Σήμερα διάβασα δυο άρθρα υπέρ και κατά των μαθητικών παρελάσεων.
Και τα δύο κείμενα έχουν ουσιαστικά επιχειρήματα, από ιστορική, πολιτική και παιδαγωγική σκοπιά.
Ομολογώ ότι έχω μπερδευτεί. Νιώθω και λίγο ένοχη που μου αρέσουν οι παρελάσεις όπως έλεγα σε παλιότερή μου ανάρτηση:
Παρελάσεις
Επιτέλους, βαρέθηκα να ακούω πύρινους λόγους υπέρ και κατά των παρελάσεων.Οι μισοί τις θεωρούν περίπου απόσταγμα εθνικής λεβεντιάς και μεγαλοσύνης κι οι άλλοι μισοί φασιστικό κατάλοιπο.Μια χαρά έθιμο είναι. Ούτε τον πατριωτισμό μας αναδεικνύει, ούτε μας κάνει λιγότερο ευρωπαίους και δημοκράτες.Ας το χαιρόμαστε κάθε χρόνο στη λιακάδα, χωρίς ενοχές.Με τα πιτσιρίκια να καμαρώνουν, τις κοπελάρες μας να καίνε καρδιές, τους νεαρούς να συναγωνίζονται σε ευφάνταστες κομμώσεις.Μέχρι περήφανα γηρατειά έχει.Υπάρχει τίποτε πιο όμορφο από εκείνους τους ωραίους άνδρες και γυναίκες, που ανήκουν στην τελευταία γενιά που πολέμησε, όταν περνάνε με έναν αέρα δεκαοχτάχρονου σε διαδήλωση;Και μετά να πηγαίνουμε για παγωτό στα έξω τραπεζάκια...
Με ενοχλεί πάντως που πρέπει να εκσυγχρονιστούμε, για να αρέσουμε στους Ευρωπαίους, λες και οι παρελάσεις μας είναι πιο σκοταδιστικός θεσμός από τους βασιλιάδες που διατηρούν ορισμένοι.
Με ενοχλεί επίσης που η άποψη για κατάργησή τους θεωρείται περίπου εθνική μειοδοσία από κάποιους ή συμμόρφωση στην παγκόσμια καθεστηκυία τάξη.
Μου αρέσει να υπάρχουν αντίθετες απόψεις που ανέχονται η μία την άλλη, γιατί για μένα ΑΥΤΟ είναι η μεγαλύτερη ασπίδα απέναντι στα φασιστικά κατάλοιπα, όπου κι αν κρύβονται.
Και προτείνω: Αν πρέπει να τις εκσυγχρονίσουμε, ας τις κάνουμε τουλάχιστον διαδηλώσεις ειρήνης, δημοκρατίας, πατριωτισμού, να μπορούμε να χαιρόμαστε εικόνες σαν κι αυτές από τη σημερινή παρέλαση στο Κόρθι:
39 comments:
Εεεεε!!!! βάλτε τη web κάμερα να κοιτάει το δρόμο κι όχι τη θάλλασα!!! να βλέπουμε και μείς!!!
Νομίζω ότι τα δυο κείμενα που παραθέτεις με τα λινκ είναι αρκετά. Το ένα νεφελώδες και ασαφές και το άλλο συγκεκριμένο και πειστικό.
Μα ποιος προσδιορίζει το περιεχόμενο της εθνικής συνείδησης; Ακόμα κάποιοι είναι πιο Έλληνες;
Νομίζω ότι η κατάληξη του ποστ οδηγεί στη λύση. Τα σχολεία οφείλουν να κάνουν κάτι ανάλογο με το χαρακτήρα τους. Και αν αυτό είναι "παρέλαση" θα πρέπει να είναι χωρίς ομοιομορφία, χωρίς στοίχιση, χωρίς χαιρετισμό υποταγής προς τους «επίσημους», χωρίς... χωρίς... Οι παρελάσεις είναι εθισμός στην υποταγή.
Χρόνια Πολλά καλή μου συναδέλφισσα και φίλη. Πολύ μου άρεσε η επιχειρηματολογία σου. Τεκμηριωμένη και απλή.
