Tuesday, May 11, 2010

Ένας μικρός αποχαιρετισμός για τη χρονιά που πέρασε.



(Αφιερωμένο στους μαθητές μου της Τρίτης λυκείου που δεν τους αποχαιρέτησα κανονικά)

Μου συμβαίνει συχνά να νιώθω τις ρίζες μου στους ανθρώπους. Ζωντανοί και πεθαμένοι, παρόντες και απόντες, από αίμα και σάρκα ή από πνεύμα και λόγο, βρίσκονται εκεί κάτω από τα πόδια μου, δίπλα στην καρδιά μου, τρέχουν μέσα στα όνειρά μου, ανήσυχοι για τον πόνο ή τη δίψα μου. Δεν ήμουν ποτέ αυτόφωτη, πάντα με φώτιζε κάποιο φως τους κρυφό ή φανερό και στις σκιές ακόμη ήταν εκεί αόρατο, μέχρι να το διακρίνουν τα μάτια μου.
Κανείς τους δεν υποπτεύεται πόσο τροφοδοτική γίνεται η ύπαρξή του για μένα, άσε που καμιά φορά μπορεί να πιστεύουν ότι γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Στην περίπτωση, ας πούμε, που ο τροφοδότης είναι μαθητής και του μαθαίνεις αρχαία ή έκθεση, πώς να πάει το μυαλό του ότι κρυφά η ροή έχει αντιστραφεί κι έγινε δάσκαλος του δασκάλου του;
Να, λόγου χάρη τι έγινε εκεί στα μέσα της χρονιάς φέτος: Ήμασταν στη σχολική βιβλιοθήκη με τα παιδιά της Τρίτης λυκείου. Είχα καλέσει... εξωτερική βοήθεια για να ενισχύσω το λόγο και το στοχασμό τους. Δυο επιστήμονες, ο ένας φίλος, ταξίδεψαν για χάρη μας, μας έφεραν κείμενα, συζήτησαν μαζί μας...αλλιώς. Έφεραν στην τάξη το αεράκι της ζωής έξω, της ματιάς των ανθρώπων που δημιουργούν στην επιστήμη, στην οικονομία, μακριά από τον "ιδρυματισμό" που καιροφυλαχτεί σε ανήλιαγες σχολικές αίθουσες. Εκεί λοιπόν, μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων, αναπτύχθηκε το θέμα της επιτυχίας στη ζωή. Ρώτησε σε μια στιγμή ο ένας επισκέπτης: "Παιδιά, εσείς ποιον άνθρωπο θεωρείτε επιτυχημένο από τους συντοπίτες σας; Σε ποιον θα θέλατε να μοιάσετε μεγαλώνοντας και προοδεύοντας;" Και ήρθε μετά από λίγη σιωπή μια απάντηση: "Εγώ θεωρώ σαν πιο επιτυχημένο άνθρωπο από όσους γνωρίζω, το Δημήτρη το Ζάννε. Είναι ψαράς, γιατί αυτό το επάγγελμα διάλεξε και του αρέσει, ζει στον τόπο που αγαπάει και κυρίως, βοηθάει όσο μπορεί να κρατήσουμε καθαρή και ζωντανή τη θάλασσά μας, αφού είναι οργανωμένος στην Γκρίνπις και στο σωματείο των ψαράδων. Κι όλα αυτά με κίνδυνο ακόμα και της ζωής του."
Το "νυν απολύεις" λίγο έλειψε να με προδώσει, μα σώπασα. Απόλαυσα την ευχάριστη έκπληξη των επισκεπτών, την ήρεμη συναίνεση των υπολοίπων μαθητών. Μέσα μου όμως άνοιγα τις δεξαμενές να γεμίσουν τόνους δύναμης και δικαίωσης. Όχι από αυταρέσκεια, άλλωστε αυτό το έργο δεν το δημιούργησα εγώ. Ήμουν όμως εκεί να το ακούσω και να καμαρώσω διπλά και για τον παλιό και για τον καινούριο μαθητή μου.
Μια τέτοια μεγάλη στιγμή έζησα και σήμερα, παρακολουθώντας από μακριά μια άλλη τάξη. Είδα μέσα εκεί μια υπέροχη γυναίκα να μιλάει σε μαθητές του δημοτικού. Δυο δασκάλες,λίγα παιδιά κι ο λόγος ο αληθινός να διατρέχει δυο γενιές και να φτάνει ατόφιος στο σήμερα, στα παιδιά του σήμερα, που έμαθαν τι σπουδαίο είναι να έχεις τις ρίζες σου στους ανθρώπους.

