Friday, April 22, 2011

Καλό Πάσχα, κ. Ν.



Σε συνάντησα ξανά μετά από πολλά χρόνια, ούτε θυμάμαι πόσα, 20,25, πάνω κάτω. Δεν άλλαξες πολύ,κύριε Ν. Έχασες αναπάντεχα τη σύντροφό σου, τα παιδιά σου μεγάλωσαν, ανοίχτηκαν στις ζωές τους. Βρεθήκαμε ξανά στους ίδιους ρόλους της νιότης μας, "ιδιοκτήτη"- ενοικιαστή, στο ίδιο σπίτι, που στέγασε μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Ήπιαμε έναν καφέ και τα είπαμε. Και ξαφνικά, με είδα μέσα από αντικατοπτρισμούς αντίστροφους 30 χρόνια πίσω. Και τι παράξενο, για πρώτη φορά δεν ήμουν μια φιγούρα γραφική, ξένη. Μπορούσα να θυμάμαι τα συνθήματα, τις μαραθώνιες πορείες, τη νεανική αδιαλλαξία, την αστείρευτη ελπίδα σε έναν άλλο κόσμο, χωρίς τη γνωστή στυφή γεύση ενός ανεκπλήρωτου ονείρου. Για πρώτη φορά, εδώ και 25 χρόνια πόνεσα γι' αυτά που είχα αφήσει πίσω μου,πολύ πριν γκρεμιστεί εκείνο το μοιραίο τείχος. Δεν τα αντικατέστησα, κ. Νίκο, απλώς έμαθα κι εγώ να ζω χωρίς ελπίδες και οράματα. Και πάνω που τα είχα θάψει όλα κάτω από πολλά κυβικά σκεπτικισμού, αμφισβήτησης, απόρριψης, βρέθηκα κάτω από τη δική σου στέγη, να μην ξέρω πού να κρύψω την ένδειά μου.
Κατεβαίνεις ακόμα σε πορείες, πορεύεσαι συνειδητά στα ίδια ιδεολογικά μονοπάτια, συμμετέχεις όπου σε καλεί το κόμμα,οι παλιοί σου σύντροφοι. Δεν κλείνεις όμως την πόρτα σου σε αποσυνάγωγους. Δε ρωτάς γιατί και πώς. Δεν κριτικάρεις, δεν απορρίπτεις. Η αλληλεγγύη για σένα έχει όνομα. Τη λένε Λαρίσα, τον άντρα της Γιούρα και έχεις διδάξει τα παιδιά τους με την ίδια ζέση που εκείνοι φροντίζουν εσένα και το σπίτι σου. Και η κομματική σου ταυτότητα έχει όνομα και ζει σε έναν ξενώνα με γέρους συντρόφους που περιέθαλψες με την επιστημονική σου ιδιότητα. Η γηραιά αγωνίστρια που προτίμησε να ζήσει εκεί, αν και έριζαν για πάρτη της ένα σωρό ανιψιές, φαίνεται να είναι το πρότυπό σου.
Πάει καιρός που τα πρότυπά μου δεν βρίσκονται στον κόσμο σου. Από δω κι από κει τα μαζεύω από τα σοκάκια σαν η μάνα τα άτακτα παιδιά. Δεν περίμενα ότι ένα από αυτά με περίμενε στο παλιό φοιτητικό μου σπίτι.
Στο σπίτι σου.
YΓ: Αυτό εδώ για να σου ευχηθώ που δεν πρόλαβα φεύγοντας

6 comments:

δήμητρα♥♥♥q said...

...Από δω κι από κει τα μαζεύω από τα σοκάκια σαν η μάνα τα άτακτα παιδιά.

Kαλή Ανάσταση.
Υγεία, ευτυχία, ομόνοια.
Για όλους μας.
Κι είθε να γυρνάμε αραιά και που, στα φοιτητικά μας σπίτια...

:)))))

katerina said...

Ας μην ειναι Σισυφειοι οι Γολγοθάδες μας Γυριστρουλα μου. Ας ειναι τουλάχιστον...ανηφορικοι. Έτσι για να μπορουμε να προσδοκουμε και Ανασταση.

Καλη Ανασταση!

Boul_boul said...

καλή επιτυχία στον Λαμπριάτη, καλή Ανάσταση φίλη μου, φιλιά

Θερσίτης said...

Τι όμορφο, τι μελαγχολικό, τι ανθρώπινο κείμενο, φιλενάδα. Ομως στα παιδιά μας να μην πούμε για τα προδομένα μας πρότυπα, για τα χαμένα νεναικά ιδανικά μας. Αυτά χρειάζονται όραμα.
Καλή Ανάσταση στην πατρίδα και στο σχολειό της.

Χαρ. Αλβερτος said...

ΓΥΡΙΣΤΡΟΥΛΑ,

ΑΝΑΣΤΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΙΑΤΗ.
ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΡΣΙΤΗ.
ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ, ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΚΟΡΘΙ!

gyristroula2 said...

Χρόνια πολλά σε όλους! Ο λαμπριάτης μεγάλη επιτυχία, περάστε για κέρασμα!

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...