Μου αρέσει ο χειρισμός του λόγου όπως τον δείχνεις στους αναγνωστες του blog. Nα είσαι καλά με τον Κώστα.
http://optasia1.blogspot.com/2009/10/blog-post.html
Οι παρελάσεις με τον καταναγκασμό τους έχουν δηλητηριάσει τον πατριωτισμό των πιτσιρικάδων μας. Στο γυμνάσιο και το λύκειο οι περισσότεροι σιχαίνονται τον καταναγκασμό, ο οποίοςεπιβεβαιώνει και τη φασιστική ρίζα της παρέλασης. Αν γινόταν μια διαδήλωση, θα είχε εντελώς διαφορετικό νόημα.
Καλημέρα Γυριστρούλα, δύσκολα μας έβαλες σήμερα (διαγώνισμα χα χα)...
Παρακολούθησα την παρέλαση στη Θεσσαλονίκη.
Μου άρεσε πολύ όταν περάσαν τα παιδιά με σύνδρομο ντάουν, κρατώντας τη σημαία τους, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ, να συντονίσουν το βήμα τους.
Μου άρεσε πολύ όταν πέρασαν οι γυφτοπούλες του Συλλόγου Τσιγγάνων Πολυδενδρίου (αν θυμάμαι καλά), ραντίζοντας με λουλούδια τον κόσμο.
Μου άρεσε πολύ όταν η κάμερα 'πρόσεξε' στην πρώτη σειρά του αψεγάδιαστου ουλαμού κάποιου στρατιωτικού σώματος, με στολή παραλλαγής και πλήρη οπλισμό, μια όμορφη νεαρή δόκιμο, που βάδιζε πιό περήφανα απ' τους άνδρες συναδέλφους της.
Αλλά κι εδώ στο blog σου, η φωτογραφία με τα πιτσιρίκια που κρατάνε τη σημαία, πολύ μου άρεσε.
Αδιάφορο παντελώς μ' αφήνει στις παρελάσεις η επίδειξη του εξοπλισμού (άρματα, αεροπλάνα κλπ), αν και όταν ήμουν παιδί αυτά μ' εντυπωσίαζαν πιό πολύ.
Ήταν, βέβαια, αστείος ο τελετάρχης του 'πολιτικού' τμήματος της παρέλασης όταν πήγε προς τον Πρόεδρο με στρατιωτικό βήμα. Αστείος φάνηκε και στον Πρόεδρο.
Δεν έχουν σημασία όλα αυτά. Η παρέλαση είναι μια τελετή. Σημασία είναι το νόημα που θα της δώσουμε. Με κουράζουν τα υπεραριστερά επιχειρήματα που ξεχνούν τις υπερπαρελάσεις της Σοβιετικής Ένωσης στην κόκκινη πλατεία, την έναρξη της Ολυμπιάδας στη Μόσχα κλπ.
Με εκνευρίζουν ΚΑΙ τα εθνικιστικά μηνύματα, 'θα χάσουμε τον πατριωτισμό μας', θα 'παγκοσμιοποιηθούμε' κλπ.
Με κουράζουν και τα media που το μόνο που προβάλλουν πάντα είναι το μίνι της σημαιοφόρου και το σημείο που στηρίζεται το κοντάρι. Ε, λοιπόν εμένα και το μίνι μου αρέσει, και η κοπελάρα, και η καφετέρια που πάνε μετά όλα μαζί και γεμίζουν τα τραπέζια με μπλε και άσπρο, και τα μωρά με την πλαστική σημαιούλα, και η λιακάδα, και ό τι μας βγάζει απ' το σπίτι μας και μας ξανακάνει σύνολο, κοινωνία, παρέα. Αραχνιάσαμε στους καναπέδες.
Ο φίλος μας ο Θερσίτης στο σχόλιό του μας θυμίζει πως εκεί στην εφηβία μπορεί η υποχρεωτική συμμετοχή στις παρελάσεις να γίνει μπούμεραγκ.
