Tuesday, April 13, 2010

Φυτεύοντας αρμυρίκια και μερικά άλλα.



Φυτέψαμε δέντρα στην άμμο την Κυριακή που μας πέρασε. Τα απιθώσαμε σε λακκουβίτσες, τους βάλαμε λίγο χώμα,λίγο λίπασμα,λίγο νεράκι, τα στηρίξαμε σε βέργες, να μην τα σπάσει ο τρελός αέρας που φυσάει στο Μύλο και τα σκεπάσαμε στοργικά σαν μωράκια στο λίκνο τους να τα νανουρίζει η θάλασσα να μεγαλώσουν.



Δεν προσέξαμε όμως καλά και μαζί μ' αυτά βάλαμε κι άλλους σπόρους μαζί τους στο χώμα να φυτρώσουν. Τους έριξαν μικροί κηπουροί παραθαλάσσιων κήπων που φρόντιζαν για τον ίσκιο τους στις παραλίες του μέλλοντος. Παιδιά του γυμνασίου και ακόμα μικρότερα του δημοτικού, δούλεψαν με εκείνη την πολύ παλιά φροντίδα για τα δέντρα και τη γη, μπολιασμένη από πάππου προς πάππου, που έδωσε σ' αυτό τον τόπο ό,τι φυτικό πλούτο διαθέτει. Γιατί εδώ οι παππούδες μας δεν κτίσανε μόνο μέχρι τα βουνά, με τις αμασιές, τα κελιά, τους παραστημούς, φυτέψανε κι όλα τα δέντρα με τα χέρια τους. Όλο το φυσικό τοπίο είναι έργο ανθρώπων, όπως το οικιστικό. Μαζί λοιπόν με τα δεντράκια μας, φυτρώνει κι αυτή η παλιά κληρονομιά που συνεχίσαμε εκεί στο αξάνεμο ακρογιάλι του Μύλου.



Κι εμείς οι μεγάλοι όμως κάτι σπείραμε παραπάνω. Το είδαμε να διατρέχει απ' άκρη σ' άκρη το εργοτάξιό μας, να αλλάζει χέρια όπως τα τσουβάλια με το χώμα,να σφηνώνει γερά όπως οι σιδερόβεργες στη γη, να μπερδεύεται με τα πειράγματα και τα γέλια. Ήταν αυτό το "μαζί", το πολύτιμο και δυσεύρετο στους καιρούς μας. Να το ποτίζουμε αυτό πιο πολύ κι από τα δέντρα μας, γιατί το κυνηγάνε όλα τα ζιζάνια να το πνίξουν: Το "δε βαριέσαι", το "σιγά μωρέ ας τα κάνουν άλλοι", το "εγώ θα σώσω τον κόσμο;", το "πόσα θα πάρω;", το "γιατί δεν το κάνει το κράτος;". Κι άλλα κι άλλα, πού να τα ξέρω, γεωπόνος είμαι;



Α, και την πρόεδρο και τα μάτια μας. Αν και στο χωριό της τα δέντρα είναι άφθονα και φυτρώνουν μόνα τους, ξέρει από...κηπουρική.



ΥΓ: Ορισμένες από τις φωτογραφίες τις πήρα από την Αριάνα Μασσέλου, γιατί ήταν πιο ωραίες από τις δικές μου. Την ευχαριστώ.

23 comments:

Διονύσης Μάνεσης said...

Δεν ξέρω γιατί η λέξη γεωπόνος εμπεριέχει τον πόνο. Μάλλον για σας εκεί κάτω θα τη φτιάξανε, που πονάτε τη γη σας και τη φροντίζετε μαζί, μικροί μεγάλοι.
Δε θέλω, επίσης, να παραγνωρίσω την αξία των αρμυρικιών-τόσο αγαπημένοι μικροί ήρωες του άγονου κυκλαδικού τοπίου. Θέλω, όμως να υπογραμμίσω την αξία των "άλλων" που φυτεύετε μαζί μ' αυτά. Και που, δεν μπορεί, κάποιο ανθό θα βγάλουν, όταν αποφασίσουν την άνοιξη.

sgouro said...

Ελπίζω να δέσουν γερά οι ρίζες τους...θα σου πω όμως και την ανησυχία μου γυριστρούλα-με τον βιολογικό καθαρισμό εκεί κοντά ,στον μαγευτικό Αγιο Φανούριο , φοβάμαι και για τα δεντράκια και για το Κόρθι...

dimitris said...

Απ'ολο αυτο που εγινε εκεινο που μετρα ειναι το '' μαζι'', τωρα δεν θα σου χαλασω την καλη σου καρδια και δεν θα επεκταθω για τον εθελοντισμο στην χωρα των εργολαβων και μιζων, γεωπονο ρωτησατε, ενταξει τα αρμυρικια πιανουν παντου, στον δρομο που υπαρχει εφαπτεται το οικοπεδο που αγορασε πριν 2 χρονια μεγαλη επενδυτικη εταιρεια, το ξερω σε στεναχωρω, σταματαω εδω.......