ΥΓ: Καλή επιτυχία, παιδιά! Σαν κι αυτή του Δημήτρη του Ζάννε πάνω απ' όλα.

20 comments:

Δημήτρης Σπυρόπουλος said...

Θα μου άρεσε κι εμένα να άκουγα τους μαθητές σου. Και να γνώριζα τον άνθρωπο αυτό που δείχνει να έχει πετύχει στη ζωή του. Χαίρομαι που αναδεικνύεις αληθινές αξίες και επισημαίνεις συμπεράσματα που θα πρέπει να καθοδηγούν όλους μας. Να είσαι καλή αγαπητή μου φίλη και συναδέλφισσα.

Θερσίτης said...

Τι όμορφη δικαίωση για το έργο ενός δασκάλου να βλέπει τους μαθητές του να εκτιμούν την επιτυχία όπως οι δικοί σου μαθητές!

kimon said...

Υπέροχη ανάρτηση!

sgouro said...

Γυριστρούλα οι ρίζες είναι στους ανθρώπους...αληθινό , αλλά και οδυνηρό φορές-φορές
Δώσε τις ευχές μου στα παιδιά
φιλιά πολλά και περαστικά στον μυστακοφόρο

meril said...

"Nυν απολύεις" ε;
εξαιρετικό συναίσθημα γυριστρούλα....

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο τυχεροί απίστευτα τυχεροί έχουμε υπάρξει

gyristroula2 said...

Δημήτρη Σπυρόπουλε, έχεις ανοικτή πρόσκληση και για το σχολείο και για το Κόρθι, γενικά. Να είσαι καλά,καλή δύναμη στην τελική ευθεία.

gyristroula2 said...

Αλήθεια, θερσίτη μου, δικαίωση,αλλά όχι για κάποιο επίτευγμα που δεν μου ανήκει. Δικαίωση που είμαι σ' αυτή τη δουλειά μ' αυτούς τους μαθητές. Την αγάπη μου, φιλαράκι και τις ευχές μου για ό,τι παλεύεις αυτό τον καιρό.

gyristroula2 said...

Κίμων, χαίρομαι που σου άρεσε. Είσαι δύσκολος "πελάτης" εσύ...

gyristroula2 said...

Σγουράκι, πολύ οδυνηρό, γιατί όταν χάνεις τέτοιους ανθρώπους, για οποιοδήποτε λόγο, είναι σαν να ακρωτηριάζεσαι.
Είναι καλά ο μυστακοφόρος σου, τρέχει και δεν φθάνει κι αυτός με τις πανελλήνιες τώρα. Φιλιά!
Τα παιδιά έχουμε μέρες να τα δούμε και από μεθαύριο θα τα βλέπουμε εξ αποστάσεως. Καλή τους επιτυχία.

gyristroula2 said...

μεριλού, κρύβε λόγια, στο τέλος θα μας ζητάνε να πληρώνουμε κιόλας, αντί να μας πληρώνουν!

giorgos_st said...

Γειά, υπάρχω, κατανοώ και συμμερίζομαι τα των ημερών.

gyristroula2 said...

Γιώργο, υπάρχεις, βρίσκεσαι κάπου εδώ, σε διαβεβαιώ. Σήμερα πάντως, χρειάζομαι πολλή κατανόηση, έστω και...τηλεπαθητική,μια ίωση με ταλαιπωρεί πολύ:((

NdN said...

Γυριστρούλα καλή επιτυχία στους μαθητές σου και μακάρι να βρουν την "επιτυχία" όπου κι αν την αναζητήσουν. Εξάλλου έχει τόσους πολλούς ορισμούς και δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ μπορώ να σου πω μόνο έναν.

Και φυσικά...τις ευχές μου για περαστικά!

gyristroula2 said...

