Tuesday, October 26, 2010

Ένας κοντός μαουνιέρης από το Κατάκολο


Όταν έσκασε η οβίδα, με πήρανε τα σκάγια παντού και όπως ήμουνα μέσα στα αίματα, κύλησα σα βαρελάκι στη σκόνη που είχε καθίσει από τα πολυβόλα και σταμάτησα σε ένα θάμνο. Τότε ήρθανε προς το μέρος μου οι άλλοι που οπισθοχωρούσανε και τους είπα: "Αφήστε με να πεθάνω. Μέχρι εδώ ήτανε". Ένας τότε από το Κατάκολο είπε: "Το Μήτσο το καλύτερο παιδί θα αφήσουμε;" Και με πήρε ψάρια. Ήταν όμως κοντός και τα ποδάρια μου σέρνονταν κάτω. Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε. Ήταν μαουνιέρης στο Κατάκολο στην Πελοπόννησο. Τίποτα άλλο δε θυμάμαι."
1951, Οκτώβριος, Κορέα.
2010, Οκτώβριος, σε ένα σχολείο του Αιγάλεω, ένας μικρός μαθητής θα διαβάσει την πολεμική εμπειρία του μπάρμπα Μήτσου στην τάξη του.
Κι εγώ θα μάθω ότι οφείλω την ύπαρξή μου σε έναν κοντό μαουνιέρη από το Κατάκολο.

4 comments:

giorgos_st said...

Να τον χαίρεσαι. Την ύπαρξή σου την οφείλεις σε μιά σειρά από συγκυρίες, από το που τον πήραν τα σκάγια , μέχρι την συνεργασία με την Β.

gyristroula2 said...

Χαχαχα! Ακριβώς! Ευχαριστώ, Γιώργο!

meril said...

XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ λοιπόν....
και σχετικά με την ανάρτηση
ένα "προσκύνημα" στο Κατάκολο δε το οφείλεις;
(είναι και κοντά)

gyristroula2 said...

Ευχαριστώ,μεριλού. Κι εσύ να χαίρεσαι τον δικό σου Μήτσο. Πραγματικά,θα ήθελα να τον έβρισκα αυτόν τον άνθρωπο.

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...