Πέρασαν πια αρκετές μέρες. Μπορώ να δω λίγο πιο νηφάλια πιο αντικειμενικά το όλον θέμα. Μην αρχίσω να παραληρώ από ενθουσιασμό σαν θαυμάστρια του Ρουβά προ 10ετίας.
Άκουσα την Κική Δημουλά στο Μέγαρο Μουσικής. Ναι, η ποίηση είναι ιδιωτική υπόθεση και η ανάλυσή της και μάλιστα δημόσια, άκρως αντιποιητική. Υπάρχουν όμως ποιητές που την πάνε πέρα από τα βιβλία και τα κλειστά δωμάτια, που την φέρουν ως υπόσταση και παρουσία, που την εκφράζουν ακόμα κι όταν μιλάνε περί ανέμων και υδάτων. Που μπορούν να λένε με αφοπλιστική απλότητα τα πιο μεγάλα, τα πιο βαθιά μυστικά, χωρίς να σε βαραίνουν. Να διαβάζουν τα ποιήματά τους και κανένα δέος να μη διατρέχει τη φωνή τους. Σαν να μην είναι ποιήματα αυτά που διαβάζουν, αλλά η ίδια η φωνή τους.
Γελάσαμε κιόλας πολύ. Δεν υπάρχει ο όρος "ποιητικό χιούμορ", νομίζω ότι είναι καιρός να τον χρησιμοποιήσουμε γι' αυτό το κράμα αυτοσαρκασμού, οξυδερκούς ευφυολογήματος και υπέροχης ειρωνείας. Κι όλα αυτά χωρίς ίχνος πικρόχολης κακίας, που τόσο συνηθίζεται σε ποιητικούς και άλλους κύκλους.
Φύγαμε όλοι λίγο πιο ευδιάθετοι, πιο ανάλαφροι, κοιταζόμασταν σαν συνένοχοι σε ωραίο αμάρτημα.
........
"Και γίνεται αίφνης ανοιξιάτικος
ευδιάθετος γραφικός αισιόδοξος ο τρόμος
για την ερείπωση της εγκατάλειψής μας"
Άκουσα την Κική Δημουλά στο Μέγαρο Μουσικής. Ναι, η ποίηση είναι ιδιωτική υπόθεση και η ανάλυσή της και μάλιστα δημόσια, άκρως αντιποιητική. Υπάρχουν όμως ποιητές που την πάνε πέρα από τα βιβλία και τα κλειστά δωμάτια, που την φέρουν ως υπόσταση και παρουσία, που την εκφράζουν ακόμα κι όταν μιλάνε περί ανέμων και υδάτων. Που μπορούν να λένε με αφοπλιστική απλότητα τα πιο μεγάλα, τα πιο βαθιά μυστικά, χωρίς να σε βαραίνουν. Να διαβάζουν τα ποιήματά τους και κανένα δέος να μη διατρέχει τη φωνή τους. Σαν να μην είναι ποιήματα αυτά που διαβάζουν, αλλά η ίδια η φωνή τους.
Γελάσαμε κιόλας πολύ. Δεν υπάρχει ο όρος "ποιητικό χιούμορ", νομίζω ότι είναι καιρός να τον χρησιμοποιήσουμε γι' αυτό το κράμα αυτοσαρκασμού, οξυδερκούς ευφυολογήματος και υπέροχης ειρωνείας. Κι όλα αυτά χωρίς ίχνος πικρόχολης κακίας, που τόσο συνηθίζεται σε ποιητικούς και άλλους κύκλους.
Φύγαμε όλοι λίγο πιο ευδιάθετοι, πιο ανάλαφροι, κοιταζόμασταν σαν συνένοχοι σε ωραίο αμάρτημα.
........
"Και γίνεται αίφνης ανοιξιάτικος
ευδιάθετος γραφικός αισιόδοξος ο τρόμος
για την ερείπωση της εγκατάλειψής μας"
9 comments:
Και γω πηγα εκει.Ηταν πολυ καλη η Κικη Δημουλα και η συνεντευξη ενδιαφερουσα.Εγραψα και σχετικα ποστ με διαφορα ωραια σημεια απο την ομιλια της.
σχετικο ποστ*
Σε είδα εκεί. Μπορεί να μη γνωριζόμαστε, αλλά σταθήκαμε στην πιο ωραία ουρά που θυμάμαι. Από τις 5.30, ίσως και νωρίτερα, πολλοί νέοι άνθρωποι, πολύ νέοι για μια διάλεξη ποιήτριας και ακαδημαϊκού, στέκονταν υπομονετικά για ένα δελτίο προτεραιότητας. Το καλύτερο θέαμα που έχω δει.
Μην μας κάνεις να ζηλεύουμε εμάς τους επαρχιώτες, πάντως η ποίηση σήμερα για ν' ακουστεί πρέπει να ναι χαμηλόφωνη μέσα στις κραυγές που ζούμε
Καλημέρα, ευτυχώς που ξέρεις απο ποίηση και μπορέις να απομυθοποιείθεις τα ..ποιήματα της πολιτκής,μπράβο σου( ελα να μου πείς κάτι αν θέλεις,πολύ χρήσιμο το σχόλιο σου)
Οταν σου δημιουργειται η επιθυμια να πεις: "να ημουν κι' εγω εκει" καποια "μυστικη" συνταγη πρεπει να εχεις στην περιγραφη που κάνεις!