Anonymous said...

Υπάρχουν αρμυρίκια στο εμπόριο;
τί κλίμα και τί έδαφος χρειάζονται;
είναι απαραίτητη η άμμος;
τα λατρεύω θα ήθελα να έχω ένα στο κήπο μου !!!

gyristroula2 said...

Διονύση, κι αυτές οι καλλιέργειες καλές είναι κι οι άλλες οι δικές μας επίσης. Εσείς άλλωστε εκεί στην Καλλιθέα το έχετε ασκήσει και αυτό το είδος στο λίγο χώμα που έχετε. Καλή σου μέρα και καλή δύναμη σε σένα και στους μαθητές σου από δω και πέρα.

gyristroula2 said...

σγουρό, πολλοί έχουν εκφράσει τέτοιες ανησυχίες και, δεν στο κρύβω, είχα επηρεαστεί κι εγώ. Από ό,τι κατάλαβα στην πορεία, ρωτώντας και μαθαίνοντας, δεν είναι έτσι, ίσα ίσα με το βιολογικό εξασφαλίζεται πολύ καλύτερα και η θάλασσα και η περιοχή. Όπως και να' χει πάντως, να είσαι βέβαιη ότι δεν θα επιτρέψουμε να μολυνθεί η θάλασσα που αγαπάς.

gyristroula2 said...

Δημήτρη, δεν υπάρχει αμφιβολία, ζούμε σε έναν πολύ άδικο και διεφθαρμένο κόσμο,μα μέχρι να τον αλλάξουμε, αν δεν μπορούμε να φυτεύουμε και κανένα δεντράκι, το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία.

gyristroula2 said...

Ανώνυμε, (θα μπορούσες να βάλεις ένα όνομα να σε αποκαλώ) υπάρχουν στο εμπόριο και είναι το δεντράκι που συναντάμε αυτοφυές σε πολλές από τις παραλίες του μεσογειακού τοπίου. Δεν είμαι ειδική,αλλά αφού πιάνει στην άμμο, θα πιάσει και στον κήπο σου.

Θανασης Ξ. said...

Καλέ, πολύ κοντά τα βάλατε ! Μέτρο και αρμυρίκι;; Τα δέντρα, λέγαν οι παλιοί, θέλουν έξι μεγάλα βήματα απόσταση...

Καλημέρα. Υπέροχες φωτογραφίες. Μπράβο...

Anonymous said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ gyristroula 2

σε ευχαριστώ για την απάντηση θα το διερευνήσω σε κάποιο φυτώριο,κι αν πιάσει στον κήπο θα σου στείλω φωτογραφία,γιατί θα έχεις συμβάλει κι εσύ στην ύπαρξή του.

Ζιζάνιο

gyristroula2 said...

θανάση, δίκιο έχεις, δεν ξέρω, εγώ απλώς φύτευα!Μάλλον υπολογίζουμε και τις απώλειες και θέλουμε να γίνει ένα είδος δεντρό-τοιχου, που θα απομονώνει την παραλία από το δρόμο που υπάρχει στην αρχή της. Ελπίζω να τα δεις κι από κοντά, όταν μεγαλώσουν κι εσύ και οι υπόλοιποι φίλοι του μπλογκ.

gyristroula2 said...

ζιζάνιο, δεν πιστεύω να παρεξηγήθηκες για τα ζιζάνια που αναφέρω στο κείμενο! Αυτά είναι κακά ζιζάνια, μην ανησυχείς! Καλή επιτυχία στο φύτεμα!

Anonymous said...

δεν παρεξηγήθηκα καλή μου gyristroula κι εγώ είμαι καλό ζιζάνιο ,αν και μου αρέσει να "πειράζω" καλοπροαίρετα πάντα τους φίλους μου.
Εξ ου και το παρατσούκλι μου.

καλό απόγευμα.

Υ.Γ. Σοβαρολογούσα για την φωτό του δένδρου εφόσον πιάσει στον κήπο μου γιατί πραγματικά εσύ θα ευθύνεσαι για την εκεί ύπαρξή του.

gyristroula2 said...

Ωραία, πειραχτήρι ζιζάνιο, θα περιμένω τη φωτογραφία σου!

giorgos_st said...

Εγώ βλέπω έναν κίτρινο "σιδερομάσα" να πιλατεύει την άμμο, διάφορες κυρίες και παιδιά να περιφέρονται και δεν είδα πουθενά τις αρχές του τόπου, τον Δήμαρχο, τον ιερέα, τον αστυνόμο,τον διευθυντή του γυμνασίου-λυκείου...κλπ, παρ'όλα αυτά δηλώνω εθελοντής στο συντονισμό του ποτίσματος το καλοκαίρι.

gyristroula2 said...

