Πεθύμησα ένα γλέντι. Με βιολί και λαούτο, χωρίς ενισχυτές και μεγάφωνα. Με κρασάκι και μεζεδάκια σπιτικά. Από αυτά που γίνονται στο ξαφνικό, σε ένα κονάκι, με λίγους φίλους, κανέναν περαστικό ή απρόσκλητο αλλά καλοδεχούμενο επισκέπτη. Που δεν φοράς τα καλά σου. Άσε που μπορεί να είσαι με φόρμα και υποδήματα κι ένα παλιό πουκάμισο του πατέρα σου. Μα το καλύτερο είναι να έχεις και το Μαρινάκι. Το Μαρινάκι, η ξαδέρφη μου, μια όμορφη κοπέλα έξω καρδιά, χορευταρού και μεζεκλού, υπέροχη μαγείρισσα και περιποιητική οικοδέσποινα. Έχουμε κάνει μαζί τα καλύτερα γλέντια της ζωής μας. Μια φορά μεθύσαμε τις μεγάλες θειές και γιαγιάδες και τις φωτογραφίσαμε με τσιγαράκι στο χέρι, τάχα μου πως καπνίζουν. Άλλη φορά ξεσηκώσαμε όλο το χωριό να γλεντάει επί δυο μήνες μετά το νέο έτος σε διαδοχικές βεγγέρες, από σπίτι σε σπίτι. Ήταν η τελευταία ξέγνοιαστη χρονιά. Μετά αρχίσαμε να χάνουμε...Τις γιαγιάδες, το θείο, τον πατέρα της...
Μεγαλώσαμε, και μαζί οι δουλειές μας και οι έγνοιες. Χαθήκαμε. Πάντα όμως μόλις βρεθούμε για γλέντια μιλάμε: "πότε θα κάνουμε ένα πιόμα", "πότε θα ξημερωθούμε", "άντε να δούμε, αντέχουμε;"
Μαρινάκι, δεν βγαίνει αλλιώς κορίτσι μου, περίσσεψε η μαυρίλα και η καταχνιά, πρέπει να θυμηθούμε εκείνο το: "δεν τσι χωρίζει ο χωρισμός τσ' αγάπες τσι μεγάλες, γιατί και να χωρίσουνε δεν είναι σαν τις άλλες" και να χορέψουμε το: "χορέψετε χορέψετε παπούτσια μη λυπάστε κι εκείνα ξεκουράζονται τη νύχτα που κοιμάστε. " Κι όταν έρθει η ώρα για το: "τούτη η γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε", να ακουστούν τα πατήματά μας ως τον κάτω κόσμο.
Και...δεν ξεχνάω ποτέ τη συμβουλή σου: "Όταν κάνεις γλέντι στο σπίτι σου, πρέπει πρώτη εσύ να τρως να πίνεις και να χορεύεις, αλλιώς κρίμα στην ετοιμασία σου, κανένας δεν θα ευχαριστηθεί"
Θα την τηρήσω...
Άντε, "να σ' εύρω!"
15 comments:
Εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσύ ψοφάς για γλέντια.
ΥΓ. Πήγα να αναρτήσω έναν Εμπειρίκο, αλλά κι εγώ που ήμουν έτοιμος για όλα ντράπηκα με το περιεχόμενο του αποσπάσματος από το Μεγάλο Ανατολικό που βρήκα. Αλήθεια οι οπαδοί του Μπειρίκου έχουν ΟΛΟΙ διαβάσει Εμπειρίκο; Ρωτώ εγώ τώρα. Έτσι, για να γνωριζόμαστε καλύτερα.
