Sunday, March 21, 2010

Παγκόσμια ημέρα ποίησης: εν αρχή ην νεφέλη χρυσείη.



Τότε που ο Ποιητής έβαζε τους θεούς να ερωτεύονται, τυλίγοντάς τους τρυφερά μέσα στο χρυσό του σύννεφο, να μην τους δουν βλάσφημα μάτια,να μην τους φτάσει ο αχός του πολέμου, τότε είναι που άρχισαν όλα: Ο έρωτας, η ποίηση, ο χρόνος, ο κόσμος.
Ας πάμε ξανά εκεί στην Ίδη, μέρα που είναι, να ξαναπιάσουμε από την αρχή το παλιό τραγούδι:

«Υγιέ του Κρόνου τρομερότατε, τι λόγια αυτά που κρένεις;"
Αλήθεια θέλεις να πλαγιάσουμε, τον πόθο να χαρούμε
στης Ίδας τις κορφές, που φαίνουνται τρογύρα αλάργα ολούθε;
και τι θα γίνει αν ως κοιμόμαστε μας δει αναιώνιος κάποιος
θεός, και σ᾿ όλους τους αθάνατους να το προφτάσει τρέξει;
Όχι, δε γίνεται, απ᾿ την κλίνη σου να σηκωθώ και πίσω
έτσι να φτάσω στο παλάτι σου᾿ ντροπή μεγάλη θα 'ταν.
Μ᾿ αν είναι τόσος τώρα ο πόθος σου κι αν τόσο αλήθεια θέλεις,
έχεις θαρρώ δικιά σου κάμαρα, χτισμένη από το γιο σου
τον Ήφαιστο, που πόρτες στέριωσε γερές στους παραστάτες·
κει πέρα ας πάμε να πλαγιάσουμε, μια και ζητάς αγκάλη.»

Και τότε ο Δίας της αποκρίθηκεν ο νεφελοστοιβάχτης:
«Ήρα, κανείς θεός, μη σκιάζεσαι, μήτε θνητός δεν είναι
για να μας δει· με τέτοιο σύγνεφο χρυσό θα σε σκεπάσω,
που μήτε ο γήλιος διαπερνώντας το βαθιά ως εμάς να φτάσει,
με όσο κι αν έχει φως και δύναμη να διαπερνάει τα πάντα.»
Αυτά είπε ο Δίας, και τη γυναίκα του στην αγκαλιά του παίρνει,
κι η γης η θεία χορτάρι νιόβλαστο φυτρώνει κάτωθέ τους,
σαφράνια και τριφύλλια ολόδροσα και κρίνους και ζουμπούλια,
πυκνά, απαλά, που ανακρατούσαν τους, το χώμα μην αγγίξουν.
Κει μέσα τότε οι δυο τους έγειραν, σε σύγνεφο κρυμμένοι,
χρυσό, πανώριο, κι αργοστάλαζε στραφταλιστή η δροσιά του.
Έτσι γλυκά ψηλά στο Γάργαρο κοιμόταν ο Πατέρας,
σκλάβος στον ύπνο και στον έρωτα, στην αγκαλιά της Ήρας·

αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
εἰ νῦν ἐν φιλότητι λιλαίεαι εὐνηθῆναι
Ἴδης ἐν κορυφῇσι, τὰ δὲ προπέφανται ἅπαντα·
πῶς κ᾽ ἔοι εἴ τις νῶϊ θεῶν αἰειγενετάων
εὕδοντ᾽ ἀθρήσειε, θεοῖσι δὲ πᾶσι μετελθὼν
335 πεφράδοι; οὐκ ἂν ἔγωγε τεὸν πρὸς δῶμα νεοίμην
ἐξ εὐνῆς ἀνστᾶσα, νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη.
ἀλλ᾽ εἰ δή ῥ᾽ ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ,
ἔστιν τοι θάλαμος, τόν τοι φίλος υἱὸς ἔτευξεν
Ἥφαιστος, πυκινὰς δὲ θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσεν·
340 ἔνθ᾽ ἴομεν κείοντες, ἐπεί νύ τοι εὔαδεν εὐνή.
τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
Ἥρη μήτε θεῶν τό γε δείδιθι μήτέ τιν᾽ ἀνδρῶν
ὄψεσθαι· τοῖόν τοι ἐγὼ νέφος ἀμφικαλύψω
χρύσεον· οὐδ᾽ ἂν νῶϊ διαδράκοι Ἠέλιός περ,
345 οὗ τε καὶ ὀξύτατον πέλεται φάος εἰσοράασθαι.
ἦ ῥα καὶ ἀγκὰς ἔμαρπτε Κρόνου παῖς ἣν παράκοιτιν·
τοῖσι δ᾽ ὑπὸ χθὼν δῖα φύεν νεοθηλέα ποίην,
λωτόν θ᾽ ἑρσήεντα ἰδὲ κρόκον ἠδ᾽ ὑάκινθον
πυκνὸν καὶ μαλακόν, ὃς ἀπὸ χθονὸς ὑψόσ᾽ ἔεργε.
350 τῷ ἔνι λεξάσθην, ἐπὶ δὲ νεφέλην ἕσσαντο
καλὴν χρυσείην· στιλπναὶ δ᾽ ἀπέπιπτον ἔερσαι.
ὣς ὃ μὲν ἀτρέμας εὗδε πατὴρ ἀνὰ Γαργάρῳ ἄκρῳ,
ὕπνῳ καὶ φιλότητι δαμείς, ἔχε δ᾽ ἀγκὰς ἄκοιτιν·

16 comments:

Anonymous said...

Με αφορμή την σημερινή ημέρα, θα ήθελα απο την δεύτερη έκδοση της ποιητικής συλλογής "ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣ" να αφιερώσω το ποίημα "Στα υπόγεια της Βηθλεέμ", στην μεγαλειώδη προσπάθεια όλων εκείνων που μέσω της ανθρωπιστικής οργάνωσης ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ προσπαθούν να σβήσουν τον πόνο απο τα μάτια των ανθρώπων και στέκονται αρωγοί της προσπάθειας μου όλον αυτόν τον καιρό.... θέλω επίσης να στείλω ενα μήνυμα σε όλους αυτούς που με πολεμήσανε τα τελευταία χρόνια και να τους πώ οτι δεν θα πάψω ποτέ να ονειρεύομαι εναν κόσμο πιότερο δίκαιο..., πιότερο ανθρώπινο..., πιότερο ειρηνικό και δίκαιο! Ας με λένε "ονειροπόλο", δεν πειράζει...

(απόσπασμα)
...έλα παρέα μας στα υπόγεια,
στης Βηθλεέμ τα σκοτεινά,
να βάψουμε το κόκκινο στους τοίχους με λευκό,
να σβήσουμε κάθε ανάμνηση του πολέμου
απο τα μάτια των παιδιών,
με το σεντόνι που σε φάσκιωνα ειρήνη να τυλίξεις,
και τα μάτια σου στην άκρη τους δεμένη
να μην κρατάνε μια σταγόνα παράπονου
.....
να βλέπουνε τον κόσμο φωτεινό,
να χαίρουνται τα χρώματα απόψε και αύριο και πάντα!
γιατί είναι μάτια μικρού παιδιού
μάτια μικρού παιδιού...
......
είμαστε όλοι παιδιά του Ήλιου
και μιαν ημέρα οι νεκροί θα μας τιμήσουν,
στην άκρη κάποιου μύθου
ένα στιχάκι θα γράψουν και για εμάς
ο Όμηρος ίσως ή κάποιος μικρός Θεός,
.....
στην προβλήτα της Ιστορίας
θα δέσουμε και εμείς,
ας είναι να γίνει με ειρήνη…

συγχαρητήρια για το blog σας και για την προσπάθεια που κάνετε

Anwtatos said...

Συγγνώμη, κύριε Σαριμανώλη, αλλά έχω μιαν απορία πάνω σε ένα στίχο σας: λέτε πως οι νεκροί θα μας τιμήσουν, και μάλιστα ακομη και ο Όμηρος.Πώς είναι δυνατό να γίνει αυτό, εφόσον α) είναι νεκροί και β)εμείς είμαστε ζωντανοί , επομένως εμείς θα έπρεπε να τους τιμήσουμε;

gyristroula2 said...

