Θέλετε την τρίτη συνέχεια, έτσι; Του παραμυθιού μας. Γιατί ζούμε πια και επισήμως στο δικό μας παραμύθι. Και τα έχει όλα, πριγκιποπούλες, βοσκοπούλες, νεράιδες (πανέμορφες αυτές, μη ξεχνιόμαστε),μακρινά νησιά, ιππότες, σοφούς, ροβινσώνες... ακόμα και μαγεμένους γάτους και σκύλους και δέντρα και μαγικά βοτάνια (θου, κύριε...).
Δεν θα σας την πω όμως. Γράφεται πια τόσο ευανάγνωστα για όλους μας, μας απορροφά τόσο η ανάγνωσή του, που προτιμάμε να το ζούμε από το να το αφηγούμαστε.
Να πω όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ από εδώ στις γαλάζιες και μπλε αποχρώσεις που έχει η αγάπη και η έγνοια, στο άλικο κόκκινο της ομορφιάς και του αληθινού πλούτου, στο πράσινο της ήρεμης(ναι, επιτέλους) δύναμης και σοφίας (που χρειάζεται όμως κι ένα δικηγόρο του διαβόλου πότε πότε), στην πορτοκαλοκίτρινη χαρά της ζωής, που μας γιάτρεψε πιο πολύ κι από το βοτάνι της (θου κύριε...), στη χρυσαφιά πέτρα που κυλάει και δεν χορταριάζει.
Και σε μια αληθινή κυρία που μας τίμησε με την παρουσία της και την αγάπη της.
Τέλος να καλωσορίσω τις νέες παρουσίες στη νησιωτική μας πολιτεία.
...και εμείς καλύτερα.
7 comments:
Το τυπικό μέρος τέλειωσε κι αυτή τη φορά, γρήγορα όπως του αξίζει,το ουσιαστικό συνεχίζεται...έτσι χωρίς πρόγραμμα όπως έλεγε κάποτε η Μαρία Ρεζάν.Αντε και στην άλλη βόλτα όπως λέμε στην πρόποση την ώρα που τα ποτήρια σηκώνονται ψηλά.
Ζούμε (σ)το παραμύθι μας λοιπόν...
Χάρη σε μια πανέμορφη νεράιδα που τι δε φτιάχνει....
Χρώματα κι αρώματα να χουμε συντροφιά ως την άλλη φορά, ως "την άλλη βόλτα"
Μέχρι τότε "έτσι χωρίς πρόγραμμα" μα πιστοί στις θέσεις της Βου πανελλαδικής όπου έστω κι αν τίποτα δεν συζητήθηκε τα σπουδαία ειπώθηκαν
Μέχρι τότε λοιπόν....
Υ.Γ. Γιώργο.... Γιώργο τι όμορφα που τα είπες.... Είδες γλυκέ μου η πεντάμορφη νεράιδα πως σε μεταμόρφωσε;
Kαλά.... καλά! Κανείς μας δεν έμεινε ανεπηρέστος....
(αυτό το ραβδάκι της αγάπης....θαυματουργό!)
Εγώ έχω έναν κόμπο στο λαιμό... (είμαι κι ευσυγκίνητη πανάθεμά με :)
Εκτός όμως απ' αυτά που δεν μπορώ να πω, ας πω μόνο πως γλυκιά (και πανέμορφη! και πανέμορφη!) νεράϊδα μας, το έκανες πάλι το θαύμα σου: μας χάρισες τον ύμνο μας! :)
(εκτός από μένα φιλιά κι αγάπη από την κ.Γ., τον γνωστό... κούκλο και την γνωστή... καλλονή :)))
Άντε λοιπόν, και στην άλλη βόλτα!
Ευχαριστίες και από μας, παιδιά. Όλα ήταν υπέροχα. Όπως ταιριάζουν σε όμορφες ψυχές, όπως όλοι σας.
Ευχαριστώ νονά για το παραμύθι και για το καινούργιο φουστάνι.Το αντίδωρό μου μια απ'τις επόμενες μέρες θα είναι το παραμύθι (πολιτικό) του Μυκη, του Μίκη και του Μικυ.
Κι εμείς λέμε "να σ' εύρω", Γιώργο, είπαμε. Τώρα που το σκέπτομαι, πρώτη φορά κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει αυτή η πρόποση που ακούω από παιδί. Να σας εύρω, λοιπόν, να σας βρίσκω όλους.
Μεριλάκι, γιατί; Όλα ειπώθηκαν, ακόμη και λατινικά (δυστυχία μου). Μέχρι που ομολόγησα την ανωτερότητα του Μόργκαν. Τι άλλο να ειπωθεί πια; Για το μυ... (θου, Κύριε);
λορελάη, τα φιλιά μου στην κ. Γ, και στα άλλα πλάσματα του κόκκινου νησιού. Η συγκίνηση εδώ και κάτι μήνες πάει κι έρχεται.
Θερσίτη και Κ, στην επόμενη βόλτα σας θέλουμε περισσότερες ώρες, χάσατε μια γλυκιά πολίτικη αμαρτία.
Βραχονησίδα φιλιοσάκι, έχω πιάσει στασίδι, το ξέρεις.
Τώρα μόλις απόλαυσα όλη τη σειρά του παραμυθιού με την ησυχία μου, ελέω ...κατάλειψης ή ...κατάλυψης. Θα σας γελάσω για την ορθογραφία.
Βραχονησιδάκι, μην ξανοίγεσαι. Ο άλλος θέλει σίδερο (όχι κατακέφαλα). Δεν είναι όλοι σαν εμένα, αυτοεξυπηρετούμενοι.
Αμ πώς!
Post a Comment