Tuesday, October 13, 2009

Είμαι σε ένα καινούριο ποτάμι




Track No05.wav


Μπορώ πια να το βεβαιώσω προσωπικά:`"δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης". Τρέχει το ποταμάκι κι όλα αλλάζουν κι ενώ νομίζεις ότι επιστρέφεις εντός και επί τα αυτά, βρίσκεσαι σε άλλο... ποτάμι.
Το δικό μου το ποτάμι είναι ένας τόπος καλοκαιρινός. Όλοι τότε τον θυμούνται και τον αγαπάνε, κι όσο κρατάνε οι καλοκαιριές, όλο και κάτι πάει κι έρχεται, μόλις αγριέψει ο καιρός,...σκορποχώρι.
Είχα λοιπόν προετοιμαστεί να πιάσω στασίδι στο τζάκι σαν τη σταχτοπούτα, με πολλά βιβλία, γάτες, σκύλους, κεριά( για τις διακοπές ρεύματος), ένα ραδιάκι με μπαταρίες και κανένα φιλαράκι πότε πότε, που θα εξόκειλε εδώ από την αστική παλίρροια. Ακόμα και...κέντημα είχα βγάλει από τη ναφθαλίνη, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στην κόρη μου, που ενώ καμία όρεξη δεν είχε να πηγαινοέρχεται, μόλις με είδε με το λινό τραπεζομάντιλο και τη σταυροβελονιά, μου δήλωσε πρόθυμα ότι θα έρχεται συνέχεια στο νησί, με κάθε ευκαιρία. Και φυσικά τώρα, όταν την επιθυμήσω, φροντίζω να διαρρεύσει, έτσι αμέριμνα, ότι κέντησα μια ολόκληρη γωνιά. Για πότε βγάζει εισιτήριο...
Πάει όμως καιρός που δεν κέντησα. Μόλις τέλειωσαν οι διακοπές και μπήκαμε στους κανονικούς ρυθμούς, πέρα από τη δουλειά στο σχολείο, που είναι πολλή και ενδιαφέρουσα, από παντού έφταναν μηνύματα ότι πολλά πράγματα εδώ δεν είναι πια τα ίδια.
Βρέθηκα σε μια εκδήλωση του Συλλόγου γυναικών και ανακάλυψα ότι ήμουν ήδη μέλος του, ερήμην μου, και μάλιστα ότι ήθελαν τη βοήθειά μου, για να διεκδικήσουμε μια δεύτερη παιδίατρο στο νησί.
Έμαθα ότι υπάρχει δασκάλα Τάι Τσι και γίνονται 2 χρόνια τώρα μαθήματα.
Ο γυναικείος συνεταιρισμός ανθεί και μας εφοδιάζει με όσα αγαθά της γης μας δεν προλαβαίνουμε να αξιοποιήσουμε.
Δύο τυροκομεία φτιάχνουν υπέροχο αγελαδινό τυρί, όπως αυτό που έτρωγα παιδί και ,απεγνωσμένα, έψαχνα χρόνια υποκατάστατό του στα μεγάλα σούπερ μάρκετ και ποτέ δεν έβρισκα.
Το ρεύμα δεν κόβεται πια πολύ.
Μια ομάδα της πλάκας που είχαμε, έχει γίνει πια Αστέρας, όνομα και πράγμα, και αγοράζει παίχτες ξένους! Άσε που παίζει σε μια ωραία γηπεδάρα κανονική με γρασίδι, στο χωριό μου, την Αλαμανιά.
Το καινούριο ιατρείο μας θα το ζήλευε και ιδιωτικό θεραπευτήριο, την καινούρια βιβλιοθήκη του σχολείου μου δεν την έχουν σίγουρα ούτε τα ιδιωτικά σχολεία.
Συναντήθηκα με πολλά νέα παιδιά, που τελείωσαν τις σπουδές τους και δουλεύουν εδώ. (Κατερίνα,Γιάννα, Έφη, Ασημίνα, Ολυμπία, Ειρήνη, Τασούλα, Σπύρος, Φανή, Αννούλα, Νίκη και τόσοι άλλοι που δεν τους θυμάμαι τώρα.) Τι σημαίνει αυτό;
Θα έχω κτηνίατρο, φυσιοθεραπευτή, μικροβιολόγο, λογιστή, μανικιουρίστα και αισθητικό στην πόρτα μου. Κι άλλα πολλά....
Κι αν κοιτάξω και λίγο μπροστά: βιολογικός καθαρισμός, καινούριο αλιευτικό καταφύγιο, μεγάλος επαρχιακός δρόμος, όλα συνθέτουν ένα ευοίωνο "προσεχώς" για τον τόπο μου.

