Sunday, January 31, 2010

Οι μαθητές γράφουν για τους δασκάλους τους.



Να μοιραστώ μαζί σας, θέλω σήμερα, τις απόψεις των μαθητών μου της Τρίτης λυκείου για το ρόλο του δασκάλου, με βάση τις εμπειρίες που είχαν σε όλη τη μαθητική τους πορεία μέχρι τώρα. Ας δούμε λοιπόν τι θετικό και τι αρνητικό κατέγραψε η μαθητική πένα κι ας επωφεληθούμε, διδάσκοντες και μη:

"Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάποιες φορές στη μέχρι τώρα μαθητική μου σταδιοδρομία, αισθάνθηκα αδικημένος από καθηγητές, από το σχολείο, από το σύστημα, από άλλους συμμαθητές, απ' την κοινωνία. Ένιωσα πως θέλω να μιλήσω σε κάποιον που μπορεί να με συμβουλέψει, αλλά ήταν ελάχιστες οι φορές που ανοίχτηκα και, όταν το έκανα, διάλεξα καθηγητή, ο οποίος ναι μεν μπορεί να είχε διαφορετική άποψη από τη δική μου, αλλά μπόρεσε να με συμβουλέψει και να μου δείξει το σωστό, προσπαθώντας όχι να μου αλλάξει τη γνώμη, παρά μόνο να την εμπλουτίσει με άλλες απόψεις και να με κάνει να δω αυτή την κατάσταση και από άλλες "γωνίες". Κατά τη γνώμη μου, δεν θα κατάφερνε τίποτα, αν δεν έβαζε πρώτα τον εαυτό του στη θέση μου και πιστεύω ότι η επικοινωνία και η εμπιστοσύνη θα πρέπει να είναι ένα από τα όπλα των καθηγητών σε αυτό τον άτυπο πόλεμο που γίνεται για την παιδεία και την εκπαίδευση...Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι κατάφεραν να με βοηθήσουν να ενταχθώ στην κοινωνία και να γίνω ένας υγιής πολίτης, αλλά και όλους τους άλλους που με κόπο το προσπάθησαν, δείχνοντάς μου την ουσία της παιδείας, διδάσκοντάς μου τον πλούτο που σου δίνει η γνώση και η μάθηση, αλλά και μαθαίνοντάς μου ότι με την εισαγωγή μέτρου σε ό,τι κάνουμε έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα..."
Χ.


"Πολλοί καθηγητές λόγω ηλικίας ή λόγω προσωπικών προβλημάτων, ξεσπούν τα νεύρα τους πάνω στα παιδιά,πολλές φορές χωρίς λόγο και άλλες φορές για κάτι αμελητέο προκαλούν ένα χάος, με τιμωρίες και επιπλήξεις. Όπως λένε και οι μαθητικές παρέες, "πώς θα κοιμηθεί και πώς θα ξυπνήσει", εννοώντας ότι από εκεί εξαρτάται το πόσο καλός ή κακός θα είναι μέσα στην τάξη."
Λευτέρης


"Για να μπορούν οι καθηγητές να προσφέρουν το αγαθό της παιδείας στους μαθητές, θα πρέπει να κατέχουν πλήρη γνώση του μαθήματος που διδάσκουν, να έχουν κύρος στο λόγο τους, μεταδοτικότητα, και να είναι καταξιωμένοι, ώστε να μπορούν να τραβήξουν το ενδιαφέρον των μαθητών."
Βαγγελιώ


"Καταρχάς, πρέπει συνεχώς να καλλιεργείτε την ελληνική γλώσσα και συγκεκριμένα, να ασκείτε τον προφορικό λόγο, διότι είναι πολύ σημαντικός. Εμείς μαθαίνουμε από αυτά που ακούμε από εσάς και δεν πρέπει να τα μαθαίνουμε λάθος... Επιπλέον, η μεταδοτικότητα είναι ένα γνώρισμα που μπορεί να μην το έχετε όλοι σας, αλλά θα ήταν πολύ σπουδαίο, αν με την καλλιέργεια το αποκτούσατε. Μπορεί κάποιος από σας να έχει πάρα πολλές γνώσεις και καλό θα ήταν να επιμορφώνεστε, αλλά τι να τις κάνουμε, αν δεν μπορεί να μας τις μεταδώσει;"
Αννα




