Προχθές το βράδυ ήρθε και με βρήκε το αληθινό μου όνομα: Ανεστασία. Με ένα γραμματάκι ήρθε, ενός που ξέρει από αληθινά ονόματα. Είχα μπερδευτεί με αυτά τα άλλα τα "ψεύτικα", Τασούλα όσων με ξέρουν από παιδί, Τασία όσων με γνώρισαν από σχολεία και σχολές, Αναστασία, το καλό μου, το επίσημο.
Έτσι τη λέγανε τη γιαγιά μου και αυτό το ε στη θέση του α, την ανέστησε με όλο της το όνομα, έτσι φουριόζα και ακούραστη, να μοσχομυρίζει ο ίδρος της θυμάρι, με ένα δεμάτι ξυλαράκια αγκαλιά, με το πάνινο τσουβαλάκι γεμάτο χόρτα και μανίτες. Όχι όλα, άσε λίγα να 'χουμε και του χρόνου. Μ' πήρες το όνομα, να μ' πάρεις και τη χάρη.
Εγώ δεν φοβήθηκα του Σταύρου το μαχαίρι, οι άντρες κρυφτήκανε, κυνηγούσε να σκοτώσει τη γυναίκα του, έκανε κακό μεθύσι κι όρμηξα εγώ και τ' πήρα το μαχαίρι, έδωσα μια και το 'ριξα κάτω στ' Απούτι και μετά με χτύπαε μ' ένα ρολόι στο κεφάλι να με σκοτώσει και μου 'κανε αίματα.
Η αφθονία της ζωής της ένα τραπέζι γιορτινό, το ανέκδοτο των παλιόπαιδων εγγονών της, που τη ρώταγαν κάθε φορά: "-Πόσοι λαοί έπαιξε, γιαγιά ο παππούς;" κι άρχιζε αγνοώντας τα γέλια τους: "-Δε με πιστεύ'τε βρε, εφτά λαοί έπαιξε μια φορά για τη γιορτή τ', δυο μέρες έγδερνα και μαγείρευα."
Και μαγείρευε...
Πώς να τελειώσουν αυτά τα μαγειρέματα. Άδειαζαν οι πιατέλες με τις πατάτες της, πριν καλά καλά φτάσουν στο τραπέζι. Λες και ξέραμε πως θα χάσουμε μαζί με κείνη κι αυτές. Για πάντα.
Κι εμείς τι της δίναμε; Μια ποδιά φερμένη από την Κρήτη που σπούδαζε ο Γιώργος. Και λουκούμια τριαντάφυλλο. Πάντα ψάχνω για λουκούμια τριαντάφυλλο όπου και να πάω και ποτέ δεν αγοράζω. Αρκεί που ψάχνω.
Και το τσ'παράκι της χώρεσε μέσα σ'αυτό το όνομα, και βγήκε από το γράμμα ε μια μικρογραφία περιβολιού,μια μικρή σκιερή αμασιά, δίπλα στο ρέμα, με όλα τα καλά της γης μας χαϊδεμένα από τα χέρια της σα μωρά στην κούνια.
Ανεστασία. Καθόλου δεν πρόδινε αυτό το όνομα την αδυναμία του, μόνο τη δύναμη άφηνε να φανεί και όλοι θα μέναμε σ' αυτή, αν δεν της είχε πέσει το μαντίλι. 30 χρόνια μετά το θάνατό του, η φωτογραφία του παππού στα νιάτα του τυλιγμένη στο μαντίλι. Ντράπηκε, δεν είχε πει τίποτα. Ελπίζω κι εμείς. Δεν θυμάμαι...
Να σου πάρω και τη χάρη.
Και το όνομα.
Ανεστασία, αυτό είναι το όνομά μου.
26 comments:
Της πήρες και την χάρη κι ας μη το ξέρεις,κι ας μη το ομολογείς...
Το σημείωμα των παιδιών για τη μαγεία των σαββατόβραδων παρέα με τα βιβλία το αποδεικνύει,Ανεστασία μας.
E, NAΙ.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ!
ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ,
ΤΑΣΙΑ, ΤΑΣΟΥΛΑ, ... :)
Μου αρέσει το Ανεστασία. Όμορφη αφήγηση. Σε λίγο σε βλέπω να διεκδικείς δάφνες των ηθογράφων Παπαδιαμάντη και Βιζυηνού.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΝΕΣΤΑΣΙΑ! ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΛΛΑ ΑΠ'ΟΣΟ ΞΕΡΩ ΤΗΝ ΕΓΓΟΝΗ ΚΑΛΟΣΟΓΟ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ!
Γιαγιά ανέστη,
αληθώς ανέστη,
δεν την χάσατε ποτέ,
ολοζώντανη οικοδέσποινα στις μνήμες σας Ανεστασία
Υπεράνω σχολίων..
Καλήμέρα.
Να το χαίρεσαι! Και να σαι περήφανη για τη γιαγιά σου. Αυτή η γενιά έβγαλε σπουδαίους ανθρώπους , Ανεστασία...
βραχονησιδάκι, αλήθεια, μακάρι να της έπαιρνα τη χάρη να φροντίζω κι εγώ έτσι το περβολάκι μου.
