Σήμερα είχαμε τρύγο. Τώρα που γράφω ο μούστος έχει μπει στα βαρέλια, εκτός από μια μικρή ποσότητα που βράζει σε ένα καζάνι με τη στάχτη, για να γίνει μουσταλευριά και, ίσως, μουστοκούλουρα (αν δεν βαρεθώ). Όλα έγιναν όπως πάντα, το κόψιμο των σταφυλιών, το μάζεμα, η μεταφορά στο πατήρι...όχι, αυτό δεν έγινε. Ένα καινούριο μηχανηματάκι αντικατέστησε όλη τη διαδικασία του πατήματος. Μπήκαμε κι εμείς στη βιομηχανική εποχή και σ' αυτή τη μικρή κυκλαδίτικη γη, για πρώτη φορά εδώ και ίσως πολύ περισσότερα από 5000 χρόνια, δεν πατήσαμε τα σταφύλια. Δεν τόλμησα να δείξω τη λύπη μου στους ενθουσιασμένους άνδρες της οικογένειάς μου, που γλίτωσαν πολύ κόπο, πολύ χρόνο και αρκετά τσιμπήματα από σφήκες. Εσείς τουλάχιστον ελπίζω να μην υποδεχτείτε την πολυτελή μου μελαγχολία με ένα: "Αφού σου άρεσε τόσο πολύ, γιατί δεν μπήκες ποτέ στο πατήρι;"
9 comments:
Έτσι είναι, συναδέλφισσα. Όλα εξελίσσονται σε βάρος της παράδοσης και του πολιτισμού του τόπου, κάθε τόπου. Πάντως μουσταλευριά θα φάτε. Και του χρόνου.
Ευχαριστούμε, θερσίτη μου! Πάρε την Κατερίνα κι ελάτε να σας φιλέψουμε (ακόμα είναι ανοιχτές οι εκθέσεις).
Εγώ πάντως λυπήθηκα...και θα μπαινα στο πατητήρι. Τι ωραία εμπειρία , πόσα κείμενα και ποιήματα δεν έχουν γραφτεί , πόσα έργα τέχνης δεν έχουν εμπνευστεί από τη διαδικασία αυτή...τώρα πες στον μυστακοφόρο Κρεμμύδες γιοκ!!!
Σγουράκι,μην παίρνεις όρκο ότι θα 'μπαινες. Φαντάσου ένα σμάρι σφήκες στα πόδια σου. Πάντως θα κατάφερνες το μυστακοφόρο να το ξανασκεφτεί με δέλεαρ τις Κρεμμύδες.
Ότι θα μπαινα , θα μπαινα...το ζήτημα είναι πως θα βγαινα!!!
Πάντως, για να σοβαρευτούμε , ο τρύγος από την αρχαιότητα παρουσιαζόταν ως η πιο ευχάριστη από τις αγροτικές εργασίες-γλέντι , τραγούδι και κρασάκι
Έστω και για μια φορά θα θελα να το ζήσω
(και μετά φαρμακείο για κορτιζόνη...)
Αντε και καλα κρασια!
Και του χρονου...
χα χα χα εδώ στο βιομηχανικό Βορά τα έχουμε πολλά χρόνια αυτά τα μηχανήματα, πες στον Κώστα να το φορτώσει στο αυτοκίνητο και να γυρνά το νησί να πατά τα σταφύλια όσων δεν έχουν, άλλωστε με το πετρελαιο θέρμανσης φέτος δε φτάνει μια δουλειά για να βγεί ο χειμώνας.
Καλώς σε βρήκα!
Δημήτρη, να δούμε θα το δοκιμάσεις; Χαιρετίσματα!
Καλώς ήρθες,Γιώργο!
Από ό,τι ξέρω είμαστε από τους τελευταίους, οι πιο πολλοί το έχουν. Ο Κώστας θα βάλει λέει το πριόνι στο αυτοκίνητο κι όπου βρίσκει ξύλα θα τα κόβει,γιατί από πετρέλαιο φέτος θα παγώσουμε. Μήπως να ψάξω και για κανένα μαγκαλάκι;
Post a Comment