"Επίσης το κύριο γνώρισμα που πρέπει να καλλιεργηθεί οπωσδήποτε από ένα δάσκαλο είναι η υπομονή, διότι το κάθε παιδί λειτουργεί διαφορετικά και μπορεί να χρειάζεται περισσότερο χρόνο από ένα άλλο, για να καταλάβει κάτι...Ακόμα ο δάσκαλος πρέπει να είναι υποδειγματικός και να μην ξεχωρίζει τους μαθητές του. Χρέος του είναι να καταφέρει να μεταφέρει τη γνώση σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, ταυτότητας. Όλα τα παιδιά θα πρέπει να δέχονται την ίδια συμπεριφορά, χωρίς διακρίσεις."
Γεωργία


Εγώ, όπως και όλα τα παιδιά φαντάζομαι, θα ήθελα να κάνουμε περισσότερες δραστηριότητες στο σχολείο και λιγότερο μάθημα. Οι περισσότεροι καθηγητές όμως, όταν τους ρωτάς κάτι εκτός μαθήματος, δεν σου απαντούν. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι από τα χειρότερα, γιατί, για να ρωτάει αυτό το παιδί, πάει να πει ότι το ενδιαφέρει. Αυτό που ψάχνω εγώ, όπως οι περισσότεροι μαθητές είναι κάτι πολύ πιο πλατύ πιο βαθύ από το να πλουτίσει το μυαλό μας με ορισμένα γνωστικά στοιχεία."
Μαρία


"Εκτός από τα παραπάνω, ωφέλιμο θα ήταν, να έχει την ικανότητα να επαναφέρει τους μαθητές στην τάξη, να τους ελέγξει και να λειτουργούν με μέτρο. Φυσικά, για να μπορεί να πράττει έτσι, πρέπει να πειραματιστεί, να έχει εμπειρίες, αλλά κι αν δεν έχει, θα ήταν καλό να προσπαθεί συνεχώς να γίνεται καλύτερος. Το έργο του δασκάλου δεν είναι άσκηση επαγγέλματος αναγκαστικά για την πληρωμή, αλλά λειτούργημα. Είναι απαραίτητο να υπάρχει συνεννόηση, ηρεμία και συναισθηματικό δέσιμο. Διαφορετικά ο δάσκαλος θα αποδειχθεί αποτυχημένος, ακατάλληλος στο είδος του."
Σοφία




"Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να αποφύγουν οι δάσκαλοι είναι η επιβολή αξιών. Δεν πρέπει να επιβάλλουν, αλλά να προβάλλουν στους μαθητές τις αξίες της ζωής. Έτσι το παιδί αποκτά τη δυνατότητα να αποφασίσει μόνο του τι θέλει να ακολουθήσει στη ζωή του. Για παράδειγμα, πρέπει να προβάλλονται όλα τα είδη επαγγελμάτων κι όχι μόνο τα σπουδαιότερα, επειδή προσφέρουν μια καλή οικονομική αποκατάσταση. Δεν μπορεί να επιβάλει κάτι που το θεωρεί ο ίδιος σωστό, γιατί η έννοια του σωστού είναι υποκειμενική, ο καθένας την αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο."
Μπέσα


"Πρέπει λοιπόν, ο κάθε καθηγητής να μπορεί να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τους μαθητές του, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο και εντός και εκτός της τάξης και του σχολείου. Το βασικότερο εργαλείο για το χτίσιμο αυτής της επικοινωνίας είναι ο διάλογος. Μέσω του διαλόγου οι δάσκαλοι μπορούν να διδάξουν στους μαθητές τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφέρονται και να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους, κάνοντας παράλληλα το μάθημα πιο ενδιαφέρον."
Γιώργος