Αυτά όλα όμως εγώ τα συνειδητοποίησα μόλις σήμερα.

Ήρθε να με βρει στο σχολείο μια Κορθιανή...εξ αγχιστείας, από αυτό το καλό είδος που ενδημεί στο Κόρθι. Είναι αυτοί οι επήλυδες που πονάνε περισσότερο τη θετή τους πατρίδα από μας τους γηγενείς, γιατί δεν έμειναν εδώ από τύχη, αλλά από επιλογή .
Μου μίλησε για τα όνειρά της: πάνω που θα άρχιζε να χαρίζει στο δρόμο τα βιβλία της, είδε μια ανακοίνωσή μου για δημιουργία λέσχης ανάγνωσης. Πάνω που άρχιζα να βρίσκω δυσκολίες στην οργάνωση κινηματογραφικής ομάδας, μου έφερε στο πιάτο μια εμπειρία χρόνων στο χώρο του κινηματογράφου, μια σινε-λατρεία απολύτως ανίατη και απολύτως υγιή και ένα λόγο ακόμη να μην αναγνωρίζω τον τόπο μου, με την καλή έννοια.
Δεν ξέρω πόσα από τα σχέδιά μου θα καταφέρω να υλοποιήσω, το μόνο που ξέρω πια είναι πως αυτά τα σχέδια δεν είναι μόνο δικά μου.
ΥΓ1 Και για να μην σας αφήσω χωρίς το κερασάκι, χθες γνώρισα και δυο καινούριους κατοίκους Κορθίου εκ Γαλλίας, που μου έφεραν ένα γατάκι, πάνω που έψαχνα το ένα από τα δύο που είναι μέσα στο πιθάρι.

ΥΓ2 Το τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσους μου λείπουν πολύ, παρ' όλα αυτά...

23 comments:

aliki said...

Καλησπέρα συναδέλφισσα..
Συγχαρητήρια για την καλή δουλειά!
Αν θες κάνε μια επίσκεψη και από το δικό μου blog..
aliki-sergiani.blogspot.com
καλή συνέχεια!

Θανασης Ξ. said...

Ε, δεν μπορώ να μην το πω: Εδώ ταιριάζει το γνωστό τελευταίο ανέκδοτο: Μισή ώρα έγινα ΠΑΣΟΚ και... σκίζω χα χα χα χα...

ΥΓ. Τι΄ναι καλέ αυτούνο το Ταϊ Τσι ??

giorgos_st said...

Χαίρομαι για το ποτάμι σου αλλά ακόμα περισσότερο για τη διάθεση σου.
Θανάση καλά δεν γνωρίζεις το Ταϊ Τσι? εμείς στο χωριό μου στην Κρήτη μ'αυτό ξεκινούσαμε τη μέρα και μ'αυτό την τελειώναμε όταν είμασταν παιδιά.

NdN said...

Είναι θετικό που αλλάζει όψη η περιφέρεια της χώρας. Το πιο θετικό από όλα είναι ότι βλέπεις γύρω σου νέους ανθρώπους να δουλεύουν στον τόπο τους.

Υ.Γ. Το Ται τσι δεν ξέρω ούτε εγώ τι είναι!

Υ.Γ. 2 Να σταματησουν τα καψωνια στην κόρη το ταχύτερο!

Δημήτρης Σπυρόπουλος said...

Δηλαδή μας προτρέπεις να ζητήσουμε μετάθεση για το Γυμνάσιο-Λ.Τ. Κορθίου Ανδρου; Οχι θέλω σταράτια λόγια...Κι ο Μαραθώνας τι θα γίνει; Α! δε μου τα λες καλά φιλενάδα και συναδέλφισσα!!!

gyristroula2 said...

Αλίκη, καλώς όρισες στο μπλογκ μου, ετοίμασε καφέ και έρχομαι!

gyristroula2 said...