Ίσως, όμως πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά τον συμβολισμό, όχι της επετείου μόνο, αλλά και της ίδιας της παρέλασης: Η νέα γεννιά, που περνά με τη σημαία της και 'υποχρεώνει' τον Πρόεδρο της χώρας να σηκωθεί και να υποκληθεί.
Μια καλημέρα ν'αφήσω
για τα λοιπά
και μένα μ'αρέσουν οι διαφορετικές γνώμες.....
και κάτι ακόμα
ό,τι πέρασε πέρασε και οι σημερινές παρελάσεις καμία σχέση δεν έχουν με αυτές του παρελθόντος
Γιώργο, θα βάλω κι άλλες σε λίγο στο μπλογκάκι των παιδιών.
Αλλά τις καλύτερες τις χάνω γιατί χαζεύω και δεν προλαβαίνω να φωτογραφίσω.
όμικρον
Δεν θα διαφωνήσω, όλο αυτό υπάρχει στην παρέλαση, αλλά δεν νομίζω ότι "μασάει" κανείς πια. Γι' αυτό και η χαλάρωση των κανόνων.
Καλό θα ήταν βέβαια να υπάρξει και τυπικά απεγκλωβισμός των παρελάσεων από την τυπική φόρμα, αλλά να μην καταργήσουμε ένα από τα ελάχιστα "ανοικτά" τελετουργικά του σχολείου.
Δημήτρη μου, επίσης χρόνια πολλά, σε ευχαριστώ για τα επαινετικά λόγια.
Τελικά, κάπου ανάμεσα είναι η χρυσή τομή που λέτε κι εσείς οι μαθηματικοί.
οπτασία μου, όπως θα σου γράψω και στην ανάρτησή σου, αλίμονο αν εσύ σκεπτόσουν σαν κι εμάς!
Μα, θερσίτη μου, ποιο καταναγκασμό; Ξέρουν ότι ούτε απουσίες παίρνουν, ούτε κανενός είδους τιμωρία. Κανονικά θα μπορούσαν να έχουν καταργηθεί στην πράξη, λόγω μη συμμετοχής. Δεν θα ξεχάσω στο ΤΕΕ κάποιους μεγάλους σε ηλικία μαθητές, άνω των 20, που είχαν πάει και φαντάροι, κι όμως, από φιλότιμο, για να μη γίνουμε "ρεζίλι" ως σχολείο, παρήλασαν και το χάρηκαν τελικά.
Άλλοτε πάλι με το θέμα του αλβανού σημαιοφόρου, ενώ είχαν πει ότι δεν θα συμμετάσχουν, με τον κατάλληλο χειρισμό, συμμετείχαν όλοι σε μια παρέλαση-σιωπηλή διαδήλωση κατά του ρατσισμού. Ωραία ήταν.
θανάση...
Τι να πω...
Τον τελευταίο καιρό συμφωνώ πιο πολύ μαζί σου παρά μαζί μου.
Και του χρόνου.
μεριλού, καλησπέρα.
Είναι λίγο αντιφατικό σε μια κοινωνία τόσο λίγο πειθαρχημένη και τόσο ελάχιστα δεκτική σε οποιαδήποτε άνωθεν επιβολή, να δαιμονοποιούνται οι παρελάσεις, που απλώς είναι ένας αναχρονισμός, όπως όλα τα έθιμα.
«Οι μαθητικές παρελάσεις, που κληρονομήσαμε από τον Μεταξά, δεν έχουν νόημα. Πουθενά αλλού δεν γίνονται. Τη 14η Ιουλίου, οι Γάλλοι πολίτες βγαίνουν και χορεύουν στους δρόμους. Πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους γιορτής, πιο ζωντανούς. Όμως εμείς φανατιζόμαστε. Φοβόμαστε μη χάσουμε τη σημαία μας...».
Λόγια της Άλκης Ζέη, πριν από δύο χρόνια περίπου, αναφορικά και με τις μαθητικές παρελάσεις, μια επινόηση του Φρειδερίκου της Πρωσίας, όταν ήταν υπό διαμόρφωση τα εθνικά κράτη, που αποθεώθηκε στη χιτλερική Γερμανία και η οποία καθιερώθηκε στην Ελλάδα επί Μεταξά και ήταν εθνικό πρόταγμα της δικτατορίας του. Την παλιά τους «αίγλη» αναστήλωσε το 1967 η δικτατορία του Παπαδόπουλου.(Ελευθεροτυπία)
Γυριστρούλα,πιστεύω πως είναι καιρός ν΄ανοίξει ο διάλογος γι΄αυτό το θέμα, καθώς πληθαίνουν οι φωνές για κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων.