" Ένα επιπρόσθετο χαρακτηριστικό που πρέπει να διέπει το μάθημα ενός καθηγητή είναι η πειθαρχία. Χρειάζεται να δημιουργεί ένα εύθυμο κλίμα που η δουλειά και η αποτελεσματικότητα θα συνδέονται αρμονικά με την καλοπέραση και τη δημιουργικότητα, χωρίς να υπερβαίνονται, φυσικά, τα όρια και ο μοναδικός τρόπος να πετύχει αυτή η συνταγή είναι μέσω της πειθαρχίας. Η φιλικότητα επίσης και η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του μαθητή είναι στοιχεία τα οποία μπορούν να βοηθήσουν έναν καθηγητή να κερδίσει όχι μόνο το σεβασμό από τους ,μαθητές του, αλλά και τη βαθιά και αληθινή εκτίμηση προς το πρόσωπό του"
Ανδρέας





Το θέμα που τους δόθηκε- χωρίς να προηγηθεί η παραμικρή προετοιμασία ή προϊδεασμός με κείμενα ή συζήτηση- για ανάπτυξη στην τάξη ήταν:
"Στη μαθητική πορεία σας μέχρι τώρα, γνωρίσατε πολλούς δασκάλους και σίγουρα ανάμεσά τους υπήρχαν και εξαιρετικοί και αξιόλογοι και μέτριοι και κακοί. Απευθυνθείτε με μια ανοικτή επιστολή που θα δημοσιευθεί στη διαδικτυακή σας εφημερίδα, στους δασκάλους σας γενικά, αναφέροντας τα γνωρίσματα που πρέπει να καλλιεργήσουν, κατά τη γνώμη σας, και εκείνα που πρέπει να αποβάλουν, με στόχο να οικοδομήσουν την καλύτερη δυνατή σχέση με τους μαθητές τους και να τους προσφέρουν το αγαθό της παιδείας."

Ειρήσθω εν παρόδω ότι πήρα τα καλύτερα μέχρι τώρα γραπτά από όλους, αν και έγραψαν στην τάξη, χωρίς κανένα βοήθημα.
Με αφορμή αυτό, θα ήθελα να θέσω ξανά το πανάρχαιο ερώτημα προς τους συναδέλφους μου, αλλά κι όλους σας: Γιατί συνήθως οι μαθητές υποψήφιοι γράφουν με στρεβλό και λανθασμένο τρόπο, ενώ μόλις ένα θεματάκι τους συγκινήσει, αποκαλύπτουν ότι και ελληνικά γνωρίζουν και ιδέες έχουν; Ποιος, ποιοι, τι, στομώνει τη γλωσσική έκφραση των παιδιών, και τι άλλα κόλπα βρίσκουν οι ομότεχνοι για να την ξεσκουριάσουν;

22 comments:

Δημήτρης Σπυρόπουλος said...

Διάβασα με προσοχή τα κείμενα των μαθητών σου. Τα παιδιά έχουν δίκιο σε πολλά σημεία αλλά όχι σε όλα. Μα ποιος κατάρτισε εμάς με παιδαγωγικά εφόδια; Ποιος μας τόνισε τη σημασία της αυτοεξέτασης; Θα μου πεις πως αυτό οφείλουμε να το κάνουμε μόνοι μας...
Και τέλος ποιος θα μας συνετίσει αν δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας; Δεν μιλώ για ποινές. Μιλώ για επισημάνσεις εύστοχες και διορθωτικές πορείες... Βάζουμε τις περισσότερες φορές πάνω απ΄ όλα μια κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη; Συμφωνείς;

dimitris said...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΥΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ....... ΚΑΛΗ ΕΙΝΑΙ. ΘΑ ΣΕ ''ΠΛΗΓΩΣΩ'' ΜΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΚΟΡΘΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΛΥΜΕΝΑ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΟΠΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ''ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ''. ΠΡΟΣΕΞΕ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΚΑΡΔΙΑ ΜΗΝ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ.Η ΣΧΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΥ- ΜΑΘΗΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ''ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ''ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΑΙΔΙΟΥ- ΓΟΝΙΟΥ, ΝΑΙ ΑΓΑΠΗ, ΝΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΟΧΙ ''ΝΕΥΡΑΚΙΑ''ΚΑΙ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ. ΑΓΩΓΗ ΣΑΜΜΕΡΧΙΛ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΠΕΡΙΠΟΥ ΙΔΙΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΕΔΩ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ Ο ''ΜΙΚΡΟΣ'' ΕΤΣΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΚΤΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑ ΤΑ ''ΒΛΕΠΩ'' ΑΠΟ ΕΞΩ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΦΟΡΤΗΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ.

sgouro said...