Ndn μου σε ευχαριστώ,είμαι ήδη πολύ καλύτερα. Και οι μαθητές καλά πρέπει να τα πήγαν, αν και υπάρχουν πάλι διαφωνίες ιδεολογικές για το θέμα της έκθεσης, όμως μέσα στα τυπικά πλαίσια, τα θέματα ήταν αρκετά εύκολα.
Η επιτυχία, Νικόλα μου, οφείλει να ταιριάζει σ' αυτόν που την επιδιώκει, δεν υπάρχουν συνταγές για όλους.

katerina said...

Γυριστρουλα μου, εσυ που συμπυκνωνεις την μόνη δυνατοτητα που δυστυχώς ...απωλεσα, έκανα και εγώ την ευχή και το αφιερωμα μου, στα παιδιά. Στα παιδιά που σημερα, αυτές τις μερες βιωνουν σκληρά- επετρεψε μου να πω ΒΑΡΒΑΡΑ- την συναισθηματική τους ενηλικιωση.

Να είσαι καλά!!!

gyristroula2 said...

Κατερίνα, είδα πρώτα την ανάρτησή σου (βγάζω θέματα φιλοσοφίας και είμαι 2 ώρες στον υπολογιστή)και αν δεν ήμουν μια συντηρητική φιλόλογος θα είχα κάνει αντιγραφή- επικόλληση στο κειμενάκι σου και θα το είχα βάλει ως πηγή για την αξία της γνώσης! Χαχαχαχα! Υπέροχο! Άκου λαχταριστή γκόμενα!
Σοβαρά τώρα, έτσι είναι όπως τα λες.
Κρατάμε στα χέρια μας την επιτομή του Κάμα Σούτρα και την καταντάμε ηθικοπλαστικό κήρυγμα για αειπάρθενες κορασίδες.
Ακόμα και την αυτομόρφωση σήμερα κατάρτιση επαγγελματική και χρησιμοθηρική την παρουσίασαν.
Εσύ όμως είσαι το παράδειγμα ότι τουλάχιστον οι πιο ανήσυχοι και υποψιασμένοι βρίσκουν το δρόμο τελικά. Εμείς αυτό προσπαθούμε, να υποψιαστούν και να ανησυχήσουν. Τουλάχιστον...

katerina said...

Πολλες φορές σκέφτηκα Γυριστρουλα μου, ότι οι εκπαιδευτικοι, δεν πρέπει να αξιολογουνται. Οι καλοι εκπαιδευτικοι πρέπει να παιρνουν συνταξη αντιστασιακου.

Ξερω πως θα γίνει η αξιολογηση. όπως γινονται και όλα τα πραγματα στην Ελλαδα. Κια ξέρεις πολλες φορές αναρωτηθηκα,γιατί σε αυτο τον τόπο πυροβολουμε τις διαδικασίες με όμορφες λέξεις.

Αξιολογηση λοιπόν, ουσιαστική αξιολογηση των εκπαιδευτικών για μένα νοείται με μια και μόνη έννοια. Έφαγες τα συκώτια σου να μην βάλεις τοςυ μαθητές σου στη μηχανή του κυμά, να τοςυ μάθεις ότι ...σχολικός συμβουλος δεν έγινες ποτέ, αλλά ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ να ακολουθησεις να τους μπουκώσεις με τον μεσο όρο της γνωσης.

ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ να τους διδαξεις ποιηση, συμφωνα με το εγχειριδιο που λεει τι διαθεση ειχε η Δημουλά όταν έγραφε το ποιημα.

ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ να του διδαξεις το γερουνδιο (υπάρχει αυτό ή άλλα για άλλα θυμαμαι;) όταν ο μαθητής σου που διδαχτηκε μεν Αντιγονη δεν ειχε καν ακουμπήσει το αιωνιο ερωτημα της ανθρωποτητας "νόμιμο ή ηθικό;"

ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ να διδάξεις ολοκληρώματα σε αυτόν που δεν καταλαβε ακόμα τι ειναι η εξισωση.

ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ να του διδαξεις τροχιακά και κβαντοχημεία όταν κοιτάει μια απλή αντιμεταθετική αντιδραση με φρικη και αποτροπιασμο.

ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ να διδαξεις ιστορία σαν κατεβατό απο ονοματα και χρονολογιες. Και του ψιθυρισες στο αυτί, ότι η ιστορία γραφεται σαν εθνική προπαγανδα γιατί κάποτε μπορεί να χρειαστεί αν γινεις βορά σε ένα κανόνι, και αν δεν εισαι ντοπαρισμένος παιδιόθεν, ...δεν...

Πιθανά με την ...δική τους αξιολογηση, με τα δικά τους μετρα και σταθμα, με την ...χρησιμοθηρική σκοπια της αυτομορφωσης που μειωνει τα λειτουργικά κοστη της εκπαιδευσης και της γενικής ΠΑΙΔΕΙΑΣ και κάνει ...καταρτιση του ποδαριου-σημερα μαθαινεις να καρφωνεις και αυριο η παραγωγή σε χρειαζεται να στριβεις τη βίδα- δεν θα εισαι καλός εκπαιδευτικός.
Αλλά, θα εισαι ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ.

gyristroula2 said...

Κατερίνα, δεν έχεις κι άδικο μέσα στην-ποιητική αδεία- υπερβολή σου. "Αντιστασιακός" πρέπει να γίνεις στο δημόσιο σχολείο, για να παραμείνεις δάσκαλος και να μη γίνεις εκτελεστικό όργανο αμάθειας. Όμως... Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Πόσοι μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους και να μη χαντακώνουν τους μαθητές, μορφωτικά και εκπαιδευτικά; Σ' αυτούς τους "τραγικά αυτοδίδακτους" δεν μπορεί να στηρίξεις ένα εκπαιδευτικό σύστημα. Και να σου πω και κάτι; Ας παρέχει αυτό το σύστημα μια στοιχειώδη υποδομή, έναν αλφαβητισμό, μια εγκύκλια μόρφωση, αυτή που υπήρχε ακόμη και σε σκοτεινές εποχές και σε κοινωνίες οικονομικά και κοινωνικά καθυστερημένες και τα βρίσκουμε τα υπόλοιπα. Με δυο παραδείγματα, ας ξέρει καλά ελληνικά ένας μαθητής κι ας μην έχει απολαύσει την ποίηση. Κάποτε μπορεί να την προσεγγίσει. Το αντίθετο δεν μπορεί να συμβεί, να πάει ο ανελλήνιστος να διαβάσει και να χαρεί τον Καβάφη. Ας μάθει στοιχειωδώς τη σχολική ιστορία, που μάθαμε εμείς, ας ξέρει ότι πχ το ΄21 είναι μετά τη Γαλλική επανάσταση και η Μικρασιατική Καταστροφή μετά τον Α΄Παγκόσμιο και θα έχει τη δυνατότητα να γεμίσει τα κενά, να αμφισβητήσει, να απορρίψει. Τώρα, μαθητές Τρίτης Λυκείου ακούνε Α' Παγκόσμιος και ΔΕΝ έχουν ιδέα πού πέφτει και είναι μια χαρά παιδιά κατά τα άλλα. Εσύ καλείσαι να τους μάθεις την πιο "σπαστική" λεπτομέρεια του μικρασιατικού για τις εξετάσεις κι αυτά σου ζητάνε ουσιαστική στοιχειώδη ιστορική γνώση. Κρίμα δεν είναι;
Ναι, κάποτε πρέπει να γίνει κι εδώ αυτός ο στοιχειώδης έλεγχος του τι και πώς διδάσκω και με ποιο αποτέλεσμα, έστω κι αν χρειαστεί να παλεύουμε με γραφειοκράτες, τεχνοκράτες και κομματόσκυλα. Κάποτε πρέπει να παλέψουμε πραγματικά για τη δημόσια παιδεία σ' αυτό τον τόπο.

sgouro said...

Έχω ένα μικρό σχόλιο για το θέμα της Έκθεσης , αν μου επιτρέπεται:
Αυτομόρφωση όπως αυτισμός;

Γκιωνης said...

. Τί τυχερή είσαι που έζησες τέτοια στιγμή ! ! !

. Και πόσες άλλες, όπως είμαι σίγουρος !

. Αλλά πάλι σκέφτομαι, δεν είναι "τύχη" !

. Εσύ, την τύχη σου αυτή, την έφτιαξες μόνη σου ! ! !

ΥΓ : όλα τα θαυμαστικά σού αξίζουν.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...