Ο Εμπειρίκος, θερσίτη μου, είναι πολυδιάστατο ον,ποιητής, ψυχαναλυτής, φωτογράφος...(όχι μόνο τοπίων), ελευθέριος, επικούρειος και παγανιστής. Μην τον βάζεις στα στενά μας καλούπια, δεν είναι πάντα εκπαιδευτικό ανάγνωσμα. Κι εγώ διάβασα μόνο 1 τόμο του Μεγάλου Ανατολικού, δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον, ομολογώ, να εντρυφήσω περαιτέρω. Αν και δεν ντράπηκα (σιγά, με τόση χυδαιότητα που μας περιβάλλει ο Εμπειρίκος μας μάρανε!), απλώς, δεν βρήκα λογοτεχνική αξία στο έργο αυτό. Ήταν όμως διαφωτιστικό για να καταλάβω την ερωτική του φιλοσοφία, που διυλίζεται υπέροχα μέσα στο ποιητικό του έργο, όπως καλά γνωρίζεις. Εσύ, αλήθεια, πόσους τόμους διάβασες;)
Γυριστρούλα,
Ανοιξες ένα τόσο ωραίο και ...χαρούμενο θέμα, και ...πίσω στον Εμπειρίκο?
Και δηλαδή... χωρίς το Μαρινάκι... τίποτα? Καταλύτης το Μαρινάκι, ή μήπως ...ηγέτης του γλεντιού (γιά να θυμηθώ και τα δικά μου!).
Πάντως, και πάλι,μου θύμισες τόσα και τόσα από τα παιδικά μου χρόνια στα πανηγύρια στο χωριό των γονιών μου...
Κρίμα που το Internet δεν "επιδέχεται" μεζεδάλια και κρασί... έστω και Virtual. Γιατί το κέφι υπάρχει, και θα βρίσκαμε μιά κάποια "Μαρίνα" να πάιξει το ρόλο της....
Αν κάτι θα αναπολούσα θα ήταν τα φοιτητικά γλέντια, εκεί σε κάτι κουτούκια πίσω από το πανεπιστήμιο, στις 40 εκκλησιες, στο δρόμο για την Ανω πόλη, στην πλατεια Καλλιθέας κτλ. Η διαφορά τους με τα πολύ περισσότερα που έχουμε κάνει προ και μετά πανεπιστημίου στην Αθωνος είναι ότι εκεί στα κουτούκια είμασταν όπως λες λίγοι φίλοι πολλοί περαστικοί και ακόμα περισσότεροι απρόσκλητοι.
Επίσης πολύ σωστή βρίσκω τη συμβουλή της Μαρίνας για το ρόλο της οικοδέσποινας.
Η παρέα είναι μεγάλη τέχνη , όπως και η φιλοξενία και η αποδοχή της.
Η ξαδέρφη σου έχει δίκιο.
σου εύχομαι σύντομα μια καλή παρέα.
Α, σχολιαστή, ο Εμπειρίκος και το Μαρινάκι δεν είναι κι ολότελα διαφορετικοί ξέρεις. Πέρα από την κοινή καταγωγή, τους διατρέχει η ίδια χαρά της ζωής και το διονυσιακό στοιχείο.
Ναι, και το γλέντι ηγέτη θέλει, όπως όλα όσα υπερβαίνουν την ατομικότητα και την καθημερινότητα.
Μερικά πράγματα όμως μόνο μακριά από οθόνες και καλώδια ευδοκιμούν, έτσι;
Εσύ με τα ντοκτορά σου στη νυχτερινή ζωή, ndn ξενιτεμένε μας, έχεις ένα προβάδισμα, όσο να 'ναι...Αχ, τα γαλόνια δεν κρύβονται!
Κωστή, Κρητικέ συνάδελφε, το κατέχεις σίγουρα κι εσύ πολύ καλά το θέμα, σε έχουμε καταλάβει, τόσο καιρό που διαβάζουμε τα μπλογκ σου. Είναι και η Κρήτη ένα πανεπιστήμιο από μόνη της επ' αυτού. Σε ευχαριστούμε κι εγώ και η Μαρίνα.
...η οικοδέσποινα φέσι εκεί είναι το μυστικό το μεγάλο, εκεί τα δίνουμε όλα... αυτά λέει ένας Εμπειρίκός κανόνας
vagnes, καλώς τον τον ηπειρώτη μας. Λατρεύω τη μουσική σας (πιο πολύ από κάθε άλλο είδος δημοτικού τραγουδιού), αλλά δεν γλεντάω μ' αυτήν. Θυμάμαι όλα τα παράπονά μου, τους μακαρίτες, τους ξενιτεμένους...Εκστατικός θεατής στα πανηγύρια σας ήμουν πολλές φορές όμως...
