And the winner is.....

Για να δείτε πόσο σας σκέπτομαι που αγωνιάτε πάνω στα πληκτρολόγιά σας για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, μόλις γύρισα κατάκοπη από τις πανελλήνιες (ήμουν στο ανέβα- κατέβα μαθητών προς και από τις τουαλέτες και σήμερα όλοι έπαθαν συχνοουρία, ας όψονται τα μαθηματικά), είπα να μη σας κρατάω άλλο να πάει και η μπουκιά κάτω.

Ας αρχίσουμε από το πλέον απίθανο. Εγώ και η όπερα. Το ειδύλλιο διακόπηκε βάναυσα πριν από 30 περίπου χρόνια, όταν στο Α' έτος ένας ρομαντικός συμφοιτητής μου, επτανήσιος, δυτικοθρεμμένος μουσικά, είπε να με πάει τη χωριάτα, που μόνο με κάτι βιολιά και πανηγύρια είχε μεγαλώσει, να ακούσω όπερα στη λυρική σκηνή. Μαζί με τη μύηση στο μουσικό είδος, ναυάγησε και το εκκολαπτόμενο φλερτάκι. Α όλα κι όλα, υπάρχουν όρια στις θυσίες που κάνεις για τον έρωτα. Και η όπερα ΗΤΑΝ μεγάλη θυσία!

Το δεύτερο πιο απίθανο είναι η απέχθειά μου για το νοικοκυριό. Ακούγεται παράδοξο, αλλά εγώ δεν το βαριέμαι. Αντίθετα, το θεωρώ, πρώτον,πηγή ισορροπίας για ανθρώπους σαν κι εμάς, που δουλεύουμε μόνο με το μυαλό και ξεχνάμε ότι έχουμε χέρια, και δεύτερον, το θεωρώ...τέχνη. Εκτιμώ πολύ τις παλιές γυναίκες που το ασκούν με μεράκι, φροντίζοντας τους ανθρώπους τους, φτιάχνοντας ένα φιλόξενο σπιτικό, αξιοποιώντας τα αγαθά της γης και σεβόμενες αρχές που μόλις τώρα ψελλίζουμε: ανακύκλωση, όχι εξάντληση βιολογικών πόρων, όχι παραβίαση εποχών, παραγωγικών δυνατοτήτων κλπ κλπ. Και παρέχοντας ποιότητα ζωής στην οικογένειά τους, που τώρα πια με τα ντελίβερι και τα διατροφικά σκάνδαλα, θα τη λαχταρήσουμε, όσο ποτέ άλλοτε. Να συμπληρώσω ότι ευτυχώς πια συναντάμε όλο και πιο πολλούς άνδρες νοικοκύρηδες, με αυτή την έννοια. Εμείς το χάνουμε, επηρεασμένες από πρότυπα που μας έχουν παραδώσει στους εμπόρους του λάιφ στάιλ και των έτοιμων, κάθε είδους και κατηγορίας, προϊόντων.

Χειμερινή κολυμβήτρια; Θα μπορούσα. Αν και κρυουλιάρα, λατρεύω τόσο το κολύμπι, που έχω τη μέγιστη ανοχή στο κρύο νερό, σε σύγκριση με το μέσο όρο των ανθρώπων. Με συγκρατεί μια χρόνια δισκοπάθεια και μια κλειστή θερμαινόμενη πισίνα που έχω βρει για το χειμώνα.

ΚΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ: Λατρεύω το Χάρυ Πότερ, μην με πυροβολείτε!
Πριν από πολλά χρόνια, όταν τον πρωτοπήρα στην κόρη μου που πήγαινε δημοτικό, του έριξα μια ματιά, γιατί έτσι έκανα πάντα, και...κόλλησα. Δεν το έδινα στο παιδί, τσακωνόμασταν, τσακίζαμε μαζί τα φύλλα, η μία πάνω, η άλλη κάτω, το κλέβαμε η μία από την άλλη. Μετά, η κατάσταση χειροτέρεψε, άρχισα να μετράω τους μήνες, για να βγει το καινούριο, σκεπτόμουν να το διαβάσω στα αγγλικά, μια φορά το έκανα κιόλας, το διάβασα στα αγγλικά, γιατί δεν είχα υπομονή να περιμένω να μεταφραστεί. Στη συνέχεια το παιδί μεγάλωσε, έγινε έφηβη και μια μέρα με συνέλαβε στο ίντερνετ στη σελίδα του Χάρυ Πότερ (υπέροχη), να ετοιμάζομαι να στείλω τα στοιχεία της, για να της στέλνουν διάφορα...ενημερωτικά. Μου είπε ψυχρά ότι το κάνω για μένα και να τα αφήσω αυτά, γιατί εκείνη δεν είναι δεκάχρονο! Πληγώθηκα και σταμάτησα.
Γιατί μου αρέσει; Γιατί εκτός από την υψηλή λογοτεχνία και την ψυχαγωγία, υπάρχει και το παραμύθι και η διασκέδαση. Κι ο Χάρυ Πότερ είναι ένα καλογραμμένο παραμύθι, που σε παρασύρει στους μαγικούς του κόσμους. Αυτό μόνο.
Τη σωστή απάντηση τη βρήκε ο giorgos. Μεταξύ μας, την ήξερε από πριν. Μεταξύ μας, δεν τη μαρτύρησε από την αρχή, για να κάνει εμένα να μαρτυρήσω με τις μπηχτές του!
Εγώ όμως είμαι η επιτροπή και το κοινό και ο πρόεδρος και η παρουσιάστρια μαζί, γι' αυτό αποφασίζω να δώσω το βραβείο στον ξενιτεμένο μας ndn για τη φοβερή ατάκα: "Καλά δεν διαβάζεις Harry Poter;
Και τι διαβάζεις;"
Απολύτως στο σωστό πνεύμα! Εύγε, νέε μου, τους το πήρες το σκαλπ των κουλτουριάρηδων (ναι και του vagnes)!
Τι κερδίζεις; Την αγγλική έκδοση του Χάρυ Πότερ από τη βιβλιοθήκη μου, με ιδιόχειρη αφιέρωση και μια φουρτάλια ανδριώτικη. (Καμιά σχέση με το Χάρυ Πότερ, αλλά είναι νόστιμη!) Θα τα παραλάβεις από κει που βρίσκονται, στο νησί μου, μόλις έρθεις. Για πληροφορίες στο ιμέιλ μου.
Δεν δέχομαι ενστάσεις, ούτε λίβελλους από μη συμμετέχοντες (λέγε με θερσίτη) και δεν θέλω δάκρυα και κοπετούς. Αφού η ζωή δεν είναι δίκαιη, ούτε η κοινωνία, γιατί οφείλω να είμαι εγώ;