Αγάπη σε αυτό που κάνει και μεράκι χρειάζεται ο δάσκαλος.Και καμιά φορά όποιος αγαπά , παιδεύει και δεν χαιδεύει...Φιλιά και χαιρετίσματα στους μαθητές μου γυριστρούλα

Θερσίτης said...

Είναι τυχαίο πως τα παιδιά δίνουν στα παράπονά τους τη λύση; Το μόνο που τους λείπει είναι το θάρρος και η καθοδήγηση, για να συμμετάσχουν και τα ίδια στην αναγέννηση του σχολείου.

giorgos_st said...

Εγώ μιλάω "απ έξω" μα νομίζω πως δεν υπάρχει έτοιμη συνταγή, η γενικότερη "στάση" απέναντι στη ζωή, η παιδεία, οι αξίες και πολλά ακόμα, είναι αυτά που έχουν σημασία για τον δάσκαλο, άσε που στα 17-18 άλλη γνώμη έχει κανείς για τους δασκάλους και αργότερα σε ηλικία και χρονική απόσταση μεγαλύτερη αυτό αλλάζει και πιθανότατα οι εκτιμήσεις του είναι πιό κοντά στην αλήθεια. Καλό μήνα.

Θανασης Ξ. said...

Καλημέρα Γυριστρούλα..

Δεν θα σχολιάσω τις απόψεις των παιδιών, είστε πιό ειδικοί, και ξέρετε από μέσα την κατάσταση.

Έγραψαν όλοι καλύτερα, διότι τους ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ το θέμα. Μαθαίνουμε με αγάπη, αυτό που μας αρέσει. Σ' αυτό είμαστε 'καλοί', παίρνουμε άνετα βαθμούς, αυτό μας μένει σαν γνώση για πάντα.

ΕΚΕΙ είναι η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθύνη του δασκάλου. Το ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ του παιδιού δεν έρχεται από επιφοίτηση. Ούτε το παιδί, από τα πριν έχει κάποια προκατάληψη υπέρ ή εναντίον κάποιου γνωστικού αντικειμένου.

Προσωπικά, όταν το ψάχνω πιο βαθειά, αγάπησα τα μαθήματα, ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ των οποίων ήταν καλοί !!

Κανονικά, οι καθηγητές έπρεπε να 'διαγωνίζονται' ποιός θα ΜΑΓΕΨΕΙ περισσότερο τις παιδικές ψυχές. Ο φιλόλογος να θέλει να τους κάνει ΟΛΟΥΣ φιλόλογους, ο χημικός, χημικούς, ο μαθηματικός, μαθηματικούς, κ.ο.κ.

Θυμάμαι εκείνη την περίφημη πρώτη ώρα, όπου ο καθηγητής έπρεπε να εξηγήσει τον 'σκοπό του μαθήματος' και που ποτέ δεν γινόταν.
Εκεί, όμως παίζεται όλο το παιχνίδι..

vagnes said...

νομίζω πως το κινηματογραφικό έργο "ο κύκλος των χαμένων ποιητών" μπορεί να δώσει μια πρώτη απάντηση στο ερωτημα σου.
Τα παιδιά για να ενδιαφερθούν, να αιχμαλωτιστούν θα έλεγα, θα πρέπει να παίρνουν απαντήσεις μέσα από τα μαθήματα που κάνουν, για τη ζωή που ζούνε έξω από το σχολείο.
Δεν μπορεί κανέναν να τον ενδιαφέρει το συντακτικό πχ, πρώτα θα καταλάβει την αξία του μαθήματος και την συσχέτιση που έχει αυτό με τη ζωή του και μετά θα νοιώσει την ανα΄γκη να εκφραστεί. Τότε θα καταλάβει πως το απαραίτητο εργαλείο για να εκφραστεί είναι το συντακτικό!

Μου είπε κάποιος καθηγητής φίλος μου (σας το έχω πει οι παρέες μου δεν ήταν ποτέ καλές)
αν θέλουμε κάτι να το μισήσει ο μαθητής αρκεί να το εισάγουμε στην διδακτέα ύλη!!!!!
Έτσι μου απάντησε όταν η ερώτηση μου ήταν γιατί δεν βάζετε, δεν βάζουν, καλλιτεχνικά μαθήματα στα σχολειά.

gyristroula2 said...