Φίλοι συνάδελφοι και όχι μόνο ...δεν είναι μόνο οι παρελάσεις αλλά και οι γιορτές που χάνουν σιγά-σιγά το νόημά τους. Μοιάζει όλα να γίνονται τυπολατρικά και όχι ουσιαστικά...γιατί άραγε;μήπως έχουμε χάσει πρώτοι εμείς τον μπούσουλα κα τις βεβαιότητές μας;
Γυριστρουλα μου
κι εμενα μου αρεσουν οι παρελασεις και να βγαζω στο μπαλκονι μου τη σημαια στις ΕΘΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ μας.
Ξερεις γιατι μου αρεσουν ολα αυτα;
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ.
Ξερεις κι εμενα δεν μου αρεσουν ολα αυτα τα ευρωπαικα κελευσματα τα φρου και τα αρωματα οι συνωστισμοι στη παραλια που θελουν καποιοι να μας κανουν να ξεχασουμε καποια γεγονοτα στο ονομα της ευρωπαικης
ολοκληρωσης.
Ομως βρε γυριστρουλα,θα στραφω παλι στη συντεχνια σου,δεν υπαρχουν δασκαλοι να εμπνευσουν τα παιδια μας να τους θυμισουν τους αγωνες των προγονων μας και ετσι ανοπο φευκτα ολες αυτες οι παρελασεις γινονται χαβαλες και πλακα.
Δεν ειναι πολυ λυπηρο.
Αυτο ειναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ γυριστρουλα
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΟΥΝ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ.
Ξερεις ολα τα αλλα ,φασιστικες παρελασεις ομοιομοργια κτλ...ειναι δικαιολογιες για καλυπτουν καποιο την ανεπαρκεια τους.
Φταίνε οι καθηγηταί!
Τότε, μαθητής, αναγκαζόμουν να τρέχω στις παρελάσεις φορώντας μάλλινο παντελόνι και γέμιζα καντήλες. Τώρα, προχτές, ο γυμναστής ενός σχολείου λέει: Θα τους εξηγήσω πως το διάταγμα συσχετίζει τη βαθμολογία με τη συμμετοχή στις παρελάσεις και θα φοβηθούν.
Αυτός είναι ο καταναγκασμός. Διατηρείται επί τριάντα τουλάχιστον χρόνια. Λες να είμαι εγώ ο αιώνια άτυχος;
http://etinaginei.blogspot.com/
όλες οι απαντήσεις εδώ..θα με ενδιέφερε η γνώμη σου, γυριστρούλα..
...όλα χάνουν το νοήμα τους όταν επαναλαμβάνονται με μονότονη και επαναλαμβανόμενη ομοιομορφία κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα θα έλεγα.
Δεν εμπνέει πια αυτό το μοντέλο δεν πρέπει κάτι να άλλο να βρούμε;
Το ίδιο φαγητό όσο και καλό να είναι δεν τρώγεται κάθε μέρα.
Οι παρελάσεις ήταν χρήσιμες σε άλλες εποχές και ήταν μια νέα ιδέα φρέσκη δροσερή και ηρωϊκή.
Σήμερα μετά από τοσα χρόνια θα πρέπει κάτι νέο να ξεπηδήσει που να τραβήξει ξανά το ενδιαφέρον των παιδιών πρώτα και όλων των υπολοίπων μετά.
