Tuesday, November 10, 2009

Ένας καφές μαζί σας δίπλα στη θάλασσα




Αυτό το βροχερό απόγευμα εδώ στο Κόρθι, κι όπως βρήκα λίγη σχόλη να ακουμπήσω μερικές σκέψεις στο ηλεκτρονικό χαρτί, ευκαιρία να δούμε μαζί πού βρισκόμαστε. Πέρασαν δυο μήνες από την αρχή της σχολικής χρονιάς, που πρωτάκι κι εγώ με τα πρωτάκια μου, έκανα τα πρώτα βήματα στη νέα γη, που ανακάλυψα σαν άλλος Κολόμβος, κι ενώ νόμιζα ακόμη ότι ήμουν στις παλιές Ινδίες.
Γρήγορα όμως κατάλαβα πως ήμουν σε άλλη ήπειρο και άρχισα να ψάχνω για θησαυρούς, εξωτικά φρούτα, σπάνια φυτά... Δεν πέρασε μέρα που να μη βρήκα κάτι απ' όλα αυτά και να 'μαι τώρα να τα αραδιάζω μπροστά σας, όπως ο πλανόδιος πωλητής την πολύχρωμη πραμάτεια του:
Να εδώ μια ωραία λέσχη ανάγνωσης, γεμάτη με βιβλιοφάγους, φιλαναγνώστες, κι όλες τις φυλές που ευδοκιμούν δίπλα στις σελίδες των βιβλίων. Η τελευταία μας συνάντηση ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες συναθροίσεις ανθρώπων που έχω παρακολουθήσει. Ιδέες, προτάσεις, λόγος, διάλογος, αντίλογος ανάμεσα σε διαφορετικές ηλικίες και ειδικότητες, σε ντόπιους και "ξένους", με διαφορετικές θεωρήσεις της ανάγνωσης και όμως με πολύ ευανάγνωστη διάθεση να ταξιδέψουμε μαζί και να μοιραστούμε βιβλία και κείμενα που αγαπάμε.
Παραδίπλα έχω και μια λέσχη σε πιο μικρή συσκευασία, με αναγνώστες τα πρωτάκια μου, που έχουν ήδη πάρει τα βιβλία τους και τα διαβάζουν. Δεν είναι κλειστή, όταν είμαστε έτοιμοι, και μας δώσουν κι έναν ωραίο χώρο, που μας ετοιμάζουν, θα μοιραστούμε τις αναγνώσεις μας με όποιον θέλει να "ξαναδιαβάσει" αγαπημένα βιβλία.
Τι άλλο έχουμε; Α, αυτό είναι τεφαρίκι! Κοτζάμ κινηματογραφική ομάδα στήνουμε στο σχολείο. Ο Κίμωνας έχει αναλάβει τα τεχνικά, η Αριάνα τα...σινεφιλικά, εγώ δεσμεύτηκα για το σοκολατένιο κέικ των εγκαινίων, και μόλις φτάσει ο εξοπλισμός που μας λείπει...ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ!
Ε, μη φεύγετε! Έχει και βιολιά! (λορελάη σε βλέπω, μη φεύγεις, είπαμε!) Γυριστρούλα χωρίς βιολιά γίνεται; Πήγα στο ράδιο, για να βάζω βιολιά, κάθε Σάββατο βραδάκι 7 με 8. Τα βιολιά ξανάρχονται λέγεται η εκπομπή και μαζί μου έχω ένα φιλαράκι μου να με βοηθάει στον ήχο, παλιό καθαρόαιμο ρόκερ, που με ηρωισμό και ραδιοφωνική συνείδηση δεν καταφεύγει σε ωτοασπίδες, ούτε παίρνει ασπιρίνες μετά (Μιχάλη, αλήθεια ε;) . Στην αρχή ούτε η μάνα μου δεν με άκουσε (Αχ, το ξέχασα παιδάκι μου!) σιγά σιγά όμως ανεβαίνει η ακροαματικότητα, γιατί έχω ενισχύσεις από τους μαθητές μου. Τις προάλλες έναν είχα καλέσει, 5 μου ήρθανε. Κουβεντιάσαμε ωραία για την ομάδα της περιοχής και όχι μόνο. Και δεν διαμαρτύρονταν και πολύ για τα βιολιά, ούτε που δεν έχω μάθει ακόμα τα κουμπιά, αν και μου τα έχουν δείξει τόσες φορές. Έχουν μια υπομονή κι οι μαθητές όμως...
Τι άλλο έχει ο πάγκος; Εκδρομές. Κανονικές με λεωφορεία κι όχι μέχρι τις καφετέριες, όπως παλιά. Ανταπόκριση από την τελευταία στο μπλογκ της Πρώτης, προσεχώς. Και μόλις μας το επιτρέψει ο καιρός,μια Κυριακή, θα πάμε και μια μεγάλη βόλτα στα χωριά να φωτογραφίσουμε αξιοθέατα, όπως μας ζήτησε ο κύριος Γιώργος.
Τι άλλο, τι άλλο; Ο Σύλλογος Γυναικών αναπτύσσεται και δραστηριοποιείται στον τομέα της υγείας. Προχθές 60 γυναίκες έκαναν γυναικολογικές προληπτικές εξετάσεις σε κλιμάκιο γιατρών που μας έστειλε το νοσοκομείο Μεταξά. Και μαζί μας έστειλε ένα πολύ αγαπημένο μου παιδί από τα παλιά, που τώρα είναι κοινωνική λειτουργός στο νοσοκομείο και ψυχή αυτής της αποστολής κι άλλων που θα ακολουθήσουν. Επωφελήθηκα κι εγώ, τελικά,από αυτή την αποστολή, με μια συνάντηση που με άφησε με λίγα δάκρυα και αρκετή απόσταση από το έδαφος.
Περνάει η ώρα, βράδιασε και θέλω να σας δείξω πως παρ'όλα αυτά πολλοί από σας που με διαβάζετε βρίσκεστε συχνά δίπλα μου σε κείνα τα τραπεζάκια της φωτογραφίας με θέα τη θάλασσα, ακούγοντας αυτό το τραγούδι. Όσο και γεμάτες να είναι οι μέρες μου εδώ, μου λείπει η συντροφιά σας, αγαπημένοι μου συνάδελφοι του 5ου Γυμνασίου Ζωγράφου, φίλοι μου της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Λονδίνου, των Ιωαννίνων, του Βόλου. Ζητώ συγνώμη που δεν προλαβαίνω να επικοινωνώ μαζί σας όσο θέλω και να μαθαίνω νέα σας, αλλά για μένα το Κόρθι θα ήταν ο παράδεισος, αν μπορούσα να σας συναντώ σ' αυτά τα τραπεζάκια.

