ'έξω το σχολείο. Κι έσβησαν τα αντίο που είχαν γράψει τα παιδιά στον τοίχο της εισόδου. Και μεθαύριο που θα έρθουν τι θα τους πούμε; Γιατί σβήσαν τα αντίο τους; Κι εμείς... δεν τη στείλαμε τη βαριά καρτέλα στο λύκειο. Δεν την βάλαμε στο κουτί του Γ2. Την κρατήσαμε. Αλλά το βάρος της απ'το πρωί μας πλακώνει το στήθος. Καλή χρονιά και καλή δύναμη.

Διονύσης Μάνεσης said...

Καλώς σας ξαναβρίσκω, λίγο πριν τον αγιασμό!
Με έκπληξη διαβάζω την ανάρτηση, καθώς λίγα λεπτά πριν είχα ετοιμάσει μία και για τη "δική μας" αρχή, περίπου στο ίδιο πνεύμα ( Αν, τουλάχιστον, το γράπωσα καλά)
Θα τη βάλουμε αύριο, οπότε ρίχνεις μια ματιά για τουθ λόγου το αληθές.

Και νομίζω πως συμφωνούμε, καθώς φαντάζομαι δεν αγνοούμε (και πώς θα μπορούσαμε) την κρίση και ό,τι κουβαλάει και ξεφορτώνει πάνω μας, ωστόσο ταυτόχρονα χρειάζεται και να παλέψουμε και να εμπνεύσουμε και να ζήσουμε προτείνοντας στους μαθητές μας. Τι καλύτερο από την πεισματική εμμονή στη χαρά και τη δημιουργία.
Όσο για το κενό της καρτέλας που λείπει, γεμάτο αγάπη και "άνθη" το βλέπω. Ο κάτοχός της φεύγει γεμάτος και δυνατός απο αυτά που του προσφέρατε.

Καλή μας χρονιά, Ανεστασία.

gyristroula2 said...

loyk, έχεις απόλυτο δίκιο,ποτέ άλλοτε δεν ήταν πιο αντίξοες οι συνθήκες, από όσο θυμάμαι, για το δημόσιο σχολείο και την παιδεία συνολικά. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, αλίμονο αν παραιτηθούμε από αυτόν τον αγώνα. Καλύτερα να πάμε να φουντάρουμε, που λέμε εμείς εδώ.

gyristroula2 said...

Εύη Κουσίδου, λυπάμαι πολύ για τη δική σας καρτέλα. Μόνο αν το ζήσεις αυτό καταλαβαίνεις πόσο αλήθεια ασήκωτο βάρος είναι. Όλα τα άλλα πανάλαφρα σου φαίνονται...
Καλή χρονιά, επίσης

gyristroula2 said...

Διονύση μου καλέ, καλώς ήρθες, καλή χρονιά. Ναι είμαστε,ως συνήθως, στο ίδιο πνεύμα...εκτός από το γεγονός ότι το καλοκαίρι χάσαμε ένα μαθητή μας σε τροχαίο(δες παλιότερη ανάρτηση αρχών Αυγούστου). Σ' αυτή την καρτέλα αναφέρομαι, όχι στου Τζοντίλιο, που δεν την αποσύραμε, γιατί τυπικά ανήκει στο δυναμικό της τάξης.

δήμητρα♥♥♥q said...

Διάγουμε βίους παράλληλους... λογικό θα μου πεις...
Να μην υπάρχουν στοιχειώδη για ένα σχολείο του 2010 κι εμείς να ονειρευόμαστε, να στήνουμε πλάνα στο χαρτί, να ψάχνουμε τρόπους να φτιάξουμε ένα σχολείο αντάξιο της ύπαρξής του... ένα σχολείο που θα προάγει τη σκέψη και δε θα την ευνουχίζει...
Τουλάχιστον... ας θυμόμαστε... δύσκολοι οι καιροί, δύσκολα τα πράγματα. Αλλά τα όνειρα είναι εύκολο να γίνουν.
Θα μου πεις, αρκεί αυτό?
Δεν αρκεί, το ξέρω, αλλά είναι μια αρχή... ίσως κι ένας σκοπός που σαν γίνει αξία βρίσκει το δρόμο να εκπληρωθεί...

sgouro said...

Καλή αρχή Γυριστρούλα...καλά κάνετε και σχεδιάζετε και ονειρεύεστε-δεν νομίζω πως υπάρχει και άλλος τρόπος να την παλέψει κανείς.
Δεν είναι μόνο η Πολιτεία που χρόνια τώρα υποβάθμισε και συνεχίζει να υποβαθμίζει την παιδεία στην χώρα που γέννησε τις επιστήμες και την φιλοσοφία.
Το χειρότερο είναι οι νοοτροπίες , ο ωχαδελφισμός , ο φόβος και ο επίτρεψέ μου τον όρο -"ανθρωπακισμός" που μας δέρνει...Αλήθεια , το θυμάσαι το ανθρωπάκι από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες;;;
Την καρτέλα...άστην είτε φύγει, είτε μείνει η μνήμη παίζει τα δικά της παιχνίδια. Κι αύριο είναι το μνημόσυνο και την Τρίτη η γιορτή του...άστα-βράστα Ανεστασία

Δημήτρης Σπυρόπουλος said...