Πώς μπορώ να μη συμφωνήσω, Δημήτρη Σπυρόπουλε, είναι και δικές μου απόψεις αυτές, το ξέρεις. Για μένα, οι απόψεις των παιδιών καθόλου επαναστατικές δεν είναι. Απλά και αυτονόητα πράγματα ζητάνε. Και το θέμα είναι πως λείπουν τα αυτονόητα.

gyristroula2 said...

Να σου πω την αλήθεια, Δημήτρη, η στίξη σου με εμποδίζει να καταλάβω τι ακριβώς μου λες, αλλά πρώτα απ' όλα να σου πω ότι αυτά τα παιδιά δεν αναφέρονται σε μένα, που με έχουν ένα δίωρο τη βδομάδα εδώ και 5 μήνες, αλλά στους δασκάλους που συνάντησαν εδώ και 12 χρόνια. Ακόμη, μη ξεχνάς ότι στην τρίτη λυκείου πιο πολύ φροντιστές έχουν κι όχι δασκάλους. Αυτό το ρόλο καλούμαστε να παίξουμε όλοι, γιατί αυτό προέχει.
Όσο για τα φιλαράκια, συμφωνώ, ποτέ ούτε όταν ήμουν συνομήλικη σχεδόν με τους μαθητές μου δεν καταργούσα την αναγκαία απόσταση και δεν γινόμουν κολλητή τους. Και δεν το μετάνιωσα ποτέ, μα ούτε και οι μαθητές θέλουν φιλαράκια, δασκάλους θέλουν.

gyristroula2 said...

Σγουρό, σήμερα άκουγα στο γραφείο μερικά πολύ καλά λόγια για σένα.
Οι μαθητές ξέρουν. Ακόμα και το παίδεμα το εκτιμάνε όταν γίνεται από αγάπη και ενδιαφέρον.

gyristroula2 said...

Αααα! Καλώς τον, καλό μήνα, Γιώργο μου!
Ναι, αλλάζουν τα κριτήρια, εκτιμάς αλλιώς τα πράγματα στην πορεία.
Και εμείς βλέπουμε αποδοχή και εκτίμηση από παιδιά που δεν το περιμένουμε να μας φέρονται έτσι, γιατί τα είχαμε...βασανίσει...λιγάκι. Εμένα μου συμβαίνει πολύ συχνά αυτό πάντως. Χαχαχα! Ευτυχώς γιατί θα ήταν πολύ δύσκολη η ζωή μου στο Κόρθι!

gyristroula2 said...

θανάση, το ξέρω, έχεις δίκιο, το θέμα είναι καθοριστικό. Μόνο που στην Τρίτη λυκείου δεν έχουν την πολυτέλεια να διαλέγουν θέμα. Ίσα ίσα πρέπει να ασκηθούν ακριβώς στο να γράφουν καλά σε δύσκολα, βαρετά, αδιάφορα θέματα.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πόσο "λύθηκαν" ως δια μαγείας σοβαρά προβλήματα έκφρασης. Πώς καθάρισε ο λόγος τους, πώς αποκαταστάθηκε η συνοχή που την ψάχναμε ανά τας οδούς και τας ρύμας. Ακόμα και η ορθογραφία. Θαύμα, θαύμα!

gyristroula2 said...

Έτσι είναι, vagnes, ΕΚΤΟΣ από την Τρίτη λυκείου. Εκεί οι κύκλοι και οι ποιητές και η παιδεία παραμερίζουν για να περάσει η αυτής εξοχότης... οι εξετάσεις. Ειδικά σε σχολεία, όπως το δικό μας, που το σχολείο οφείλει να παρέχει και φροντιστηριακή υποστήριξη.
Μέχρι την Τρίτη όμως είναι ακριβώς όπως τα λες.

gyristroula2 said...

θερσίτη, sos, άσε τα παράπονα των παιδιών και πες μου σου συμβαίνει εσένα να βλέπεις τέτοιες διαφορές από έκθεση σε έκθεση ανάλογα με το θέμα; Αν δεν την είχαν γράψει στην τάξη για πολλούς θα έλεγα ότι αντέγραψαν! Αν σου δείξω προηγούμενες εκθέσεις κι εσύ το ίδιο θα λες. Να πιστεύω σε θαύματα;

Διονύσης Μάνεσης said...