Φιλενάδα τι λες;
Έτσι που όλα μας έχουν πάρει από κάτω δεν κάνουμε λέω τώρα-μια βραδιά έτσι αντίστασης στο γκρίζο;
Πολύ θα το κανα κέφι...
Γράφ'τε, γράφ'τε εσείς.Εγώ συνεχίζω να κάνω την πρακτική μου δεν έχω καιρό για .... λόγια... Χικ!
Καθόλου κακή ιδέα, μεριλάκι, αλλά πού να μαζευτούμε από τους πέντε ανέμους που σκορπίσαμε;
Εσύ, φιλιοσάκι, μια χαρά τα πας, είσαι και στη σωστή πόλη όμως!
Εεεε, ρε, γλέντιααα!
Γιατί (δε) χαίρεται και χαμογελάει ο κόσμος, Γυριστρούλα;
Γυριστρούλα, Γυριστρούλα, να γυρίσουν σου ζητώ κι ας γλεντάμε κάθε μέρα, κάθε βράδυ..
Και άλλα δημώδη -και ουχί της Έφης Θώδη ( αν και μιλώντας για πανηγύρια...)
ΥΓ. Αν σου ρίχνω το επίπεδο των σχολίων, Γυριστρούλα μου, πες μου το και θα συνετιστώ αμέσως!
ΥΓ2 - αλήθεια, όμως: Καλά γλέντια!
διονύση μου, ρίχνεις υπέροχα το επίπεδο! Απολύτως στο πνεύμα! Ελπίζω απόψε να συμβεί το προσδοκώμενο. Είμαι στο σωστό μέρος με τους κατάλληλους ανθρώπους. Το αυτό και δι' υμάς...
... πεθύμησα ένα γλέντι! Κάποιος βρέθηκε έξω από μια αυλή, μια γυναίκα τον κέρασε ένα ρακί, αργότερα ήρθε και άλλος ένας, κατόπι μια γυναίκα, δυο αγόρια, ένας ηλεκτρολόγος, τρία κορίτσια και ένας ναυτικός. Ώρες μετά κάποιος έφερε ένα λαούτο, άλλος ένας πήγε σπίτι να φέρει το βιολί, η Αρετή τηλεφώνησε στον ξάδελφο να φέρει το σαντούρι. Στη παρέα προστέθηκε ένας καλλίφωνος, ένας χωρατατζής, δυο ηλικιωμένοι, τρία παιδάκια. Το φαΐ λιγοστό, το κρασί άφθονο. Η παρέα όσο περνούσε η ώρα μεγάλωνε. Όταν αρχίσανε τα όργανα, γύρω-τριγύρω μαζεύτηκε ντουνιάς. Οι οργανοπαίχτες δεν παίζανε μονόχορδα. Έλεγαν ένα τραγούδι, πίνανε λίγο κρασί. Κάποιος σηκώθηκε... δυο βόλτες έφερε γύρω από ένα ποτήρι, μια κοπέλα τίναξε τη φούστα της. Τρεις γυναίκες είπαν στα όργανα να πιάσουν ένα συρτό. Από τα γειτονικά σπίτια πιάτα γεμάτα μεζέδες έφταναν. Ο αέρας μύριζε τηγανητό κεφτέ, πατάτες. Οι νοικοκυρές έριχναν χοιρινά στα τηγάνια, η γλίνα έλειωνε. Χόρευαν οι γυναίκες, χοροπηδούσαν τα συγκάθουρα. Οι άντρες ρουφούσαν το τσιγάρο μέχρι το φίλτρο. Τα κρασιά ήταν λογιό - λογιό, τα ποτήρια επίσης. Παράτερα σερβίτσια, καρέκλες, σκαμνάκια. Η ομοιομορφία μόνο στη χαρά. Όλοι χαρούμενοι, διαφορετικοί και αγαπημένοι!
boulboulάκι τώρα το είδα! ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ! Μπήκες στο όνειρό μου, ε; Μήπως είμαστε από το ίδιο μέρος;Τελικά, ναι, είμαστε από το ίδιο μέρος!
Post a Comment