Η ημέρα κατά του ρατσισμού στο σχολείο μας

Την προηγούμενη βδομάδα με τη Β΄Λυκείου στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, είχαν γίνει εισηγήσεις από τις ομάδες των μαθητών για το ρατσισμό, τον φασισμό και το νεοναζισμό και για τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που τους τροφοδοτούν. Για αυτή την Πέμπτη, και χωρίς να έχουμε σκεφθεί καθόλου την επέτειο κατά του ρατσισμού, είχαν αναλάβει να εκφωνήσουν ομιλίες στην τάξη (προσχεδιασμένες βάσει σχεδιαγράμματος,  χωρίς έτοιμο κείμενο), μια εργασία δύσκολη, αλλά πολύ προαγωγική του γλωσσικού επιπέδου των μαθητών και του προβληματισμού τους γενικότερα.
Όταν μου θύμισε ο διευθυντής μας τη Μέρα Κατά του Ρατσισμού, συνειδητοποίησα ότι συνέπιπτε με τη μέρα που θα γίνονταν οι ομιλίες κι έτσι, επικαλούμενη τον Κοέλιο και το σύμπαν που συνωμοτεί, παρά τους εύλογους ενδοιασμούς των μαθητών, τους έπεισα να μεταφέρουμε το μάθημα στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου.Όσοι τόλμησαν να μιλήσουν μπροστά σε όλο το σχολείο, χωρίς την ασφάλεια ενός χειρογράφου, (και για αρχή ήταν αρκετοί) μου χάρισαν μια από τις καλύτερες στιγμές που έχω ζήσει σ' αυτή την ευλογημένη δουλειά. Μίλησαν με αμεσότητα και αυθεντικότητα, χωρίς τον συνήθη διδακτισμό των μεγάλων και...των μικρομέγαλων και ο λόγος τους μας άφησε με ένα αίσθημα ασφάλειας και γαλήνης. Αν μπορούν να μιλάνε έτσι, αν μπορούν να σκέπτονται έτσι, καμιά κακιά σκουριά δεν απειλεί το λαμπερό τους μέταλλο, καμιά βαρβαρότητα δεν θα σκιάσει ποτέ την ανθρωπιά και τον πολιτισμό τους.

Τους ευχαριστώ και δηλώνω υπερήφανη που είναι μαθητές μου και επίσης αξίξουν κι ένα μεγάλο μπράβο τα τρία πρωτάκια που συμμετείχαν στην εκδήλωση με τις δικές τους εργασίες.