Παρακάμπτοντας το τελευταίο ερώτημα, που θα μπορούσε και να ήταν ρητορικό, αναρωτιέμαι πού πάει αυτή η απλή "σοφία' των παιδιών. Γιατί μέχρι να ταξιδέψει στα αυτιά μας συναντάει μάλλον τίποτα μπλόκα. Γιατί δεν μπορούμε να ακούμε τα τόσα και τόσο απλά πράγματα που λένε τα παιδιά και στριμωχνόμαστε εκεί, ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της σχολικής μας πραγματικότητας.
Αν και δε λείπουν τα καλά παραδείγματα. Έχουμε να το βλέπουμε. Και έχουνε να το βλέπουνε και να το θυμούνται τα παιδιά. Όλοι μας κάνουμε μνεία σε δασκάλους μας που μας έχουν σημαδέψει/προσφέρει/ανοίξει ορίζοντες. Ευτυχώς.

gyristroula2 said...

διονύση μου, πώς να τα ακούσουμε τα παιδιά, όταν δεν μπορούμε να χάσουμε ούτε μια ώρα μάθημα για να κουβεντιάσουμε μαζί τους, χωρίς να νιώθουμε ότι την κλέβουμε από την προετοιμασία τους και την κάλυψη αυτής της ρημάδας της ύλης;
Ό,τι καλό έχουμε να προτείνουμε βιβλία, θεάματα, επισκέψεις, δραστηριότητες, σκοντάφτουν στο ασφυκτικό τους πρόγραμμα και λέμε άστα μωρέ μην τους προσθέσω κι άλλο φόρτο!
Προτιμάς να έχουν χρόνο για λίγο ύπνο, για λίγη χαλάρωση έστω και στο χαζοκούτι ή στο ίντερνετ, αν αυτό τα ξεκουράζει, ή για να κλοτσήσουν καμιά μπάλα ή να βγουν για κανέναν καφέ.
Αν δεν υπάρχει παιδεία, πώς να υπάρξει δάσκαλος; Εκπαιδευτές λεγόμαστε σ' αυτή την περίπτωση, νομίζω.
Μην κοιτάς κάτι αιθεροβάμονες που μπορούν και σώζουν την ποίηση από τις συμπληγάδες των εξετάσεων. Πώς το κάνουν αυτό άραγε;;;;;

dimitris said...

ANTE EIΔΑΤΕ ''ΑΣΠΡΗ ΗΜΕΡΑ'' ΣΤΟ ΚΟΡΘΙ! ΠΗΓΕ Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΨΑΡΕΜΑ?

gyristroula2 said...

Δημήτρη, δυστυχώς, το χάνουμε, είμαστε στην Αθήνα, ταξίδι αστραπή. Βρήκαμε τη μέρα!

Λορελάη said...

Νομίζω κι εγώ, όπως κι εσύ, ότι τα παιδιά λένε σε γενικές γραμμές τα αυτονόητα.
Θέλω μόνο να προσθέσω αυτό που λέει και ο Θανάσης Ξ., το οποίο οι μαθητές προφανώς δεν μπορούν ούτε να το ονειρευτούν (το υπονοούν βέβαια σ' αυτά που λένε για ενδιαφέρον, δημιουργικότητα κλπ.), αν και θα έπρεπε να είναι το σημείο εκκίνησης κάθε μαθησιακής διαδικασίας:

"Κανονικά, οι καθηγητές έπρεπε να 'διαγωνίζονται' ποιός θα ΜΑΓΕΨΕΙ περισσότερο τις παιδικές ψυχές. Ο φιλόλογος να θέλει να τους κάνει ΟΛΟΥΣ φιλόλογους, ο χημικός, χημικούς, ο μαθηματικός,
μαθηματικούς, κ.ο.κ."