(και μια γεύση από χειμωνιάτικη Χώρα, αυτό το βιντεάκι)

39 comments:

Βραχονησίδα said...

Κάτι θυμίζει το σαλόνι αλλά και το κοίταγμα της θάλασσας! Και ο βροχερός καιρός επίσης. Το μόνο που δεν φαίνεται είναι η φιλόξενη αγκαλιά από ζεστούς κι'αγαπημένους φίλους.

Θερσίτης said...

Να είσαι καλά. Σε σκεφτόμουν σήμερα με τη βροχή. Ωραία θα είναι στο Κόρθι υπό βροχήν.

giorgos_st said...

Πού είναι τα αμυγδαλωτααααααααά!!!!!!
μήπως δεν υπάρχουν στη νέα ήπειρο?

vagnes said...
This comment has been removed by the author.
vagnes said...

...αλήθεια δεν θυμάμαι, τι μούρθε και δεν έγινα καθηγητής;;;

kimon said...

Γνήσια Κορθιανή!
Το κουτσομπολιό πάει σύννεφο.
Πως και δεν μας είπες πιο αναλυτικά τα γυναικολογικά σας;

gyristroula2 said...

Βραχονησιδάκι μου, υπάρχει αυτή η αγκαλιά και περιμένει...

gyristroula2 said...

θερσίτη μου, κάθε φορά που βρίσκω μια ειδοποίηση στο ιμέιλ μου για το Μέγαρο σε θυμάμαι κι εγώ και μου λείπεις.
Στο Κόρθι, σ' αυτό το καφέ της φωτογραφίας, η καλύτερη στιγμή είναι να έχει πολλή θάλασσα και να βλέπεις τεράστια κύματα να φτάνουν μέχρι το δρόμο.

gyristroula2 said...