Πού κρύφτηκε η φαντασία;
Διαγωνισμός με επιβράβευση (έπαινοι, ακόμη και χρηματικοί, δώρα από χορηγούς) διαγωνισμοί σχεδίου, ζωγραφικής, ταινίας μικρού μήκους απο παιδιά-μαθητές-φοιτητές, βίντεο, ποίηση πεζογραφία, εκδόσεις χορός, καλές τέχνες, καλαισθησία (αυτό που λείπει διαρκώς), ευγενής του πνεύματος άμιλλα και ας έχει πανηγυρικό χαρακτήρα λόγω των επετείων. Δημοσιότητα και συνεντευξεις των παιδιών μέσα από τα κανάλια, δημοσιευσεις σε εφημερίδες, περιοδικά, στο διαδίκτυο των συμβάντων και των έργων τους, εκθέσεις και τόσα τοσα άλλα...
...ας δώσουμε πνοή άλλη επιτέλους στο σύμβολο σημαία και ένα νέο αγώνα που να τον κατανούν και να τον χαίρονται οι νέοι σαν να είναι το δικό τους επίτευγμα αυτό, άξιοι συνεχιστές αυτών που χάσαν τη ζωή τους για την ελευθερία μας..
Συμφωνώ Εύα. Ο διάλογος πρέπει να ανοίξει, που σημαίνει να μη βιαστούμε να τις ξαποστείλουμε τις αναχρονιστικές παρελάσεις μας και να μη μείνει τίποτε στη θέση τους- εκτός από τις δοξολογίες και τα στεφάνια- που να γίνεται σε ανοικτό χώρο, με συγκεντρωμένη όλη την κοινότητα.
Εδώ στον τόπο μας η κακιά σκουριά του φασισμού δεν έπιασε ποτέ, κι αν διατηρήθηκαν οι παρελάσεις σημαίνει ότι κάποιες ανάγκες πραγματικές υπηρετούν, που δεν πρέπει να τις αγνοήσουμε.
Οι γιορτές που γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, δύσκολα ξεφεύγουν από τη ρουτίνα και την τυποποίηση, μα προσπαθούμε να τις ζωντανέψουμε, όσο μπορούμε καλύτερα.
Κι εγώ έτσι τις φαντάζομαι τις "παρελάσεις" του μέλλοντος, σαν γιορτή δρόμου, με δρώμενα, χορούς, μουσικές, διαδηλώσεις. Αν όμως απλώς καταργηθούν και γυρνάμε σπίτι, το μόνο "κέρδος" που θα έχουμε θα είναι οι λιγότερες ώρες δουλειάς για τους γυμναστές και κάποιες ώρες περισσότερο μάθημα για τα παιδιά.
Σγουρό, όλα μοιάζουν ίδια, αν δεν τ' αγαπάς, που λέει και το τραγουδάκι.
Αρκεί μια άλλη ματιά και η "γιορτή" γίνεται γιορτή, όπως μου έχει συμβεί, ευτυχώς, πολλές φορές. Μια από αυτές ήταν η φετινή μας στο Κόρθι.
loyk, καταλαβαίνω την αγωνία σου. Όταν ο πατριωτισμός γίνεται ντεμοντέ και αφήνεται ο εσμός των ακροδεξιών να πλειοδοτούν με παραληρήματα εθνικοφροσύνης, νιώθεις ότι αυτοί οι άνθρωποι, τα εικοσάχρονα παιδιά που άφησαν τα νιάτα τους στα βουνά της Αλβανίας, σε λίγο θα είναι μια ακόμη γραφικότητα, ένα κρυμμένο μυστικό στις μέσα σελίδες της ιστορίας, μαζί με το συνωστισμό. Κι εμείς οι υπερπροοδευτικοί θα αναρωτιόμαστε γιατί όλα γίνονται ένα, γιατί κανείς δεν πιστεύει και δεν αγωνίζεται για τίποτα.
Να εμπνεύσουμε ζητάς. Εμάς ποιος θα μας εμπνεύσει είναι το θέμα.
Εσύ, promang, αν κατάλαβα καλά την ανάρτησή σου, θέλεις να ξαναγράψουμε την ιστορία...με μερικές διορθώσεις γι' αυτούς τους "ρήτορες" του υπερπατριωτισμού, που στρογγυλοκάθονταν στα επιτελεία, όταν οι άλλοι σκοτώνονταν, και μετά έδειξαν... υπερβάλλοντα ζήλο συνεργασίας με τις δυνάμεις κατοχής.