Κι όμως, Γιώργο, παρά το...σιδερομάσα, έπεσε πολλή δουλειά, πλειοψηφούσαν οι κυρίες προς τιμή μας, άλλωστε των γυναικών ήταν η πρωτοβουλία,αλλά όσοι άνδρες βρέθηκαν εκεί, επειδή ήταν λίγοι, τράβηξαν το μεγαλύτερο ζόρι. Μεταξύ αυτών πρώτοι και καλύτεροι αυτοί οι δύο, ο δήμαρχος και ο διευθυντής, που τραβούσαν τα λάστιχα πρωί πρωί και τους φωτογράφισα,αλλά δεν το δημοσίευσα, λόγω...προσωπικού κωλύματος (με τυραννάνε και οι δύο σιγά μην τους διαφημίσω). Αστυνόμο δεν έχουμε, τον παπά δεν τον βοηθάνε τα ράσα, οπότε ό, τι προαιρείσθε οι εθελοντές...:)

Λορελάη said...

Στην εποχή που οι πατριδοκάπηλοι και οι πατριδολάγνοι λυμαίνονται την έννοια πατρίδα, που πλέει η καημένη σαν καρυδότσουφλο στους τέσσερεις ανέμους της παγκοσμιοποίησης, να θυμίσω αυτό που μεταξύ των άλλων η κίνησή σας -και η ανάρτησή σου- υποδηλώνει με μεγάλη ακρίβεια: ότι η λέξη "πατρίς" στην αρχαιότητα δεν ήταν ουσιαστικό, ήταν επίθετο: πατρίς γη. Δηλαδή η γη των πατέρων, η γη όπου μόχθησαν, φύτεψαν, καλλιέργησαν, έχτισαν, έζησαν, αγάπησαν οι πατεράδες μας. Η γη όπου και τα παιδιά μας με τη σειρά τους θα ζήσουν, θα μοχθήσουν, θ' αγαπήσουν.
Μαζί με τα δέντρα που βάλατε ρίχνει ρίζες κι αυτή η ταλαιπωρημένη έννοια, που μοιάζει τόσο ξεριζωμένη στους καιρούς μας.
την καλημέρα μου Αναστασία μου :)

gyristroula2 said...

λορελάη, τι ωραίο αυτό το σποράκι και πόσο βαθιά ριζώνει το άτιμο. Αρκεί να μην κλείνεται μόνο στην έννοια "πατρίδα μας", να ανοίγει και στις πατρίδες των άλλων.
(Ελπίζουμε να χαρείς κι εσύ τη σκιά από τα αρμυρίκια μας.)

Χαρ. Αλβερτος said...

ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ΑΛΛΑ
ΠΙΚΡΟ ΣΥΝΑΜΑ,

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ @ΛΟΡΕΛΑΗ!

ΜΕ 'ΓΕΙΑ ΤΑ ΑΡΜΥΡΙΚΙΑ, ΝΑ ΤΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΟΛΟΙ,
ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΚΟΡΘΙ!

ΚΑΛΟ Σ/Κ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!
ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.

gyristroula2 said...

Καλημέρα, ταξιδευτή. Καιρός να μάθουμε να ζούμε αλλιώς, γιατί αυτά που ξέραμε πάνε. Τώρα το αλλιώς αν θα είναι χειρότερα (όπως είναι το αναμενόμενο) ή καλύτερα (από κάποια άλλη σκοπιά), θα δούμε...
Αυτό το Σαββατοκύριακο πάντως πάει πολύ καλά...

Χαρ. Αλβερτος said...

ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΝΑ ΔΕΧΘΩ ΤΟ "ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ", ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ - ΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 5 ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ, ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ ΑΛΛΑ, ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ,ΕΙΔΙΚΑ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΑΝ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ!

ΕΚΤΟΣ, ΠΙΑ, ΚΙ ΑΝ... ΖΗΣΕ ΜΑΗ ΜΟΥ ΝΑ ΦΑΣ ΣΤΑΦΥΛΙ Η ΓΙΑ ΜΑΣ ΙΣΧΥΕΙ ΟΤΙ... Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ... ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

ΠΑΝΤΩΣ, ΚΙ ΕΓΩ, ΕΛΠΙΖΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ!

Χαρ. Αλβερτος said...

... ΑΛΛΑ "ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ"!

gyristroula2 said...

Το να το δεχτούμε ή όχι πια,ταξιδευτή, δεν είναι στο χέρι μας, είναι γεγονός ή όπως λέει το ανέκδοτο "γίν' κε λέμε! Τι γεγονός!"
Οι συνέπειες όμως σε ένα βαθμό εξαρτώνται κι από τη δική μας στάση. Καλή εβδομάδα!

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...