Και να σου, ξαφνικά, ένα μικρό ζαβολιάρικο φθινόπωρο, δίνει μια και βάζει στη μπάντα το φτωχό καλοκαιράκι, το νιόφερτο. Μου γνέφει τώρα μέσα από τις φρεσκοπλυμένες τριανταφυλλιές της αυλής, παρέα με το σκύλο- παπί, να βγω να παίξουμε. Με σαγιονάρες στη βροχή, με το μαγιό ακόμα να στεγνώνει στο σκοινί. Διστάζω και γυρίζω στο παλιό μου βιβλίο: "Μα η ζωή ήταν ένας κάμπος με μεστά στάχυα, που τα χαϊδεύει το αεράκι πάνω σε μια λοφοπλαγιά. Η ζωή ήταν ένα γεράκι, ψηλά στον ουρανό. Η ζωή ήταν μια χωματένια στάμνα με νερό στη σκόνη του αλωνιού, όταν ο καρπός πέφτει βαρύς στη γη και τ' άχυρο φτερουγίζει στον αέρα. Η ζωή είναι ένα άλογο ανάμεσα στα σκέλια σου,μια καραμπίνα κάτω απ΄το ένα γόνατο, ένας λόφος,μια κοιλάδα, ένα ποτάμι με δέντρα και πέρα, στο βάθος, η πλαγιά της κοιλάδας και οι μακρινοί λόφοι"*
Λίγο πριν τους χτυπήσουν οι φασίστες, ο ισπανός αντάρτης λογαριάζεται με τη ζωή, κάνει ταμείο.
Στην άλλη άκρη της Μεσογείου, στην άλλη πλευρά του μετώπου, η ζωή μοιάζει με νοτισμένο περιβόλι που ξεδίψασε πριν προλάβει να ξεραθεί.
Σαν μια μικρή περίπτωση ανταρσίας σε άνυδρους καιρούς.
* Ε. Χεμινγουέι, Για ποιον χτυπά η καμπάνα
21 comments:
ΓΥΡΙΣΤΡΟΥΛΑ!
ΔΕΝ ΣΟΥ ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ... ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ :)
ΟΜΩΣ, ΓΙΑ 'ΠΕ ΜΑΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ,
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;
ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΑΝ. ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ...
ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ 'ΠΕ ΜΑΣ Η ΑΦΗΣΕ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΗΣΟΥΜΕ...
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΗΣ!
Ενας μικρός μονοήμερος χειμώνας μέσα στο καλοκαιράκι του Ιούνη. Μια διακοπή της μονοτονίας...Ένα σημείο που φαντάζει τοπικό ακρότατο της εποχής μας. Εχουν και τα μαθηματικά τις δικές τους ομορφιές και μάλιστα όταν εφαρμόζονται στην καθημερινότητα. Κι εσύ πρέπει να το ξέρεις αυτό!!!
Ωρε Ανεστασια καλησπερα, εγραψες παλι μαστορισσα, δωσε και στο ψαροκτονο χαιρετισματα.
Αχ, Ταξιδευτή,γιατί ρωτάς,αφού ξέρεις;
Και τότε και τώρα, για μας όλους κτυπά. Καλημέρα!
Δημήτρη Σπυρόπουλε, με πειράζεις κι εσύ. Πάντα ήμουν ένας εύκολος στόχος για τα πειράγματα των μαθηματικών. Ναι, έχετε κι εσείς μια ανυπότακτη πλευρά, δε λέω, μα εντός των τειχών σας. Βλέπεις,έχετε ακόμα και την ανατροπή, μαθηματικοποιήσει!
Καλημέρα,Δημητρό!
Έλα να σε κεράσω το μεσημέρι ένα μαστορικό μεζεδάκι που θα φτιάξω με τα υλικά του ψαροκτόνου! Τώρα είναι ήδη στα βράχια. Φιλιά στο Κατινάκι.
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ!
ΟΜΩΣ, ΓΙ' ΑΛΛΟΥΣ ΧΤΥΠΑ ΛΥΠΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΛΛΟΥΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ!
ΓΙΑ ΤΗ ΚΥΠΡΟ ΚΙ ΕΜΑΣ ΕΔΩ,
ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ, ΜΑΛΛΟΝ, ΠΟΛΥ ΛΥΠΗΤΕΡΑ!
ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ...
ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΚΟΡΘΙ; :)
Καλή μου Γυριστρούλα,
Σε ευχαριστώ εδώ για τα καλά σου λόγια ...σε άλλο Blog (εκεί, βλέπεις, είναι μάλλον ...πολεμική ζώνη!). Εισαι η ΜΟΝΗ που είπε μια καλή κουβέντα από τοτε που έκλεισα το blog... αλλά και η πιό σημαντική.
Ευχαριστώ και πάλι.
Θέλω να σου καταθέσω πως τα Μαθηματικά είναι ζωή... αλλά η ζωή δεν είναι μόνο Μαθηματικά. Διαφωνείς καλή μου συναδέλφισσα; Όσο για το ψαροκτόνο... λες να τον περάσουμε από το αντίστοιχο ειδικό δικαστήριο;;; Βάζει νερό στο κρασί του ή σαν μαθηματικός αρέσκεται στο απόλυτο; ( όχι σε αυτό των απόλυτων τιμών...)
Tαξιδευτή, δεν υπάρχει μέρος που να μην κτυπάνε οι καμπάνες. Το Κόρθι γιατί να διαφέρει;
Σχολιαστή, εδώ που τα λέμε, δεν είσαι και ο τυπικός δέκτης θετικών σχολίων στην μπλογκόσφαιρα, άλλωστε έκανες ό,τι μπορούσες για το αντίθετο. Αλλά... είμαι βέβαιη ότι πολλοί κάνουν κλικ στην παλιά σου διεύθυνση, για να δουν τι...ενοχλητικό έχεις να γράψεις για την τρέχουσα επικαιρότητα.
Ειδικά, σ' αυτούς τους θεοσκότεινους καιρούς που οι αναλύσεις και τα σχόλια εξαπλώνονται σαν τους ιούς, λείπει πολύ η πρωτογενής σκέψη, η γόνιμη σκέψη. Κάτι θα μπορούσες να προσφέρεις επ' αυτού, θαρρώ...
Δημήτρη Σπυρόπουλε, και να ήθελε ο συνάδελφός σου να θηρεύει το απόλυτο, δεν θα είχε συνοδοιπόρους, οπότε αρκείται σε πιο εύκολα (και νόστιμα) κυνήγια. Έχετε ένα καλό σε σύγκριση με άλλες θετικές ειδικότητες, είστε πολύ...φιλάνθρωποι κατά βάθος! Χαχαχαχα! Κι αυτό μας (με) σώζει!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΣΚΕΨΗ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;
Ο Κατσαρός το έστειλε από πάνω, για την ξηρασία των καιρών.
Το νερό, λέω. Μόνο που το συνόδεψε με κάτι ακατανόμαστες ύβρεις - όλες συνέκλιναν στο: "σας το 'λεγα να πάρετε μαζί σας νερό, αλλά από πότε ακούγατε τους ποιητές;"
Τέλος πάντων. Μη γελιόμαστε. Η σκασίλα θα επιστρέψει. Και να δούμε τι θα μας επιτρέψει..
Aντιπαρέρχομαι τα των θετικών ειδικοτήτων και λέω πως: ως "αντάρτης" με ιδιαίτερη αδυναμία στον Χέμινγουει και στις καμπάνες που χτυπάνε, βρήκα τρεις φορές τον εαυτό μου σε αυτό το ποστ! Καλησπέρα.
Καλημέρα, Ταξιδευτή,
Ο κάθε άνθρωπος, χωρίς να είναι λογοτέχνης, επιστήμονας ή πολιτικός εν δυνάμει μπορεί να παράγει σκέψη και γνώση, αν δεν αναμασά τα δοθέντα. Πρωτότυπη ή όχι δεν έχει τόση σημασία...
Διονύση μου, θα μας έριχνε ροχάλες ο Κατσαρός, όχι βροχή.
Τώρα που το σκέπτομαι...ΠΑΩ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΤΑ ΡΟΥΧΑ, ΨΙΧΑΛΙΖΕΙ!
melv@ki, πολλές συνάφειες βλέπω! Ή τα νερά της Άνδρου φταίνε ή...οι κοινές επιρροές προσώπων (θα δεις...)
ΤΟΤΕ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΘΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΤΥΠΗΣ ΣΚΕΨΗΣ, ΜΑΛΛΟΝ!
Ταξιδευτή,για να μιλήσω ως φιλόλογος, όλοι αυτοί οι προσδιορισμοί πλεονάζουν. Αρκεί το σκέψη, σκέτο...
ΤΩΡΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ!
Post a Comment