Η Ερινέλντα ήρθε πριν από δυο βδομάδες περίπου στην Πρώτη γυμνασίου. Δεν ξέρει λέξη ελληνικά, αλλά δεν την δέχθηκαν στο δημοτικό λόγω ηλικίας. Παρακολουθεί ως ακροάτρια,με διερμηνείς στην αρχή συμμαθητές της από την ίδια χώρα (Αλβανία) και από την πρώτη στιγμή έγινε αποδεκτή από όλα τα παιδιά, σε σημείο που αν τη δεις μαζί τους, δεν καταλαβαίνεις καθόλου ότι δεν υπάρχει κοινή γλώσσα συνεννόησης. Από τις πρώτες μέρες, την έβαλαν στις ομάδες προετοιμασίας των εγκαινίων της βιβλιοθήκης, εκτυπώνοντας και το αντίστοιχο καρτελάκι με το όνομά της. Στην πορεία, ανακάλυψα ότι είχαν αρχίσει ήδη οι...πολιτιστικές ανταλλαγές. Η Ερινέλντα μιλάει και πολύ καλά ιταλικά και παρέδιδε μαθήματα στους υπόλοιπους, οι οποίοι της μάθαιναν να μιλάει, να γράφει και να διαβάζει ελληνικά! Με τρόπο ευρηματικό και απλό συγχρόνως, με σχεδιάκια, αλφαβήτα, ονόματα ημερών, μηνών, αριθμούς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η τάξη, τα πρωτάκια μου, με εκπλήσσει ευχάριστα και μου δίνει δύναμη και έμπνευση. Είναι αυτή τη φορά όμως που το χρειαζόμουν πιο πολύ από ποτέ, μέσα στη γενική κατήφεια και μαυρίλα των ημερών. Για να το μοιραστώ μαζί σας, ανάρτησα τις σκαναρισμένες σελίδες του τετραδίου της Ερινέλντας, ως δείγμα πολύτιμου συνδυασμού υψηλής νοητικής και συναισθηματικής νοημοσύνης.
12 comments:
To χρειαζόμασταν αυτό φιλενάδα....
να πάρουμε δύναμη
Να σαι καλά
Τι ωραία!
κι ας τους μεγάλους να τα βγάλουν πέρα με τα κόμπλεξ και τις φοβίες τους.
φιλιά!
Πόσο απλά θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα και πόσο τα ματώνουμε συνήθως, ε;
γι άλλη μια φορά ευχαριστούμε για την αισιοδοξία που από αυτήν την ιστοσελίδα απλώνεται και μάς πλημμυρίζει !
Καλημέρα, μεριλού. Ακριβώς έτσι. Ας είναι καλά τα παιδιά.
λορελάη,ίσως το μόνο που αξίζει τελικά το χρόνο μας και την ενέργειά μας, είναι τα παιδιά. Είναι τα μόνα που επιδέχονται...ελπίδα.
διονύση,
Θα γυρίσουμε στο απλό,θα μας δοθεί αυτή η χάρη...
Γκιώνη,
καλώς ήρθες,
σ' ευχαριστώ!
Αν το θελήσουμε πολύ έρχεται η άνοιξη και μας βρίσκει εκεί που δεν το περιμένουμε πια.Ευχαριστίες στα πιτσιρίκια σου,κι ας μη ξέρουν γιατί, και σε σένα βέβαια. Νά'σαι καλά
βραχονησιδάκι, πού είσαι συ καλό μου; Ίσως και τα παιδιά, επειδή είναι πιο αισθαντικά από τους μεγάλους, "ξέρουν" πότε χρειαζόμαστε αυτή τη μικρή άνοιξη.
Φιλιά! Καλό απόγευμα!
Ποια κατήφεια και ποια μαυρίλα...
Όταν διαβάζεις τέτοια κείμενα,αντλείς δύναμη κι αισιοδοξία για τα δύσκολα...
Να΄σαι καλά,Αναστασία μου.Κι εσύ και τα παιδιά σου!
Εύα, σ' ευχαριστούμε πολύ! Κι εσύ επίσης να χαίρεσαι τα δικά σου αστέρια εκεί στην Κύπρο.
Post a Comment