Δεν θα ξεχάσω στο Πανεπιστήμιο, εν καιρώ έντονης πολιτικοποίησης και απαξίωσης των παρακολουθήσεων -κακώς βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα-, πώς στοιβαζόμασταν στο αμθιθέατρο για ν' ακούσουμε τον Μαγκάκη, ο οποίος ήταν αληθινά γοητευτικός, ενώ κάτι βαρετοί καθηγητές -εδώ ας μην πω ονόματα- χαίρονταν την... ηχώ τους στην άδεια αίθουσα. Αν η "εκμάγευση" μπορεί να συντελεστεί ακόμη και στην απο καθέδρας διδασκαλία, πόσο μάλλον στη σχολική αίθουσα που η σχέση είναι πολύ πιο ζωντανή και άμεση.

dimitris said...

NNA AXMATOBA


ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Τα βουνά λυγίζουν μπρος σ’ αυτή τη συμφορά
δεν κυλάει ο μέγας ποταμός
μα της φυλακής τα σίδερα γερά
κι από πίσω τους του κάτεργου η «μονιά»
κι ο θανατερός καημός.
Δροσερό φυσάει το αγέρι, γι’ άλλους, ξένους
γι’ άλλους γλυκοφέγγει αχνά το δειλινό
ίδιοι εμείς παντού, δεν παίρνουμε είδηση κανένας
τα κλειδιά μονάχα ακούμε σιχαμένα
και τα βήματα βαριά των στρατιωτών.
Σηκωνόμασταν, λες κ’ είτανε για τους εωθινούς
μες στην αποθηριωμένη πόλη οδεύοντας ξανά,
συναντιόμασταν πιο ξέπνοοι κι από τους νεκρούς
χαμηλότερος ο γήλιος και στο πούσι ο Νέβας, στους καπνούς,
κι όμως τραγουδάει η ελπίδα πέρα μακριά.
Καταδίκη... και τα δάκρυα ευθύς, μα τί να σώσουν
έχει απ’ όλους ήδη αποκοπεί
λες και τη ζωή με πόνο απ’ την καρδιά θα ξεριζώσουν
λες και βάναυσα τ’ ανάσκελα θα την ξαπλώσουν
μα βαδίζει... και τρικλίζει... μοναχή.
Τάχατες οι αθέλητές μου φίλες πού είναι τώρα εκείνες
των σατανικών μου δύο ετών;
Τί στης Σιβηρίας τις θύελλες βλέπουν, στου χιονιού τη δίνη
τί φαντάζονται στον κύκλο γύρω απ’ τη σελήνη
Στέλνω σ’ όλες τους τον ύστατο χαιρετισμό.


Μάρτιος 1940


Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου.
ΡΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

gyristroula2 said...

λορελάη,κι εσύ κι ο θανάσης σωστά τα λέτε, αλλά αν διαβάσετε προσεκτικά αυτά που γράφουν πίσω από τις γραμμές τους τα παιδιά, θα δείτε ότι το ζητούμενο δεν είναι ο χαρισματικός εμπνευσμένος δάσκαλος, αλλά ο επαρκής, αυτός που μπορεί να σταθεί στην τάξη επιστημονικά και παιδαγωγικά, που δεν βαριέται τη δουλειά του και δεν κουβαλάει τα προσωπικά του στην έδρα. Οι εξαιρετικοί από τη φύση τους σπανίζουν σε όλα τα επαγγέλματα, άσε που η πικρή μου πείρα μου λέει ότι πιο πολλά προσφέρουν κάτι ταπεινοί και μέτριοι, που όμως δεν σταματάνε να παλεύουν με τις αδυναμίες τους και να βελτιώνονται.
(την καλησπέρα μου από τη χιονισμένη Άνδρο.)

gyristroula2 said...

Δημήτριε, της ρωσικής στέπας με τα ωραία ποιήματα, οι μακρινές σου φίλες σε χαιρετούν από τα χιονισμένα τοπία του Κορθίου. (Κάναμε μια υπέροχη διαδρομή από Ζαγανιάρι μέχρι Βουνί γυρνώντας από Αθήνα. Κρίμα που δεν είχαμε φωτ. μηχανή)

Με τον Μάνο Λοΐζο, το 1979

  Στον Άη Γιώργη στου Φαράλη, είδα το Μάνο Λοΐζο, τον Απρίλιο του 1979. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και είχε έρθει με την παρέα του Γιώργου του Δ...