Δεν έχεις παρά να τη γράψεις. Πού ξέρεις; Γράφοντας, γράφοντας κάτι θα μείνει.
vagnes, πάντα ένα βήμα μπροστά σε ιδέες και διάθεση δημιουργίας. Πώς φαίνεσαι ότι δεν ζεις στην καθημερινότητα του δημόσιου σχολείου!
Αυτό που περιγράφεις, φίλε, στις παρούσες συνθήκες είναι μαγική εικόνα, πίστεψέ με.
Σωστά, γυριστρούλα.Άλλωστε, η ιστορία έχει γραφτεί. Και ό,τι γράφει,δεν ξεγράφει..Ωστόσο, πολλές από τις κακοδαιμονίες που μαστίζουν και την παιδεία στη χώρα μας οφείλονται σε αυτές τις ανούσιες στερεοτυπικές αντιλήψεις που διαιωνίζονται στα μυαλά πολλών καθηγητών..
θερσίτη μου, μην παρεξηγηθείς, αλλά ήσουν το πρώτο γέλιο της μέρας με τις...καντήλες σου. Χαχαχα! Γλίτωσες από το μάλλινο παντελόνι, αλλά αυτές δεν τις γλιτώνεις με τίποτα μου φαίνεται!
Όσο για το βαθμό στη γυμναστική, ούτε εσύ δεν το πιστεύεις ότι μπορεί να ενδιαφέρει τα παιδιά σε σημείο που να τα αναγκάσει να συμμετέχουν στην παρέλαση.
Είναι ένα επιπλέον κίνητρο, όπως οι απουσίες που "χαρίζουν" κάποια σχολεία, αλλά αν πραγματικά δεν ήθελαν να συμμετέχουν, θα είχαν καταργηθεί εδώ και χρόνια.
Θέλουν, γιατί είναι μια κοινωνική εκδήλωση. Καμαρώνουν, τους καμαρώνουν, φλερτάρουν, κάνουν χαβαλέ, πάνε μετά βόλτα και για καφέ. Το "νόημα" έχει επικαλυφθεί προ πολλού από όλα αυτά. Και καλά κάνει...
promang, η ιστορία δεν είναι μόνο στερεότυπα και αντιλήψεις, είναι και ζωές ανθρώπων και αίμα και πόνος και όνειρα. Κι αυτά ούτε ξεγράφονται, ούτε παραγράφονται.
Μιλάς για τις παρελάσεις γυριστρούλα μου-το ερώτημα είναι τι εκπροσωπούν αυτές σε μια εποχή χωρίς πίστη και ιδανικά , χωρίς προσανατολισμό και μπούσουλα.Η κοινωνία περιμένει τα πάντα από εμάς , η κοινή γνώμη τα ρίχνει όλα στους εκπαιδευτικούς. Είμαστε κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους Έλληνες; Αν η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι διεφθαρμένη , εμείς θα είμαστε οι αδιάφθοροι;Αν η αμφισβήτηση και ο μηδενισμός μας κυκλώνουν από παντού , οι παρελάσεις θα μας σώσουν;Δεν ξέρω , παραμένω εν απορία...
Γεια σου Γυριστρούλα,
Μου άρεσε ο τρόπος που το έθεσες το θέμα. Ναι δεν είναι κακό που γίνονται οι παρελάσεις. Απλά θα ήταν καλύτερο να μην γίνονται πλέον. Δεν θα μπω στην επιχειρηματολογία των καθηγητων του Πειραματικού. Δεν θα μιλήσω για κοντού κια ψηλούς, "άξιους" και "ανάξιους". Απλά θυμάμαι ότι σαν μαθητής δεν μου έλεγαν τίποτα. Ηταν μία μέρα χαράς απλά και μόνο επειδή δεν πηγαίναμε σχολείο. Αν το σχολείο ήταν το πρωι και η παρέλαση το απόγευμα, όλοι μας θα πηγαίναμε στο φροντιστήριο.