Γιώργο, είναι δυνατόν να μην έχουμε αμυγδαλωτά; Και πώς θα παρασύρουμε τους βόρειους λαούς σε κάθοδο;

gyristroula2 said...

vagnes, εσύ ειδικά δεν έχεις κανένα λόγο να παραπονιέσαι. Ζεις σε μια όμορφη πόλη και δημιουργείς έργα τέχνης. Την καλημέρα μου και τα χαιρετίσματά μου στην Ιωάννα σου.

gyristroula2 said...

Έλα, έλα, Κίμωνα, καφές χωρίς κουτσομπολιό γίνεται;
Τώρα πάντως που σε "εξέθεσα" μπλογκικώς έχω ελπίδες να δω σινεμά γρήγορα;

Δημήτρης Σπυρόπουλος said...

Καλημέρα με χαιρετισμούς από το Μαραθώνα. Με ταξίδεψες εκεί, στη παραλία του ΄Ορμου, είδα τη τοποθεσία από όπου παμε στο πήδημα της γριάς , έγινες αιτία να ανακαλέσω μνήμες... Χαίρομαι για τη ζωντάνια, για την ενεργητικότητα, για το δόσιμο στη τοπική κοινωνία με τις παραστάσεις που προσλαμβάνει από σένα.
Θέλησα να συμβάλλω στη λειτουργία της κινηματογραφικής λέσχης σας. Δε το είδατε ακόμη; Τι γίνεται αλήθεια;

meril said...

Να θυμώσω τώρα;
Όχι πες να θυμώσω που κάνεις ζήλειες;
(θέλω κι εγώωω!!!)

καλημέρα γλυκιά μου κι όμορφη μου

Θανασης Ξ. said...

Βιολιά ;;; Τί βιολιά ;; Τί ε ί δ ο υ ς βιολιά ;;;;;;;
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΚΑΛΕΕΕΕΕΕ.....

υγ. Η φωτογραφία μας έστειλε...

gyristroula2 said...

Kοίτα σύμπτωση, Δημήτρη, μόλις σήμερα λάβαμε τα δώρα σου και σε ευχαριστούμε πολύ.
Η αλήθεια είναι όμως ότι η σχέση με την τοπική κοινωνία και την κάθε κοινωνία δεν μπορεί παρά να είναι αμφίδρομη. Δίνεις και παίρνεις, αλλιώς τίποτα δεν γίνεται.

gyristroula2 said...

Μεριλάκι μου, έχεις δίκιο! Ξέχασα την Πάτρα! Συγνώμη! Εσένα όμως δεν σε ξέχασα καθόλου, απλώς, για μένα ανήκεις στην Αθήνα, επειδή εκεί συναντιόμαστε.

gyristroula2 said...

θανάση, εμπιστέψου με, δεν θέλεις εσύ ειδικά να ακούς τέτοια βιολιά. Ο πλουραλισμός κουλτούρας έχει τα όριά του. Για την ώρα δεν είμαστε στο ίντερνετ, αλλά και να μας βάλουν, καλύτερα να μην το μάθετε...γιατί δεν πληρούμε τους όρους μιας στοιχειώδους ραδιοφωνικής δεοντολογίας. (ακόμη με τα κουμπιά παλεύουμε)

sgouro said...

Ευχαριστώ για το τραγούδι σου - μου λέει πολλά..
κάποια στιγμή θα τον πιούμε μαζί τον καφέ στο Κόρθι...

gyristroula2 said...

Ήταν πραγματική απόλαυση, σγουρό μου, να βλέπεις την τελευταία τρικυμία απ' αυτό το μέρος. Μακάρι να σου κάνει ένα απαγορευτικό, όταν έρθεις!

Unknown said...