Οι βραδυες αυτες, συνηθως προσφερουν αφθονες ευκαιριες Δημ. σχεσεων και ετσι, πολλες φορες, απωθει ανθρωπους που ψαχνουν να ερμηνευσουν τα συναισθηματα τους βαθυτερα.
Κι όλα αυτά χωρίς ίχνος πικρόχολης κακίας, αλλά γεματα με "κράμα αυτοσαρκασμού, οξυδερκούς ευφυολογήματος και υπέροχης ειρωνείας".
Υπέροχη βραδυά ζησατε και ειχατε την καλωσυνη να μας προσφερετε ενα "μεζεδακι"
Ούτε εγώ περίμενα να βγει κάτι τόσο καλό, μάλλον απρόθυμα πήγα. Το καλό όμως φάνηκε από την αρχή,2 ώρες πριν μπούμε, περίμεναν στην ουρά ένα σωρό άνθρωποι, νεαρά παιδιά στην πλειοψηφία τους. Και μόνο αυτό αρκούσε για να σου φτιάξει τη μέρα, μην πω το μήνα...
(μου αρέσουν τα σχόλια σου)
Δευτέρα, 12 Νοέμβριος 2007
ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Στην εξαιρετική κινηματογραφική μεταφορά του Νιξον( Α.Χοπκινς) ένας συμβουλος του προέδρου (Ν.Σαδερλαντ) λέει σε μια στιγμή: ''Δυστυχώς για την δημοκρατία, δεν χρειάζεται να πεισθούν πολύ για τις αποφάσεις μας...''
Η φράση αποτυπώνει εξαιρετικά την σημερινή παγκόσμια δημοκρατική version των κοινωνιών. Χθες, περίπου 500,000 Έλληνες, σε σύνολο 9 εκατομ. ενήλικων ψηφοφόρων, επέλεξαν τον άνθρωπο αντίβαρο του σημερινού κυβερνήτη( σχεδόν το 7% των Ελλήνων ψηφοφόρων) .Θα πεί κάποιος αν αυτό θα το τόνιζα σε περίπτωση επικράτησης του Βενιζέλου! Ναι ,θα το τόνιζα και μάλιστα είχα τοποθετηθεί εξ'αρχής κατά της ψευδοδημοκρατικής αυτής διαδικασιας που ανάγεται σε δηθεν δημοψηφισματική και αντιπροσωπευτική διαδικασία.
Χθες, ενταφιάστηκε οριστικά η ελπίδα ανασυστασης μια αντιδεξιάς πολιτικης,μιας εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Ο Γιώργος Παπανδρεόυ αποτελεί τον καθρέφτη του 7-10% των νεοελλήνων που δυστυχώς διαμορφώνουν καταστάσεις στον τόπο, που επιθυμούν την αποστροφή τους στο καινούργιο, που πάσχουν απο μυωπία κοινωνικής αντίληψης( δεν με πειράζει καθόλου αν θιξω κάποιους φίλους) και ευελπιστούν σε μια αναβίωση ενός''δηθεν'' ιδεολογικού καθεστώτος,ενώ στην ουσία δεν έχουν καν καταλάβει τους καιρούς, δεν ξέρουν τί σημαίνει πολιτική και οικονομική διαχείριση κοινωνικών ζητημάτων, δεν κατανοούν οτι Κυβέρνηση σημαίνει Ευθύνη, Ρεαλισμός, Εφικτές Παρεμβάσεις.
Δεν ηταν ο Βενιζέλος η '' χρυση ευκαιρία'' για την Ελληνικη αριστερή πρόταση εξουσίας,όμως είχε τα φόντα να ΄΄εποπτευθεί'' απο μια συλλογική αντίληψη για μια κοινωνική και οχι ατομικοκεντρική διακυβέρνηση(μονο ενας χαρισματικός άνθρωπος μπορέι να υποτάξει το Εγω του για το Εμείς, μόνο ένας ευφυής ηγέτης μπορεί να νιώσει τα όρια της ευθύνης,οσο αλαζόνας,οσο αρχηγομανής και αν είναι)
Απο χθες, η ''παρέα'' του Καραμανλή και οι κολλητοί των υπουργών του,νιώθουν ελέυθερο το πεδίο δράσης για 4 ,ενδεχομένως και για 8 χρόνια.Η Νεα Δημοκρατία,απο χθές έγινε το παλιό ΠΑΣΟΚ: εδραιώθηκε ως μηχανισμός εξουσίας και υπεροχής στους πολίτες. Ο Κώστας Καραμανλής,αποτελεί πλέον τον νέο Ανδρέα: οι Ελληνες είναι τυχεροί,βρηκαν πάλι εναν
μύθο ,ενα πρόσωπο περα και πάνω απο τους καιρούς.
Χθες γεννήθηκε μια νέα σελίδα στην ελληνική ιστορία: αυτή της ηγεμονίας του νεο-καραμανλισμού( με τις ευλογίες και την δημοκρατική στήριξη του συγχρονου ΠΑΣΟΚ...)
Νομίζω, Elias, ότι χθες απλώς παίχτηκε ένα επεισόδιο από το σίριαλ "Ελληνική πολιτική σκηνή: μια κινούμενη άμμος" Κάτι μου λέει πως θα ακολουθήσουν πολλά ακόμη στο άμεσο μέλλον. Ο τρόπος που σκέπτεσαι πάντως κι εσύ και πολλοί νέοι άνθρωποι δείχνει ότι το καινούριο έχει αρχίσει ήδη να αναδύεται μέσα στο παλιό, όπως έλεγαν κάτι παλιοί οπαδοί του διαλεκτικού υλισμού...
Post a Comment