Πρέπει να ήμουν ο μοναδικός "άξιος" στην ιστορία του ελληνικού σχολείου που ζήτησα να μην παρελάσω προς τεράστια χαρά της κοπελιάς που ακολουθούσε και της μητέρας αυτής που ακόμα και σήμερα το θυμάται και μου στέλνει χαιρετίσματα. Ετσι τιμάμε αυτούς που πολεμησαν για την πατρίδα; Δεν ξέρω, αλλά στο μυαλό μου υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι από μία μέρα κλειστού σχολείου. Μπορεί βέβαια να έχω και άδικο.
Σγουρό μου, οι παρελάσεις δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν τίποτε αυτές καθεαυτές. Είναι γιορτή, απόηχος μακρινός του νοήματος. Κάτι σαν τα Χριστούγεννα, που αν και δεν διασώζουν πια το αρχικό θρησκευτικό νόημα, παραμένουν όμορφα μέσα στον αναχρονισμό τους.
Το νόημα θα το σώσουμε στις τάξεις, τις καθημερινές, αν το σώσουμε...
Ρωτάς πολύ βασανιστικά ερωτήματα. Αν μπορούμε να μην είμαστε μια από τα ίδια με την υπόλοιπη διεφθαρμένη κοινωνία. Θα σου έλεγα ότι προσωπικά προσπαθώ να γίνω δασκάλα της κοινωνίας που ακόμα δεν έχει διαφθαρεί και δικαιούται δασκάλους, των παιδιών.
Παλιά πίστευα ότι πρέπει να είμαι ένας καλός τεχνοκράτης-δάσκαλος, φροντιστής, που να υλοποιεί τα όνειρα αυτής της κοινωνίας που λες.
Τώρα πια, τόσο μεγάλη που έγινα, προσπαθώ να είμαι με τα όνειρα των παιδιών.
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου, μικρό.
ndn καλημέρα εκεί στο βροχερό Λονδίνο!
Μα πες μου, δεν έχεις μια μικρή, τόση δα νοσταλγία για όλο αυτό που βλέπεις στις φωτογραφίες; Αυτά τα πιτσιρίκια, αυτές τις κοπέλες τις όμορφες, αλλά και όσα λέει ο θανάσης ότι είδε στη Θεσσαλονίκη; Φαντάζεσαι τις τσιγγανοπούλες να ραίνουν με λουλούδια τον κόσμο; Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες; Τους παλαίμαχους της εθνικής αντίστασης;
Εντάξει, ας εκσυγχρονιστούν, ας μην έχουν στρατιωτικό χαρακτήρα, βήμα, εμβατήρια. Θα μπορούσαν όμως να πηγαίνουν τραγουδώντας: "είμαστε δυο είμαστε τρεις" ή "όταν σφίγγουν το χέρι".
Πώς να στο πω, δεν θέλω να εκσυγχρονιστούμε τόσο που να φύγουμε από πλατείες και δρόμους και να βλέπουμε τα πάντα μέσα από οθόνες, μόνος του ο καθένας.
Γιατί εκεί πάμε...
Θα μπορούσαν επίσης να παρελαύνουν οι Αλβανοί μαθητές με την αλβανική σημαία, οι Βούλγαροι με τη δική τους κλπ. Φιέστα φραπέ!
To πιο όμορφο στιγμιότυπο της παρέλασης, promang, θα το δεις σε λίγο, ίσως σου πέσει βαρύ, αλλά τι να κάνουμε...
Να μου πέσει βαρύ; Γυριστρούλα..άλλο το να μένεις σε ένα νησάκι και στα μικρά του σχολεία να έχεις λίγους αλλοδαπούς μαθητές "για γαρνιτούρα",κι άλλο στις πόλεις.
5 χρόνια ήμουν σε μεγάλο σχολείο της Αθήνας με μεγάλο ποσοστό αλλοδαπών μαθητών. Να σου πω κάτι; Αυτοί που έχουν πρόβλημα με τους μαθητές έχουν με όλους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, και καλά θα κάνουν να αλλάξουν επάγγελμα και να μην ταλαιπωρούν εαυτούς και αλλήλους.
Δε διαφωνώ με αυτό που λες, παρά το ότι είναι μια αυθαίρετη γενίκευση.
Post a Comment