θανάση, με άλλα λόγια "γίναμε κυβέρνηση" ε;
Για να πω την αμαρτία μου, όλα αυτά στο Κόρθι έγιναν την πενταετία που λείπω, επί ΝΔ. Αυτή όμως δεν φταίει σε τίποτα!
Μα να μην ξέρεις το τάι τσι; Έλα στο Κόρθι να σου κάνουμε μια επίδειξη. Είναι πολεμική κινέζικη τέχνη, αλλά την έχουμε κάνει μάλλον χορευτική εμείς.

meril said...

Καλέ! και γω αυτό το τάι τσι δεν το ξέρω!

Αχ πολύ χαίρομαι
πολύ χαίρομαι που γίνονται πράγματα καλά πράγματα
Να σαι καλά που τα μοιράστηκες μαζί μας....
Συνέχισε να το κάνεις
..................................

meril said...

και γράφουμε και συγχρόνως....

gyristroula2 said...

Ε, βέβαια, Γιώργο, εσείς στην Κρήτη το τάι τσι το έχετε απλοποιήσει, τους σκοτώνετε κατευθείαν, τι τέχνες και κουραφέξαλα!
Όσο για το ποτάμι μου, έχεις συμβάλει κι εσύ λιγάκι να πέσω μέσα, το θυμάσαι;

gyristroula2 said...

Ndn, καλώς το το ξενιτεμένο μας που ούτε στο Λονδίνο δεν άκουσε για το τάι τσι. Για ρώτα στο περιβάλλον σου να δεις πόσοι το κάνουν ήδη.
Αν δεν σας κάνουμε και κανένα καψονάκι, καλό μου, πώς θα σας χαρούμε κι εμείς οι μάνες;

gyristroula2 said...

Δημήτρη, συνάδελφε, τι καλά θα ήτανε!
Το ποτάμι το αλλάζουν οι άνθρωποι και το Κόρθι έχει ανάγκη από πολλούς ακόμη για να αλλάξει προς το καλύτερο. Σε περιμένουμε!

gyristroula2 said...

μεριλού, εδώ είσαι;;;;
καφεδάκι;;;
γλυκό κυδώνι φρέσκο φρέσκο;
Ναι γίνονται πράγματα, γιατί έχουν έρθει νέοι άνθρωποι και δημιουργείται σιγά σιγά μια δυναμική.
Το τάι τσι θα σου πήγαινε πολύ κι ας είσαι από το Μυλοπόταμο.

meril said...

Καφέ μόλις ήπια
αλλά ένα γλυκό απ'τα χεράκια σου....

είναι τόσο αναζωογονητικός τελικά αυτός ο άνεμος δημιουργίας...
η πνοή του φτάνει ίσαμε εμάς...

Θερσίτης said...

Ως κάτοχος μαύρης ζώνης του Τάι Τσι, χαιρετίζω την ομήγυρη. Πράματα και θάματα γλέπω. Γυριστρουλία, ο παρατατικός του εξοκέλλω είναι εξόκελλε. Όχι εξόκειλλε.

Λορελάη said...

Τι ωραία! Τι ωραία! Εγώ ένα έχω να πω: Ζηλεύω!!!
(καλά εγώ θα ζήλευα και τίποτ' απ' αυτά να μη γινόταν. και με το άλλο σενάριο, του τζακιού αγκαλιά με βιβλία, γάτες, σκυλιά, μουσικές, κεριά και... κέντημα, ναι, ναι, ωραιότατο είναι το κέντημα, πάλι ενθουσιασμένη θα ήμουν... )
Τυχερή! σου στέλνουμε την αγάπη μας :)
και μη μας λησμόνει...

gyristroula2 said...

μεριλού, τα χεράκια μου μαύρισαν από τα κυδώνια που καθάρισα, οπότε κυριολεκτείς.
Εσύ σίγουρα θα φτιάχνεις μ' αυτά τίποτε κρητικές λιχουδιές, αλλά μας τις κρύβεις.

gyristroula2 said...