Eυχαριστώ κ. Σαριμανώλη. Πάντα με ευαισθησία και έμπνευση, εύχομαι.

gyristroula2 said...

Promang, είσαι σίγουρος τελικά ότι δεν είσαι το alter ego του Κίμωνα; Εγώ ακόμα αμφιβάλλω...

Χαρ. Αλβερτος said...

... :))

ΔΙΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ

Χαρ. Αλβερτος said...

... ΛΕΙΠΕΙ ΕΝΑ "Α".
ΔΙΟΡΘΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, ΑΚΟΥΣΑ, ΟΤΙ Η 21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΥΠΝΟΥ!

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ!

Eva Neocleous said...

Κι οι θεοί ερωτεύονταν κι οι θνητοί επίσης,τότε και σήμερα και πάντα,ίσως.Ο έρωτας,η ζωή, η ποίηση,η ομορφιά.Αυτός ο κόσμος ο μικρός,ο Μέγας!
Να΄σαι καλά Γυριστρούλα μου...

Γκιωνης said...

. Καλησπέρα !
Πολύ πρωτότυπο να γίνεται την Ημέρα τής Ποίησης ανάρτηση τμήματος ποιήματος τού πρώτου ποιητή. Και σάν ιδέα, και σαν επιλογή, μού άρεσε πολύ...

Anwtatos said...

Γυριστρούλα, δεν είμαι σίγουρος..

ΥΣ. Επ' ευκαιρία της ημέρας ποίησης, θα ήθελα να συγχαρώ την Κυρία Αγγέλα Αποστολίδου για την κολοσσιαία συνεισφορά της στην ανανέωση του Ποιητικού Λόγου της χώρας και παράλληλα να της ευχηθώ στο επόμενο πόνημά της να χρησιμοποιεί λιγότερα ρήματα, γιατί ο επαρκής αναγνώστης, ακομη και να παραβλέψει τις αφόρητες κοινοτοπίες της και τις κακοδουλεμένες- ανέμπνευστες εικόνες και μεταφορές, θα απογοητευθεί από τη χαλαρότητα του λόγου..
Πέραν αυτού, επιθυμώ να τονίσω πως θεωρώ την Κυρία Αγγελική μια αξιολογότατη Ποιήτρια και της εύχομαι καλή σταδιοδρομία και στο εξωτερικό.

gyristroula2 said...

ταξιδευτή, δεν πειράζει, ας συμπίπτουν οι επέτειοι κι ο ύπνος και η ποίηση πολύτιμα φάρμακα της ψυχής είναι.

gyristroula2 said...

Γκιώνη, δεν το έχουμε πολλή ανάγκη να γυρίζουμε στις πηγές; Της ποίησης, του χρόνου, του έρωτα. Όλα αυτά μέσα στον Όμηρο κρύβονται.

gyristroula2 said...

Εύα μου, κι εσύ εκεί στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη τους ίδιους θεούς λατρεύεις.

gyristroula2 said...

Αμάν πια, promang, πάνω που είπα του έφυγε η ξυνίλα, άρχισες τις κακίες.
Μα, με ποιον τα έβαλες πάλι; Αν δεν σου αρέσουν τα ποιήματα αυτά, μην τα διαβάζεις, δεν χρειάζεται να τα διαφημίζεις, γιατί εσύ μόνο αυτό κατορθώνεις, να διαφημίζεις ό,τι θάβεις. Από στοιχειώδη αντίδραση.

Anwtatos said...

Βασικά έχω γράψει ένα διήγημα.Να σου το στείλω κάποια μέρα με μειλ;

gyristroula2 said...

Ναι,να μου το στείλεις, αν και δεν συμφωνούν τα γούστα μας στην ποίηση. Εγώ να ξέρεις δεν θα στο θάψω, ακόμα κι αν δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν θα σου πω όμως κι ότι μου αρέσει, αν δεν μου αρέσει. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τιμητή της λογοτεχνίας, δικαιούμαι όμως να έχω προτιμήσεις.

Χαρ. Αλβερτος said...

... ΚΑΙ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ,
ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ!

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...