καλομελέτα κ έρχεται ..σύντομα κοντά μας το "σινεμαδάκι" και το πιο πιθανό αρχές δεκεμβρίου, ηχεία παραγγέλνονται, πανί "α-κρακέλοτο" έρχεται, μένει μόνο η επιλογή της ταινίας από όλους μας (όσοι έχουν internet σύντομα και blog της κινηματογραφικής ομάδας για να ψηφίζουμε τον τίτλο της εβδομάδας)
ΟΛΑ ΚΑΛΑ και ΣΕ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ...
γκρίνιαξε κανείς πως βαριέται στο Κόρθι;;;;;

gyristroula2 said...

Υπέροχαααααααααααααα!

NdN said...

Γυριστρούλα καλησπέρα,

Από όλα ζήλεψα το ραδιόφωνο. Εκανα για χρόνια εκπομπή στη Θεσσαλονίκη. Εκπέμπεις στο ίντερνετ να σε ακούσουμε; Αν όχι να γράψεις κάθε εκπομπή! Είναι πραγματικά "κειμήλια". Θα κοιτάς τις κασσέτες και θα θυμάσαι το κάθε τραγούδι!

kimon said...

Πολλές τρικυμίες, λίγο φως και όλα γίνανε χειμωνιάτικα.
Στη πρεμιέρα του κινηματογράφου η γυριστρούλα υποσχέθηκε κέικ σοκολάτας.
Θα σας βάλω Αγγελόπουλο να κοιμηθείτε, και θα φάω όλο το κέικ.

gyristroula2 said...

Νdn, σε έχω ακούσει σε εκείνες τις εκμπομπές που είχες βάλει στο μπλογκ σου, ήσουν πολύ καλός, χωρίς υπερβολές.
Κι εγώ έκανα κάποτε μια εκπομπή με έναν φίλο μου, που με προστάτευε από τεχνικά ατοπήματα και...βιολιά, και έχω κρατήσει ηχογραφήσεις.
Από αυτή όμως...όχι. Είναι άλλος ο στόχος, όχι ραδιοφωνικός καθαρά, και ακόμη είναι στα πρώτα της βήματα τεχνικά. Αν βελτιωθεί...που δεν το πολυπιστεύω...

gyristroula2 said...

Κίμων, να ομολογήσω δημόσια ότι οι μόνες σχεδόν ταινίες που με κάνουν να κλαίω είναι του Αγγελόπουλου; Πώς να φας κέικ με τέτοια ατμόσφαιρα;

Διονύσης Μάνεσης said...

Ω! Ας ήμην ακόμη βοσκός εις τα όρη!

Μα σε πόση πίεση ν' αντέξει ο άνθρωπος; [Για άνθρωπο λογίζω τον εαυτό μου]. Δεν είμαι εγώ ψύχραιμος, φιλενάδα, είμαι ζηλόφθων και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε κιόλας.
Ξεσηκωτικά όλα, μια μικρή άνοιξη (και γιατί μικρή, δηλαδή;)
Πόσω μάλλον όταν το ειδικό βάρος τέτοιων ενεργειών στην επαρχία είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι εδώ, στο κλεινόν.

Τα χαμόγελά μας για όλα.

Anwtatos said...

HASTA LA VICTORIA SIEMPRE

gyristroula2 said...

Αχ, διονύση, που δεν σκοτώνεις τους ποιητές, εγώ να δεις κάτι ζήλειες...
Επίσης, ξέρεις καλά πως αυτές οι δράσεις στην Αθήνα είναι πολύ πιο δύσκολο να πραγματοποιηθούν κι όμως...
Συνέχισε να φέρεσαι έτσι σε ό,τι κι εγώ έχω αγαπήσει...

gyristroula2 said...

promang, τελικά δεν γλιτώσαμε από σένα; Και είσαι και σε επαναστατικό οίστρο, βλέπω. Τι να πω τώρα buenos dias;

Anwtatos said...

Εμπρός της γης οι αποσπασμένοι.

Λορελάη said...

καλό μου, αν σου πω ότι με έπιασε μια συγκίνηση, σαν νάπαιρνα γράμμα από φίλο που ξενητεύτηκε και νοσταλγώ πολύ τι θα μου έλεγες; (ελπίζω να μην είναι βαριά η αρρώστια μου γιατρέ μου :))
υπέροχο και το τραγούδι και το βίντεο (λατρεύω και τη χειμωνιάτικη θάλασσα), όσο για τα βιολιά, ποιος σου είπε ότι δεν τα αγαπώ; (υπό προϋποθέσεις βέβαια...:))) χαίρομαι, χαίρομαι πολύ, που είναι τόσο ωραία γεμάτη η ζωή σου εκεί! σε φιλώ πολύ!

gyristroula2 said...

