Friday, January 27, 2012

Στον Θόδωρο Αγγελόπουλο



Μέσα στις ταινίες σου είδαμε τα λόγια των ποιητών μας. Είδαμε την αληθινή ομορφιά του τόπου μας, τα αληθινά πρόσωπα των ανθρώπων του, μέσα στο χρόνο και πέρα από το χρόνο. Συναντήσαμε αυτά που η ιστορία μάς έκρυψε ντύνοντάς τα με χρώματα παρδαλά και στολίδια άχρηστα. Εσύ τα καθάρισες, τα άγιασες, με το γλυκό γκρίζο της πέτρας, με το μολυβί της σιγανής βροχής και το άσπρο το απέραντο του χιονιού. Αυτά τα τοπία ταίριαξαν με τα όνειρά μας, με τα όνειρα των ποιητών και τις ιστορίες των γερόντων.
Είδαμε το βλέμμα σου να πορεύεται σ' ένα ταξίδι που έγινε δικό μας, αν δεν ήταν από πάντα δικό μας. Δεν ξέρω αν μας πήρες τις ζωές να τις κάνεις εικόνες ή οι εικόνες σου ζωγράφισαν απ' την αρχή τις ζωές μας, μα μας επέστρεψες το είδωλο μιας ζωής που πάντα θέλαμε να ζήσουμε.
Ξεκινήσαμε μαζί σου στα νιάτα μας και ποτέ δεν βγήκες απ' το κάδρο μας, όσο κι αν θόλωσε η όρασή μας από παράσιτα άλλων κόσμων.
Μας συντρόφεψες στα δύσκολα μονοπάτια της ενηλικίωσης, των μεγάλων διαψεύσεων. Βρήκες έναν τρόπο να μας συμφιλιώσεις με την απώλεια, τη φθορά, τη ματαιότητα. Αυτόν τον πανάρχαιο τρόπο της ομορφιάς και της συγκίνησης.
Αρχές του '90. Βρεθήκαμε μπροστά στα γκρεμισμένα τείχη των ονείρων μας και κανείς δεν ήξερε πώς να θρηνήσει. Σαν τους δειλούς δεν βγαίναμε στο παράθυρο να αποχαιρετήσουμε τη δική μας Πόλη που χάθηκε για πάντα. Και μόνο μπροστά στα δικά σου μετέωρα πλάνα ήρθαν τα δάκρυα της κάθαρσης.
Σήμερα που φεύγεις πιο πολύ σου χρωστάμε αυτά τα δάκρυα και στα αποδίδουμε με σεβασμό.

6 comments:

Θανασης Ξ. said...

Το καλύτερο που διάβασα για τον Αγγελόπουλο Γυριστρούλα. Γίναμε φτωχότεροι.

gyristroula2 said...

Θανάση,μην το λες.Μας άφησε θησαυρούς να ζήσουν και τα δισέγγονά μας. Διάβασα την ανάρτησή σου πριν από λίγο. Πιστεύω ειλικρινά ότι η κρυμμένη απάντηση για την αριστερά βρίσκεται στη σκέψη και στην οπτική δημιουργών σαν τον Αγγελόπουλο. Ένα ολοκληρωμένο ηθικό και αισθητικό όραμα. Αλλά πού να το δουν με τόση στραβομάρα που τους δέρνει...

Διονύσης Μάνεσης said...

Και, επίσης, κάπως έτσι μας έδεσε, μας έφερε πιο κοντά τον ένα στον άλλο. Προσφέροντας κοινούς τόπους συγκίνησης. Σαν το κοριτσάκι του Σαχτούρη, προσφέροντας κομμάτια γνήσιου ουρανού.

gyristroula2 said...

Ναι, φίλε μου.
Μας έδωσε μια πόλη να ζούμε. Οι ανέστιοι...

Θερσίτης said...

Υπέροχη νεκρολογία αντάξια του Θόδωρου. Θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ. Ας προσθέσω πως ήταν ένας αριστερός που αγωνιούσε για την αριστερά και όχι για τα εκλογικά ποσοστά. Ένας πνευματικός άνθρωπος αληθινός.

gyristroula2 said...

Αυτές τις μέρες ξαναείδα ταινίες του. Ήταν σαν γυρισμός στην πατρίδα. Αυτή την πατρίδα αξίζει να διασώσουμε, φίλε.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...