Kαλή χρονιά κι ας δείξουμε δύναμη μα και αντοχές που επιβάλλεται.
Εμείς σε πείσμα των καιρών, των καταστάσεων και των ανθρώπων θα δίνουμε την καθημερινή μας μάχη.
Θα κρατάμε ψηλά και δε θα υποστείλουμε τις σημαίες. Κι ας φυσάει ο βοριάς... Ισως σε εσάς να φυσάει λίγο πιό πολύ καλή μου συναδέλφισσα.
Σου γνωρίζω πως στο ιστολόγιό μου έχω ένα μικρό οδοιπορικό για το "πήδημα της γριάς". Με εντυπωσίασαν κάποιες φωτό που έβγαλα από μέσα από τη θάλασσα. Λες και αποτύπωσα πρόσωπο. Κάνε ένα κλικ και πες μου..
Χαιρετισμούς στον "εν αριθμοίς" συνάδελφό μου...

gyristroula2 said...

Αυτό που μπερδεύουμε καμιά φορά, Φυσικένια μου, είναι ο αγώνας και το αληθινό του νόημα. Τον συγχέουμε με το θόρυβο, τις κραυγές, τη βία, ακόμα κι αν αποδεδειγμένα αυτά δεν οδηγούν πουθενά. Αγώνας πρώτα από όλα πρέπει να σημαίνει προσπάθεια,κτίσιμο, προχώρημα, να μην παραιτείσαι, να μην ενδίδεις στο "έλα μωρέ, εμείς θα σώσουμε τον κόσμο;", "έλα μωρέ, άλλοι τα φάγανε, εμείς θα δουλεύουμε τσάμπα;", την ίδια στιγμή που φωνάζεις υπέρ του δημόσιου σχολείου.
Το δημόσιο σχολείο οφείλουμε να το υπερασπιζόμαστε πρώτα απ' όλα με τη δουλειά μας.
Όπως ακριβώς το λες, αξιώνοντάς το...

gyristroula2 said...

Αχ, Καλλιόπη,γράφω εδώ και ο νους μου είναι στις επόμενες ώρες...
Τελικά και φέτος μου λείπεις...

gyristroula2 said...

ΔΗΜΗΤΡΗ!!!
ΉΣΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΡΘΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΣ!
ΓΙΑΤΙΙΙΙΙ;;;;
Ναι, μοιάζει με πρόσωπο, δεν την είπανε τυχαία γριά!
Καλή αρχή,καλή δύναμη και σε σας.
(Και να μην το ξανακάνεις αυτό :(( )

dreamteamk9 said...

Καλή χρονιά, ανεμόμυλε, μόνο με ωραίες χαρούμενες στιγμές. Τα άσχημα να μην προλαβαίνουν να αποκτούν πρόσωπο, να τα σκορπάει ο άνεμος μακριά.

meril said...

Καλή δύναμη σε όλα και για όλα...........

gyristroula2 said...

Ευχαριστώ συναδέλφισσα της ονειροομάδας κι εσύ πάντα με ωραίες φάσεις στο δικό σου γήπεδο!

gyristroula2 said...

μεριλάκι,να 'σαι καλά! Αν και μικρή,έχεις τον τρόπο σου να καθησυχάζεις και να στηρίζεις. Σ΄ευχαριστώ για όλα...

Χαρ. Αλβερτος said...

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!

gyristroula2 said...

Ευχαριστώ πολύ Ταξιδευτή! Κι εσύ καλά ταξίδια!

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 said...

Καλό ξεκίνημα Αναστασία- και σε σένα και στους συναδέλφους και σε όλους τους μαθητές μας.Καλή δύναμη και καλό κουράγιο!Θα ήθελα να δω αισιόδοξα και τη φετινή χρονιά, αν και όλες οι ενδείξεις είναι αρνητικές.

Βραχονησίδα said...

Καλή αρχή κιαπο μένα. Εχουμε ,τουλάχιστον, την "πολυτέλεια" να έχουμε κάθε χρόνο μια νέα αρχή που επιτρέπει προσδοκίες και σχέδια σε πείσμα των καιρών.

Λορελάη said...

Έτσι! Έτσι! πάντα με σχέδια και όνειρα! Απτόητη!
Καλή δύναμη! καλή αρχή! καλή συνέχεια καλή μου. Κι άσε τη λύπη να τη ρουφήξει το ποτάμι... είναι πολλά τα νιάτα που περιμένουν από σας :)
φιλιά πολλά γλυκιά μου

gyristroula2 said...

Καλή χρονιά και σε σας 17 μαθητές από την Κω και στην καθηγήτριά σας. Οι δυσκολίες θα μας δυναμώσουν και θα μας ενώσουν, αρκεί να τις παλεύουμε.

gyristroula2 said...

βραχονησιδάκι, ακριβώς! Πολυτέλεια και προνόμιο μαζί. Καλή χρονιά και σε σας.

gyristroula2 said...

Αγγέλα μου, σε ευχαριστώ πολύ! Τώρα που ήρθες κι εσύ είναι αλλιώς. Φιλιά!

Με τον Μάνο Λοΐζο, το 1979

  Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δ...