Ένας κοντός μαουνιέρης από το Κατάκολο

Όταν έσκασε η οβίδα, με πήρανε τα σκάγια παντού και όπως ήμουνα μέσα στα αίματα, κύλησα σα βαρελάκι στη σκόνη που είχε καθίσει από τα πολυβόλα και σταμάτησα σε ένα θάμνο. Τότε ήρθανε προς το μέρος μου οι άλλοι που οπισθοχωρούσανε και τους είπα: "Αφήστε με να πεθάνω. Μέχρι εδώ ήτανε". Ένας τότε από το Κατάκολο είπε: "Το Μήτσο το καλύτερο παιδί θα αφήσουμε;" Και με πήρε ψάρια. Ήταν όμως κοντός και τα ποδάρια μου σέρνονταν κάτω. Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε. Ήταν μαουνιέρης στο Κατάκολο στην Πελοπόννησο. Τίποτα άλλο δε θυμάμαι."
1951, Οκτώβριος, Κορέα.
2010, Οκτώβριος, σε ένα σχολείο του Αιγάλεω, ένας μικρός μαθητής θα διαβάσει την πολεμική εμπειρία του μπάρμπα Μήτσου στην τάξη του.
Κι εγώ θα μάθω ότι οφείλω την ύπαρξή μου σε έναν κοντό μαουνιέρη από το Κατάκολο.