Στον μπαμπά της διπλανής πόρτας.

Τον συνάντησα σήμερα περνώντας έξω από ένα Δημοτικό πρωί πρωί. Κράταγε από το χέρι το μικρό αγοράκι του και την τεράστια τσάντα του. Ήταν βιαστικός και αγχωμένος, σίγουρα για να προλάβει τη δουλειά του. Πρόλαβε όμως να κοντοσταθεί και να δώσει ένα αμήχανο φιλάκι στο παιδί του. Αυτή η υπέροχη πατρική αμηχανία μπροστά στις εκδηλώσεις τρυφερότητας προς τα παιδιά! Πόσες φορές άραγε σταμάτησε ένα φιλί ή ένα χάδι στο δρόμο; Κάποτε πριν πολλά χρόνια ένας μπαμπάς πηγαίνοντας το κοριτσάκι του στο σχολείο μια βροχερή μέρα, κοντοστάθηκε και...του ανέβασε το καλτσάκι που είχε πέσει. Πόση αγάπη και τρυφερότητα μπορεί να δείξει κανείς σε ένα πεσμένο καλτσάκι;