Καλώς τηνε! Κι έλεγα πως σε τρόμαξαν τα βιολιά! Μην αναρωτιέσαι για το...άλγος, φίλη, σε κόλλησε το κείμενο, που, πίσω από τις γεμάτες με δραστηριότητες στιγμές του, κρύβει αδέξια ακριβώς την ίδια νοσταλγία για τους αγαπημένους που μου λείπουν.
καλημέρες κι αγάπες!

Δημήτρης Σπυρόπουλος said...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Αναστασια σας στέλνω εικόνες και μνήμες από την όμορφη Θεσ/νίκη όπου βρέθηκα για το συνέδριο της Ελλ. Μαθηματικής Εταιρείας. Μου άρεσαν πολλές εισηγήσεις, έχασα όμως μια για τα Μαθηματικά και την ποίηση..., είδα συναδέλφους και φίλους, πήγα Λαδάδικα, Στοά Μοντιάνο, έβγαλα φωτό. Πήρα άπειρα...βιβλία και θέλω...να ζω τέτοια τριήμερα!!! Να είσαι καλά με τον Κώστα. Πες του πως το Geogebra σάρωσε... στις εισηγήσεις του συνεδρίου...

gyristroula2 said...

Δημήτρη! Πάντα τέτοια ωραία. Ζηλεύω τη Θεσσαλονίκη, τα μαθηματικά καθόλου πάλι...Χαχαχα! Την καλημέρα μου!

Δημήτρης Σπυρόπουλος said...

Καλά δε μου λες...Του Δ/ντή σου του ειπες ότι δεν συμπαθείς τα Μαθηματικά; Και αν του ειπες εξακολουθεί να σε ανέχεται; Α! κάτι άλλο συμβαίνει... Τα φιλιά μου και στους δυό σας. Να είστε καλά καλοί μου συνάδελφοι.

gyristroula2 said...

Δημήτρη, τα μαθηματικά είπαμε δεν μου αρέσουν όχι οι μαθηματικοί! Χαχαχαχα! Το θέμα είναι ότι και να μου άρεσαν τα μαθηματικά, εγώ καθόλου δεν θα τους άρεσα πάλι!
Φιλιά επίσης!

Anwtatos said...

Όλοι στους δρόμους σήμερα εναντίον της διαμαντοπούλαινας! Δε θα περάσει ο φασισμός!

dimitris said...

ΚΑΛΗ ΗΜΕΡΑ ΤΥΧΑΙΑ 'ΕΠΕΣΑ'ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΤΙ ΜΟΥ 'ΕΙΠΕ'ΛΕΣ? ΚΑΙ ΝΑΣΕ.ΠΑΝΤΑ ΜΕΙΛΙΧΙΑ,ΠΑΝΤΑ ΕΚΠΛΗΚΤΗ[ΤΑ 'ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ']ΠΑΝΤΑ ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΙΣ ΑΓΑΠΕΣ ΣΟΥ ΤΟΝ 'ΒΡΑΧΟ'ΚΑΙΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑΡΑ ΣΟΥ.ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΡΕ Γ...ΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΟΡΘΙΟΥ ΤΑ ΦΥΛΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΨΥΧΟΑΝΕΒΑΣΤΗ ΜΑΣΤΟΡΗ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΒΡΟΧΗ ΚΑΙ Η ΛΙΘΟΔΟΜΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΔΡ.ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΣΤΟΡΗ.ΑΓΑΝΤΑ.

gyristroula2 said...

Καλημέρα Δημήτρη!!!!!
Ποιος είσαι εσύ που ξέρεις τόσα πολλά;
Στείλε μου ιμέιλ να μου πεις.
Είπες τη μεγάλη αλήθεια για τον Δρ Μάστορη, αλλά κρύβω λόγια για να μη δούμε ουρές στη Λιθοδομή.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...