θερσίτη, μη μου πεις ότι κάνεις τάι τσι!!!
Γι' αυτό σε χάσαμε;
Πολύ σωστά, εξόκελλε θέλει, όχι εξόκειλε με ένα λ. Αλλά...είναι τόσο...στιγμιαίο το συμβάν, τόσο σπάνιο, που δεν του πάει ο Παρατατικός.
Πού να εξοκείλουν τα άτιμα με τόσα σκοινιά που τα κρατάνε;

gyristroula2 said...

λορελάη, μη βιάζεσαι να το πεις, το σκηνικό περιλαμβάνει επίσης: το τζάκι ως εστία θέρμανσης και μαγειρέματος και συγχρόνως έλιωνε κάποτε και χιόνι από την αυλή, γιατί είχε κοπεί και το νερό. Έξω ψυχή ζώσα, εκτός από πεινασμένα ζωντανά και αχόρταγα καιρικά φαινόμενα. Όλα τα θεωρούμενα είδη πρώτης ανάγκης κομμένα: ρεύμα, τηλέφωνο, συγκοινωνία, νερό.
Έλα εδώ μωρό μου να δεις τι είδος πρώτης ανάγκης είναι η ποίηση. Σαν τα σπίρτα ένα πράγμα...
(Κι όλα αυτά μαζί όχι προπολεμικά. Μόλις το 2004.)

Διονύσης Μάνεσης said...

Ρε παιδιά,
Δεν είναι να καθυστερώ σ' αυτές τις συγκεντρώσεις, εσείς κοντέυετε να αλληλοεξοντωθείτε εδώ πέρα.
( Παρεμπιπτόντως, πάντα κάτι με μάγευε στον όρο "πολεμική ΤΕΧΝΗ". Αλλά ας μην προχωρήσουμε περισσότερο στον Ηράκλειτο, ποτάμια, τέχνες, μην το βαρύνουμε..)

Το δοκιμασμένο, Γυριστρούλα είναι πως στην επαρχία οι δημιουργικές δυνατότητες ξεδιπλώνονται, ας πούμε, ευκολότερα. Δυο γατάκια, ένας επιστήμονας, μια λέσχη, δυο αλλοδαποί και οι κοινότητες ανθίζουν.
Ούτως ή άλλως, άκούγονται πολύ ωραία τα γάργαρα νερά του δροσερού καινούριου ποταμιού σας. Να τα λουστείτε άφοβα, θα έλεγα, αν ήμουν σίγουρος πώς δε θα παρεξηγούσε κανείς το...μεταφορικό φλερτ της έκφρασης.
Περιμένουμε νέα για τα νήματα που θ' αρχίσουν να ξεδιπλώνονται.

gyristroula2 said...

Ε, μόνο εσύ θα συνέδεες Ηράκλειτο και τάι τσι, Διονύση- που δεν σκοτώνεις τους ποιητές.
Για να ξεδιπλωθούν όμως οι όποιες δημιουργικότητες απαραίτητο συστατικό είναι να υπάρχουν δεκτικοί άνθρωποι. Και, πίστεψέ με, μερικές φορές σπανίζουν και στην επαρχία.

katerina said...

Την Ανδρο την λατρευω. Μάλλον για να ειμαι ακριβης, λατρευω την Χωρα. Παρότι στην Ανδρο έχω πάει τουλάχιστον 30 φορές, από ένα Σ/Κ μεχρι και 15μερα διακοπών, μπορώ να πω ότι ξέρω κάθε δρομακι, στην Χωρα και από την υπολοιπη Ανδρο μονο μικρές επισκέψεις. Ακομα και το τόσο τουριστικό Μπατσί, άντε κανενα ποτό κανενα βραδακυ και μετά επιστροφή στον Παραδεισο της Χωρας. Σε θεωρώ απιστευτα τυχερή που ζεις σε αποσταση …καφέ από έναν από τους πιο μαγικους τόπους της Ευρωπης…τουλαχιστον.

gyristroula2 said...

Ναι κι εγώ τη βρίσκω πολύ όμορφη τη Χώρα, Κατερίνα. Η Άνδρος όμως έχει κάτι κρυμμένες ομορφιές, που αν δεν τις ψάξεις μόνη σου με κατάλληλο αμάξι, δεν θα τις βρεις εύκολα και τυχαία στο δρόμο σου. Όταν ξαναέρθεις πάντως, φρόντισε να βρεθούμε...

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...