Ήταν να μη ρίξει το γάντι ο vagnes. Μετά πήγα κι έπεσα πάνω σ' ένα ποίημα. Ήταν μετωπική. Τώρα αστεράκια, μπουμ μπαμ, κρασ κρουσ. Πώς να βγεις ακέραιος από τέτοια συνάντηση; Μα, λορελάη, υπάρχουν ποιήματα που μας την έχουν στημένη; Αυτό πόσα χρόνια με παραφύλαγε; Και τώρα που είμαι σαν ισοπεδωμένο καρτούν, τι γίνεται;
ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
ΟΡΙΑ
Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλέν που δεν θα ξαναθυμηθώ.
Υπάρχει κάποιος δρόμος εδώ κοντά που είναι κιόλας απαγορευμένος για τα βήματά μου,
υπάρχει ένας καθρέφτης που κοιτάχτηκα για τελευταία φορά,
υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει ως τη συντέλεια του κόσμου.
Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου (τα βλέπω εδώ μπροστά μου)
υπάρχει κάποιο που δεν θα ξανανοίξω πια.
Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα.
Ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει.
ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
ΟΡΙΑ
Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλέν που δεν θα ξαναθυμηθώ.
Υπάρχει κάποιος δρόμος εδώ κοντά που είναι κιόλας απαγορευμένος για τα βήματά μου,
υπάρχει ένας καθρέφτης που κοιτάχτηκα για τελευταία φορά,
υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει ως τη συντέλεια του κόσμου.
Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου (τα βλέπω εδώ μπροστά μου)
υπάρχει κάποιο που δεν θα ξανανοίξω πια.
Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα.
Ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει.
9 comments:
ναι, ναι Γυριστρούλα μου, μας την έχουν στημένη! έτσι ακριβώς! Έχω κι εγώ κατά καιρούς τέτοιες μετωπικές! Αλλά μην ανησυχείς, μετά αυτά τα αστεράκια αφήνουν ένα γλυκό φως πάνω σου που θα σε κάνει ακόμη πιο όμορφη απ' ό,τι είσαι... :):):)
Ο Μπόρχες ε; Ο αγαπημένος μου σοφός... :)
Εσύ, γλυκιά μου μάγισσα, ξανθιά μου νεραϊδούλα, εσύ τον έχεις ΄κάνει του χεριού σου τον παλιοχρόνο....
ελα κοριτσια!!!!!!!!
δεν ειναι μετωπικες αυτες και δεν θελω απαισιοδοξιες για θεματα ηλικιας! ειμαι σ'αυτην την ηλικια και στα αληθεια αισθανομαι οτι μορω να κανω ακομα ΤΑ ΠΑΝΤΑ οτι εχω πολλες πορτες να ανοιξω και να ξανανοιξω αμα θελω,πολλα βιβλια να διαβασω και να ξαναδιαβασω αμα θελω και πανω απο ολα να σκεφτομαι οτι ο μονος φοβος ειναι να γερασει η καρδια μου και το μυαλο μου!
αλλωστε.........δεν ειμαι εγω που μεγαλωνω,ειναι η ζωη που ειναι μικρη!
( Ωραία. Το δικό μου ροκάνισμα αρχίζει 30 Μαΐου. Προλαβαίνω να γευτώ λίγη αθανασία ακόμα..)
Ροκανίζει, ναι. Του δε άλλου, του "ανεπαισθήτως", του Αλεξανδρινού μας, του ροκανίζει πρώτα το άλφα, μετά το νι, μετά το έψιλον, μετά το πι, του τρώει και τον τόνο και ΝΑ που απομένουμε ενεοί να κοιταζόμαστε με τον Απρόσκλητο στα μάτια.
..Αν και μου φαίνεται πως η καψοραχη θα τον ρίξει στο καναβάτσο, τον Άτιμο..
( Γυριστρουλία μου, δε θέλω ηττοπάθειες! :-) )
λορελάη!
Αχ εσύ! Μ' αυτό το αθώο ύφος, σαν τη γατούλα που μόλις κατάπιε το καναρίνι και μόνο λίγα πουπουλάκια στην άκρη των χειλιών!
Θα διάβαζα εγώ στα καλά καθούμενα ποιήματα του Μπόρχες (που στα πεζά του πάντα με δυσκόλευε η εγκεφαλικότητά του) αν δεν ήσουν εσύ και η σαγήνη σου;
ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΕΠΕΣΑ ΣΤΑ "ΟΡΙΑ"! Ακαριαία με έστειλε!
Ο τρώσας και ιάσεται, θέλω γλυκό κεράσι και βανίλια παγωτό!
μεριλάκι μου, αν δεν είχα κι εσένα!
καψοράχη, πατριωτάκι, έτσι σε θέλω με το δυναμισμό των γυναικών του τόπου μου. Δεν θα μας πάρουν φαλάγγι κάτι αργεντίνοι τυφλοί ποιητές!
διονύση, άρα είμαι πιο μικρή, εγώ μέχρι το καλοκαίρι θα είμαι αθάνατη.
Μ' αρέσει πολύ ο συσχετισμός σου, έχει άλλη χάρη το "ανεπαισθήτως", όσο να 'ναι! Άλλωστε ο Αλεξανδρινός μας έχει προειδοποιήσει επανειλημμένως. Ας πρόσεχα!
Εμένα πάλι με απασχολεί πού θα διαθέσω, όσο ζω, την περιουσία μου, τα βιβλία μου δηλαδή. Πρακτικό ζήτημα αλλά μείζον.
Ναι αλλά από κει και μετά ο άνθρωπος έζησε άλλα 45 χρόνια,με τις δυσκολίες του βέβαια, αλλά γυριστρούλα άσε τις κλάψες δε μας πείθεις...και ευτυχώς ούτε και συ έχεις πεισθεί...
O Zοζέ Σαραμάγκου έγραψε το πρωτο του βιβλίο στα 56 χρόνια του.
Μετά από 20!! χρόνια πήρε βραβειο Νόμπελ.
Να η αιτία που δεν πήραμε ακόμη βραβείο και εμείς...:)
θερσίτη, εδώ η καλή μαθήτρια! Να μου αφήσεις όλα τα λατινικά βιβλία. Κάποτε θα γίνω κι εγώ μια σοφή λατινομαθής, έτσι;
γιώργο, αυτός κι από νέος δεν ζούσε και πολύ, χαρτοπόντικας ήτανε, οπότε δεν του φάνηκαν και δύσκολα τα γεράματα!
vagnes, αυτά τα επιχειρήματά σου, μάνα εξ ουρανού!
Post a Comment