ταξιδευτή, Ανεστασία, το ε τα αλλάζει όλα.
Αχ, θερσίτη μου, σε επηρέασε αυτός ο προβοκάτορας, ο διονύσης, αλλά όσο και να μ΄αγαπάς Παπαδιαμάντης δε γίνομαι...Χαχαχαχα!
Αα, Δημητρό, εμείς οι χωριανοί σου εδώ στο Κόρθι είμαστε ομορφόσογα, γι΄αυτό μας αγάπησες.
vagnes,
τα σχόλιά σου και τα αναρτώμενά σου βαίνουν όλο και ποιητικότερα, φίλε...
θανάση,
ευχαριστώ πολύ.
Καλώς το σγουρό μας,
Σ' ευχαριστώ πολύ, να με λες έτσι όταν έρθεις και όλοι οι...αμύητοι μυστακοφόροι και μη θα αναρωτιούνται.
ΜΕ "Ε" Η "Α", ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙ!
ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΚΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ.
ΚΑΛΟ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ, ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ, ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΚΟΡΘΙ!
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΑΣ ΧΑΡΙΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΑΕΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΕΤΕ; :)
Σπουδαίους ανθρώπους; Μπορεί.Σπουδαιότερους από μένα; Αμφίβολο.
Ανεστασία μου, κουρασμένη ήρθα στο κονάκι σου, απο το συρε και έλα το αναιτιο, αυτό της πόλης που τρεχει, αυτο που σε κινει να τρεχεις για να προλάβεις τα...άλλα. Αυτά που πιθανόν δεν θες, αυτα που πιθανότατα δνε χρειαζεσαι, αλλά τα ...κυνηγάς.
Ανεστασία μου, νερακι μου εδωσες και ξεdιψασα, και έτσι μια μικρή στιγμή, μια ανασα με ...Aναστησες.
Να είσαι καλά καρδιά μου.
ταξιδευτή, βρισκόμαστε στην Αθήνα από χθες βράδυ και αντί για καρναβάλια φέτος έχει βόλτες κάτω από την Ακρόπολη, Μοναστηράκι και θέατρο μετά, το Αμάρτημα της μητρός μου του Βιζυηνού. Όσοι πιστοί...
promang,
κρίση μεγαλείου ή αυτοσαρκασμός;
Χάνω τα παραγλωσσικά στοιχεία (έτσι δεν τα λέμε;).
κατερίνα, τι λες κοπέλα μου; Νεράκι;
Δυο ρακιά, ένα για το δρόμο κι ένα γιατί δεν ήρθες με ένα πόδι, που έλεγε κι η Ανεστασία, όταν ζητούσε και δεύτερο ρακί.
ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!
ΕΓΩ, ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ, ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ 50 ΧΛΜ. ΑΠ' ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!
ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ - ΠΟΥ ΑΦΗΣΑ ΝΑ ΦΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ - ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΛΗΜΕΡΙ ΜΟΥ, ΜΕΤΑ 13 ΜΕΡΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ!
ΑΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΘΑ ΕΜΕΝΑ ΚΙ ΑΠΟΨΕ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ... ΩΣ ΠΙΣΤΟΣ ΘΑ ΠΡΟΣΕΡΧΟΜΟΥΝ!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΛΑ!
ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΟΠΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΟΥ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ!
Τι όμορφο το Ανεστασία!
Κι η αγάπη σου για τη γιαγιά, όπως βγαίνει από την αφήγησή σου,πολύ σε τιμάει...
Όσο για το Αναστασία σημαίνει πολλά για μένα(κάποια στιγμή θα σου πω)...
Να περνάς όμορφα...
Ναι, Παπαδιαμάντης δε γίνεσαι.
Παπεδιαμάντης, ίσως.
( Μα τι κείμενο κι αυτό! Η απόδειξη πως λύγισε και το δύσκολο, θρασύ φίλο μας..Πρόσεχε, Ανεστασία, πρόσεχε!)
ταξιδευτή, όποιες κι αν ήταν οι καταστάσεις,αφού ξεπεράστηκαν, όλα καλά! Εμείς επιστρέψαμε στο νησί, διεκπεραιώνοντας ένα πρόγραμμα αρκετά φορτωμένο,αλλά ευτυχώς και με πολλές ευχάριστες στιγμές. Χωρίς φωτ. μηχανή. Δεν είμαι τόσο συνειδητή μπλόγκερ, φαίνεται...
Αλήθεια Εύα; Μη μου πεις ότι ολόκληρο το όνομά σου είναι Ευανθία, γιατί αυτό κι αν θα ήταν σύμπτωση.
διονύση μου με το δολοφονικό -πρωί πρωί- χιούμορ (μα τι επιλεκτικό ταλέντο, να μη σκοτώνεις ποιητές, αλλά μόνο αθώες γυριστρούλες, για να μη θυμηθώ και την τσάπα!), σου οφείλω μια υπέροχη παράσταση που είδα το τριήμερο. Το αμάρτημα του Βιζυηνού με έναν Λογοθέτη-ποιητή να εμψυχώνει ένα από τα πιο δυνατά κείμενα της "ύλης" μας. Ωραία που ήτανε...
Post a Comment