Το καρναβάλι του Κορθίου ετοιμάζεται

Καθώς πλησιάζουν οι απόκριες, νιώθω πιο πολύ από ποτέ άλλοτε να είμαι εκτός κλίματος. Από τη μια η κατάσταση που ζούμε όλο αυτό τον καιρό στη χώρα μας, από την άλλη κάποια γεγονότα στον δικό μου περίγυρο, απομακρύνουν την προσδοκία μιας αποκριάς από κείνες που χαιρόμουν με την ψυχή μου σε ξέγνοιαστους καιρούς. Ευτυχώς τη δική μου μελαγχολία δεν την συμμερίζεται μια ωραία παρέα εδώ στο Κόρθι που ετοιμάζει ένα καρναβάλι με τα όλα του: Παραδοσιακό γάμο, διονυσιακή γιορτή,κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, αλευρομουτζουρώματα, παρέλαση καρνάβαλου κι άλλα όμορφα.
Γράφω αυτές τις γραμμές για να τους εκφράσω τη συγνώμη μου που δεν βοηθάω, και να τους ζητήσω να μην απογοητεύονται από την "απόσυρση" ορισμένων κουρασμένων βετεράνων καρναβαλιστών. Παιδιά, σε σας έλαχε ο κλήρος με τα νιάτα σας και το κέφι σας να μας τραβήξετε από τη μουρτζούφλικη διάθεση, να μας ρίξετε εκεί λίγο αλεύρι στη μούρη μπας και δούμε λίγο πιο άσπρη τη ζωή. Μη μας κρατάτε κακία, δώσαμε ιστορικές μάχες στις επάλξεις των καρναβαλιών του Κορθίου, κάποτε ως αρκουδίτσες χορευταρούδες με το ταίρι μας ντυμένο γύφτο, ολόιδιο στην παραμικρή λεπτομέρεια, από το σκαρπίνι το μυτερό, μέχρι το μαλλί με τις ουρίτσες και το πουκάμισο το κλαρωτό. Αχ, το χάσαμε τότε το πρώτο βραβείο, επειδή ήμασταν,λέει, φίλοι του δημάρχου, μήπως και κατηγορηθεί για...μεροληψία. Κι άλλοτε πάλι, ως κανίβαλοι με φούμο που έκανε μια βδομάδα να βγει, να μη μας γνωρίζει η ίδια μας η μάνα. Άσε τότε με τα ροζ τηλέφωνα, που είδαμε και πάθαμε να βρούμε γόβες σαρανταπέντε νούμερο για τους άνδρες, που ξεσάλωσαν μέσα στα λαμέ και τα ροζ τούλια.
Αμ' τότε με τις μπλε ποδιές που τις ξαναφόρεσε μια ομάδα "συμμαθητριών" και ήταν σαν να γυρίζαμε από σχολική εκδρομή του '60; Και οι χανούμισες που κατέβαζαν τα ρακιά δυο δυο για να ζεσταθούν και δεν είμαι σίγουρη αν χόρευαν ή αν παραντουρούσαν; Θα μπορούσα να γεμίσω αυτό το κείμενο με τέτοιες εικόνες καρναβαλιού, φτάνοντας μέχρι την εποχή που αρκούσε μια κάλτσα στη μούρη, ένα σώβρακο "ενισχυμένο" έξω από το παντελόνι κι ένα ραβδί στο χέρι, για να γυρνάς όλη νύχτα από σπίτι σε σπίτι με την παρέα σου.
Σημασία έχει πως οι Απόκριες στον τόπο μας είχαν πάντα πολλούς θιασώτες, από την εποχή ίσως που ο Διόνυσος είχε εδώ το ναό του και στη χάρη του η πηγή έτρεχε κρασί για τρία μερόνυχτα.
Έτσι λοιπόν,μέλη κι εσείς του ίδιου πανάρχαιου θιάσου, ετοιμάστε τις πομπές και τους θυσάνους σας για την πιο παλιά γιορτή που γνώρισε ο άνθρωπος, όταν ακόμα δεν τον είχαν αποκόψει από την αγκαλιά της μάνας του της γης.
Σιγά σιγά, θα φτάσει και μέχρι τις σκοτεινές μας γωνιές το φως των ιερών πυρσών σας και η ένθεη μανία σας.
Καλή δύναμη, παιδιά!